All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 221 - Chapter 230

ดูสิว่าเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!เกรงว่าครั้งนี้หยุนเจิงจะโมโหจนต้องกระอักเลือดแน่นอน!ความแค้นที่เขาต้องเสียเงินให้กับหยุนเจิงเมื่อวานนี้ มลายหายไปไม่น้อยในทันทีไม่นานนัก จวนองค์ชายหกที่เคยคึกคักก็เงียบเหงาลงนอกจากคนทางฝั่งตระกูลเสิ่น คนที่อยู่ต่อก็เหลือเพียงจางซูที่ว่างงานไม่มีอะไรทำเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเงียบเชียบมาก ผู้คนในจวนของหยุนเจิงต่างก็มองหน้ากันอย่างอดไม่ได้สีหน้าของฮูหยินเสิ่นก็ไม่ดีมากนักงานแต่งของลูกสาวคนเดียวในตระกูลเสิ่น กลับต้องเป็นแบบนี้ นางรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยแต่ทว่า เรื่องการทหารที่เร่งด่วน นางก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกันคงไม่สามารถให้จักรพรรดิเหวินและเหล่าขุนนางเพิกเฉยต่อเรื่องด่วนทางทหาร และอยู่กินดื่มต่อไปหรอกจริงไหม?“องค์ชายหก ไม่ต้องเสียใจไป”จางซูเข้ามาปลอบใจ “เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ใครก็ทำอะไรไม่ได้! ไม่เป็นไร ข้าจางซูยังว่างอยู่ วันนี้ข้าจะอยู่ดื่มกับท่านให้เต็มที่เลย!”“ข้าไม่ได้เป็นอะไร เพียงแต่รู้สึกผิดต่อลั่วเยี่ยน!”หยุนเจิงยักไหล่ และตบที่มือของเสิ่นลั่วเยี่ยน พร้อมพูดอย่างจริงจังว่า “วันหน้าข้าจะจัดงานแต่งที่ใหญ่โตเพื่อชดเชยให้แก่เจ้าแน่นอ

รอจนงานเลี้ยงจบลงแล้ว หยุนเจิงและเยี่ยจื่อก้ประเมินค่าของขวัญที่ได้รับตลอดทั้งคืน“พอแล้ว เรื่องนี้ข้าจัดการเองได้เพคะ!”เยี่ยจื่อให้หยุนเจิงดูของขวัญที่อยู่ในห้องเก็บของ และผลักหยุนเจิงออกไปด้านนอก “ลั่วเยี่ยนดื่มจนเมาแล้ว ท่านควรไปอยู่กับนาง!”องค์ชายหกก็เห็นแก่เงินจริงๆ!วันสำคัญขนาดนี้ กลับไม่ยอมเข้าห้องหอไปอยู่กับพระชายาองค์ชายหกของเขา จะวิ่งมาที่นี่เพื่ออะไรกัน? “ช่างเถอะน่า!”หยุนเจิงส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เดิมทีนางก็ไม่มีความสุขอยู่แล้ว ตอนนี้ยังดื่มจนเมาอีก หากข้าไปหานาง ข้ากลัวว่านางจะเห็นข้าเป็นพวกจอมลวนลาม เดี๋ยวจะยิงข้าตายเสียก่อน!”เยี่ยจื่อขำพรวดออกมา “ไม่ร้ายแรงเหมือนที่ท่านพูดหรอกเพคะ! เอาล่ะ รีบออกไปได้แล้วเพคะ!”เมื่อพูดจบ เยี่ยจื่อก็ผลักหยุนเจิงออกจากห้องเก็บของไปหยุนเจิงทำอะไรไม่ได้ จึงต้องเดินไปที่ห้องของตัวเองทันทีที่เข้าห้อง ก็พบว่าซินเซิงกำลังดูแลเสิ่นลั่วเยี่ยนที่เมาหลับอยู่“นางตื่นแล้วหรือไม่?”หยุนเจิงกดเสียงต่ำถามซินเซิงซินเซิงพยักหน้าเบาๆ “ก่อนหน้านี้พระชายาองค์ชายตื่นขึ้นมาครู่หนึ่งแล้วเพคะ ลากตัวหม่อมฉันไปฟังคำพูดคนเมา จากนั้นก็หลับไปอีกเพคะ

ภักดีสุดๆ เลยใช่ไหมล่ะ!ต้องแสดงละครกันเสียหน่อย!เพิ่งได้รับของดีมากมาย อย่างไรก็ต้องพูดให้น่าฟังไว้ก่อนอีกอย่าง แม้ว่าเขาจะถูกแต่งตั้งเป็นอ๋องแล้ว การเรียกเขาว่าองค์ชายก็ไม่ถือว่ามีความผิดเขาเป็นท่านอ๋อง แต่ก็ยังเป็นองค์ชายหก!ตราบใดที่จักรพรรดิเหวินยังดำรงตำแหน่งฮ่องเต้ ไม่ว่าเป็นใครก็เรียกเขาว่า ‘องค์ชายหก’ ได้โดยไม่ผิดต่อกฎหมาย“คำพูดขององค์ชาย กระหม่อมจะกราบทูลฝ่าบาทโดยไม่ตกหล่นเลยแม้แต่คำเดียว หากฝ่าบาทได้รู้ จะต้องดีพระทัยมากแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ” มู่ซุ่นหัวเราะเหอะๆ และพูดอีกว่า “องค์ชายคงไม่รู้ว่า เพื่อทำลายกฎบัญญัติและแต่งตั้งองค์ชายเป็นอ๋อง วันนี้ตอนที่ฝ่าบาทเข้าประชุมในราชสำนัก พระองค์ได้มีปากเสียงกับเหล่าขุนนางด้วยพ่ะย่ะค่ะ...”เรื่องจริงหรือหลอกกันเนี่ย?เสด็จพ่อทะเลาะกับเหล่าขุนนางด้วยงั้นหรือ?หยุนเจิงรีบดึงตังมู่ซุ่นไปอีกด้าน และถามเรื่องที่เกิดขึ้นในราชสำนักอย่างละเอียดเมื่อฟังดูแล้ว ความจริงเรื่องราวมีเพียงนิดเดียวจักรพรรดิเหวินต้องการทำลายกฎบัญญัติเพื่อแต่งตั้งหยุนเจิงเป็นอ๋อง แน่นอนว่าต้องได้รับการคัดค้านที่ดุเดือดจากเหล่าขุนนางสุดท้าย จักรพรรดิเหวินก็แ

จักรพรรดิเหวินโบกมือ “วันนี้ข้าไม่ต้องการคุยเรื่องเจ้าหกกับเจ้า!”“เรื่องขององค์รัชทายาท ไม่ต้องมาถามข้า!”ฉินลิ่วก่านคาดเดาความคิดของจักรพรรดิเหวินได้ จึงพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ข้ายอมเผชิญหน้ากับอันตรายทั้งหลายเพื่อท่านได้ แต่เรื่ององค์รัชทายาท ข้าไม่มีทางยุ่งเกี่ยวโดยเด็ดขาด!”เมื่อจักรพรรดิเหวินได้ยินก็มีน้ำโห เขาจ้องฉินลิ่วก่านแล้วพูดว่า “เจ้าให้คำแนะนำกับข้าเพียงนิดเดียวจะตายหรือไม่?”“ท่านไม่รู้จักลูกชายของตัวเองดีไปกว่าข้า ผู้ซึ่งไม่เคยถามไถ่งานในราชสำนักมาตลอดห้าปีงั้นหรือ?” ฉินลิ่วก่านพูดเสียงฮึดฮัดว่า “ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่สนใจว่าท่านจะเลือกใครเป็นองค์รัชทายาท แต่ข้าผู้เฒ่าตระกูลฉินไม่มีทางแบ่งฝ่ายเด็ดขาด!”เรื่องขององค์รัชทายาท เป็นหัวข้อที่อ่อนไหวอย่างมากมาโดยตลอดฉินลิ่วก่านยังได้สัมผัสบทเรียนการแย่งชิงอำนาจที่นองเลือดและเคล้าน้ำตาของสมัยจักรพรรดิเหวินเขาติดตามจักรพรรดิเหวินมาตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นเขาไม่อาจเลือกอะไรได้ จึงต้องยืนอยู่ฝ่ายจักรพรรดิเหวินแต่ตอนนี้ เขาสามารถเลือกได้แล้ว!เขาไม่เคยแบ่งฝ่าย และไม่เคยถามเรื่ององค์รัชทายาทเมื่อเห็นท่าทางที่แน่วแน่ข

หยุนลี่รับราชโองการ และถามมู่ซุ่นด้วยความสงสัยว่า “หัวหน้ามู่ เหตุใดเสด็จพ่อจึงคิดจะให้ข้าเตรียมการงานเลี้ยงกลางฤดูใบไม้ร่วงอย่างกะทันหันเช่นนี้เล่า? งานเลี้ยงกลางฤดูใบไม้ร่วงมีสิ่งใดให้น่าเตรียมการงั้นหรือ?”งานเลี้ยงกลางฤดูใบไม้ร่วง เป็นเพียงแค่การกินดื่ม และประพันธ์บทกลอนกันไม่ใช่หรือ?อย่างมากก็แค่หาข้าหลวงหญิงในวังมาเต้นระบำเพื่อเพิ่มความสนุกสนานเท่านั้นเรื่องเล็กน้อยเพียงแค่นี้ มอบหมายงานให้คนอื่นทำก็ได้ ยังต้องเตรียมการอะไรอีก?“กระหม่อมไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ”มู่ซุ่นส่ายหน้าเบาๆ “ความคิดของฝ่าบาท ไม่ใช่สิ่งที่กระหม่อมสามารถคาดเดาได้”“เอาเถอะ! ขอบใจหัวหน้ามู่มากนะ”หยุนลี่ทำอะไรไม่ได้ จึงตรวจดูของรางวัลและส่งมู่ซุ่นออกจากจวนด้วยตัวเองหลังจากกลับไปแล้ว หยุนลี่รีบไปหาสวีสือฝู่ และถามเรื่องนี้กับสวีสือฝู่สวีสือฝู่ไม่อาจเข้าใจความคิดของจักรพรรดิเหวินได้ในทันที แต่คิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายแน่นอน จึงทำได้เพียงให้หยุนลี่เริ่มทำงานนี้ก่อน และเขาจะลองไปคิดเพื่อมาคุยกันคราวหลังดีไม่ดี เรื่องนี้อาจมีผลตัดสินว่าหยุนลี่สามารถเป็นองค์รัชทายาทได้หรือไม่!เขาให้หยุนลี่ทำเรื่องนี