Share

บทที่ 247

“อย่าขยับ!”

“ข้าบอกไม่ให้ท่านขยับไงเล่า!”

“หากยังขยับอีก เชื่อไหมว่าข้าจะโยนท่านลงจากม้าเดี๋ยวนี้เลย?”

“...”

ระหว่างทางกลับ เสิ่นลั่วเยี่ยนขู่หยุนเจิงมาตลอดทาง

หยุนเจิงเมาแล้ว เสิ่นลั่วเยี่ยนกลัวว่าเขาจะพลัดตกจากม้า จึงทำได้เพียงนำเขานั่งด้านหน้าตัวเองบนม้าตัวเดียวกัน

แต่หยุนเจิงไม่ซื่อสัตย์เอาเสียเลย ขยับไปมาไม่หยุด

สองคนขี่ม้าตัวเดียวกัน หยุนเจิงขยับเช่นนี้ แน่นอนว่าไปสัมผัสโดนบริเวณจุดอ่อนไหวของเสิ่นลั่วเยี่ยนหลายครั้ง

เสิ่นลั่วเยี่ยนโมโหเป็นอย่างมาก แต่ก็ทำอะไรหยุนเจิงไม่ได้

เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ดื่มเหล้าไปไม่น้อย เดิมทีสีหน้าก็แดงเล็กน้อยอยู่แล้ว เมื่อถูไถไปมากับร่างกายของหยุนเจิง ใบหน้าของนางก็แดงระเรื่อยิ่งขึ้น

โชคดีที่เป็นเวลากลางคืน เกาเหอและคนอื่นๆ จุดคบไฟนำทางอยู่ด้านหน้า จึงมองไม่เห็นสีหน้าของนาง ไม่เช่นนั้น นางคงต้องเอาหน้ามุดแผ่นดินหนีไปแล้ว

“ข้าควรจะทิ้งท่านไว้ที่นี่ และให้ท่านนอนกับพวกเขาไปเลย!”

เสิ่นลั่วเยี่ยนหยิกหยุนเจิงอย่างอดไม่ได้ และเรียกเกาเหอที่อยู่ด้านหน้า “เอาตัวเขาไปขี่ม้ากับพวกเจ้าสิ!”

“พระชายา ไว้ชีวิตข้าน้อยเถอะพ่ะย่ะค่ะ!”

เกาเหอหัว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status