บททั้งหมดของ องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: บทที่ 201 - บทที่ 210

หยุนเจิงซื้อปิ่นปักผมหยกอันสวยงามให้กับเสิ่นลั่วเยี่ยนเพียงแต่ปิ่นปักผมธรรมดาๆ แต่ราคากลับแพงมาก ทำเขาเสียหายไปห้าร้อยตำลึงแถมยังเป็นราคาที่เถ้าแก่ร้านหยกรู้ว่าเขาเป็นองค์ชายหก ไม่กล้าเรียกราคามั่วซั่วด้วยมิเช่นนั้น ราคาของปิ่นปักผมหยกนี่อย่างน้อยคงต้องหนึ่งพันกว่าตำลึงเป็นแน่แต่ทว่าหยุนเจิงไม่รู้สึกเสียดายเพราะอย่างไรไม่นานหยวนกุยผู้ถูกใส่ร้ายนั่นก็ต้องส่งเหรียญเงินมาให้กับตนแล้วพาเสิ่นลั่วเยี่ยนออกมาซื้อปิ่นปักผมหยก ไม่เพียงไม่ขาดทุน แต่ยังได้กำไรอย่างมากด้วย!ก็ดีเหมือนกัน!ตอนเที่ยงวัน เสิ่นลั่วเยี่ยนขอตามหยุนเจิงไปที่จวนของเขาอย่างคาดไม่ถึง หยุนเจิงเกือบจะคิดว่าแม่นางคนนี้ถูกปิ่นปักผมหยกที่ตนซื้อมัดใจเข้าแล้วสุดท้ายเมื่อมาถึงจวร เสิ่นลั่วเยี่ยนพลันเล่าเรื่องหยวนกุยให้กับเยี่ยจื่อฟังราวกับวางแผนจะให้เยี่ยจื่อพูดร้องขอแทนหยวนกุยด้วยกัน“เจ้าโง่หรือไงกัน?”เยี่ยจื่อดีดกะโหลกของเสิ่นลั่วเยี่ยนอย่างไม่พอใจ “หยวนกุยเป็นอะไรกับเจ้า องค์ชายหกเป็นอะไรกับเจ้า? เหตุใดเจ้าถึงต้องพูดแทนหยวนกุยด้วย?”“ไม่ใช่…”เสิ่นลั่วเยี่ยนชะงักงันเอ่ยอย่างหมดหนทาง “ข้าเห็นว่าท่านกับหยวนกุ

“การมาเยี่ยมเยือนของพี่สามทำให้บ้านที่เรียบง่ายกลายเป็นบ้านที่เปล่งประกายจริงๆ!”หยุนเจิงเดินออกมาก้าวเท้าไปตรงหน้าหยุนลี่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“น้องหก เจ้าจะเกรงใจข้าทำไมกัน!”หยุนลี่หัวเราะเหอะๆ “น้องหก ข้าเองก็ไม่อ้อมค้อมละ พี่สามกับหยวนกุยรู้จักเป็นการส่วนตัวค่อนข้างสนิท เห็นแก่พี่สามคนนี้ปล่อยหยวนกุยไปสักครั้งเถอะ! เจ้าดูสิ พ่อเขาตีเขาจนเป็นสภาพนี้แล้ว”ระหว่างพูดหยุนลี่พลางชี้ไปที่ใบหน้าบวมเป๋งเขียวช้ำของหยวนกุยที่ยืนอยู่ข้างๆหยวนฉงลงมือหนักจริงๆที่สำคัญคือครั้งนี้ไม่ลงมือหนักไม่ได้จริงๆเมื่อได้ยินคำพูดของหยุนลี่แล้ว หยุนเจิงพลันเผยสีหน้าไม่พอใจออกมา “พี่สาม ท่านปดข้า!”“หา?”หยุนลี่มึนงงกับคำพูดของเขาที่เอ่ยขึ้นกะทันหัน “น้องหก เจ้าหมายความว่าอย่างไร? พี่สามฟังไม่รู้ความ”“ตอนที่ท่านขอโทษข้าเมื่อไม่กี่วันก่อน ท่านบอกเองไม่ใช่หรือว่าต่อไปหามีผู้ใดรังแกข้า ท่านจะออกหน้าแทนข้า!” หยุนเจิงมองหยุนลี่ด้วยท่าทีโมโห “ตอนนี้หยวนกุยเผยแพร่ข่าวลือทั่วเมือง มีใจหวังให้ข้าตาย ท่านไม่เพียงไม่ออกหน้าแทนข้า แต่ยังย้อนกลับไปช่วยหยวนกุยอีก!”“ข้า…”หยุนลี่ชะงักเล็กน้อย ไม่รู้จะพูดอะไร

เรือนหลังตำหนัก หยุนลี่คอยเค้นถามหยุนเจิงเกี่ยวกับเรื่องที่จักรพรรดิเหวินพูดกับเขาทว่าถามไปถามมาหยุนเจิงยังคงตอบคำเดียวว่าเสด็จพ่อไม่ให้ข้าพูด!หยุนลี่แทบจะอกแตกตายแล้ว แต่กลับระเบิดออกมาไม่ได้ ทำได้เพียงสาบานต่อหยุนเจิงว่าตนจะไม่แพร่งพรายออกมาแน่นอนหยุนเจิงก้มหน้าแอบเบะปากเล็กน้อยข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าจะแพร่งพรายออกไปหรือไม่!สิ่งที่ข้าต้องการคือผลประโยชน์!เจ้าไม่แม้แต่จะนำผลประโยชน์ออกมาเลย คิดจะมามือเปล่ากับตนที่นี่หรือ?“น้องหก เจ้าไม่เชื่อใจพี่สามเพียงนี้เชียวหรือ?”หยุนลี่กล่าว “เจ้าลองคิดดู หากพี่สามพูดออกไปแล้วจะมีผลดีอะไรต่อพี่? พี่หักหลังเจ้าตอนนี้มีผลดีต่อพี่นั้นหรือ?”“ท่านมีผลดีหรือไม่ข้าไม่รู้ แต่ข้าไม่มีผลดีแน่นอน!” หยุนเจิงกล่าวคลุมเครือ ทว่าในใจกลับกำลังด่าคนโง่เขานี่อยู่ข้าพูดขนาดนี้แล้ว!หากเจ้ายังไม่นำผลประโยชน์ออกมาอีก ข้าจะไม่เสียเวลากับเจ้าอีกต่อไปแล้ว!ผลดี?หัวใจของหยุนเจิงกระเพื่อมรีบเอ่ยขึ้น “เจ้าต้องมีผลดีอยู่แล้ว!”“ข้ามีผลดีอะไรกัน?”ในที่สุดหยุนเจิงก็เงยหน้าขึ้น “หากเสด็จพ่อถือโทษขึ้นมา พี่สามจะมารับโทษแทนข้านั้นรึ? เสด็จพ่อกำชับข้าหนัก

พวกหยุนลี่เพิ่งจะจากไป หยุนเจิงก็สั่งให้คนนำสัญญาที่หยุนลี่เขียนไว้ไปที่ร้านขายหยกทันทีหากไปช้าเกรงว่าหยุนลี่จะขนย้ายของในร้านจนหมด“ท่านบ้าแล้วหรือไง!”“ฝ่าบาททรงไม่ให้ท่านพูดเรื่องนี้ออกไป ท่านยังจะพูดออกไปอีก?”“เพื่อร้านขายหยกร้านหนึ่ง ท่านไม่คิดถึงชีวิตเลยหรือไง?”เมื่อได้รู้ถึงบทสนทนาระหว่างหยุนเจิงกับหยุนลี่แล้ว เยี่ยจื่อพลันโมโหขึ้นมาทันทีแล้วบ่นหยุนเจิงอย่างบ้าคลั่งมีชั่วขณะหนึ่งที่นางอยากจะเปิดศีรษะของหยุนเจิง เพื่อดูว่าข้างในนั้นเต็มไปด้วยอะไรกันแน่“ใจเย็นๆ อย่าตื่นตระหนก!”หยุนเจิงมองเยี่ยจื่อยิ้มๆ “เจ้าประเมินเสด็จพ่อข้าต่ำเกินไปแล้ว!”หืม?เยี่ยจื่อชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วถามอย่างไม่เข้าใจ “หมายความว่าอย่างไร?”“เขาต้องการทดสอบข้ามากกว่า!”หยุนเจิงส่ายศีรษะ กล่าวว่า “หากข้าไม่บอกเรื่องพวกนี้กับเจ้าสาม เขาจะสงสัยว่าข้าไม่อยากคืนดีกับเจ้าสามจริงๆ…”นี่เป็นหลักเหตุและผลง่ายๆตนไม่เหมือนกับองค์ชายคนอื่นๆ ตนไม่มีรากฐานใดๆไม่ง่ายนักที่จะมีคนพูดว่าจะปกป้องตนอย่างหยุนลี่ หากตนไม่ทำดีต่อหยุนลี่ เช่นนั้นจะถือเป็นการคืนดีได้อย่างไร?เขาสงสัยว่าแท้จริงแล้วจักรพรรดิเห

ก่อนจะถึงพิธีอภิเษกสมรสระหว่างหยุนเจิงกับเสิ่นลั่วเยี่ยนเหลืออีกหนึ่งวันเท่านั้นจวนของหยุนเจิงยิ่งยุ่งวุ่นวายกว่าเดิมหลังจากรับประทานมื้อเช้าเสร็จ เยี่ยจื่อและคนอื่นๆ ในจวนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานทุกซอกทุกมุมในจวนต้องทำให้สะอาดเอี่ยม โต๊ะเก้าอี้ที่จำเป็นในงานเลี้ยงมงคลก็ต้องเริ่มนำไปจัดวาง ทั้งยังต้องให้คนตามพ่อครัวหลวงไปเบิกวัตถุดิบจำเป็นที่พระราชวังพร้อมลงบันทึก…คนในจวนยุ่งวุ่นวายกันจนแทบจะแยกร่างเป็นสองคนแล้วมีเพียงหยุนเจิงและซินเซิงเท่านั้นที่ว่างอยู่เรื่องในจวนมีเยี่ยจื่อและคนจากจวนฝ่ายในมาช่วยจัดการ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลซินเซิงเพียงแค่ปรณนิบัติเขาอยู่ข้างๆ ก็เพียงพอบริเวณเรือนหลังตำหนัก หยุนเจิงฝึกซ้อมวรยุทธ์เสร็จสรรพพร้อมรับผ้าเช็ดหน้าที่ซินเซิงยื่นมาให้มาซับเหงื่อบนหน้าเขาเพิ่งจะฝึกวรยุทธ์เอาตอนนี้ ไม่มีทางที่จะเป็นยอดฝีมือได้แน่นอน ทำได้เพียงภาวนาขอให้พระท่านช่วยเท่านั้นถึงแม้จะมีคนมากมายคุ้มกันความปลอดภัยของเขา แต่ตัวเขาเองก็ต้องรู้จักป้องกันตนเองบ้าง!“เฮ้อ หากพบเจอยอดฝีมือคนหนึ่งช่วยเปิดเส้นลมมปราณให้กับตนจนบรรลุเป็นปรมาจารย์เหมือนในหนังก็คงดี…”หยุนเจิ