All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 241 - Chapter 250

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า นี่ไม่ใช่ศิลปะการต่อสู้แบบธรรมดาแน่นอน!หากเป็นเพียงศิลปะการต่อสู้แบบธรรมดา แสดงในสนามฝึกก็ได้หนานย่วน!นั่นคือสนามล่าสัตว์ของราชวงศ์เชียวนะ!นี่แสดงให้เห็นชัดเลยว่าเสด็จพ่อกำลังจัดการซ้อมอย่างจริงจัง!ใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของตัวเอง เขาก็ยังไม่รู้เหมือนกัน!น่าเบื่อจริง!“มัวอ้ำอึ้งอะไรอยู่เล่า?”เมื่อเห็นว่าหยุนเจิงนั่งราวกับกำลังเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ไม่พอใจในทันที “รีบกินข้า กินข้าวเสร็จก็ไปเขาเมาเอ่อร์เพื่อปรับปรุงทหารจวน!”เรื่องอื่นๆ นางไม่ชำนาญแต่การรบราฆ่าฟัน นางมั่นใจว่าตัวเองชำนาญอย่างมากอย่างน้อย ก็ดีกว่าหยุนเจิง!“เจ้าจะตื่นเต้นไปทำไมกัน?”หยุนเจิงกลอกตามองเสิ่นลั่วเยี่ยน และโยนพระราชโองการให้นาง “หากเจ้าฟังพระราชโองการไม่ชัดเจน เจ้าอ่านดูอีกรอบก็ได้นะ! ข้าคือแม่ทัพ เจ้าคือรองแม่ทัพ! เจ้าต้องฟังคำสั่งของข้า!”“ท่านเนี่ยนะ?!”เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่ไว้หน้าหยุนเจิงแม้แต่น้อย “ให้ท่านเป็นแม่ทัพ พวกเราไม่ต้องแสดงศิลปะการต่อสู้กันเลยดีกว่า ยอมแพ้ล่วงหน้าไปเลยก็ได้!”“...”หยุนเจิงทั้งโมโหทั้งตลก จากนั้นก็พูดอย่างนิ่ง

“พ่ะย่ะค่ะ!”ทั้งสามรับคำสั่งทันที และรีบจัดระเบียบทหารจวนให้เริ่มทำการฝึกซ้อมเมื่อดูไปเรื่อยๆ หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วขึ้นมาคนของกองทหารเสินอู่ที่เพิ่งโยกย้ายเข้ามาและทหารจวนที่มีอยู่เป็นเหมือนกับสองมือที่ไม่ประสานกัน มักจะเกิดการชนกันอยู่เสมอ มองดูแล้วเหมือนไม่ใช่พวกเดียวกัน“หยุด หยุด!”เสิ่นลั่วเยี่ยนสั่งให้หยุดซ้อม และพูดด้วยความโมโหว่า “พวกเจ้ากำลังซ้อมอะไรกันอยู่? แม้แต่ความพร้อมเพรียงยังทำไม่ได้ จะฝึกซ้อมรูปแบบการทำสงครามได้อย่างไรกัน?”“ไม่ต้องสนใจนาง ฝึกซ้อมต่อไป!”หยุนเจิงเปิดปากพูดทันที เพื่อให้ตู้กุยหยวนและคนอื่นๆ ฝึกซ้อมต่อไป“ข้าบอกให้หยุด!”เสิ่นลั่วเยี่ยนพูดเสียงดังทันที “พวกเขาเป็นแบบนี้ ไม่ต้องฝึกซ้อมแล้ว!”“ซ้อมต่อไป!”หยุนเจิงก็เสียงดังเช่นกัน และพูดตะโกนอย่างรุนแรงว่า “นอกจากข้าแล้ว ไม่ว่าใครก็ตามที่บังอาจรบกวนการฝึกซ้อม ข้าจะลงโทษด้วยการโบยสามสิบไม้!”“ท่าน...”เสิ่นลั่วเยี่ยนโกรธมาก และจ้องหน้าหยุนเจิงด้วยความเคียดแค้น“ข้าเป็นแม่ทัพ!”หยุนเจิงมองเสิ่นลั่วเยี่ยนด้วยใบหน้าเคร่งเครียดเขาจำเป็นต้องสร้างบารมีและชื่อเสียงต่อหน้าคนเหล่านี้

เพียงแค่ไม่รู้ว่า เสด็จพ่อวางแผนจะใช้คนจำนวนเท่าใดมาล้อมรอบพวกเขาพูดตามตรงว่า ตอนนี้เขารู้สึกว่างเปล่าเล็กน้อยสำหรับสนามล่าสัตว์อย่างหนานย่วน ถือว่ามีขนาดใหญ่มากแล้วแตาหากเป็นสนามรบ มันเล็กมากเกินไปจริงๆ!ภายในของเขตที่เล็กเช่นนี้ พื้นที่ในการไล่ล่าทางยุทธศาสตร์ต้องมีขนาดเล็กมาก หากว่าเสด็จพ่อระดมพลทหารเข้ามาจับตัว เขาคงไม่มีโอกาสหนีรอดอย่างแน่นอน!ได้แค่หวังว่าตาแก่นี่จะไม่ลงมือโหดเหี้ยมเกินไป!เขาไม่ต้องการให้ฉินชีหู่ติดตามเขาเลยจริงๆ!ตลอดทั้งวันนี้ หยุนเจิงและเสิ่นลั่วเยี่ยนต่างก็อยู่ที่เขาเมาเอ่อร์แม้ว่าหยุนเจิงจะให้โจวมี่นำคนไปซื้อสุรารสเลิศจำนวนมากกลับมา แต่ก็ไม่ได้ดื่มเวลากลางวันเมื่อตกกลางคืนกองไฟถูกจุดท่ามกลางสนามฝึกชั่วคราวของเขาเมาเอ่อร์ และส่องสว่างไปทั่วบริเวณคนครัวงานยุ่งตลอดทั้งบ่าย เพื่อทำอาหารจานหลักมากมายออกมาถึงสิบหม้อใหญ่เมื่อเห็นเนื้อชิ้นโตที่อยู่ในหม้อ คนจำนวนมากต่างก็แอบกลืนน้ำลายไม่จำเป็นต้องใช้โต๊ะหรือเก้าอี้ เพียงวางหม้อไว้กลางสนามฝึกก็พอหยุนเจิงหยิบจอกเหล้าขึ้นมา ดึงตัวเสิ่นลั่วเยี่ยนที่ไม่ค่อยเต็มใจเดินมาตรงกลาง และพูด

“ท่านจะดื้อรั้นไปทำไมกัน?”เยี่ยจื่อถูกนางทำให้โมโหจนหัวเราะออกมา พร้อมพูดเสียงเบาว่า “เขาซื้อตัวเมี่ยวอินกลับมาได้สองสามวันแล้ว เขาเคยแตะต้องเมี่ยวอินหรือไม่?”“ท่านคิดจะเอาผู้ชายของตัวเองผลักไสให้กับผู้หญิงคนอื่นจริงหรือ?”“พวกท่านเป็นสามีภรรยากัน ไม่ว่าอย่างไร พวกท่านก็ยังเป็นสามีภรรยากัน!”“เป็นเหมือนที่เขาบอก ต่อให้พวกท่านตาย พวกท่านก็ต้องฝังร่วมกัน!”“ท่านคิดจะเป็นแบบนี้กับเขาไปตลอดชีวิตเลยหรือ?”“...”เยี่ยจื่อพูดเตือนเสิ่นลั่วเยี่ยนด้วยความอดทนเจ้าเด็กโง่เอ๊ย!หากไม่ต้องกังวลว่าเจ้าเด็กนี่จะพูดไม่ระวังปาก นางก็อยากจะเล่าเรื่องที่หยุนเจิงสงสัยเมี่ยวอินให้เจ้าเด็กนี่ได้ฟังทั้งหมดนางวางใจให้เมี่ยวอินไปเช็ดตัวให้หยุนเจิง แต่ตัวเองไม่ไว้ใจหรอกนะ!นางไม่กลัวเลยว่าเมี่ยวอินจะฉวยโอกาสตอนที่หยุนเจิงเมา และปลิดชีพของหยุนเจิง!ภายใต้การพูดโน้มน้าวใจของเยี่ยจื่อ เสิ่นลั่วเยี่ยนจึงยอมเดินไปห้องของหยุนเจิงอย่างไม่เต็มใจเมื่อนางเดินเข้ามาในห้อง ซินเซิงได้เตรียมน้ำอุ่นไว้แล้ว“เอาล่ะ ไปได้แล้ว! ที่เหลือข้าจัดการเอง!”เสิ่นลั่วเยี่ยนโบกมือไล่ซินเซิง พูดพึมพำกับต

เสิ่นลั่วเยี่ยนทำเสียงฮึดฮัดเบาๆ และเดินออกไปด้วยความโมโหไม่นาน หยุนเจิงก็เรียกตู้กุยหยวนและคนอื่นๆ มา พร้อมกับกำชับบางอย่างกับพวกเขาเสียงเบาจากนั้น หยุนเจิงก็นำพวกเขามายังหอพักชั่วคราวของทหาร ให้เกาเหอและโจวมี่เฝ้าอยู่ด้านนอก และห้ามผู้ใดเข้าใกล้โดยเด็ดขาดวินาทีที่ประตูปิดลง จั่วเริ่นและอวี๋ซื่อจงก็ลงมือทันที รวบมือซ้ายและขวาของเมี่ยวอิน ตู้กุยหยวนก็ใช้ดาบจ่อที่คอของเมี่ยวอินอย่างรุนแรงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้เมี่ยวอินงุนงงเล็กน้อย“องค์ชายหก พวกเขาทดสอบคนเช่นนี้หรือเพคะ?”เมี่ยวอินทำท่าทางน่าสงสาร “ข้าเพียงแค่เคยอ่านตำราสงคราม แต่ไม่เคยฝึกการต่อสู้มาก่อน ไม่จำเป็นต้องทดสอบทักษะการต่อสู้หรอกเพคะ?”“พอแล้ว เลิกเสแสร้งได้แล้ว!”หยุนเจิงกลอกตาใส่เมี่ยวอิน “เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้จุดประสงค์ที่เจ้าเข้าใกล้ข้างั้นหรือ?”เมี่ยวอินตกใจ และแกล้งพูดด้วยความมึนงงว่า “องค์ชาย ท่านหมายความว่าอย่างไร?”“ยังจะเสแสร้งอีกใช่หรือไม่?”หยุนเจิงเม้มปากหัวเราะ “หลายวันที่ผ่านมา คนของข้าแอบเฝ้าสังเกตการณ์เจ้าและหมิงเย่ว์อยู่ตลอด การเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ของพวกเจ้า ค