All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 271 - Chapter 280

"หยุด!"วิ่งไปตลอดทางยี่สิบลี้ หยุนเจิงก็หยุดกองทัพขนาดใหญ่ข้างลำธารเล็กๆ"เจ้ากำลังทำอะไร?"เสิ่นลั่วเยี่ยนจ้องไปที่หยุนเจิงด้วยความโกรธ "เราเพิ่งจะวิ่งมาได้ไม่ไกลนัก ตอนนี้หยุดลง ทหารที่ตามมาคงจะไล่ตามทันในไม่ช้า!"“ข้าเหนื่อยแล้ว! วิ่งต่อไปไม่ไหวแล้ว!” หยุนเจิงพูดพร้อมกับหอบเสิ่นลั่วเยี่ยนโกรธมาก และพูดด้วยสีหน้ารังเกียจว่า "ล้วนเป็นม้าที่วิ่ง ไม่ได้ให้เจ้าวิ่งสักหน่อย แค่นี้เจ้าก็วิ่งต่อไปไม่ไหวแล้ว?”หยุนเจิงพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดอย่างขมขื่นทันทีว่า "ขาของข้าถูกสีจนเป็นแผลหมดแล้ว ม้าเองก็น่าจะเหนื่อยจากการวิ่งแล้วเหมือนกัน พักสักหน่อยเถิด แล้วเราค่อยออกเดินทางกันต่อ..."เสิ่นลั่วเยี่ยนอยากจะพูดมากกว่านี้ แต่ตู้กุยหยวนกลับเกลี้ยกล่อมนาง "พระชายา ให้ทุกคนพักกันก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ! พวกเรามาหาสถานที่ให้คนและม้าได้ดื่มน้ำกันก่อน พี่น้องทุกคนล้วนสวมชุดเกราะ อากาศก็ร้อนถึงเพียงนี้ ทรมานกันมานานขนาดนี้ ทุกคนน่าจะคอแห้งกระหายน้ำกันแล้ว..."ตู้กุยหยวนรู้ดีว่าหยุนเจิงน่าจะมีความคิดบางอย่างอยู่ในใจเดิมทีเสิ่นลั่วเยี่ยนต้องการปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นคนจำนวนมากเหงื่อท่วมตัว จึง

"ระหว่างทางที่พวกหยุนถิงมุ่งหน้าไปยังจุดที่หยุนเจิงและคนอื่นๆ อยู่ ม้าเร็วตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว“เร็วเข้า รีบหยุดเขาไว้!”เมื่อหยุนถิงเห็นว่าเป็นคนของหยุนเจิง เขาก็ตะโกนทันที“หลีกทาง หลีกทาง!”เกาเหอควบม้าอย่างดุเดือด ตะโกนเสียงดังมาจากระยะไกลอย่างไรก็ตาม มีคำสั่งของหยุนถิงอยู่ คนเหล่านี้จะยอมหลีกทางได้อย่างไร!พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ยอมหลีกทางเท่านั้น ทหารม้ากลุ่มหนึ่งยังพุ่งขึ้นมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ล้อมเกาเหอไว้เป็นชั้นๆ"หลีกทาง!"เกาเหอถลึงตาจ้องและตะโกนด้วยความโกรธ "องค์ชายหกทรงตกจากหลังม้าและหมดสติไปแล้ว ข้าต้องรีบไปรายงานต่อองค์จักรพรรดิ ขืนทำให้เรื่องล่าช้าขึ้นมา ระวังศีรษะของพวกเจ้า!"หลังจากได้ยินคำพูดของเกาเหอ ทหารม้าที่เดิมต้องการจับเกาเหอไหนเลยยังจะกล้าลงมืออยู่อีกหัวใจของหยุนถิงทั้งสามคนเต้นไม่เป็นจังหวะ พวกเขาควบม้าขึ้นไปข้างหน้าทันที“เจ้าพูดว่าอย่างไรนะ เจ้าหกตกจากหลังม้าหรือ?!”หยุนถิงถามด้วยสีหน้าที่เขียวคล้ำ ทว่าในใจกลับหัวเราะดังลั่นตกจากหลังม้าได้เยี่ยมมาก!กรรมตามสนอง นี่คือกรรมตามสนองจริงๆ!ทางที่ดีที่สุดคือให้ไอ้สารเลวนี่ตายไปเสีย!ใ

เมื่อรู้ว่าคนของจักรพรรดิเหวินกำลังจับตาดูอยู่ พวกเขาทั้งสามคนก็ไม่กล้าขอให้ปล่อยตัวเองไปอีกในไม่ช้า ทั้งสามคนและคนที่พวกเขาพามาก็ถูกจับมัดไว้ทั้งหมดในตอนนี้เอง เกาเหอได้กลับมาแล้วเหมือนกันมองไปที่เกาเหอที่วิ่งกลับมา พวกหยุนถิงทั้งสามคนก็จ้องเขาด้วยสีหน้าดุร้ายถ้าเกาเหอไม่หลอกพวกเขา พวกเขาจะตกหลุมพรางได้อย่างไร?ห้าร้อยคนเชียวนะ!เมื่อนับรวมกับพวกเขาทั้งสามคนแล้ว ยังถูกจับได้ง่ายดายขนาดนี้!เสด็จพ่อจะต้องพิโรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างแน่นอน“องค์ชายทั้งสามท่าน ต้องขออภัยด้วยจริงๆ”เกาเหอเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสามคนที่ถูกมัดไว้กับต้นไม้ ประสานมือโค้งคำนับแล้วกล่าวว่า "ข้าน้อยไม่ได้มีเจตนาหลอกลวงองค์ชายทั้งสามพระองค์ ล้วนเป็นเพราะการจำลองการรบ ได้โปรดยกโทษให้กับข้าน้อยด้วย"ยกโทษหรือ?ข้ายกโทษกับบรรพบุรุษทั้งสิบแปดรุ่นของเจ้าสิ!หยุนถิงคำรามในใจอย่างบ้าคลั่ง แต่เนื่องจากคนของจักรพรรดิเหวินจ้องมองเขาอยู่ เขาจึงไม่ตวาดใส่หน้าเกาเหอ ทำได้เพียงจ้องเกาเหอด้วยใบหน้าที่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง จากนั้นค่อยๆ หลับตาลงเจ้ารองและเจ้าห้าเองก็มีสีหน้าคล้ายๆ กัน พวกเขาสาปแช่งในใจไม่รู้กี่ร้อยพั

บริเวณจุดจอดรถม้าจักรพรรดิเหวินกำลังดื่มสุราอยู่กับเหล่าแม่ทัพ แต่กลับใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวในขณะนี้จักรพรรดิเหวินทั้งดีใจทั้งโมโหที่ดีใจก็เพราะ ข้างกายหยุนเจิงมีคนสนิทที่สามารถรับผิดชอบงานใหญ่ได้เสิ่นลั่วเยี่ยนและตู้กุยหยวน ต่างก็ฉลาดกล้าหาญเมื่อมีพวกเขาอยู่เคียงข้างหยุนเจิง แม้จะโยนเจ้าหกทิ้งไว้ที่ซั่วเป่ย เขาก็รู้สึกวางใจแต่เมื่อเขาคิดถึงหยุนถิงและคนอื่นๆ จักรพรรดิเหวินก็โมโหขึ้นมาอีกทหารม้าสามพันนายไล่ตามทหารราบหนึ่งพันนาย!ม้าศึกจำนวนมากกลับถูกยึดไป?ที่สำคัญคือ ทางด้านหยุนเจิงได้รับความเสียหายน้อยกว่ามาก!น่าขายหน้า!นอกจากจะขายหน้าแล้วก็มีแต่ขายหน้า!เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าลูกโง่สามคนนั่นเรียนตำราพิชัยยุทธ์แบบไหน!หากพวกเขาใช้ความคิดใช้อุบายเหมือนในตำราพิชัยสงครามที่ร่ำเรียนสักหน่อย ก็คงไม่ขายหน้าขนาดนี้!เขาแทบรอไม่ไหวที่จะโยนเจ้าสารเลวทั้งสามนี้ไปฝึกฝนที่สนามรบซั่วเป่ย!ในขณะที่จักรพรรดิเหวินกำลังคิดฟุ้งซาน ทันใดนั้นเสียงกีบเท้าม้าที่ดังราวกับเสียงกลองกึกก้องก็แว่วมาแต่ไกล“เกิดอะไรขึ้น”จักรพรรดิเหวินขมวดคิ้วเล็กน้อยเซียวว่านโฉวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่

จักรพรรดิเหวินเรียกราชองครักษ์ที่มอบให้แก่หยุนเจิงเข้ามาเมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของจักรพรรดิเหวินและกลุ่มแม่ทัพ ราชองครักษ์ก็ไม่กล้าพูดโกหก ทำได้เพียงบอกเล่าในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อได้ฟังที่ราชองครักษ์พูดทั้งหมดแล้ว สีหน้าของจักรพรรดิเหวินก็ดูแย่ในทันทีพวกไร้ประโยชน์สามคนนั้น ไม่เพียงแต่ไล่ตามเจ้าหกไม่ได้ แต่ยังถูกเจ้าหกและคนอื่นๆ จับเป็นด้วยงั้นหรือ?นี่คือการฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้ที่ไหนกัน?นี่มันเรื่องน่าขันชัดๆ! ทหารม้าชั้นยอดห้าพันคนไล่ล่าและสกัดกั้นทหารราบหนึ่งพันคน พวกเขาไม่เพียงแค่ปล้นม้าสงครามไปมากมาย แต่ยังมีนายพลสามคนที่ถูกจับเป็นอีกด้วย! สิ่งสำคัญก็คือ ตั้งแต่ต้นจนจบ ต่อให้นับจำนวนหยุนเจิงและคนอื่นๆ ที่ไปหลอกฉินชีหู่ แต่พวกเขาสูญเสียคนและม้าไปเพียงแค่สามร้อยคนเท่านั้น! เหล่าแม่ทัพทั้งตกใจและกลืนไม่เข้าคายไม่ออกใครจะคาดคิดว่า หยุนเจิงและคนอื่นๆ จะกล้าใช้กลยุทธ์ที่ไม่ถูกต้อง หลอกลวงจนสามองค์ทั้งสามยอมให้จับโดยไม่ต้องต่อสู้กันเลยทีเดียว! นี่คือการฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้หรือเล่นขายของกัน?“พวกเจ้า ต่างก็ทำได้ดีมาก!”สักครู่ใหญ่ๆ ใบหน้าของจักรพรรดิเหวินก็ผ่อน