"หมื่นห้าพันล้านที่ให้เธอ ฉันเดือดร้อนเหรอ ฉันต้องการเงินซ่งซือเยว่เหรอ ทำไมพวกเธอต้องเอาเงินมาเหยียดหยามฉันด้วย?!""ฉันยอมปล่อยมือแล้วแท้ ๆ ทำไมเธอกับเขาต้องมาตอกย้ำความรู้สึกฉันด้วย จะบีบคั้นกันให้ตายเลยหรือไง?"หลังจากจี้ซือหานตะคอกออกไปแล้ว เขาก็เอาหน้ามาแนบหน้าผากของเธอแล้วถามเธอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "ซูหว่าน ถ้าฉันตายแล้วเธอจะมีความสุขใช่ไหม…?"พอซูหว่าน ได้ยินประโยคนี้เธอก็ใจสั่นขึ้นมา เธอเงยหน้ามองหน้าเขา "แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง คุณออกเงินให้ฉันตั้งมากขนาดนั้น มันเหมือนก้อนหินที่กดทับอยู่ในใจฉันคุณรู้ไหม หินก้อนนี้ทับจนฉันหายใจไม่ออก ฉันเลยต้องเลือกคืนเงินให้คุณไง…"จี้ซือหานส่ายหัวเบา "ฉันไม่ได้อยากให้เธอคืนเงิน ฉันต้องการแค่เธอ ซูหว่าน ฉันต้องการเธอเท่านั้น ขอร้องล่ะกลับมาอยู่กับฉันเถอะนะ…"น้ำเสียงทุ้มกังวานของเขาเต็มไปด้วยแววขอร้อง ดวงตาคู่งามจ้องเธอไม่วางตา หวังว่าเธอจะยอมใจอ่อนตอบเขาว่า "ได้" เหมือนกับที่ผ่านมาแต่เธอกลับไม่ตอบสนองใด ๆ เธอมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย "จี้ซือหาน ลืมฉันไปเถอะ"น้ำเสียงของเธอเย็นชาเป็นที่สุด เหมือนกับว่าตัดสินใจมาแล้วว่าจะไม่ย้อนกลับไป
อ่านเพิ่มเติม