บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 311 - บทที่ 320

ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของเขาเหล่านี้ จะว่าซับซ้อนก็ไม่ได้ซับซ้อนเกินไปมากนักคนรุ่นพ่อของตระกูลจี้มีพี่น้องห้าคน พี่น้องทั้งห้าคนนี้มีลูกทั้งหมดแปดคนพี่ชายคนโตจี้สืออวี้ พี่ชายคนที่สองจี้ซือหานเป็นลูกของคุณลุงใหญ่ พี่สาวคนโตจี้รั่วซีเป็นลูกของคุณลุงรองเนื่องจากจี้รั่วซีและจี้สืออวี้เกิดในปีเดียวกัน พวกเขาพี่ ๆ น้อง ๆ ที่เหลือจึงเรียกพวกเขาว่าพี่ชายใหญ่และพี่ใหญ่พี่ชายคนที่สามและพี่ชายคนที่สี่เป็นลูกของคุณลุงสาม พี่ชายคนที่ห้าและพี่ชายคนที่หกเป็นลูกของคุณลุงสี่ ส่วนเขาและจี้หยูปิงนั้น พ่อของพวกเขาเป็นลูกคนเล็กสุด...หลานส่วนใหญ่เป็นผู้ชายหมด ผู้หญิงมีน้อยมาก จี้หยูปิงซึ่งอยู่ในอันดับที่แปดจึงกลายเป็นสมบัติล้ําค่าของตระกูลจี้ทุกคนต่างจับตามองสถานการณ์การแต่งงานของเธอ กลัวว่าเธอจะแต่งงานไม่ดี และเริ่มเลือกคู่แต่งงานให้เธอเมื่อสามหรือสี่ปีก่อนตอนแรกตัดสินใจเลือกตระกูลกู้ แต่ถูกกู้จิ่งเซินปฏิเสธไป จึงล้มเลิกไป ตอนนี้จี้หยูปิงเรียนจบกลับมา แน่นอนว่าต้องเลือกใหม่หลังจากรถลีมูซีนออกสตาร์ท รถหรูสิบกว่าคันที่ตามหลังมาก็ตามมาอย่างรวดเร็วรถจอดอย่างรวดเร็วในเขตชุมชนที่จี้หยูปิงอ

เธอไม่เคยเห็นชูยีมาก่อน แค่เห็นรูปถ่ายของเธอเท่านั้น แต่สามารถจินตนาการได้ว่าเธอเป็นคนที่อ่อนโยนมากคนแบบนี้แหละ ที่เสียสละมอบหัวใจให้เธอ ให้โอกาสเธอได้เกิดใหม่...ส่วนตัวเธอเอง สุดท้ายแม้แต่ชื่อก็ไม่สามารถครอบครองได้ ถูกฝังอยู่ที่นี่ด้วยวิธีแบบนี้...เมื่อก่อนเธอไม่ค่อยเข้าใจ เห็นได้ชัดว่าจิเหยียนโจวรักพี่สาวมากขนาดนั้น ทําไมถึงปล่อยให้ศพของพี่สาวถูกเผาอย่างลวกๆ แบบนี้?ต่อมาได้ยินเขาบอกว่าพี่สาวทรยศเขา เธอจึงรู้ว่าในขณะที่จิเหยียนโจวรักพี่สาว ก็เกลียดพี่สาวด้วยความเกลียดชังนั้นทําให้เขาทิ้งศพของเธออย่างไร้ความปราณีและปล่อยให้พี่สาวของเขาอยู่ในสุสานที่หนาวเย็นเป็นเวลาสามปีโดยไม่คํานึงถึงเธอคนอย่างพี่สาวพัวพันกับจิเหยียนโจวมาทั้งชีวิต น่าจะเหนื่อยมากแน่ ๆแต่พี่สาวกลับตามจีบเขามาเป็นสิบปี...เธอรักจิเหยียนโจวหรือเปล่า?ซูหว่านคิดถึงตรงนี้ก็ก้มลงมองแหวนบนนิ้วนางของตัวเอง เธอถอดมันออกแล้ววางไว้หน้าหลุมศพ"พี่คะ...""ถ้าพี่เคยรักเขา งั้นในนามของพี่ ฉันช่วยพี่และจิเหยียนโจวทําพิธีแต่งงานที่โบสถ์อังกฤษแล้วนะคะ...""ถ้าภายหลังพี่ไม่รักเขาแล้ว ฉันก็จะใช้ในนามของพี่ สิ้นสุดการแต่

ซานซานเห็นเธอคุยโทรศัพท์เสร็จ ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม จึงรีบกดแตรซูหว่านจึงได้สติกลับมา รีบผลักสัมภาระเดินไปที่ซานซานหลังจากที่ซานซานพาเธอกลับไปที่คฤหาสน์ ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงเดียวกันเหมือนเมื่อก่อน พูดคุยเรื่องในอดีต ปัจจุบัน อนาคตซูหว่านฟังซานซานพูดพล่าม ค่อย ๆ ผ่อนคลายไปทั้งตัว พิงบนไหล่ของเธอ แล้วนอนหลับไปซานซานเห็นเธอนอนหลับแล้ว ห่มผ้าให้เธอ และค่อย ๆ หลับตาลง เข้าสู้ฝันที่สวยงาม...เช้าวันต่อมา เดิมทีซานซานอยากจะไปพบซ่งซือเยว่กับซูหว่านแต่เกิดเหตุที่ไนท์คลับ เธอต้องไปจัดการ ซานซานจึงไม่ได้ตามไปก่อนที่ซูหว่านจะออกจากบ้าน ใส่ทะเบียนสมรสเล่มนั้นเข้าไปในกระเป๋าสะพายเล็กเธอสะพายกระเป๋าไว้ ถือโทรศัพท์มือถือ มาถึงคฤหาสน์ที่ซ่งซือเยว่อยู่เขายังคงนั่งอยู่ในสวนดอกไม้ที่อยู่ข้างหลัง ก้มหน้าอ่านหนังสือ มองจากที่ไกล ๆ เหมือนภาพวาดภาพหนึ่งเพียงแต่ว่าแผ่นหลังของเขา โดดเดี่ยวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ราวกับโดนโลกทอดทิ้ง ไร้ความโมโหซูหว่านสามารถรับรู้ถึงอารมณ์ของเขา กลับแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย เดินไปที่เขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"ซือเยว่..."เขาได้ยินเสียงเธอ ไม่ได้หันกลับไปมองด

เมื่อซานซานได้ยินว่าทั้งสองกําลังจะจัดงานแต่งงานใหม่ก็ตกใจมาก "เธอ เธอคิดดีแล้วเหรอ?"ซูหว่านใช้ช้อนเล็กๆ คนมาส์กหน้าดินขาวพลางตอบเธอว่า "จดทะเบียนสมรสแล้ว ก็ต้องจัดงานแต่งงานใหม่เป็นธรรมดา"เธอกลัวว่าซ่งซือเยว่จะไม่สบายใจมากขึ้น ใช้งานแต่งงานเพื่อทําให้เขาสงบลง แล้วปล่อยวางอดีตและเริ่มต้นใหม่ซานซานมองหว่านหว่านที่ตัดสินใจดีแล้ว ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีเมื่อเธอเงียบ ซูหว่านก็พูดกับเธอว่า "ซานซาน เธอเคยบอกว่าฉันแต่งงานกับซือเยว่ แล้วเธอจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉัน"ซานซานไม่ได้ตอบรับ เพียงยกมือขึ้นลูบผมสั้นของเธอ "หว่านหว่าน เธอตัดสินใจจะเริ่มต้นใหม่กับซือเยว่จริง ๆ เหรอ?"ซูหว่านพยักหน้าอย่างไม่ปิดบัง "เมื่อก่อนฉันอยากดูแลเขาตลอดชีวิต แต่ถ้าไปดูแลเขาเพราะความรู้สึกผิดอย่างเดียว มันไม่ยุติธรรมกับเขาเลย หลังจากฉันเคลียร์ใจตัวเองที่วัดแล้ว ก็ตัดสินใจปล่อยวางทุกอย่าง แล้วเริ่มต้นใหม่กับเขา..."เมื่อซานซานได้ยินเช่นนี้ ไม่รู้ว่าควรจะดีใจที่ได้พาเธอไปที่วัดหรือไม่ เธอรู้สึกว่าแบบนี้ดูเหมือนจะไม่ยุติธรรมกับจี้ซือหาน เพราะจี้ซือหานก็ทําเพื่อหว่านหว่านมากมาย แม้กระทั่งชีวิตของซ่งซื

เมื่อซานซานได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็โล่งอก "งั้นฉันก็ไว้ใจแล้ว แต่ฉันจะไม่เอามรดกนายหรอก"ซานซานพูดจบก็ลุกขึ้น ไม่พูดพร่ำอ้อมค้อมกับซ่งซือเยว่ซ่งซือเยว่เห็นเธอรีบเดินออกไปก็ส่ายหัวเล็กน้อยซานซานยังคงเหมือนตอนเด็ก ๆ ให้ตายยังไงก็ไม่เอาของของเขาแต่เธอดูแลเขามาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่ายังไงก็ต้องคืนบุญคุณนี้เขาหันไปมองกู้เจ๋อแล้วบอกกับเขา "เก็บไว้ก่อนเถอะ ไว้เธอมาคราวหน้าฉันค่อยให้เธออีก"กู้เจ๋อพยักหน้า หยิบซองเอกสารขึ้นมาแล้วหมุนตัวเข้าไปในห้องทำงานตอนออกมาซ่งซือเยว่ก็สั่งอีก "ยังมีอีกหนึ่งเรื่องที่นายต้องไปทำ..."กู้เจ๋อถาม "เรื่องอะไรครับ?"ซ่งซือเยว่มองคฤหาสน์หลังนี้และเสี่ยวโยวที่กำลังทำมื้เช้าในครัว แล้วบอกกับกู้เจ๋อว่า "สามปีมานี้ เขาให้ที่อยู่อาศัยฉัน จ้างพนักงานดูแลและยังส่งคนมากมายมาปกป้องฉันอีก ค่าใช้จ่ายพวกนี้ไม่ใช่น้อย ๆ นายคิดคำนวนดูแล้วคืนเขาซะ"สิ่งที่เขาคืนให้ได้ในตอนนี้ก็มีแค่พวกนี้ ส่วนหนี้ชีวิตถ้าวันไหนเขาต้องการให้เขาคืน เขาจะใช้ชีวิตนี้คืนเองกู้เจ๋อตอบกลับว่าครับ จากนั้นก็ไปกินมื้อเช้าง่าย ๆ ในครัวแล้วออกจากคฤหาสน์ไปทำธุระ...กลุ่มบริษัทจี้ ห้องทำงานท่านประธา