LOGINShare
บทที่ 206
Last Updated:
2024-04-05 17:00:00Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 207
พวกหยุนลี่เพิ่งจะจากไป หยุนเจิงก็สั่งให้คนนำสัญญาที่หยุนลี่เขียนไว้ไปที่ร้านขายหยกทันทีหากไปช้าเกรงว่าหยุนลี่จะขนย้ายของในร้านจนหมด“ท่านบ้าแล้วหรือไง!”“ฝ่าบาททรงไม่ให้ท่านพูดเรื่องนี้ออกไป ท่านยังจะพูดออกไปอีก?”“เพื่อร้านขายหยกร้านหนึ่ง ท่านไม่คิดถึงชีวิตเลยหรือไง?”เมื่อได้รู้ถึงบทสนทนาระหว่างหยุนเจิงกับหยุนลี่แล้ว เยี่ยจื่อพลันโมโหขึ้นมาทันทีแล้วบ่นหยุนเจิงอย่างบ้าคลั่งมีชั่วขณะหนึ่งที่นางอยากจะเปิดศีรษะของหยุนเจิง เพื่อดูว่าข้างในนั้นเต็มไปด้วยอะไรกันแน่“ใจเย็นๆ อย่าตื่นตระหนก!”หยุนเจิงมองเยี่ยจื่อยิ้มๆ “เจ้าประเมินเสด็จพ่อข้าต่ำเกินไปแล้ว!”หืม?เยี่ยจื่อชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วถามอย่างไม่เข้าใจ “หมายความว่าอย่างไร?”“เขาต้องการทดสอบข้ามากกว่า!”หยุนเจิงส่ายศีรษะ กล่าวว่า “หากข้าไม่บอกเรื่องพวกนี้กับเจ้าสาม เขาจะสงสัยว่าข้าไม่อยากคืนดีกับเจ้าสามจริงๆ…”นี่เป็นหลักเหตุและผลง่ายๆตนไม่เหมือนกับองค์ชายคนอื่นๆ ตนไม่มีรากฐานใดๆไม่ง่ายนักที่จะมีคนพูดว่าจะปกป้องตนอย่างหยุนลี่ หากตนไม่ทำดีต่อหยุนลี่ เช่นนั้นจะถือเป็นการคืนดีได้อย่างไร?เขาสงสัยว่าแท้จริงแล้วจักรพรรดิเห
Last Updated : 2024-04-05องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 208
แถมยังทำให้จักรพรรดิเหวินเข้าใจว่าเกาเหอยังทำงานให้เขาอย่างจงรักภักดีด้วย!เยี่ยม!เยี่ยมจริงๆ!วางแผนทุกกระบวนการทุกขั้นตอน!ความเป็นไปได้ทุกอย่างล้วนถูกเขาคาดเดาไว้หมดแล้ว!เยี่ยจื่อรู้สึกชื่นชมอย่างสุดซึ้ง แล้วมองหยุนเจิงด้วยสีหน้าซับซ้อน “ตอนนี้ข้ายิ่งอยู่ยิ่งไม่เข้าใจท่านแล้ว”หยุนเจิงเม้มปากยิ้มๆ “มีตรงไหนไม่เข้าใจ? เดี๋ยวข้าบอกเจ้าเอง”“ท่านชำนาญเรื่องการวางแผนเกินไปแล้ว!”เยี่ยจื่อถอนหายใจเบาๆ “เช่นเรื่องของหยวนกุย ท่านถึงขั้นคาดเดาทุกอย่างล่วงหน้าเอาไว้แล้ว! ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนเป็นไปตามที่ท่านคิด!”“เจ้าผิดแล้ว”หยุนเจิงส่ายศีรษะ “ไม่ใช่ทุกอย่างเป็นไปตามที่ข้าคิด แต่เป็นเพราะข้าชักนำเรื่องทุกอย่างให้เป็นไปตามที่ข้าคิดต่างหาก…”ความจริงแล้วในนั้นไม่มีแผนการเยี่ยมยอดอะไรหรอกเขาชักนำให้หยุนลี่ทุบตีหยวนกุยหยุนลี่ทุบตีหยวนกุยแล้ว เยี่ยจื่อก็ออกมาพูดแทนหยวนกุยได้สำเร็จ หยวนกุยย่อมต้องเชื่อใจเยี่ยจื่อมากกว่าอยู่แล้ว!เป็นไปได้หรือที่เขาจะเชื่อใจคนที่ทุบตีเขาอย่างหยุนลี่น่ะ?สิ่งเดียวที่เดาได้คือเรื่องที่หยวนกุยจะมอบผลประโยชน์ให้กับเยี่ยจื่อแต่ทว่าการวอนขอให้ผู้
Last Updated : 2024-04-05องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 209
ก่อนจะถึงพิธีอภิเษกสมรสระหว่างหยุนเจิงกับเสิ่นลั่วเยี่ยนเหลืออีกหนึ่งวันเท่านั้นจวนของหยุนเจิงยิ่งยุ่งวุ่นวายกว่าเดิมหลังจากรับประทานมื้อเช้าเสร็จ เยี่ยจื่อและคนอื่นๆ ในจวนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานทุกซอกทุกมุมในจวนต้องทำให้สะอาดเอี่ยม โต๊ะเก้าอี้ที่จำเป็นในงานเลี้ยงมงคลก็ต้องเริ่มนำไปจัดวาง ทั้งยังต้องให้คนตามพ่อครัวหลวงไปเบิกวัตถุดิบจำเป็นที่พระราชวังพร้อมลงบันทึก…คนในจวนยุ่งวุ่นวายกันจนแทบจะแยกร่างเป็นสองคนแล้วมีเพียงหยุนเจิงและซินเซิงเท่านั้นที่ว่างอยู่เรื่องในจวนมีเยี่ยจื่อและคนจากจวนฝ่ายในมาช่วยจัดการ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลซินเซิงเพียงแค่ปรณนิบัติเขาอยู่ข้างๆ ก็เพียงพอบริเวณเรือนหลังตำหนัก หยุนเจิงฝึกซ้อมวรยุทธ์เสร็จสรรพพร้อมรับผ้าเช็ดหน้าที่ซินเซิงยื่นมาให้มาซับเหงื่อบนหน้าเขาเพิ่งจะฝึกวรยุทธ์เอาตอนนี้ ไม่มีทางที่จะเป็นยอดฝีมือได้แน่นอน ทำได้เพียงภาวนาขอให้พระท่านช่วยเท่านั้นถึงแม้จะมีคนมากมายคุ้มกันความปลอดภัยของเขา แต่ตัวเขาเองก็ต้องรู้จักป้องกันตนเองบ้าง!“เฮ้อ หากพบเจอยอดฝีมือคนหนึ่งช่วยเปิดเส้นลมมปราณให้กับตนจนบรรลุเป็นปรมาจารย์เหมือนในหนังก็คงดี…”หยุนเจิ
Last Updated : 2024-04-06องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 210
ในเวลานี้ เจ้าสี่หยุนถิงพูดด้วยรอยยิ้ม "น้องหก วันนี้พวกเรานำของดีมาให้เจ้าด้วยนะ""ของดี?"หยุนเจิงเบิกตากว้างแล้วถามอย่างสงสัย “ของดีอะไร?"ทั้งสามคนนี้นำของดีมาให้ตนด้วยนั้นรึ?คงไม่ใช่เพราะพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรอกกระมัง?หยุนถิงไม่ยอมบอก แล้วปรบมือในบัดดลไม่นาน ผู้ติดตามของพวกเขาทั้งสามก็ถือกล่องใบใหญ่เดินเข้ามาคราวนี้ ทำให้หยุนเจิงยิ่งอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นไปอีกกล่องใหญ่ๆ เช่นนี้คงไม่ใช่ก้อนหินหรอกใช่ไหม?ขณะที่ยังสงสัย หยุนเจิงพลันหัวเราะอีกครั้งและพูดว่า "ข้ารู้แล้วว่าคืออะไร!""โอ๋?"หยุนถิงรู้สึกประหลาดใจ “น้องหกรู้แล้วงั้นหรือ?”"อื้ม!"หยุนเจิงพยักหน้าอย่างจริงจัง "ข้าเดาว่า พวกท่านรู้ว่าพิธีสมรสของข้ากำลังจะมาถึง และข้าก็ขาดแคลนเงิน ดังนั้นพวกท่านจึงส่งกล่องเงินมาให้ข้าโดยเฉพาะ! ข้าต้องขอบคุณพี่ทั้งสามมาก พวกท่านช่วยข้าคลี่คลายสถานการณ์ยากลำบากนี้ไว้ได้จริงๆ!”ไม่ว่าพวกเขาจะนำอะไรมาก็ตามตนขอแสร้งร้องว่าจนก่อนเลยแล้วกัน!หาโอกาสหลอกเงินของพวกเขามาสักหน่อยถึงกระนั้นก็ไม่ปล่อยให้สามคนนี้มายืมเงินตนหรอก“…”เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว สีหน้าขอ
Last Updated : 2024-04-06องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 211
ประมาณการคร่าวๆ ในกล่องนี้น่าจะมีไพ่นกกระจอกอยู่จำนวนสิบกว่าชุดมารดามันเถอะ!ไอ้โง่สามคนนี้ป่วยหรือไงกัน!เอาไพ่นกกระจอกมากมายเพียงนี้มาให้ตนทำไม?จะให้ตนไปเปิดบ่อนพนันหรือไงกัน?ชักช้าอยู่ครึ่งวันไม่ยอมปริปากพูด แค่ไพ่นกกระจอกสิบกว่าชุดเนี่ยนะ?นี่มันตั้งใจรังแกตนชัดๆ!“พี่สอง พวกท่านให้ไพ่นกกระจอกข้ามากมายเช่นนี้ทำไมกัน?”หยุนเจิงบ่นในใจอย่างบ้าคลั่ง แล้วแสร้งทำหน้าทะมึนถาม“เจ้ารู้ด้วยหรือว่านี่เรียกว่าไพ่นกกระจอก?”ทั้งสามมองหยุนเจิงด้วยความสงสัยพวกเขาคิดว่าหยุนเจิงเห็นของเล่นนี่เป็นครั้งแรกเสียอีก!“ข้ารู้สิ สองวันก่อนข้าเคยเห็นคนเล่น”หยุนเจิงพยักหน้า“ก็จริง!”องค์ชายสองหัวเราะเหอะๆ “ช่วงนี้คนในเมืองจักรพรรดิต่างก็ชอบเล่นไพ่นกกระจอก ไม่เพียงแต่เหล่าตระกูลผู้ดีที่มีแรงเล่น แม้แต่เสด็จพ่อและพระสนมตำหนักเย็นก็ยังเล่น”ต้องยอมรับว่าการเล่นไพ่นกกระจอกนั้นแพร่หลายอย่างรวดเร็วมากจริงๆที่สำคัญคือของเล่นนี่ทั้งได้ใช้สมองทั้งได้ฆ่าเวลา สำหรับพระสนมตำหนักเย็นที่ไม่มีอะไรทำเหล่านั้นถือเป็นของดีแน่นอน!สำหรับจักรพรรดิเหวินนั้น การเล่นไพ่นกกระจอกกับพระสนมของตนยามว่าง ก็ถื
Last Updated : 2024-04-06องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 212
พันธุ์สุนัขนี่!คิดจะมาให้ของที่นี่โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ จริงด้วย!ไอ้โง่ทั้งสามเอ๊ย!ตนเล่นไพ่นกกระจอกเป็นตั้งแต่หกขวบแล้ว!พวกเขายังกล้ามาเล่นไพ่นกกระจอกกับตนอีก?ไอ้โง่ที่ส่งตัวมาให้เปล่าๆ เช่นนี้ หากไม่หลอกสักนิดคงรู้สึกผิดกับตนเองแย่!“ไม่…ไม่ดีหรอกกระมัง?”หยุนเจิงเกาศีรษะกล่าวอย่างลังเล “หากเสด็จพ่อรู้ว่าเราเล่นพนันกันจะต้องถูกลงโทษนะ”“นี่จะเรียกว่าเป็นการพนันได้อย่างไร?”องค์ชายสองส่ายศีรษะหัวเราะพลางกล่าวว่า “เสด็จพ่อเองก็ลงเงินเล่นกับเหล่าพระสนมเช่นกัน เขาจะถือโทษเราได้อย่างไร?”“เช่นนี้นี่เอง”หยุนเจิงครุ่นคิดอีกครั้งพลางเอ่ยลองเชิงว่า “เช่นนั้นเราลงเงินจำนวนน้อยๆ หน่อยแล้วกัน ข้าจนจริงๆ”“ไม่มีปัญหา”หยุนถิงหัวเราะฮ่าๆ “พวกเราเองก็มาเพื่อเล่นเป็นเพื่อนเจ้าให้เจ้าคุ้นเคยเท่านั้น ลงพนันสักหน่อยก็เพื่อความสนุก ไม่จำเป็นต้องลงเงินเยอะหรอก”“เช่นนั้นเราเล่นตาละหนึ่งตำลึงได้หรือไม่?” หยุนเจิงทำท่ากลัวแพ้“หนึ่งตำลึง? เจ้าขี้งกเกินไปหน่อยกระมัง?”หยุนถิงไม่ชอบใจ “อย่างไรก็ต้องลงอย่างน้อยห้าตำลึงสิ!”“อะไรนะ? ห้าสิบตำลึง?”หยุนเจิงตกใจสะท้าน และส่ายศีรษะราวกับของ
Last Updated : 2024-04-07องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 213
หลังจากเหม่อไปชั่วขณะ หยุนถิงก็อดหัวเราะไม่ได้อีก“เจ้าหก เจ้าต้องดูให้ดีๆ นะ! ดูผิดจะแพ้เอานะ”หยุนถิงไม่เชื่อว่าหยุนเจิงจะจั่วได้เทียนหู (รูปแบบการชนะของไพ่นกกระจอก ซึ่งมีโอกาสเกิดขึ้นน้อยมาก)เทียนหูมีหรือจะได้มาง่ายๆ เขาคิดจริงๆ หรือว่าเขาที่ใกล้จะได้เป็นเจ้าบ่าวแล้ว จะโชคดีขนาดนั้น?“ถูกต้อง เจ้าหก เจ้าดูดีๆ ล่ะ ถ้าดูผิดจะต้องจ่ายเงินชดเชยให้เราสามคนนะ!”“อย่าหาว่าเรารังแกเจ้านะ เจ้าตรวจดูดีๆ จะดีกว่า”องค์ชายรองและองค์ชายห้าก็เห็นคล้อยตามเช่นกันแน่นอนว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าหยุนเจิงจะเจอชุดไพ่ดีๆ แบบเทียนหูได้หลังจากหยุนเจิงได้ยินดังนี้ ก็ก้มลงดูอย่างซื่อๆ ทันทีจากนั้น เขาก็วางไพ่ลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า “ข้าได้เทียนหูจริงๆ”“ดีๆ!”หยุนถิงหัวเราะ “เช่นนั้น มารอตรวจสอบไพ่ทีหลังกัน!”ว่าแล้วหยุนถิงก็เริ่มเปิดไพ่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่เชื่อว่าหยุนเจิงจะได้เทียนหูไม่นานไพ่ตานี้ก็จบลงพวกเขาทั้งสามแทบรอไม่ไหวที่จะตรวจสอบไพ่ของหยุนเจิงขณะที่กำลังดูๆ อยู่ สีหน้าของทั้งสามคนก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวเทียนหู!เขาได้เทียนหูจริงๆ งั้นหรือ?เศษสวะนี่ โชคดีขนาดนี้ได้อย่างไรทั้งสาม
Last Updated : 2024-04-07องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 214
“อืม สี่พันตำลึงกว่าแล้ว”หยุนเจิงพยักหน้า พร้อมกับหัวเราะแหะๆ เหมือนคนโง่“เจ้าในฐานะเจ้าบ่าวใหม่ ช่างโชคดีจริงๆ!”องค์ชายห้าหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ในเมื่อเจ้าโชคดีขนาดนี้ พวกเราก็ลงเดิมพันให้มากขึ้นอีกดีหรือไม่”คำพูดขององค์ชายที่ห้าได้รับความเห็นชอบจากองค์ชายรองและหยุนถิงทันทีทั้งสามคนรวมกัน อย่าให้ต่ำกว่ายี่สิบตำลึง เล่นห้าสิบตำลึงไปเลยหยุนเจิงแสร้งทำเป็นโอ้เอ้ให้พวกเขาพูดโน้มน้าว ในที่สุดก็ถูกบังคับให้ตกลงเจ้าทึ่มสามคนนี้ คิดจะเอาทุนคืนงั้นหรือด้วยระดับสติปัญญาของพวกเขา ต่อให้ตัวเองหลับตาข้างหนึ่งเล่นกับพวกเขา พวกเขาก็มีแต่จะแพ้!จากนั้นทั้งสี่คนก็เล่นไพ่นกกระจอกไปด้วยกินดื่มไปด้วยขั้นต่ำในการลงเดิมพันแต่ละตากลายเป็นห้าสิบตำลึง จำนวนสูงสุดก็เปลี่ยนเป็นสี่ร้อยตำลึงนี่เป็นการพนันครั้งใหญ่อย่างแน่นอนเพื่อค่าใช้จ่ายทางทหารในอนาคต หยุนเจิงจึงต้องพยายามอย่างหนักหนึ่งชั่วยามต่อมา องค์ชายห้าเสียเงินหนึ่งหมื่นตำลึงไปหมดเกลี้ยง แถมยังติดหนี้หยุนเจิงสองร้อยตำลึง“พี่ห้า ท่านแพ้แล้ว วันนี้เราพอเท่านี้เถอะ?”หยุนเจิงเตือนองค์ชายห้าอย่างใจดี “ท่านโชคไม่ดี หยุดเล่นดีกว่า”
Last Updated : 2024-04-07
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1382
บัดนี้ ในห้องเหลือเพียงพวกเขาสี่คนแล้วจักรพรรดิเหวินหันไปมองเมี่ยวอินอีกครั้ง “เจ้าคือเมี่ยวอินใช่หรือไม่? ข้าจำได้ว่า ข้าได้มีพระราชโองการแต่งตั้งเจ้าเป็นชายารองของเจ้าหกแล้วไม่ใช่หรือ? เมื่อเห็นข้าแล้ว เหตุใดเจ้าจึงไม่เรียกเสด็จพ่อสักคำ?” เมี่ยวอินค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองจักรพรรดิเหวินด้วยสีหน้าซับซ้อน “หากพระองค์เป็นหญิงสาวธรรมดาเฉกเช่นหม่อมฉัน พระองค์จะสามารถเรียกคำว่าเสด็จพ่อออกมาจากปากได้หรือเพคะ?” “ก็คงยากที่จะพูดออกมา” จักรพรรดิเหวินไม่ได้โกรธ “ข้าได้สั่งประหารครอบครัวของเจ้า แต่ข้าก็ได้ประหารลูกชายของตัวเองเช่นกัน!” “แม้ข้าจะเสียใจ แต่ข้าจะไม่ยอมรับผิดต่อเจ้า และจะไม่ร้องขอการให้อภัยจากเจ้า!” “ข้ายังคงยืนยันคำเดิม ไม่ว่ารัชทายาทองค์ก่อนจะถูกใส่ร้ายจนต้องก่อกบฏหรือไม่ แต่ตราบใดที่เขาชักธงขึ้นแล้ว เรื่องนี้ย่อมไม่มีทางย้อนกลับไปได้!” “ข้าเป็นผู้นำครอบครัว แต่เหนือสิ่งอื่นใด ข้าคือกษัตริย์ของแผ่นดินนี้!” คำพูดของจักรพรรดิเหวินหนักแน่นดุจหินผา แม้แต่เขาเองก็ไม่คิดว่าเมื่อมาถึง สิ่งแรกที่เขาต้องเผชิญคือเรื่องของเมี่ยวอิน “ใช่เพคะ!” เมี่ยวอินยิ้มเจื่อน “ห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1381
“หลายวันมิได้พบกัน ท่านอ๋องสบายดีหรือไม่?” ในขณะที่หยุนเจิงและเยี่ยจื่อกำลังตกตะลึง เสียงเย้ยหยันของจักรพรรดิเหวินก็ดังขึ้น เชี่ย! เชี่ย! เชี่ย! ในใจของหยุนเจิงร้องลั่น ตาแก่คนนี้มาโผล่ที่นี่ได้อย่างไร? คนที่ต้องการเข้ามาในเมืองเมื่อครู่นี้ คือตาแก่คนนี้หรือ? หยุนเจิงทั้งหงุดหงิดและอึดอัด รีบลุกขึ้นเดินไปด้านหน้า คุกเข่าลงอย่างว่าง่าย “ลูกขอคารวะเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ!” ให้ตายเถอะ! คนที่ด่านเป่ยลู่ยังไม่รู้เลยว่าตนอยู่ที่เล่ออาน คาดว่าเว่ยหยูคงส่งคนไปแจ้งข่าวที่ติ้งเป่ยแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่า ตาแก่คนนี้ดันมาถึงที่นี่? ถ้าเขามาช้ากว่านี้สักวันก็คงจะดีไม่น้อย! เมื่อเห็นหยุนเจิงแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม อู๋เซิงไท่ถึงกับยืนอึ้ง เสด็จพ่อ? บุคคลท่านนี้…คือจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน? อู๋เซิงไท่ยืนอ้าปากค้าง ถึงกับลืมถวายคำนับ เมี่ยวอินมองจักรพรรดิเหวินด้วยสีหน้าซับซ้อน นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้พบกับจักรพรรดิเหวิน นึกไม่ถึงเลยว่า จะได้พบจักรพรรดิในสถานการณ์เช่นนี้ มีอยู่ชั่วขณะหนึ่งที่เมี่ยวอินแทบจะวิ่งไปปักมีดใส่จักรพรรดิเหวิน แต่สุดท้ายนางก็อดกล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1380
ได้ยินคำพูดของนายอำเภอ หยุนเจิงก็อดสงสัยไม่ได้ ลับๆ ล่อๆ หรือ? มีแผนการอะไรหรือเปล่า? เขามีทหารองครักษ์ติดตามอยู่ที่นี่ด้วยนะ! หรือว่าจะมีใครคิดร้ายกับเขาจริงๆ? “พวกเขามีกันกี่คน?” หยุนเจิงถามทันที นายอำเภอตอบว่า “ข้างนอกมืด เห็นแค่ที่สังเกตได้ก็มีเป็นร้อยคนแล้ว ด้านหลังน่าจะยังมีอีกไม่น้อยพ่ะย่ะค่ะ!” “พวกเขาพกพาอาวุธมาหรือไม่?” หยุนเจิงถามอีกครั้ง “ยังไม่เห็นใครพกพาอาวุธมาพ่ะย่ะค่ะ” นายอำเภอตอบ หยุนเจิงครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนสั่งการว่า “เสิ่นควาน พาคนไปตรวจสอบให้ดี หากพวกเขาไม่ได้พกพาอาวุธ ก็ให้พวกเขาเข้ามาในเมืองได้ ข้างนอกหนาวนัก อย่าให้พวกเขาต้องกินลมกินฝน” “พ่ะย่ะค่ะ!” เสิ่นควานรับคำสั่งแล้วรีบไปทันที “ควรเตรียมตัวไว้หน่อยไหม?” เมี่ยวอินพูดด้วยท่าทีระมัดระวังว่า “บางทีพวกเขาอาจจะมุ่งเป้ามาที่ท่านก็ได้นะ” “ปล่อยให้เสิ่นควานพาคนไปดูก่อนเถอะ!” หยุนเจิงยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “ข้างนอกนี้ยังมีคนของเราคอยเฝ้าอยู่เยอะ จะมาลอบสังหารข้า คิดว่าเป็นเรื่องง่ายหรือ?” อย่าว่าแต่แค่ร้อยคนเลย ต่อให้มาสักพันคน ถ้าไม่มีอาวุธ ในสายตาของทหารองครักษ์ของเขา ก็
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1379
การค้นพบเถาวัลย์เหล็กซั่วเป่ยโดยบังเอิญ ทำให้หยุนเจิงมีอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ในค่ำคืนนั้น หยุนเจิงอดใจไม่ไหว จึงชวนทุกคนในจวนมาตั้งวงกินหม้อไฟในที่ว่าการ ผู้ที่กินเผ็ดได้ ก็ใส่เถาวัลย์เหล็กซั่วเป่ยสับลงในน้ำจิ้ม ส่วนผู้ที่กินเผ็ดไม่ได้ ก็ใช้เพียงน้ำจิ้มธรรมดา เมื่อทุกคนเริ่มกิน ก็พบว่าน้ำจิ้มที่ใส่เถาวัลย์เหล็กซั่วเป่ยนั้นให้รสชาติที่แปลกใหม่ไม่เหมือนใคร ความรู้สึกแสบลิ้นนั้นกลับทำให้เจริญอาหารอย่างไม่อาจห้ามได้ แม้จะเผ็ดจนต้องแลบลิ้นไม่หยุด แต่ยิ่งกินก็ยิ่งอยากกิน แม้แต่เยี่ยจื่อที่กำลังตั้งครรภ์และมักเบื่ออาหาร ก็ยังรู้สึกอยากอาหารมากขึ้น “ท่านอ๋องช่างเป็นผู้วิเศษนัก หากไม่ใช่เพราะท่าน พวกเราคงไม่รู้ว่าสิ่งนี้สามารถนำมาใช้เป็นเครื่องปรุงได้!” อู๋เซิงไท่กล่าวยกยอพลางกินเนื้อหมูนุ่มๆ ที่จิ้มน้ำจิ้มอย่างเอร็ดอร่อย เพราะก่อนหน้านี้เขาดื่มน้ำที่ต้มจากเถาวัลย์เหล็กซั่วเป่ยบ่อย จึงกินเผ็ดได้มากกว่าเยี่ยจื่อและคนอื่นๆ แต่ถึงอย่างนั้น อู๋เซิงไท่ก็กินจนเหงื่อท่วมศีรษะ ไอร้อนพวยพุ่งออกมาจากหน้าผาก ดูราวกับเขากำลังฝึกยอดวิชายุทธใดๆ อยู่ “เลิกยกยอเสียที รีบเก็บเกี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1378
"เอาล่ะ เอาล่ะ! อย่าตื่นตกใจกันไป เสิ่นควานเข้าใจผิดเอง!" หยุนเจิงปลอบฝูงชนที่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก แล้วหันไปถามอู๋เซิงไท่ว่า "ของสิ่งนี้เรียกว่าอะไร?" อู๋เซิงไท่ตอบอย่างหวาดกลัว "กราบทูลท่านอ๋อง สมุนไพรนี้ไม่มีชื่อเรียกแน่ชัด ผู้คนส่วนใหญ่มักเรียกมันว่า 'หญ้าร้อน'..." พูดไป อู๋เซิงไท่ก็เล่าถึงที่มาของ 'หญ้าร้อน' ให้หยุนเจิงฟัง ในตอนแรก ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งนี้กินได้หรือไม่ เมื่อหลายวันก่อน มีผู้ประสบภัยบางคนออกไปหาอาหารตามธรรมชาติในพื้นที่ใกล้เคียง และเก็บสิ่งนี้กลับไปกินโดยบังเอิญ หลังจากที่พวกเขากินเข้าไป ทุกคนล้วนรู้สึกแสบร้อนในปากและลิ้น ร่างกายร้อนและเหงื่อแตกจนหลายคนคิดว่าตัวเองถูกพิษ เพราะมีผู้คนที่ถูกพิษ จำนวนมาก จนเรื่องนี้ไปถึงหูของทางการ แต่สุดท้ายกลับพบว่าคนเหล่านั้นไม่ได้เป็นอะไรเลย หลังจากนั้น เมื่ออากาศเริ่มหนาวเย็น ยังมีคนไปหาเจ้าสิ่งนี้มาเพื่อขับไล่ความหนาวอีกด้วย เมื่อมั่นใจว่าสิ่งนี้ไม่มีพิษ อู๋เซิงไท่จึงสั่งให้คนเก็บมันในนามของทางการ เพื่อต้มเป็นน้ำให้ประชาชนที่ทำงานได้ดื่มช่วยขับไล่ความหนาว เพราะเมื่อกินสิ่งนี้แล้วร่างกายจะร้อนและเหงื่อแ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1377
ทันทีที่เสิ่นควานออกคำสั่ง กองทหารองครักษ์ของหยุนเจิงก็ลงมืออย่างรวดเร็ว ไม่นาน อู๋เซิงไท่พร้อมทั้งพรรคพวกและผู้ที่ต้มยาสมุนไพรก็ถูกควบคุมตัวทั้งหมด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกตะลึง แม้แต่หยุนเจิงเองก็ยังอึ้งไปชั่วครู่ “เกิดอะไรขึ้น?” หยุนเจิงขมวดคิ้วมองเสิ่นควานที่เต็มไปด้วยความดุดัน “กราบทูลฝ่าบาท น้ำนี้น่าจะมีพิษพ่ะย่ะค่ะ!” เสิ่นควานอ้าปากหายใจลึกสองครั้งก่อนจะพูดต่อ “เมื่อดื่มน้ำนี้เข้าไป ปากและลิ้นก็รู้สึกแสบร้อนอย่างมากพ่ะย่ะค่ะ!” แสบร้อนอย่างมากหรือ? หยุนเจิงหันไปมองอู๋เซิงไท่ ไม่น่าใช่หรอกนะ? หรือว่าอู๋เซิงไท่จะเป็นสายลับที่ถูกส่งมา? “ท่านอ๋อง เข้าใจผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” อู๋เซิงไท่ตั้งสติได้ในที่สุด ก่อนจะร้องเสียงหลง “กระหม่อมไม่กล้าคิดร้ายต่อท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ น้ำนี้...น้ำนี้เมื่อดื่มแล้ว มันก็เป็นแบบนี้พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมกราบทูลท่านอ๋องไปก่อนหน้านี้แล้ว ขอท่านอ๋องโปรดพิจารณา!” พูดไปแล้วหรือ? อู๋เซิงไท่ก็พูดไปแล้วจริงๆ “ท่านอ๋อง ข้าน้อยถูกใส่ร้ายพ่ะย่ะค่ะ น้ำนี้เป็นแบบนี้เอง...” “ท่านอ๋อง คนงานที่เหมืองหินทุกคนดื่ม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1376
หยุนเจิงโบกมือเบาๆ ค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าพร้อมจ้องมองอู๋เซิงไท่ “ข้าดูเจ้าช่างคุ้นหน้าเหลือเกิน!” อู๋เซิงไท่โค้งตัวตอบ “กราบทูลท่านอ๋อง กระหม่อมเคยอยู่ที่จวนอ๋องมาก่อนพ่ะย่ะค่ะ” “มิน่าล่ะ!” หยุนเจิงพยักหน้าเข้าใจ “ในเมื่อมากันแล้ว ก็มาเดินชมเมืองด้วยกันเถอะ!” “พ่ะย่ะค่ะ!” อู๋เซิงไท่รับคำสั่ง ภายใต้การนำทางของอู๋เซิงไท่ คณะของพวกเขายังคงเดินสำรวจในเมืองต่อไป ระหว่างทาง อู๋เซิงไท่ได้เล่าเกี่ยวกับสถานการณ์ในเล่ออานให้พวกเขาฟัง ปัจจุบัน เล่ออานมีประชากรประมาณหนึ่งแสนสามหมื่นคน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ประสบภัยที่ย้ายมาจากดินแดนชั้นใน และมีเพียงส่วนน้อยที่เป็นพ่อค้าแม่ค้าที่เข้ามาทำธุรกิจในเล่ออาน ในเล่ออานตอนนี้มีเพียงโรงเตี๊ยมที่ดูดีอยู่แห่งเดียว และมีโรงแรมอยู่เพียงไม่กี่แห่ง ที่ว่าการอำเภอและสถานที่ของทางการกลับสร้างได้อย่างเป็นรูปเป็นร่างแล้ว ชาวบ้านที่ช่วยงานทางการจะได้รับค่าจ้างตามแรงงานที่ทำ โดยค่าจ้างรายวันเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณสามถึงสิบเหวิน ส่วนช่างฝีมือที่มีความชำนาญบางคนจะได้รับค่าจ้างสิบถึงยี่สิบเหวิน ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเล่ออานในตอนนี้คือการขาดแคลนเค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1375
สองวันต่อมา ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเล่ออาน ระหว่างทางที่เดินทางไปเล่ออาน พวกเขาได้ผ่านหิมะโปรยปรายหนึ่งระลอก หลังจากผ่านหม่าอี้ไป แม้จะไม่มีหิมะตกแล้ว แต่สภาพอากาศกลับหนาวเย็นยิ่งขึ้น หยุนเจิงเพิ่งพาเยี่ยจือลงมาจากรถม้า ก็มีลมหนาวพัดผ่านมาอย่างรุนแรง เยี่ยจือที่เพิ่งลงมาจากรถม้าอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเพราะความหนาวเย็น ซินเซิงเห็นดังนั้น รีบหยิบเสื้อคลุมขนมิงค์สีขาวออกมาแล้วพูดว่า “ฮูหยินจื้อ หม่อมฉันจะช่วยท่านคลุมเสื้อคลุมเองเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะหนาวจนไม่สบาย” “อืม” เยี่ยจือพยักหน้าเบาๆ “ข้าจะทำเอง!” หยุนเจิงรับเสื้อคลุมจากมือของซินเซิง แล้วค่อยๆ คลุมให้เยี่ยจือ ก่อนจะพาผู้หญิงในกลุ่มเดินต่อไปข้างหน้า เยี่ยจือปล่อยให้หยุนเจิงจับมือ พร้อมกับเงยหน้ามองฟ้าหมอกเบื้องบนแล้วพูดว่า “อีกสองสามวันนี้น่าจะมีหิมะตกหนักพวกเราควรตรวจดูว่า ชาวบ้านในเล่ออานมีของใช้สำหรับฤดูหนาวเพียงพอหรือไม่ หากพวกเขาไม่มี คงต้องเบิกของจากคลังทหารมาให้” “แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!” หยุนเจิงปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด “ของในคลังทหารก็คือของในคลังทหาร! ทหารอยู่ข้างนอกต้องเสียเลือดเสียเนื้อรบ แม้ตอนนี้จ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1374
การพัฒนาการค้า ย่อมเป็นเส้นทางลัดที่ช่วยให้เมืองเติบโตได้อย่างรวดเร็ว ในอนาคต ผลิตภัณฑ์พิเศษจากเขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือก็สามารถเข้ามาในซั่วเป่ยได้ แต่ไม่ควรนำทุกสิ่งทุกอย่างมาวางขายในหม่าอี้เท่านั้น ต้องให้โอกาสเมืองอื่นๆ ด้วย ยิ่งพ่อค้าเหล่านี้พักอยู่ในซั่วเป่ยนานเท่าไร ก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของซั่วเป่ยมากขึ้นเท่านั้น ทันใดนั้น ในหัวของหยุนเจิงก็ผุดคำพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา ปรับปรุงการจัดสรรอุตสาหกรรมให้เหมาะสม! ถือโอกาสในฤดูหนาวนี้ วางแผนเกี่ยวกับอุตสาหกรรมของแต่ละเมืองให้ดี ดีที่สุดคือทำให้ทุกเมืองมีอุตสาหกรรมหลัก เพื่อดึงดูดให้พ่อค้าเหล่านี้เข้าไปในเมืองต่างๆ ของซั่วเป่ยมากขึ้น จะช่วยกระตุ้นการพัฒนาเมืองอื่นๆ ได้ ขณะที่หยุนเจิงกำลังครุ่นคิดเงียบๆ รถม้าก็หยุดลงกะทันหัน เยี่ยจือเปิดม่านขึ้นเตรียมถามว่าเกิดอะไรขึ้น เสิ่นควานก็เข้ามารายงานว่า “ฮูหยินจื้อ มีคนขวางทางอยู่ด้านหน้า ข้าได้ส่งคนไปตรวจสอบแล้ว” “อืม ดีแล้ว” เยี่ยจือพยักหน้าเบาๆ ก่อนเตือนเสิ่นควานว่า “เจ้าตอนนี้เป็นหัวหน้าทหารองครักษ์ของฝ่าบาทแล้ว ควรแทนตัวเองว่า 'กระหม่อม'
