Share

บทที่ 202

“หยวนกุย…โง่จริง!”

เยี่ยจื่อพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

หากไม่โง่จะยืนหัวเราะชอบใจอยู่ข้างๆ ตอนองค์ชายตกม้ารึ?

หากไม่โง่จะคิดสลับม้ากลับไปนั้นรึ?

หากสามารถสลับกลับไปได้ เขาคงจูงม้าไปสลับคืนตั้งนานแล้ว!

“ไม่รู้จริงๆ ว่าคนโง่เขลาเพียงนี้เป็นนายกองทหารม้าได้อย่างไร”

หยุนเจิงบ่นแล้วปั้นหน้ายิ้มร้ายให้กับเยี่ยจื่อพลางกล่าวว่า “จริงสิ ข้ายังมีเรื่องสำคัญมากๆ จะบอกเจ้า”

“ดูท่าแล้วคงจะไม่ใช่เรื่องดี!” เยี่ยจื่อมองเขาอย่างสงสัย “เรื่องอะไร?”

“เรื่องดี เรื่องดีจริงๆ!”

หยุนเจิงยิ้มฮี่ๆ มองซ้ายมองขวาแล้วกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “วันนี้ข้าไปจวนเสิ่นมา แม่ยายลากข้าไปคุยตามลำพังอยู่นาน แถมให้ข้าคิดดีๆ เรื่องรับเจ้าเป็นพระชายารองด้วย…”

เยี่ยจื่อได้ยินดังนั้นสีหน้าพลันเปลี่ยนในบัดดล

รับนางเป็นพระชายารอง?

คนชั่วลามกคนนี้นับวันยิ่งไปกันใหญ่แล้ว!

นอกจากอุบัติเหตุไม่คาดคิดเมื่อคราวก่อน แต่ก่อนเขาก็เพียงหยอกล้อนางเล็กน้อยเท่านั้น

บัดนี้กลับกล้าพูดว่าจะรับตนเป็นพระชายารองต่อหน้า?

เยี่ยจื่อโกรธจนหายใจถดถี่ จ้องหยุนเจิงด้วยแววตาลุกเป็นไฟพลางกัดฟันกรอบ “หากท่านยังพูดจาเหลวไหลอีก เชื่อไหมว่าข้าจะกลับบ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status