All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 261 - Chapter 270

และในตอนนี้เอง จู่ๆ ตู้กุยหยวนก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น“เช่นไร?”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองตู้กุยหยวนด้วยสีหน้าสงสัยตู้กุยหยวนเป็นผู้บัญชาการทหารเปื้อนเลือด เป็นขุนพลที่เคยสู้รบฆ่าฟันในสนามรบจริงมาแล้ว!หยุนเจิงคิดเพ้อเจ้อ เช่นนั้นเขาก็คิดเพ้อเจ้อด้วยอย่างนั้นสิตู้กุยหยวนกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “พระชายาลืมไปแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาททรงรับสั่งว่าผู้ใดที่จับตัวองค์ชายหกตัวเป็นๆ ได้ จะได้รับการเลื่อนขั้นสามขั้น และทองอีกพันชั่ง…”ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าภายใต้การตบรางวัลอย่างหนักเช่นนี้ ทุกคนต้องพรวดเข้าไปตามหาบนภูเขาก่อนอย่างแน่นอนหากเป็นเช่นนี้ คนที่เฝ้าม้าเหลืออยู่เพียงไม่กี่คนเป็นแน่!อีกอย่าง ม้าศึกจำนวนมากปานนั้น หากเกิดการก่อกวนขึ้น ใช้คนเพียงแค่ไม่กี่คนฉวยโอกาสตอนที่โกลาหลขี่ม้ามาทางนี้ ก็จะเปิดโอกาสให้พวกเขาแย่งชิงม้ามาได้สำเร็จแล้ว!ภูเขาลูกนั้นที่เกาเหอกล่าวถึงแม้จะไม่มีที่หลบซ่อนตัว แต่คนหลายสิบคนสามารถหาที่หลบซ่อนได้แน่นอนตราบใดที่คนหลายสิบคนนี้สามารถก่อความวุ่นวายและขี่ม้ามาทางนี้ได้ ไม่เพียงแต่สามารถแย่งชิงม้ามาได้เท่านั้น แต่ยังทำให้คนเหล่านั้นสูญเสียม้าศึกไปได้ด้

ตอนนี้พวกเขากำลังกังวลใจจนแทบคลั่งแล้วตำแหน่งที่พวกเขากำลังตามหาอยู่ตอนนี้ไม่เหมาะกับการหลบซ่อนตัวนัก ตราบใดที่แยกย้ายกำลังคนไปตามหา ก็จะเจอพวกเขาแล้วและทหารของเจ้าหก หากถูกจับได้ก็แค่ถูกจับขังเท่านั้นทว่า สิ่งที่พวกเขาเป็นกังวลมันมากกว่านั้นองค์ชายทั้งสามปรารถนาจะจับตัวหยุนเจิงมาก จึงไม่ได้สั่งให้คนของพวกเขาไปเสาะหาบริเวณรอบๆ อย่างละเอียด และไม่แม้กระทั่งคิดจะค้นหาด้วยซ้ำพวกเขาคิดว่าหยุนเจิงต้องนำคนมาแอบซ่อนตัวบนภูเขาแน่นอน ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าหยุนเจิงและพวกจะกล้าเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขาจั่วเริ่นค่อยๆ โผล่หัวออกมาอย่างช้าๆ เมื่อเห็นผู้แก่งแย่งชิงชังกันเหล่านั้นพากองกำลังแห่ขึ้นไปบนภูเขา เขาก็แทบจะหลุดปากส่งเสียงหัวเราะออกมาเหมือนอย่างที่พี่ใหญ่ตู้กล่าวเอาไว้ไม่มีผิด!คนพวกนี้รีบร้อนใจจะจับตัวองค์ชายหก ไม่ระมัดระวังแต่อย่างใดเลย“หัวหน้าจั่ว พวกเราจะออกไปตอนไหนหรือ?”ทหารที่อยู่ข้างกายเขากระซิบถาม“ไม่รีบร้อน”จั่วเริ่นส่ายหน้าพลางกล่าว “รอให้พวกมันเข้าไปบนภูเขาให้ลึกกว่านี้อีกหน่อย กว่าพวกมันจะกลับมาเป็นกำลังเสริมคงอีกนาน โอกาสที่พวกเราจะทำสำเร็จก็มีมากขึ้น

จ้าวจี๋ยิ้มเล้กน้อย “หากกระหม่อมเป็นองค์ชายหก กระหม่อมจะแบ่งกำลังทหารออกเป็นสองกลุ่มหลังจากที่ออกเดินทางไปไม่นาน กลุ่มหนึ่งหลอกล่อความสนใจของทหารที่ตามไล่ล่า ส่วนอีกกลุ่มหาที่หลบซ่อนตัว รอให้ทหารที่ตามไล่ล่าถูกล่อออกไป รีบลงมือโจมตีฆ่าทันที ลอบโจมตีราชวงศ์เป่ยหวน ต่อให้ต้องต่อสู้จนตัวตาย ก็ยังลากราชวงศ์เป่ยหวนให้ตายไปด้วยได้…”ลอบโจมตีราชวงศ์เป่ยหวนอย่างนั้นหรือทุกคนตกใจเล็กน้อยไม่นานนัก ทุกคนก็มีการตอบสนองกลับมาราชวงศ์เป่ยหวนที่เขากล่าวถึงก็หมายถึงขบวนเสด็จของจักรพรรดิเหวินไม่ใช่หรอกหรือ?จ้าวจี๋ไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ ว่ากลับมาจับตัวจักรพรรดิเหวิน จึงทำได้เพียงแค่พูดว่าราชวงศ์เป่ยหวนแทนอย่างไรเสีย ก่อนหน้านี้จักรพรรดิเหวินก็เป็นคนพูดเองว่าพวกเขาคือราชวงศ์เป่ยหวนจักรพรรดิเหวินครุ่นคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน ยิ้มพลางมองไปที่จ้าวจี๋ “เจ้าจะบอกว่า พวกเขาจะจับตัวข้าเพื่อบีบบังคับให้ฉินชีหู่กับหยวนกุยนำกองกำลังช่วยเหลือพวกเขาและปล่อยให้ผ่านแนวป้องกันประตูทิศตะวันออกไปอย่างนั้นหรือ?”“กระหม่อมมิบังอาจพ่ะย่ะค่ะ!”จ้าวจี๋รีบส่ายหน้าปฏิเสธเขาหมายความเช่นนั้นจริงๆ แต่เขาไม่กล้ายอมรับ

“ฝ่าบาท อย่าเพิ่งจบการประลองเลย” ฉินลิ่วก่านตะคอกออกมาว่า “อย่ามองแค่ว่ากองกำลังของพวกเขาจำนวนมากและจะได้เปรียบมาก หากลงมือขึ้นมาจริงๆ พวกเขายังไม่นับว่าเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเราเลยด้วยซ้ำ!”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของฉินลิ่วก่าน ขุนพลทุกคนต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วยคำพูดนี้ของฉินลิ่วก่านไม่ใช่เป็นคำพูดคุยโวโอ้อวดราชองครักษ์เหล่านี้ของจักรพรรดิเหวินแต่ละคนล้วนแต่เป็นยอดฝีมือทั้งสิ้นขุนพลอย่างฉินลิ่วก่านและเซียวว่านโฉวเหล่านี้ แม้ว่าจะมีอายุมากแล้ว แต่ครั้งยังหนุ่มพวกเขาเป็นขุนพลที่โหดร้ายมาก พวกเขาเพียงแค่คนเดียวสามารถรับมือกับศัตรูจำนวนยี่สิบสามสิบคนได้ในคราเดียวกันโดยไม่ใช่ปัญหา และต่อให้หยุนเจิงกับพวกโจมตีมา พวกเขาก็สามารถรับมือได้จนกว่ากองกำลังสนับสนุนจะมาถึง“ไม่ต้องเสียเวลาหรอก!”จักรพรรดิเหวินโบกมือพลางกล่าว “เดิมทีพวกเขาก็เสียเปรียบอยู่แล้ว ด้วยกำลังพลที่น้อยเช่นนี้แต่สามารถแย่งชิงม้าศึกมาได้มากถึงเพียงนี้ แถมยังห้อมล้อมพวกเราเอาไว้ได้อีก นับว่าพวกเขาชนะแล้ว! อีกอย่าง ภายใต้สถานการณ์ที่ห้ามใช้อาวุธเช่นนี้ หากอยู่ในสนามรบจริง เพียงแค่พวกเขายิงธนูเข้ามา เจ้ากล้ารับประกันหรือว่

“เอ่อ…” หยุนถิงก้มหน้า กล่าวด้วยสีหน้าอับอายว่า “คนของน้องหกฉวยโอกาสตอนที่ลูกไม่ทันตั้งตัวขับไล่ม้าศึกของพวกเราไป กองกำลังหลายคนตอนนี้ไปไล่ตามหาม้าศึกอยู่ ลูกเป็นห่วงความปลอดภัยของเสด็จพ่อจึงรีบรวบรวมกำลังคนที่เหลือมาที่นี่พ่ะย่ะค่ะ…”เมื่อได้ยินชี้แจงของหยุนถิง จักรพรรดิเหวินก็โกรธเกรี้ยวขึ้นพวกไร้ประโยชน์! ให้พวกเขาไปตามไล่ล่าเจ้าหก ช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก ยังมีหน้าไปไล่ตามหาม้าศึกอีกรอให้พวกเขาไล่ตามหาม้าศึกเจอแล้วรวบรวมกองกำลังอีกทีฟ้าคงจะมืดพอดี!สภาพพวกเขาเป็นเช่นนี้แล้วยังจะไล่ล่าเจ้าหกได้อย่างไรกองกำลังสามพันคนของพวกนั้นไม่อาจหวังอันใดได้แล้ว!ตอนนี้คงต้องรอดูการแสดงของหยวนกุยและฉินชีหู่แล้วล่ะ!จักรพรรดิเหวินยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ตะคอกด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า “รีบไสหัวไปไล่ล่าตามเจ้าหกเดี๋ยวนี้! พวกนั้นมุ่งหน้าไปทางทิศใต้แล้ว!”ได้ยินจักรพรรดิเหวินตรัสเช่นนี้ หยุนถิงอดที่จะแอบบ่นในใจไม่ได้เขารีบรวบรวมกำลังมาได้เพียงน้อยนิดเช่นนี้ จะไปตามไล่ล่าเจ้าหกได้อย่างไรเล่า!“ยังนิ่งอยู่ทำไมล่ะ?” จักรพรรดิเหวินมองหยุนถิงด้วยใบหน้าดำคล้ำ “เจ้าอยากจำนนยอมรับความพ่ายแพ้หรือต้อง