บททั้งหมดของ องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: บทที่ 191 - บทที่ 200

“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ”หยุนเจิงพยักหน้าอีกครั้ง ในใจหมดคำจะพูดตาเฒ่าคนนี้!พูดประโยคนี้มากี่ครั้งกี่หนแล้ว!ตนไม่คิดจะแย่งตำแหน่งองค์รัชทายาทอยู่แล้ว!ไม่จำเป็นต้องย้ำเตือนซ้ำๆ หรอกกระมัง?“เจ้าไม่เข้าใจ!”จักรพรรดิเหวินส่ายศีรษะเบาๆ “ที่ข้าพาเจ้ามากินข้าวที่ตำหนักตงกงในวันนี้ถือว่าเป็นการพาเจ้ามาสัมผัสการเป็นองค์รัชทายาทสักครั้งหนึ่ง เจ้าเข้าใจหรือไม่?”“หา?”หยุนเจิงมองจักรพรรดิเหวินอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขอประทานโทษนะ นี่คือความหมายของการพาตนมากินข้าวที่ตำหนักตงกงน่ะหรือ?บ้าบอสิ้นดี!แค่มากินข้าวที่ตำหนักตงกง ก็ถือว่าได้สัมผัสการเป็นองค์รัชทายาทแล้ว?แม้จะเป็นการพูดจาให้โอกาสล้มๆ แล้งๆ ก็ไม่เป็นเช่นนี้นี่!คิดว่าตนโง่เขลามากหรือไงกัน!“ช่างเถอะ ไม่พูดพวกนี้กับเจ้าแล้ว!”จักรพรรดิเหวินส่ายศีรษะ กล่าวต่ออีกว่า “ต่อจากนี้ไป ข้าจะทดสอบพี่น้องพวกนั้นของเจ้าอีกสักหน่อย! หากเจ้ากล้านำเรื่องที่ข้าพูดกับเจ้าในวันนี้ไปบอกพวกเขาแม้ครึ่งคำล่ะก็ เจ้าระวังศีรษะของเจ้าได้เลย!”“พ่ะย่ะค่ะ!”หยุนเจิงตอบรับทันใด ทว่าในใจกลับบ่นพึมพำอยู่ลับๆทดสอบพี่น้องพวกนั้นของตน?เกรงว่าคงทด

หยุนเจิงเอ่ยยิ้มแย้ม “ต่อไปเราก็จะร่วมเรียงเคียงหมอนกันแล้ว หากเรื่องนี้เจ้ายัง…”“ใครจะร่วมเรียงเคียงหมอนกับท่านกัน?”เสิ่นลั่วเยี่ยนขวยเขินกำลังจะสะบัดมือหยุนเจิงออกโดยสัญชาตญาณ ทว่าหยุนเจิงกลับจับเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยอย่างหน้าไม่อาย“อย่าขัด เจ้ายิ่งขัดข้ายิ่งชอบ”หยุนเจิงเห่าหอนอยู่ในใจ ทว่ากลับไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา “เจ้าต้องปรับนิสัยจริงๆ แล้วนะ เจ้าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าข้าน่ะไม่เป็นไร แต่หากเจ้าไปพูดต่อหน้าเสด็จพ่อคิดว่าเสด็จพ่อจะคิดอย่างไร?”“อย่าเอาฝ่าบาทมากดขี่ข้านักเลย!”เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่พอใจ ทว่าแรงขัดขืนก็น้อยลงด้วยหยุนเจิงส่ายศีรษะอย่างจริงจัง “ไม่ได้เอาเสด็จพ่อมากดขี่เจ้า เพียงแต่ไม่หวังให้เจ้าทำตัวไม่รู้จักแบ่งแยก ทำให้เสด็จพ่อไม่พอพระทัย”เสิ่นลั่วเยี่ยนเบะปากแค่นเสียงเย็นชา “ฝ่าบาทอยู่ ข้าจะพูดเรื่องพวกนี้หรือไง?”โอ๊ะ แม่นางนี่ไม่โง่นี่!หยุนเจิงแอบยิ้มในใจแล้วกล่าวว่า “หากเสด็จพ่อกำชับเจ้าให้สืบสานสายตระกูลให้กับข้า เจ้าคงไม่ตอบว่า ‘ใครจะสืบสานสายตระกูลให้เขากัน?’ หรอกกระมัง”เสิ่นลั่วเยี่ยนอ้าปากเล็กน้อยพูดไม่ออกในบัดดลอย่าว่านะจักรพรรดิเหวินอาจจะกำชับ

บุรุษผู้นี้หากได้ครอบครองอำนาจกองทหารของซั่วเป่ยจะต้องยิ่งใหญ่ทะยานสู่ฟ้าแน่นอน!ฮ่าๆ!จักรพรรดิเหวินเอ๋ยจักรพรรดิเหวิน!พระองค์ทรงรังแกให้ตระกูลเสิ่นโดดเดี่ยวทั้งตระกูล ทว่ากลับไม่คิดว่าจะมอบคนยอดเยี่ยมคนหนึ่งมาให้ตระกูลเสิ่น!คนทำนายไม่สู้สวรรค์ทำนายจริงๆ!ดูท่าแล้วตนสามารถเตรียมตัวทำเรื่องออกจากเมืองจักรพรรดิได้อย่างวางใจแล้ว!ฮูหยินเสิ่นมีความสุขอยู่ในใจ จากนั้นจู่ๆ ก็ขัดคำพูดของหยุนเจิง “องค์ชายหก ท่านคิดว่าจื่อเออร์เป็นอย่างไร?”หืม?เปลือกตาของหยุนเจิงกระตุกเล็กน้อยเกิดอะไรขึ้น?เหตุใดจู่ๆ นางถึงได้ถามเช่นนี้?หรือว่านางดูออกว่าตนมีความสนใจต่อเยี่ยจื่อ?นางกำลังลองเชิงตนอยู่?ไม่หรอกน่า!นางไม่อยู่ในจวนของตนเสียหน่อยจะอ่านความรู้สึกของตนออกได้อย่างไร?หยุนเจิงเงียบขรึมพลางเอ่ยยิ้มแย้มว่า “พี่สะใภ้เป็นคนดี ฉลาดปราดเปรื่อง ทำงานเรียบร้อย! เรื่องต่างๆ ภายในจวนของข้าล้วนแต่มีพี่สะใภ้คอยดูแล ข้าวางใจมาก!”“ดูท่าแล้วองค์ชายจะประทับใจจื่อเออร์มากนะ!”ฮูหยินเสิ่นยิ้มๆ แล้วจ้องหยุนเจิงด้วยแววตาทรงพลัง “องค์ชายจะยอมรับจื่อเออร์ให้เป็นพระชายารองหรือไม่?”โครม!เสียงฟ้าผ

ม้าตัวนั้นคือม้าของเขา!ตอนที่ม้านั่นถูกหยุนเจิงสลับไป เขาเจ็บปวดอยู่นานวันนี้ในเมื่อพบเจอกันแล้ว อย่างไรก็ต้องสลับคืนมาให้ได้!เมื่อได้ยินคำพูดของหยวนกุยแล้ว หยุนเจิงไม่ชอบใจในทันใดไอ้คนนี้ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยจริงๆ!ตนยังไม่ทันมีความคิดจะเอาเปรียบเขา เขากลับคิดจะสลับม้าคืนไปนั้นรึ?เนื้อที่ตนกลืนลงท้องแล้วยังจะคืนเขาอีกหรือ?คิดอะไรอยู่!“ในเมื่อสลับไปแล้วย่อมต้องสลับคืนมาอยู่แล้ว”หยุนเจิงพยักหน้าอย่างจริงจัง“ขอบพระทัยองค์ชาย!”หยวนกุยดีใจสุดขีดสำหรับเขาการที่สามารถสลับม้าตัวนี้กลับมาได้นั้นถือเป็นการปลอบโยนอย่างหนึ่ง“นี่เป็นสิ่งที่ควร”หยุนเจิงท่าทางอ่อนโยน แล้วกล่าวต่อเสิ่นลั่วเยี่ยนว่า “เจ้าไปดูว่ามีของที่ชอบหรือไม่ ข้าไปสลับม้ากับหยวนกุยครู่หนึ่ง”เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่อยากยุ่งเรื่องเละเทะระหว่างพวกเขาอยู่แล้วจึงแยกตัวไปเลือกเครื่องหยกหลังจากแยกตัวเสิ่นลั่วเยี่ยนออกไปได้ หยุนเจิงพลันพาหยวนกุยออกจากร้านขายหยกขณะที่หยุนเจิงกำลังจะเริ่มเอาเปรียบหยวนกุย จู่ๆ ก็นึกบางอย่างขึ้นได้จึงเอ่ยถามในบัดดล “ที่จวนเสิ่นเมื่อคราวก่อน ข้าได้ยินว่าเจ้ามีความสัมพันธ์เป็นญาติกับพ

“ยืนยันความบริสุทธิ์ จะยืนยันความบริสุทธิ์อย่างไร?”หยวนฉงตะคอกเสียงดุอย่างเกรี้ยวโกรธ “เพราะเรื่องนี้ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทยังทุบตีเหล่าองค์ชายคนอื่นๆ ต่อหน้าทุกคนด้วย! แต่เหล่าองค์ชายต่างก็ไม่ยอมรับว่าเป็นฝีมือของพวกเขา ฝ่าบาททรงส่งคนให้ไปสืบเรื่องนี้มานานก็ไม่อาจหาคนที่อยู่เบื้องหลังได้จริงๆ บัดนี้มีเขาโผล่หัวมาเช่นนี้ก็เท่ากับเป็นตัวตายตัวแทนแล้ว!”หยวนกุยจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าทันทีที่เรื่องนี้ใหญ่โตขึ้น แม้แต่เหล่าองค์ชายคนอื่นๆ ก็ต้องตกบ่อถ่วงน้ำด้วยเช่นกัน!เพื่อขจัดความสงสัยในตนเอง พวกเขาจะต้องโยนความผิดทุกอย่างให้กับหยวนกุยไม่ว่าด้วยวิธีใด!เมื่อหยวนฉงพูดเช่นนี้ ฮูหยินหยวนพลันตื่นตระหนกอย่างสมบูรณ์พลางเอ่ยสะอึกสะอื้นว่า “แล้วควรทำอย่างไรดี? นายท่าน ท่านต้องคิดหาวิธีช่วยกุยเออร์นะ! ฮือๆ…”“ร้องไห้รู้จักร้องไห้เป็นอย่างเดียว!”หยวนฉงตะคอกด้วยความโกรธ แล้วเตะเรือนร่างของหยวนกุยแรงๆ “รีบลุกขึ้นไปหาองค์ชายสามกับข้า ให้ท่านคิดหาวิธีช่วยไอ้ระยำอย่างเจ้า!”เมื่อเข้าใจความคดเคี้ยวของเรื่องนี้ หยวนกุยยิ่งตกใจจนสติหลุดรีบลุกขึ้นในทันใด เพียงแค่จัดระเบียบอาภรณ์ของตนง่ายๆ แล้วเดินทางไปจวน