บททั้งหมดของ ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ: บทที่ 901 - บทที่ 910

วันรุ่งขึ้นจวนอ๋องหลี“ดอกไม้แห่งความตาย?”เฟิงเจิ้งหลีนั่งอยู่ที่หลังโต๊ะ ฟังข่าวที่อูหนูนำกลับมา เลิกคิ้วด้วยความสงสัยยาสรรพคุณเย็นมากมายที่ฉู่เชียนหลีซื้อเมื่อวาน ที่แท้นำมาใช้ศึกษาดอกไม้แห่งความตายอูหนูเชี่ยวชาญด้านยาสมุนไพรที่สุด นางพูดความลับที่น่าตกใจออกมาหนึ่งอย่าง“ดอกไม้แห่งความตายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในหมู่สมุนไพร ได้ยินมาว่ามีอายุพันปี แม้แต่ข้าก็ไม่เคยเห็น แค่เคยอ่านเจอในหนังสือโบราณของปู่ทวดของข้า”“ส่วนสรรพคุณของมันคือ…เป็นอมตะ”ม่านตาเฟิงเจิ้งหลีหด ลุกขึ้นยืนฉับพลันอมตะ?!“ความหมายของเจ้าคือ…”ฮ่องเต้แอบสั่งให้อ๋องเฉินไปเก็บดอกไม้ต้นนี้มา เพราะต้องการศึกษาและใช้มันเขาอยากเป็นอมตะ!เขาอยากเป็นฮ่องเต้ตลอดไป ไม่อยากส่งมอบราชบัลลังก์ให้ใครทั้งนั้น!อูหนูกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ดอกไม้แห่งความตายเป็นหยางบริสุทธิ์ มันสามารถชำระล้างเลือดในร่างกายมนุษย์ ฟื้นฟูอวัยวะภายในที่ได้รับความเสียหาย ขจัดสิ่งที่เป็นอันตรายทั้งหมดในร่างกาย ต่อให้เป็นร่างกายที่มีอายุหกสิบปี หลังจากใช้มัน ก็สามารถเหมือนได้ลอกคราบเปลี่ยนกระดูก แข็งแรงเหมือนทารกแรกเกิด”หรือก็คือหลังจากก

“อ๋องหลี นางมาคนเดียว!” ท่านรองกู้กวาดมองโดยรอบอย่างหวาดระแวงที่นี่นอกจากพวกเขาสามคน ไม่มีบุคคลที่สี่ พวกเขาสองคนร่วมมือกัน จัดการฉู่เชียนหลีที่ตั้งครรภ์ได้ไม่ยาก“ฆ่านางเถอะ!”“พอแล้ว!”เฟิงเจิ้งหลีพลิกมือผลักไปข้างหลังอย่างหมดความอดทน ท่านรองกู้ลอยกระเด็นออกไปเจ็ดแปดเมตรโดยตรงท่านรองกู้ “?”“ฉู่เชียนหลี ใช่ ข้ายอมรับ ข้าเป็นคนขโมยภาพกลยุทธ์ ข้าร่วมมือกับตระกูลกู้ อยากฆ่าเฟิงเย่เสวียนให้ตาย แต่นี่เป็นสิ่งที่เฟิงเย่เสวียนติดค้างข้า!”เขาเปิดเผยและยอมรับโดยตรง ไม่คิดจะปิดบังอีกแล้ว “เขาบีบให้แม่ฆ่าตาย เขาติดค้างชีวิตแม่ข้า มีเพียงใช้ชีวิตของเขา จึงจะสามารถชดใช้!”“ท่านบ้าไปแล้ว!”ฉู่เชียนหลีกล่าวอย่างเย็นชา“คืนนั้น เฟิงเย่เสวียนอยู่กับข้าตลอด เขาไม่เคยเจอฮูหยินเว่ยเลย ฮูหยินเว่ยตายเพราะภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน เกี่ยวอะไรกับเฟิงเย่เสวียน!”“เป็นฝีมือของเขา!”เฟิงเจิ้งหลีเดินเข้าไปใกล้นาง พลันคว้าข้อมือของนางด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน“เขาเป็นคนบีบให้แม่ฆ่าตาย!”“เขาเป็นคนย้ายข้าไปสุสานหลวง ต้องการฆ่าข้าให้ตาย!”“เขาอยากให้ข้าตาย ข้าก็แค่ปกป้องตัวเอง และแค่ทำการโ

ความอดทนของเขามีขีดจำกัดต่อให้เขานิสัยดีแค่ไหน อ่อนโยนแค่ไหน ก็มีช่วงที่ฉุนเฉียวจนเสียการควบคุม“ทำไม?” ฉู่เชียนหลีมองเขาอย่างถากถาง “ข้าไม่ทำตามที่ท่านพูด ท่านก็จะทำร้ายข้าเหมือนที่ทำร้ายเฟิงเย่เสวียนหรือ?”เฟิงเจิ้งหลีเพิ่งโกรธ ก็เหมือนหวนคืนสติฉับพลัน มีสติทันทีไม่เหมือน!เขากับเฟิงเย่เสวียนมีความแค้น จึงต้องการชีวิตของเฟิงเย่เสวียนแต่ฉู่เชียนหลีเป็นคนที่เขารัก“ต่อให้ข้าทำร้ายคนทั้งโลก ก็จะไม่ทำร้ายเจ้าเด็ดขาด!”เขาเดินออกมา จับข้อมือข้างหนึ่งของนาง “อย่ากลับเมืองหลวงเลย ข้าหาสถานที่เงียบๆ ให้เจ้า อยู่ที่นั่นก่อนสองสามเดือน คลอดลูกออกมาก่อน ดีหรือไม่?”ฉู่เชียนหลีมองเขาอย่างตะลึงงัน“นี่ท่านจะกักบริเวณข้า?”ขังนางไว้ ควบคุมอิสระของนาง“ข้าทำเพราะหวังดีต่อเจ้า”เฟิงเจิ้งหลีกล่าว “อีกไม่นาน ทางเป่ยเจียงก็จะรายงานสงครามการตายของอ๋องเฉิน ข้าจะซ่อนเจ้าไว้ สร้างเรื่องว่าเจ้าเสียใจมากเกินไป จึงฆ่าตัวตายเพื่ออ๋องเฉิน”ให้ฉู่เชียนหลีแกล้งตาย“รอเจ้าคลอดลูกแล้ว ข้าจะมอบตัวตนใหม่ให้ และเปลี่ยนใบหน้าใหม่ให้เจ้า รับพวกเจ้าสองแม่ลูกกลับเมืองหลวง พวกเราอยู่ด้วยกันตลอดไป”ตอนที่

“เป็นเพราะว่ามารดาผู้ให้กำเนิดของหม่อมฉันเป็นนางกำนัล หม่อมฉันถึงได้ถูกเยาะเย้ย”“แต่ว่าตอนนั้น เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าพระองค์เสวยน้ำจันทร์จนเมามาย บังคับมารดาของหม่อมฉันถวายตัว แต่พระองค์กลับสลัดความรับผิดชอบทั้งหมดทิ้ง กลายเป็นความผิดของมารดาหม่อมฉันทั้งหมด!”“ทรงเห็นแก่ตัว ชั่วช้า พระองค์ไม่คู่ควรที่จะเป็นบิดา!”เฟิงเจิ้งหลีกล่าวตำหนิเขาอย่างโกรธแค้นคำพูดเหล่านี้ ได้เก็บซ่อนอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเขามายี่สิบกว่าปีน้ำเสียงที่โมโหดังก้องอยู่ในอากาศ เหมือนกับค้อนหนัก ที่ตอกลงไปในหัวใจของฝ่าบาทอย่างรุนแรง ทำให้การให้ใจของฮ่องเต้หนักหน่วงและหอบถี่เขายอมรับ ตอนนั้น เป็นเขาที่เมาสุราขืนใจนางโปรดปรานคนนั้น เฟิงเจิ้งหลีถึงได้ถือกำเนิดขึ้นมาเขายอมรับ ว่าเป็นความผิดของเขาคำโบราณพูดเอาไว้ได้ดี คนเราหาใช่เทพเทวดา จะไม่เคยทำผิดพลาดได้อย่างไร?ใครบ้างไม่เคยทำผิด?แต่ ลูกชายคนหนึ่ง กำลังชี้หน้า ด่าข้าอย่างหยาบคาย นี่คือสิ่งที่เขาสั่งสอน?เขาเป็นฮ่องเต้ผู้สง่าผ่าเผย เป็นผู้ชายที่สูงศักดิ์ที่สุดแห่งแคว้นตงหลิง เคยได้รับความอัปยศอดสูแบบนี้เช่นนี้เมื่อใดกัน?ฝ่าบาทใบหน้าบึ้งตึง สีหน้าดูแย่จ

ไม่ใช่หรอกกระมัง?!พวกเขาไม่ได้ตาฝาด?คนที่ลงมาจากรถม้า เป็นท่านอ๋องจริง ๆ?ถงเฟยอ้าปากกว้างด้วยความตกตะลึง จนคางเกือบจะถึงพื้น “ฉะ เฉินเอ๋อร์? เจ้าจริง ๆ หรือ?”“ท่านน้า?”หลิงเชียนอี้ก็ตกตะลึงเช่นกัน “ท่านออกศึกไม่ใช่หรือ? ท่านอยู่ที่เป่ยเจียงไม่ใช่หรือ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ยให้ตายเถอะ! ต่อให้ท่านมีปีกบินได้ ก็ไม่มีทางบินกลับมาได้เร็วขนาดนี้หรอกกระมัง?”หัวสมองอันชาญฉลาดของอวิ๋นอิงคิดออกทันทีเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา พระชายาเข้านอนไว กินข้าวอิ่ม ทุกคนคิดว่านางได้รับกระทบกระเทือนทางจิตใจ ถึงได้ทำตัวผิดปกติขนาดนี้ ที่แท้...“ท่านอ๋อง ที่แท้ท่านก็อยู่ที่เมืองหลวงมาตลอด!”นางเดาถูกต้องเฟิงเย่เสวียนโอบเอวเล็กของฉู่เชียนหลี ยกริมฝีปากบางขึ้น“อ๋องเจวี๋ยออกศึกแทนข้า”เขาอารักขาอยู่ที่เมืองหลวง ไม่ได้ออกไป รวมหัวกับฉู่เชียนหลี เพื่อหลอกล่อให้อ๋องหลีออกมา“ให้ตายเถอะ!”หลิงเชียนอี้รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง ทุบกำปั้นลงไปบนหัวไหล่ของชายหนุ่ม กล่าวตำหนิ“คนแบบท่าน เลวจริง ๆ! ทำให้พวกเราเป็นกังวลว่าท่านน้าสะใภ้จะคิดถึงท่านมากจนเกินไป จนสุขภาพทรุดโทรม ปลอบโยนนางสารพัด ทำให้นางส