ВойтиShare
บทที่ 229
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 230
หยุนลี่รับราชโองการ และถามมู่ซุ่นด้วยความสงสัยว่า “หัวหน้ามู่ เหตุใดเสด็จพ่อจึงคิดจะให้ข้าเตรียมการงานเลี้ยงกลางฤดูใบไม้ร่วงอย่างกะทันหันเช่นนี้เล่า? งานเลี้ยงกลางฤดูใบไม้ร่วงมีสิ่งใดให้น่าเตรียมการงั้นหรือ?”งานเลี้ยงกลางฤดูใบไม้ร่วง เป็นเพียงแค่การกินดื่ม และประพันธ์บทกลอนกันไม่ใช่หรือ?อย่างมากก็แค่หาข้าหลวงหญิงในวังมาเต้นระบำเพื่อเพิ่มความสนุกสนานเท่านั้นเรื่องเล็กน้อยเพียงแค่นี้ มอบหมายงานให้คนอื่นทำก็ได้ ยังต้องเตรียมการอะไรอีก?“กระหม่อมไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ”มู่ซุ่นส่ายหน้าเบาๆ “ความคิดของฝ่าบาท ไม่ใช่สิ่งที่กระหม่อมสามารถคาดเดาได้”“เอาเถอะ! ขอบใจหัวหน้ามู่มากนะ”หยุนลี่ทำอะไรไม่ได้ จึงตรวจดูของรางวัลและส่งมู่ซุ่นออกจากจวนด้วยตัวเองหลังจากกลับไปแล้ว หยุนลี่รีบไปหาสวีสือฝู่ และถามเรื่องนี้กับสวีสือฝู่สวีสือฝู่ไม่อาจเข้าใจความคิดของจักรพรรดิเหวินได้ในทันที แต่คิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายแน่นอน จึงทำได้เพียงให้หยุนลี่เริ่มทำงานนี้ก่อน และเขาจะลองไปคิดเพื่อมาคุยกันคราวหลังดีไม่ดี เรื่องนี้อาจมีผลตัดสินว่าหยุนลี่สามารถเป็นองค์รัชทายาทได้หรือไม่!เขาให้หยุนลี่ทำเรื่องนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 231
ในตอนเที่ยงวันรุ่งขึ้น หยุนเจิงจัดเลี้ยงรับรองเมี่ยวอินที่ตึกเต๋อเย่ว์ วันที่เขาแต่งงาน เมี่ยวอินก็ส่งของขวัญมาให้ด้วยเขาจึงควรจัดงานเลี้ยงรับรองเมี่ยวอินด้วยอาหารง่ายๆสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขายังกังขาเกี่ยวกับตัวตนของเมี่ยวอินอยู่เขาต้องการใช้โอกาสนี้สืบหาภูมิหลังของเมี่ยวอินตอนที่เขาแต่งงาน เมี่ยวอินฝากจางซูช่วยส่งของขวัญมาชิ้นหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่านางต้องการประจบประแจงเขาที่เป็นองค์ชาย หรือมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงกันแน่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าเมี่ยวอินดูไม่ธรรมดาอย่างที่คิด“เมี่ยวอินคารวะท่านอ๋องเพคะ”ทันทีที่เมี่ยวอินเดินเข้าประตูมา นางก็คำนับหยุนเจิงเรื่องที่หยุนเจิงได้รับแต่งตั้งเป็นอ๋องเป็นกรณีพิเศษนั้น จักรพรรดิเหวินได้ประกาศให้ใต้หล้ารู้แล้ว เมี่ยวอินจึงรู้ว่าหยุนเจิงถูกแต่งตั้งเป็นจิ้งเป่ยอ๋องเป็นธรรมดา“คุณหนูเมี่ยวอินไม่ต้องมากพิธี”หยุนเจิงหัวเราะเบาๆ พูดโดยไม่ถือตัวแม้แต่น้อย “ข้าเคยชินกับการถูกเรียกว่าองค์ชายหกมากกว่า หากเดินไปตามถนน แล้วจู่ๆ มีใครก็ไม่รู้มาเรียกว่าท่านอ๋อง ข้าคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขากำลังเรียกข้าอยู่”“เช่นนั้นต้องขอบคุณองค์ชายแล้ว”
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 232
“ไม่มีปัญหา!”หยุนเจิงตกปากรับคำทันทีเมื่อเรื่องนี้ไปได้ด้วยดี เรื่องต่อมาก็จัดการได้ง่ายขึ้นหลังกินข้าวเสร็จ หยุนเจิงได้ตามไปไถ่ตัวเมี่ยวอินไปที่ฉวินฟางย่วนทันทีเกาเหอเดินมาอยู่ข้างๆ หยุนเจิง กล่าวเตือนด้วยเสียงแผ่วเบา “องค์ชาย ท่านพาหญิงนางโลมกลับไปเช่นนี้ เกรงว่าพระชายาจะโกรธเอา...”สิ่งที่เกาเหอพูดนับเป็นถ้อยคำที่รื่นหูทีเดียวด้วยอารมณ์ของเสิ่นลั่วเยี่ยน เขากลัวจริงๆ ว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนจะทุบตีหยุนเจิงด้วยความโมโหเสียมากกว่า“จะโกรธก็โกรธสิ!”หยุนเจิงยิ้มอย่างไม่สนใจ “ข้าไม่กลัวนางโกรธ กลัวแต่นางจะไม่โกรธ!”“อ๋า?”เกาเหอตกตะลึงอะไรกันนี่หยุนเจิงกลอกตามอง แล้วกระซิบด้วยสีหน้าจริงจัง “เจ้าคิดว่าข้าอยากกินเมี่ยวอินจริงๆ หรือ ที่ข้าซื้อตัวหญิงนางโลมกลับไปก็เพื่อยั่วให้ลั่วเยี่ยนโกรธ!”เป็นอย่างนั้นเองหรือ?เกาเหอมองดูเขาอย่างสงสัย แต่แล้วก็จำใจต้องพูดประจบประแจง “องค์ชายปรีชา!”หยุนเจิงยิ้มบางๆ แล้วกระซิบ “ข้ายังสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเมี่ยวอินอยู่เล็กน้อย คราวนี้นางไปอยู่ในจวนแล้ว ประเดี๋ยวกลับไปเจ้าก็ให้คนจับตาดูนางและหมิงเย่ว์ไว้ด้วย จำไว้ อย่าให้นางรู้ตัว!”“ขอรั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 233
หยุนเจิงพาเมี่ยวอินและหมิงเย่ว์ออกไปเลยโดยไม่ให้เงินแม้แต่อีแปะเดียวเมื่อประหยัดเงินได้หลายหมื่นตำลึง หยุนเจิงก็อารมณ์ดีเป็นพิเศษหลังจากพาเมี่ยวอินและหมิงเย่ว์กลับจวน หยุนเจิงเพิ่งสั่งให้คนจัดแจงที่พักให้พวกนางไปหยกๆ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็มาหาแล้ว“ท่านอ๋องอารมณ์ดีจริงๆ!”เสิ่นลั่วเยี่ยนพูดจาเหน็บแนม “ข้าได้ยินมาว่าองค์ชายพาสาวงามสองคนจากฉวินฟางย่วนกลับมาด้วย เรียกออกมาให้ข้าดูหน่อยสิ อยากรู้ว่างดงามอย่างไร!”เสิ่นลั่วเยี่ยนเกือบจะอกแตกตายด้วยความโกรธนี่เป็นวันที่สองของการแต่งงานของพวกเขานะ!หยุนเจิงกลับพาหญิงนางโลมกลับมาสองคน?นี่มันไม่ได้เห็นนางอยู่ในสายตาเลย!เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของเสิ่นลั่วเยี่ยน หยุนเจิงอดยิ้มไม่ได้ “เจ้าหึงรึ”“หึง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนเม้มปาก พูดอย่างเย็นชา “ข้าไม่เห็นต้องหึงสักนิด! หากเจ้ามีปัญญา ก็นำผู้หญิงทุกคนในฉวินฟางย่วนกลับมาสิ ข้าจะไม่หึงเลย!”“หึงก็บอกว่าหึงสิ!”มุมปากของหยุนเจิงโค้งขึ้น “ถ้าเจ้าหึง ข้าจะจัดหาที่อยู่ใหม่ให้พวกนางอยู่”“ไม่ต้อง!”เสิ่นลั่วเยี่ยนรีบห้ามหยุนเจิง “เป่ยจิ้งอ๋องต้องการหาอนุ ใครจะกล้าห้าม”เมื่อฟังคำพูดเย้ยห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 234
เมี่ยวอินส่ายศีรษะซ้ำๆ นัยน์ตาฉายแววลำพองใจเงียบๆเสิ่นลั่วเยี่ยนเดินมาที่เรือนหลังด้วยอารมณ์คุกรุ่น ระบายความโกรธทั้งหมดใส่เสาไม้ที่เป็นตัวแทนของหยุนเจิงภายใต้การโจมตีอันดุเดือดของเสิ่นลั่วเยี่ยน เสาไม้ก็แตกเป็นชิ้นๆ เต็มพื้นเสิ่นลั่วเยี่ยนยังไม่พอใจ ไม่ปล่อยเศษไม้ที่หักแล้วด้วยซ้ำ นางทำลายเศษไม้เหล่านั้นเป็นผุยผงเฉกเช่นการบดขยี้หยุนเจิงให้กลายเป็นเถ้าถ่านตอนที่เยี่ยจื่อรีบมาหาเพราะได้รับรายงานจากคนรับใช้ เสิ่นลั่วเยี่ยนยังคงกวัดแกว่งหอกลายเมฆทำลายเศษไม้บนพื้นระบายโทสะเรือนหลังเละเทะไปหมดเพราะฝีมือนางเมื่อเยี่ยจื่อเข้ามาใกล้ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ตวัดหอกและแทงตรงไปยังเยี่ยจื่อพอนางเห็นชัดเจนว่าผู้ที่มาคือเยี่ยจื่อ นางก็รีบเก็บหอกกลับคืน“เจ้าต้องการเอาชีวิตของพี่สะใภ้งั้นหรือ!”เยี่ยจื่อมองค้อนนาง“เปล่า!” เสิ่นลั่วเยี่ยนพูดด้วยความโมโห “ข้าคิดว่าเป็น...”พูดไปได้ครึ่งประโยค เสิ่นลั่วเยี่ยนก็หยุดพูด“เจ้าคิดว่าเป็นองค์ชายหกใช่ไหม”เยี่ยจื่อเม้มปากยิ้ม “เจ้ากำลังรอให้เขามาโอ๋เจ้าหรือมาขอโทษเจ้าใช่หรือไม่”“ข้าไม่สนใจหรอก!”เสิ่นลั่วเยี่ยนพูดอย่างปากแข็ง“ปากไม่ตรงกับ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 235
ในตอนกลางคืน หยุนลี่มาหาถึงจวนมาเร็วดีนี่นา!“พี่สาม ข้าบอกว่าจะไปหาท่านพรุ่งนี้! ทำไมท่านถึงมาก่อน”หยุนเจิงต้อนรับเขาอย่างกระตือรือร้น โดยไม่สำนึกตัวแม้แต่น้อยว่าถูกทวงเงินหยุนลี่ตบไหล่หยุนเจิง พูดด้วยรอยยิ้มแต่ตาไม่ยิ้ม “น้องหก หากเจ้าไม่พอใจพี่สาม เจ้าก็บอกพี่สามมาได้เลย!”“พี่สาม ดูท่านพูดสิ!” หยุนเจิงยิ้มแล้วพูดว่า “พี่สามดีกับข้าขนาดนี้ ข้าจะไม่พอใจพี่สามได้อย่างไร”“ไม่ใช่กระมัง”หยุนลี่เลิกคิ้วยิ้มๆ “ถ้าเจ้าไม่ได้ไม่พอใจพี่สาม ทำไมเจ้าถึงไปปล้นคนถึงฉวินฟางย่วนของพี่สามล่ะ ที่เจ้าทำคือการตบหน้าพี่สามไม่ใช่หรอกรึ”เลวระยำหมานี่!ตัวเองไม่ได้ไปหาเรื่อง เขายังกล้ามาหาเรื่องตัวเองอีก?เขาถือว่าตัวเองเป็นลูกพลับอ่อนๆ หรือเขาคิดว่าได้แต่งตั้งขึ้นเป็นอ๋องแล้วจะดีกว่าคนอื่น?เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนลี่ ใบหน้าของเสิ่นลั่วเยี่ยนก็กระตุกทันทีที่หยุนลี่พูดหมายความว่า หยุนเจิงไปปล้นตัวเมี่ยวอินและหมิงเย่ว์มาจากฉวินฟางย่วนเลยงั้นสิไม่จ่ายแม้แต่อีแปะเดียว?ไอ้คนไร้ยางอาย!เป็นถึงจิ้งเป่ยอ๋อง แต่กลับวิ่งโร่ไปปล้นหญิงนางโลมถึงหอนางโลม จะไร้อายเกินไปแล้ว?ที่สำคัญคือ ฉวินฟางย่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 236
บัดซบ!เห็นตัวเองเป็นคนโง่หลอกง่ายจริงๆ!เมื่อเห็นท่าทางของหยุนเจิง หยุนลี่ก็หัวเราะในใจเลวระยำหมา!ตกอยู่ในกำมือของข้าแล้วล่ะสิ?ตอนแรกสามหมื่นตำลึง เจ้ายังยื้อแย่งกับข้า!ตอนนี้ ถ้าไม่จ่ายห้าหมื่นตำลึง ก็ให้ข้าพาคนกลับไป!เขาถึงขั้นไม่อยากให้หยุนเจิงเอาเงินออกมาด้วยซ้ำเขาอยากได้เมี่ยวอิน มากกว่าเงินห้าหมื่นตำลึง!“น้องหก เจ้าพูดแบบนั้นไม่ได้”หยุนลี่ส่ายศีรษะและพูดว่า “ก่อนหน้าคนในฉวินฟางย่วนตกใจกลัวเจ้า จึงบอกว่าสามหมื่นตำลึง แต่เจ้าคงไม่มาขู่พี่สามกระมัง ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเจ้าจะพาคนออกมาแล้ว แต่สัญญาการซื้อขายตัวเมี่ยวอินพวกนางยังอยู่กับข้า!”ความหมายของหยุนลี่ชัดเจนแล้วหากสัญญาซื้อขายตัวของเมี่ยวอินและหมิงเย่ว์ยังอยู่ในมือของเขา การซื้อขายนี้ก็ถือว่าไม่สำเร็จ!จะตั้งราคาเท่าไหร่ ก็เป็นเรื่องของเขา!หากหยุนเจิงไม่สามารถนำเงินห้าหมื่นตำลึงออกมาได้ ก็ให้เขาพาเมี่ยวอินออกไป!“พี่สาม ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้กระมัง”หยุนเจิงมองดูหยุนลี่อย่างขมขื่น “พี่สาม ข้าชอบเหมี่ยวหยินจริงๆ ท่านคิดว่ามอบนางเป็นของขวัญให้ข้า ได้ไหม?”เสิ่นลั่วเยี่ยนตกตะลึงอีกครั้งกับพลังอันไร้ยางอาย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 237
ทันทีที่ได้ฟังคำพูดของหยุนเจิง หยุนลี่ก็เข้าใจทันทีว่าไอ้สารเลววางแผนร้ายอะไรเขากำลังจะไปซั่วเป่ย ของพวกนี้เอาไปไม่ได้ ถึงได้นำของพวกนี้มาชำระให้เขาแทน?ช่างเป็นคนเลวระยำหมาไร้ยางอายจริงๆ!เมื่อเขาขึ้นครองบัลลังก์จักรพรรดิ สิ่งของเหล่านี้ ก็จะกลายเป็นของเขาไม่ใช่หรือนี่ก็เท่ากับว่าเอาของตัวเองมาชดใช้ให้ตัวเองไม่ใช่หรอกหรือ“น้องหก จะจ่ายเงินหรือว่าคืนคน เจ้าบอกพี่สามมาเลยดีกว่า!”หยุนลี่หมดความอดทน พูดเรียบๆ “พี่สามยังต้องเตรียมงานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์ มีงานให้ทำเยอะแยะทุกวัน เจ้าอย่าทำให้พี่สามเสียเวลาเลย”“งานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์?”หยุนเจิงเปลี่ยนเรื่องทันที “งานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์ที่กรมวังเป็นผู้จัดเตรียมไม่ใช่หรือ”หยุนลี่หัวเราะเบาๆ กล่าวว่า “ในอดีตเป็นกรมวังที่จัดงาน แต่คราวนี้ไม่เหมือนเดิม! เมื่อวานเสด็จพ่อมีราชโองการ ให้อำนาจแก่ข้าอย่างเต็มที่ในการเตรียมงานเลี้ยงเทศกาลไหว้พระจันทร์ครั้งนี้”โอ้โห?ไม่เอาไหนขนาดนี้ เสด็จพ่อยังมีราชโองการให้เจ้าสสามจัดตรียมงานอีก?ทำไมถึงรู้สึกแปลกพิกลเสด็จพ่อกำลังทดสอบเจ้าสามอยู่งั้นรึแต่แค่การจัดเตรียมงานเลี้ยงเ
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
