เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 907
บทที่เกี่ยวข้อง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 908
เป็นอมตะ...สายตาของฝ่าบาทจริงจังขึ้นมาทันที แสงในดวงตาล้ำลึกและซับซ้อนเรื่องนี้ เขาไม่เคยเอ่ยกับใครมาก่อน แม้จะเป็นการเก็บดอกไม้แห่งความตาย ก็ใช้ชื่อของฮองเฮา ประกาศกับภายนอกว่าฮองเฮาสุขภาพไม่แข็งแรง เฟิงเจิ้งหลีรู้ได้อย่างไรเฟิงเจิ้งหลีเข้าใกล้หู กระซิบ พูดอะไรบางอย่างอีกสองสามประโยคห่างออกไปไม่ไกลนักฉู่เชียนหลียืนอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย ไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน แม้แต่คำเดียวจ้องมองใบหน้ายิ้มแย้มที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์นั้นของอ๋องหลี ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางถึงมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่าง...ผ่านไปครู่หนึ่งเฟิงเจิ้งหลียืนตัวตรง จ้องมองฝ่าบาทด้วยใบหน้าอมยิ้ม จากนั้นก็ถอยออกไปสองก้าว เป็นฝ่ายพูดออกมาเอง“พาข้าไปที่จวนเฟิงเหรินเถอะ”องครักษ์สองคนก้าวมาข้างหน้า คุมตัวเขาออกไปก่อนหน้าออกไป เขามองฉู่เชียนหลีด้วยสายตาล้ำลึกแวบหนึ่งฝ่าบาทเม้มปากแน่น ยืนอยู่ที่เดิม มองสีหน้าบนใบหน้าไม่ออก สายตาที่อึมครึม ทำให้คนคาดเดาสิ่งที่กำลังคิดอยู่ไม่ออก“เสด็จพ่อ?”ฉู่เชียนหลีเรียกเป็นการลองหยั่งเชิงฝ่าบาทถึงได้สติกลับคืนมา“อ้อ ภรรยาเจ้าเจ็ด...เรื่องราวที่นี่จบลงแล้ว กลับไปเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 909
ไม่ใช่หรอกกระมัง?!พวกเขาไม่ได้ตาฝาด?คนที่ลงมาจากรถม้า เป็นท่านอ๋องจริง ๆ?ถงเฟยอ้าปากกว้างด้วยความตกตะลึง จนคางเกือบจะถึงพื้น “ฉะ เฉินเอ๋อร์? เจ้าจริง ๆ หรือ?”“ท่านน้า?”หลิงเชียนอี้ก็ตกตะลึงเช่นกัน “ท่านออกศึกไม่ใช่หรือ? ท่านอยู่ที่เป่ยเจียงไม่ใช่หรือ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ยให้ตายเถอะ! ต่อให้ท่านมีปีกบินได้ ก็ไม่มีทางบินกลับมาได้เร็วขนาดนี้หรอกกระมัง?”หัวสมองอันชาญฉลาดของอวิ๋นอิงคิดออกทันทีเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา พระชายาเข้านอนไว กินข้าวอิ่ม ทุกคนคิดว่านางได้รับกระทบกระเทือนทางจิตใจ ถึงได้ทำตัวผิดปกติขนาดนี้ ที่แท้...“ท่านอ๋อง ที่แท้ท่านก็อยู่ที่เมืองหลวงมาตลอด!”นางเดาถูกต้องเฟิงเย่เสวียนโอบเอวเล็กของฉู่เชียนหลี ยกริมฝีปากบางขึ้น“อ๋องเจวี๋ยออกศึกแทนข้า”เขาอารักขาอยู่ที่เมืองหลวง ไม่ได้ออกไป รวมหัวกับฉู่เชียนหลี เพื่อหลอกล่อให้อ๋องหลีออกมา“ให้ตายเถอะ!”หลิงเชียนอี้รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง ทุบกำปั้นลงไปบนหัวไหล่ของชายหนุ่ม กล่าวตำหนิ“คนแบบท่าน เลวจริง ๆ! ทำให้พวกเราเป็นกังวลว่าท่านน้าสะใภ้จะคิดถึงท่านมากจนเกินไป จนสุขภาพทรุดโทรม ปลอบโยนนางสารพัด ทำให้นางส
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 910
เสียงตำหนิในหมู่ชาวบ้านค่อนข้างดัง วันรุ่งขึ้น หลังจากประชุมสำนัก ฝ่าบาทได้เรียกตัวเฟิงเย่เสวียนไปที่ห้องทรงพระอักษรเป็นการส่วนตัว“เสด็จพ่อ ท่านเรียกหาข้า”เฟิงเย่เสวียนมาถึงแล้วฝ่าบาทพึ่งจะลงจากการประชุมสำนัก ถอดกวานอันหนักที่สวมอยู่บนหัวนั่นออก วางลงบนโต๊ะ “เจ้าน่าจะรู้ว่าที่เราเรียกหาเจ้า เพราะเรื่องอันใด”วันนี้ ในท้องพระโรง มีขุนนางจำนวนไม่น้อยที่หยิบยกเรื่องออกศึกมาเป็นหัวข้อ ในการวิจารณ์อ๋องเฉินเฟิงเย่เสวียนย่อมรู้ดีฝ่าบาทจับพู่บนกวานนั่น แล้วถอนหายใจยาวเหยียด“ประเทศชาติหนึ่ง ราษฎรเป็นสิ่งสำคัญ”ตั้งแต่สมัยโบราณ มีคำกล่าวที่ว่าราษฎรสำคัญกว่าจักรพรรดิ“ชาวบ้านถือเป็นเกณฑ์ในการพิสูจน์ว่าประเทศนั้นแข็งแกร่งหรือไม่ ชาวบ้านอยู่เย็นเป็นสุข ได้ใจของประชาชน ประเทศชาติก็จะแข็งแกร่ง ในทางกลับกัน ต่อให้ประเทศจะแข็งแกร่งมากขนาดไหน ไม่มีการสนับสนุนของประชาชน จะช้าหรือเร็วก็ต้องพังทลาย”เฟิงเย่เสวียนเข้าใจเหตุผลข้อนี้ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่พูดจา ฟังคำสั่งสอนฝ่าบาททรงตรัสอีกว่า“ในหมู่ราษฎร พวกชาวบ้านมีความเห็นด้านลบต่อเจ้าเป็นอย่างมาก ถ้าหากเจ้าไม่ไปออกศึกละก็ จะให้เราเอาหน้าไป
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 911
จวนอ๋องเฉินใกล้ถึงกำหนดคลอด คนในจวนก็ยุ่งกับการทำงาน ได้จัดเตรียมกลุ่มหมอตำแยที่มีประสบการณ์ยาวนานที่สุดเอาไว้เรียบร้อยตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว พร้อมรับคำสั่งทุกเมื่อถงเฟยนั่งอยู่บนเก้าอี้ ขาแช่อยู่ในตะกร้าใบใหญ่ กำลังคัดเลือกเสื้อผ้าตัวน้อยรูปแบบต่าง ๆ ที่อยู่ในตะกร้า มีทั้งของเด็กผู้ชาย แล้วก็มีทั้งของเด็กผู้หญิง จัดเตรียมได้อย่างครบครัน“เสียวฉู่ เจ้าชอบเด็กผู้ชายหรือว่าเด็กผู้หญิง?”“เราต้องเลือกคลอดในวันฤกษ์งามยามดีหรือไม่? ข้าจะไปตามหาหมอดูมาทำนายดีหรือไม่?”“ท้องของเจ้าใหญ่มาก...”นางถือเสื้อผ้าตัวน้อย ในดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนฉู่เชียนหลีนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ไขว้ขาอย่างเกียจคร้าน มองดูคนใช้ที่เดินผ่านไปมาที่ด้านนอกเป็นครั้งคราว จ้องมองท่าทางที่กำลังยุ่งของพวกเขา ถอนหายใจเบา ๆ เป็นครั้งคราวแสงแดดสาดส่องเข้ามา ทำให้รู้สึกเกียจคร้าน และง่วงนอน“พระชายาจะต้องให้กำเนิดท่านอ๋องน้อยแน่นอน ดูจากท้องที่กลม ต้องเป็นลูกชายแน่นอน” เยว่เอ๋อร์กล่าวพร้อมรอยยิ้ม“พระชายาควรจะขยับให้มาก ๆ ยิ่งเข้าใกล้วันคลอด ยิ่งต้องเดินให้มาก ได้ยินมาว่าแบบนี้จะทำให้คลอดง่าย” อวิ๋นอิงกล่าวทัน
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 912
ก่อนหน้าที่เฟิงเย่เสวียนจะออกไป ได้ไปที่จวนอ๋องติ้ง“พี่สี่”การเรียกว่าพี่สี่ หมายความว่าเขามีความเชื่อมั่นและฝากฝังต่ออ๋องติ้งอ๋องติ้งย่อมเข้าใจความหมายของเขา กล่าวเสียงขรึม“น้องเจ็ดไปอย่างไว้วางใจเถอะ ช่วงเวลาที่เจ้าไม่อยู่ ข้าจะดูแลพระชายาอ๋องเฉินแทนเจ้าเป็นอย่างดี ถ้าหากมีผู้ใดคิดจะแตะต้องฉู่เชียนหลีแม้แต่ปลายผม จะต้องข้ามศพข้าไปก่อน!”คำพูดของเขา ทำให้เฟิงเย่เสวียนสงบใจ“ขอบคุณมาก”“เดิมทีเจ้ากับข้าก็เป็นพี่น้องกัน ครอบครัวเดียวกันไม่จำเป็นต้องเกรงใจ น้องเจ็ด เดินทางโดยสวัสดิภาพ!”ออกจากจวนอ๋องติ้ง เฟิงเย่เสวียนก็ไปที่โรงหมอ เพื่อพบกับจิ่งอี้หลังจากที่จิ่งอี้รับทราบเจตนาของเขา กล่าวให้คำมั่นสัญญา“อ๋องเฉินวางใจ แม้ว่าท่านไม่เอ่ย ข้าก็จะเก็บเรื่องของพระชายาอ๋องเฉินมาใส่ใจเช่นกัน มีข้าอยู่ ไม่มีผู้ใดทำร้ายนางได้”“ฝากด้วย”“ขอตัวก่อน”เฟิงเย่เสวียนจัดการเรื่องที่สำคัญเรียบร้อยแล้ว ตอนก่อนออกเดินทาง เขาได้ทิ้งหานอิ๋งไว้ที่เมืองหลวง ให้นางอารักขาฉู่เชียนหลีหานอิ๋งไม่เต็มใจ ต้องการจะเดินทางไปกับนายท่านด้วยแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ดื้อรั้น จำต้องถูกบังคับให้อยู่ที่นี่นา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 913
ภายในหุบเขา ทิวทัศน์ดีมาก หลิงเชียนอี้วิ่งตามอวิ๋นอิงไปทั่วทุกที่ อวิ๋นอิงจะสลัดก็สลัดไม่ออก จนปัญญาแล้วองครักษ์ลับที่คอยอารักขาที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับเมื่อเห็นแล้ว ต่างพากันส่ายหน้าท่านโหวน้อยผู้นี้ หน้าไม่อายจริง ๆ“อวิ๋นอิง เจ้าวิ่งเร็วขนาดนี้ เป็นเพราะเตรียมที่จะหนีไปกับข้าใช่หรือไม่?”“รอข้าด้วย!”“ดูสิ ทางนั้นมีกระต่าย! เราไปล่ามันกันเถอะ!”หลิงเชียนอี้ไล่ตามอวิ๋นอิง จับข้อมือของนาง ไปตัดกระบองที่ทั้งยาวและตรงในป่ามาสองท่อน เหลาปลายด้านหนึ่งจนแหลมคม“นี่ไว้ใช้แทงปลาไม่ใช่หรือ?” อวิ๋นอิงถาม“สามารถใช้แทงกระต่ายได้เช่นกัน” หลิงเชียนอี้ลับมีด ทดสอบระดับความคมของไม้กระบอง“กระต่ายน่ารักขนาดนั้น เดิมทีพวกมันก็มีชีวิตอยู่ที่นี่อย่างอิสระ แต่เป็นเพราะการบุกรุกของพวกเรา และต้องประสบกับภัยพิบัติ อย่างไรเสียก็อย่าทำร้ายพวกมันเลย”“ถ้าอย่างนั้นกระบองของข้าเหลาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไม่แทงกระต่ายแล้วจะให้แทงอะไร? แทงเจ้างั้นหรือ?”“?”อวิ๋นอิงเบิกตากว้างหลังจากหลิงเชียนอี้พูดออกมา ก็สังเกตได้ถึงความผิดปกติทันที รีบเอามือปิดปากเขาไม่ได้เจตนา!“หลิงเชียนอี้!”อวิ๋นอิงอดกลั้นเอาไ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 914
“ข้าไม่มีทางลงเอยกับท่านโหวน้อย ท่านปล่อยข้าไปเถอะ...”นางตาแดงชายหนุ่มดวงตาหมอง ย่อตัวลง บีบคางของนาง “เหตุใดถึงต้องทำท่าทางเหมือนข้ารังแกเจ้าอยู่ตลอดด้วย?”เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเขาไม่ได้แตะต้องนางแม้แต่ปลายผม เพียงแค่พูดไม่กี่ประโยคเท่านั้น นางก็ตาแดงเสียแล้วในสายตาของนาง ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนเลวร้ายเช่นนี้“คนที่ควรจะปล่อยข้าไป ไม่ใช่เจ้าหรอกหรือ อวิ๋นอิง”เขาเหลือบตาลงจ้องมองนาง นิ้วมือที่หยาบกร้าน ลูบไล้ไปตามโครงหน้าของนางอย่างเบามือทุกตารางนิ้วทุกจุดดวงตาค่อย ๆ ล้ำลึกขึ้น “เห็นเจ้ากับท่านโหวน้อยอยู่ด้วยกัน หัวเราะอย่างมีความสุขกันแบบนั้น ข้าเองก็ควรจะรู้สึกดีใจแทนเจ้า จางเฟยก็ควรจะมีดีใจมากเช่นกัน”“อย่างไรเสีย สุสานของเขา ก็อยู่ไม่ไกล”อวิ๋นอิงตัวสั่นไปทั้งตัว รูม่านตาหดเล็กลงจางเฟยอยู่แถวนี้...“เขาตายไปนานขนาดนั้นแล้ว แต่เจ้ากลับไม่เคยไปเยี่ยมเขาเลยสักครั้ง เพราะอะไร? รู้สึกผิดอย่างนั้นหรือ? กลัวว่าเมื่อได้เห็นสุสานของเขา ตอนกลางคืนนอนฝันร้ายหรือ?”“ข้าเปล่า...”นางรีบส่ายหน้า “จิ่งอี้ ข้าไม่ได้ทำให้เขาตาย!”สายตาของจิ่งอี้หมองลงอย่างรวดเร็ว แม้แต่ปลายนิ้วม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 915
ชายหนุ่มคร่อมอยู่บนตัวของนาง จับสายคาดเอวของนางเอาไว้ ปลายนิ้วจับแล้วกระชากออกรูม่านตาของนางกดลง ในดวงตามีความหวาดกลัวปรากฏออกมาแวบหนึ่ง รีบคว้าเสื้อผ้าเอาไว้ รีบถอยไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว“ไม่เอา! จิ่งอี้ ไม่เอา...”เขาจับข้อเท้าของนางเอาไว้นางดิ้นไม่หลุด หนีไม่พ้น“จะเอาหรือไม่เอา ไม่ได้อยู่ที่เจ้า” เขาลากตัวนางลงมาพร้อมรอยยิ้มเย็นชา สูดกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์จากร่างกายของนาง บีบคางของนางยิ้มอย่างโหดเหี้ยม“ไม่ได้เจอกันไม่กี่วัน ข้าคิดถึงรสชาติบนตัวของเจ้าขึ้นมานิดหนึ่งแล้ว ความรู้สึกมีความสุขในการเอาชนะคนหนึ่งได้ ก็เหมือนกับแมวไล่จับหนู จ้องมองหนูดิ้นรน แล้วก็ค่อย ๆ จมลงสู่ความสิ้นหวังและความมืดมน ความรู้สึกมีความสุขในตอนนี้ ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้”นางกลั้นหายใจ เบ้าตาแดงน้ำตาไหลพรากเขาโหดร้ายมากจริง ๆถูกเขาจับตามอง นางไปสูญเสียความเป็นตัวเองไปแล้ว ถึงขนาดที่ไม่กล้าแม้กระทั่งตาย นางได้อยู่ในความมืดมิดแล้ว ไม่ได้เห็นแสงตะวันไปชั่วชีวิตแล้วฝ่ามือใหญ่ของเขา ปิดดวงตาของนางเอาไว้“อย่าใช้สายตาแบบนี้จ้องมองข้า อวิ๋นอิง ข้าไม่เคยรังแกเจ้า นี่คือสิ่งที่เจ้าติดค้างข้า”
บทล่าสุด
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1210
ความจริงเป็นไปตามที่ฉู่เชียนหลีคาดการณ์หลังจากจวินชิงอวี่ตามจวินลั่วยวนทัน ปลอบใจนางอยู่นาน เขารับประกันและใช้คำพูดดีๆ สารพัด จึงจะสามารถทำให้น้องสาวหายโกรธกลับถึงศาลาพักมา ก็พลบค่ำแล้วฮองเฮาหนานยวนฟื้นแล้ว“เสด็จแม่ ท่านฟื้นแล้ว!”“เสด็จแม่ ท่านรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือไม่? เจ็บคอหรือไม่?”จวินชิงอวี่ถามอย่างประหม่า จวินลั่วยวนรินน้ำอุ่นมาหนึ่งแก้ว ทั้งสองเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง มองมารดาด้วยความห่วงใยฮองเฮาหนานยวนรู้สึกเจ็บแบบแสบร้อนในลำคอ แค่ขยับเล็กน้อยก็เจ็บแสบมาก แม้กลืนน้ำก็เจ็บจนหน้าซีดนางเม้มปาก ไม่พูดสักคำจวินชิงอวี่จับมือของนาง กล่าวอย่างปวดใจ“เสด็จแม่ ท่านไม่ต้องกังวล พวกเราใช้ยาที่ดีที่สุดแล้ว ต้องดีขึ้นแน่นอน ทักษะการแพทย์ของพระชายาอ๋องเฉินเลิศล้ำ มีนางอยู่ ท่านจะต้องหายดีแน่นอน”จวินลั่วยวนพยักหน้า“ใช่แล้ว เสด็จแม่ ท่านก็อย่าเสียใจไปเลย อีกสามถึงห้าปีก็หายแล้ว”“...”คำพูดนี้ ฟังดูก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแต่หากตั้งใจฟัง สำหรับฮองเฮาหนานยวนที่ชอบร้องเพลง ไม่ใช่จงใจพูดเสียดสีหรอกหรือ?ฮองเฮาหนานยวนถือแก้วน้ำ พิงอยู่ตรงหัวเตียง ค่อยๆ หลุบตา พูดไม่ออก และไม่อยา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1209
จวินลั่วยวนตื่นตระหนกแล้วนางคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะตกหลุมพรางของฉู่เชียนหลี ตอนนี้ไม่สามารถทำให้นางตาย และยังทำให้เสด็จพี่สามสงสัย ไม่เพียงไม่ได้อะไรเลย แถมยังเสียอีกต่างหาก“เสด็จ เสด็จพี่สาม…”จบแล้ว!นางจะสูญเสียความรักของเสด็จพี่สามไม่ได้!จะปล่อยให้นางแพศยาฉู่เชียนหลีทำสำเร็จไม่ได้เด็ดขาด!สมองของจวินลั่วยวนแล่นอย่างรวดเร็ว ในเวลาสั้นๆ สองวินาที คิดแผนรับมือได้แล้ว เบ้าตาแดงก่ำโดยตรง มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาที่กลมโต นางกล่าว“เสด็จพี่สาม ดีจังที่ท่านไม่เป็นอะไร!”“ข้าได้ยินซวงซวงบอกว่าท่านกับพระชายาอ๋องเฉินออกมาด้วยกัน และยังมาสถานที่ลับเช่นนี้อีก ข้าคิดว่าพวกท่านทำ…เรื่องอะไรที่ให้คนอื่นรู้ไม่ได้เสียอีก”“ข้าเป็นห่วงท่านจึงตามมา เสด็จพี่สาม ท่านไม่โทษข้ากระมัง?”น้ำตาแห่งความกังวลและไร้เดียงสาไหลออกมาจากหางตาของนางจวินชิงอวี่ชะงักเล็กน้อย“เป็นห่วง?”“ใช่แล้ว ท่านเป็นพี่ชายของข้า พระชายาอ๋องเฉินก็เป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว พวกท่านสองคนอยู่ในห้องเดียวกัน และยังอยู่ด้วยกันนานเช่นนี้ จะไม่ให้คิดมากได้อย่างไร?”ทุกคำพูดของจวินลั่วยวนฟังดูมีเหตุผลมาก“ข้าคิดว่าพวกท่านกำลัง…
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1208
หลังจากหัวเราะอย่างเย้ยหยัน นางไม่พูดอะไรอีก โคจรกำลังภายใน ประสานฝ่ามือกับจวินชิงอวี่จวินชิงอวี่รู้สึกเพียงมีกำลังภายในที่เย็นเฉียบสายหนึ่งไหลเข้าสู่ร่างกาย ความเย็นและความร้อนประสานกัน ปรับสมดุลให้กันและกัน เขารีบหลับตา โคจรเคล็ดวิชาเหมันต์ภายในห้อง เข้าสู่ความเงียบ…นอกประตูองครักษ์ลับเฝ้าไว้นอกประตูใหญ่ รถม้าคันหนึ่งค่อยๆ แล่นเข้ามาหยุดอยู่ที่ตรงข้ามกับบ้าน มือเล็กๆ ที่ขาวนวลข้างหนึ่งเลิกม่านขึ้น แล้วกระโดดลงมา“ที่นี่หรือ?”จวินลั่วยวนยืนอย่างมั่นคง เงยหน้ามองไปเป็นสถานที่ที่เงียบสงบซวงซวงกล่าวเสียงเบา “เจ้าค่ะองค์หญิง องค์ชายสามกับพระชายาอ๋องเฉินเข้าไปข้างในสามเค่อแล้ว”จวินลั่วยวนหรี่ตา“แม้แต่โรคร้อนก็สามารถรักษา ฉู่เชียนหลีคนนี้พอจะมีความสามารถอยู่บ้าง”ทักษะการแพทย์ดี มีประโยชน์อะไร?สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดีไม่ใช่หรือ?เมื่อวานตอนอยู่หอน้ำชา ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาสองคน เมื่อไรที่เริ่มรักษา ห้ามถูกขัดจังหวะเด็ดขาด จะส่งผลให้กำลังภายในย้อนกลับ ทั้งสองจะกระอักเลือดจนตายขอแค่นางบุกเข้าไป ก็สามารถเอาชีวิตของฉู่เชียนหลีเพียงแต่…น่าเสียดายน่าเสียดายที่เสด็จ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1207
“ดื่มเยอะๆ”“...เสด็จแม่ยังไม่ฟื้นหรือ?”“หมอบอกว่าอาจจะต้องพรุ่งนี้ เสด็จพี่สาม ฉู่เชียนหลีโกหก ไม่ว่าเวลาไหน ท่านก็ห้ามเชื่อคำพูดของนางเด็ดขาด และไม่ว่ายวนเอ๋อร์ทำอะไร ก็ล้วนทำเพราะหวังดีต่อท่านพี่ ยวนเอ๋อร์ให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง”จวินลั่วยวนเงยหน้า กล่าวอย่างจริงจังมากจวินชิงอวี่เชื่อคำพูดของนางอย่างไม่มีเงื่อนไขเขามีแค่น้องสาวคนเดียว เขาไม่ตามใจแล้วใครจะตามใจ? เขาไม่รักแล้วใครจะรัก?“เป็นเด็กดีนะ”วันรุ่งขึ้นตามที่นัดหมายกับฉู่เชียนหลี เดิมทีจวินชิงอวี่ไม่อยากไป ยี่สิบกว่าปีมานี้ มีหมอนับไม่ถ้วนเคยรักษาเขา ไม่มีใครสามารถรักษาโรคร้อนของเขาได้เลยกล่าวอีกนัยคือ เขาไม่เชื่อฉู่เชียนหลี แต่การเดิมพันนั่น…เขาไม่เคยสงสัยยวนเอ๋อร์การเดิมพันนี้ ก็ย่อมไม่จำเป็นต้องมีองครักษ์ลับกล่าว “องค์ชาย ท่านไปดีกว่า ในแคว้นตงหลิง ไม่มีใครไม่รู้ว่าทักษะการแพทย์ของพระชายาอ๋องเฉินเลิศล้ำ ถ้าหากนางสามารถรักษาได้จริงๆ ต่อไปท่านก็ไม่ต้องเจ็บปวดเพราะโรคกำเริบแล้ว”หลังจากจวินชิงอวี่ครุ่นคิด สุดท้ายก็ตัดสินใจไปชานเมืองบ้านหลังหนึ่งที่เงียบสงบเอี๊ยด…“ท่านมา
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1206
“เช่นนั้นพวกเราเหมือนเดิมพันกัน”“เดิมพันก็เดิมพัน!”นอกหอน้ำชาจวินลั่วยวนมาถึง หลังจากสอบถามข้อมูลคร่าวๆ จากเด็กในร้าน ก็ย่องขึ้นไปบนชั้นสอง เข้าใกล้ห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง เพิ่งแนบหูเข้าไป ก็ได้ยินเสียงสนทนาข้างในเสียงของฉู่เชียนหลี“โรคร้อนอันตรายมาก แค่ไม่ระวังเล็กน้อยก็จะกำเริบ ตอนที่ข้ารักษาเจ้า ต้องเปิดจุดชีพจร กรีดเปิดแผลบนมือและเท้าสี่จุด ใช้เลือดของข้าแลกกับเจ้าครึ่งหนึ่ง ในระหว่างนี้ห้ามถูกรบกวนเด็ดขาด”ลดเสียงกล่าวอย่างจริงจัง“ไม่เช่นนั้น กำลังภายในจะย้อนกลับ ห้ามเลือดไม่ได้ ถึงเวลา ข้าจะตาย เจ้าก็เจ้าตาย”จวินลั่วยวนประหลาดใจฉู่เชียนหลีสามารถรักษาโรคร้อน?ยิ่งกว่านั้น!ประเด็นสำคัญคือ!ห้ามถูกขัดจังหวะกลางคันเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นฉู่เชียนหลีกับองค์ชายสามล้วนจะตาย!ฉู่เชียนหลีตายแล้ว ตำแหน่งพระชายาอ๋องเฉินก็ว่าง อยากได้อ๋องเฉิน ก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือแล้วไม่ใช่หรือ?ทันใดนั้น แววตาเร่าร้อนทันทีตื่นเต้นคาดหวังแทบรอไม่ไหวนางกำลังจะเป็นพระชายาอ๋องเฉินแล้ว!การสนทนาภายในห้องกินเวลานานหนึ่งเค่อ ก่อนจะจบลง จวินลั่วยวนรีบวิ่งไปซ่อนตัวที่หัวมุม ประตูห้องเปิดออ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1205
จวินลั่วยวนยกมือทั้งสองข้างขึ้น วางลงไปที่คอของฮองเฮาทันใดนั้น ร่างกายของฮองเฮาหนานยวนขยับเล็กน้อย นางรีบดึงมือกลับ ลุกขึ้นยืน และกลับมาดูเป็นเด็กดีอีกครั้ง“ซวงซวง ทางเสด็จพี่สามของข้าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”ซวงซวงวิ่งเข้ามา“เมื่อครู่ทางองครักษ์มารายงาน หลังจากเสด็จพี่สามออกไป เจอสามีภรรยาอ๋องเฉิน ตอนนี้พวกเขาเข้าไปในหอน้ำชาแล้ว ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันลับๆ เจ้าค่ะ”“?”พวกเขายังมีเรื่องให้คุยกันอีกหรือ?เสด็จพี่สามไม่ได้ไปสืบเรื่องของคนร้าย?เหตุใดยังสามารถคุยกับสามีภรรยาอ๋องเฉินดีๆ อีก?คุยอะไรกัน?หรือเป็นความลับที่นางไม่รู้?จวินลั่วยวนไม่อนุญาตให้มีเรื่องที่อยู่เหนือกันควบคุมของนาง กล่าวทันที “ซวงซวง เจ้าเฝ้าเสด็จแม่ไว้ ข้าลองไปดูหน่อย!”“เจ้าค่ะ องค์หญิง!”หอน้ำชาห้องส่วนตัวจวินชิงอวี่นั่งอยู่ที่ข้างโต๊ะ สีหน้าดูไม่ดีนัก และยังบึ้งตึงเหมือนจะกินคน กัดฟันจนดังก๊อกๆ“ท่านกล้าบอกว่ายวนเอ๋อร์เป็นคนวางยา!”จ้องฉู่เชียนหลีด้วยความโกรธโมโหมากถ้าหากไม่ใช่เพราะอ๋องเฉินนั่งอยู่ที่ข้างๆ เกรงว่าเขาลงมือโดยตรงแล้วฉู่เชียนหลีกล่าว“ตอนที่พวกเราออกจากศาลาพักม้า องครักษ์ลับ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1204
ฉู่เชียนหลี “องค์หญิงมั่นใจในตัวเองจริงๆ เหมือนจะลืมไปแล้วว่าผู้หญิงที่ถูกอ๋องเฉินโยนออกไปเป็นใคร?”“...”รออ๋องเฉินถีบฉู่เชียนหลีทิ้ง นางจะจับฉู่เชียนหลีมาขังไว้ ทรมานทุกวัน ทำให้นางทรมานยิ่งกว่าตายจวินลั่วยวนเถียงไม่ไหว พลันเบ้าตาแดงก็กระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของจวินชิงอวี่ หาที่ปลอบใจตัวเองจวินชิงอวี่ย่อมเข้าข้างน้องสาว“ฉู่เชียนหลี ดูจากพฤติกรรมที่ชอบบีบคั้นคนของเจ้า มันก็ไม่แปลกอะไรที่เจ้าจะสามารถวางยาพิษ”อาศัยเพียงแค่การคาดเดา ก็ตัดสินโทษของนางแล้ว?น่าขำ!พี่น้องคู่นี้ คนหนึ่งหน้าไหว้หลังหลอก อีกคนความรักบังตา ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ“มันน่าอัศจรรย์จริงๆ ที่แคว้นหนานยวนของพวกท่านสามารถพัฒนามาจนถึงปัจจุบัน”จวินชิงอวี่หน้าบึ้งทันที “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”ปัญหาส่วนตัว ตอนนี้จะลามปามไปถึงบ้านเมืองแล้ว?“ตามที่พูด”“เจ้า!”เขาโมโหจนจะเดินเข้าไปหานางพลันเฟิงเย่เสวียนยกฝ่ามือใหญ่ ดึงนางมาที่ข้างกาย “ข้าตัดสินใจได้แล้วว่าจะเลือกอะไร”ทุกคนรีบหันไปมอง รอคอยคำพูดต่อจากนี้เฟิงเย่เสวียนกล่าวอย่างใจเย็น“แคว้นหนานยวนต่ำช้าเช่นนี้ ต่อให้ข้าแพ้ศึกครั้งนี้ ก็ไม่ร่วม
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1203
วันนี้ อย่างไรนางก็จะบีบคั้นฉู่เชียนหลีจนตาย!เหล่าคนรับใช้พากันก้มหน้า หายใจแรง ไม่มีใครกล้าพูดอะไร พระชายาอ๋องเฉินช่วยฮองเฮา เหมือนว่าเรื่องนี้ไม่ได้ร้ายแรงจนถึงขั้นต้องฆ่าตัวตายกระมั้ง?“องค์ชายสามก็คิดเช่นนี้หรือ?” เฟิงเย่เสวียนถามจวินชิงอวี่เงียบไปครู่หนึ่งคนตัดฟืนถูกฆ่าตายแล้ว ในศาลาพักม้ายังมีหนอนบ่อนไส้คนอื่น บางทีอาจจะไม่ใช่ฝีมือของฉู่เชียนหลีจริงๆ รอตรวจสอบเรื่องนี้จนชัดเจน ค่อยว่ากันก็ยังไม่สาย“ยวนเอ๋อร์”เขาเอ่ยปาก “รอเสด็จแม่ฟื้นแล้ว ดูว่าอาการของเสด็จแม่เป็นอย่างไรบ้าง เรื่องของคนร้าย ข้าให้คนไปสืบแล้ว”เขาอยากพักเรื่องนี้ชั่วคราวแต่จวินลั่วยวนไม่ยอม“เสด็จพี่สาม ท่านเลอะเลือนหรือ? คนร้ายก็อยู่ตรงหน้าแล้ว ท่านยังจะสืบอะไรอีก? ท่านทำเช่นนี้ ไม่เท่ากับเปิดโอกาสให้คนร้ายหนีหรอกหรือ?”ฉู่เชียนหลีหัวเราะคำก็คนร้าย สองคำก็คนร้าย ทุกคำพูดล้วนอยากให้นางตาย ไม่ชอบหน้านางเช่นนี้เลย?“องค์หญิง เจ้าอยากได้ผู้ชายของข้า และยังทำทุกวิถีทางเพื่ออยากบีบให้ข้าตาย เสด็จพี่สามของเจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าเป็นคนชอบแย่งของคนอื่นเช่นนี้?”“!”สีหน้าจวินลั่วยวนเปลี่ยนฉับพลันอยู่ต
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1202
สีหน้าของจวินชิงอวี่ดูน่าเกลียดทันที การทำร้ายผู้หญิง ไม่ใช่เรื่องที่น่าภาคภูมิใจอะไรจริงๆ แต่เขาสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องน้องสาว“ถ้าหากฉู่เชียนหลีไม่รังแกยวนเอ๋อร์ แล้วข้าจะทำร้ายนางได้อย่างไร”“ฉู่เชียนหลีรังแกคนก่อน การโดนมีดแทงก็คือผลที่นางสมควรได้รับ?”เมื่อเฟิงเย่เสวียนได้ยิน แหงนหน้าหัวเราะ“เหอะ ฮ่าๆๆ!”ฉู่เชียนหลีผิด?“คิดไม่ถึงว่าองค์ชายสามหนานยวน จะรักน้องสาวจนถึงขั้นใจบอด แค่ท่านลองสืบดูดีๆ ก็จะรู้เรื่องที่จวินลั่วยวนเคยยั่วยวนข้า และสืบเจอเรื่องที่ฉู่เชียนหลีจะช่วยท่านตอนที่อาการกำเริบกลางถนน”“น้องสาวคนดีของเจ้า ก็ทำได้แค่หลอกท่านคนเดียวเท่านั้นแหละ”“หุบปาก!”จวินชิงอวี่เสียงดังกะทันหัน กลิ่นอายรอบตัวขรึมลง ดูน่ากลัวเป็นพิเศษเขาไม่อนุญาตให้ใครก็ตามนินทายวนเอ๋อร์!ดูหมิ่นยวนเอ๋อร์ เท่ากับดูหมิ่นเขา ดูหมิ่นแคว้นหนานยวนยวนเอ๋อร์คือองค์หญิงเพียงคนเดียวของราชวงศ์หนานยวนในตลอดสามร้อยกว่าปีที่ผ่านมา ใครบ้างไม่เห็นนางเป็นแก้วตาดวงใจ?“อ๋องเฉิน ข้าเห็นแก่ความร่วมมือระหว่างสองแคว้น ไม่ถือสาท่าน แต่ถ้าหากท่าน ยังกล้าว่าร้ายยวนเอ๋อร์ ข้าไม่ปรานีแน่!”“ท่าน!”“
