All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 291 - Chapter 300

อืม เขาต้องกลัวตนจะต่อยเขาเป็นแน่!เสิ่นลั่วเยี่ยนแอบคิดในใจหยุนเจิงไม่ได้กังวลเลยว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนจะคิดเช่นไรเพราะเขาต้องคิดเรื่องของตัวเองแล้วอีกไม่กี่วันก็จะเดินทางไปซั่วเป่ยแล้ว ต้องคิดเรื่องที่จะทำหลังจากไปถึงซั่วเป่ยแล้วเวลาที่เขาต้องแย่งชิงอำนาจเหลือไม่มากแล้วจริงๆ!อีกอย่าง โดยพื้นฐานแล้วเป็นไม่ได้เลยที่เขาจะอาศัยสถานะการเป็นจิ้งเป่ยอ๋องและองค์ชายหกเพื่อให้ผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพทหารมณฆลทางเหนือมอบอำนาจทหารให้กับเขา!ผู้บัญชาการสูงสุดกองทัพทหารมณฆลทางเหนือเว่ยเหวินจง ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นแม่ทัพใหญ่อันดับสองในเมืองเหนือว่ากันว่า คนผู้นี้เป็นหนึ่งในแม่ทัพที่เชี่ยวชาญในการรบมากที่สุดในยุคเมโสโซอิก ยากจะหยั่งถึงจนเสด็จพ่อให้ความสำคัญมากเพื่อเอาชนะใจคนผู้นี้ เสด็จพ่อถึงกับเชื่อมสัมพันธ์ให้บุตรทั้งสองฝ่ายอภิเษกกันบุตรชายคนรองของเว่ยเหวินจงได้หมั้นหมายกับองค์หญิงท่านหนึ่งไว้นานแล้วรอทั้งสองฝ่ายมีอายุพร้อมที่จะอภิเษกก็จะประทานงานอภิเษกให้หากคิดจะแย่งชิงอำนาจทหารไปจากมือเว่ยเหวินจง วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือกำจัดเว่ยเหวินจงทิ้ง เมื่อถึงตอนนั้นกองทัพทหารมณฑลทางเหน

นอกจากนี้ หยุนเจิงยังให้นางตัดสิ่งของที่สามารถหาซื้อได้ที่ซั่วเป่ยออกและหากจำเป็นต้องใช้จริงๆ ถึงซั่วเป่ยแล้วค่อยหาซื้อสิ่งใดที่ไม่จำเป็นต้องเอาไปก็จะไม่เอาไปเช่นนี้ ก็สามารถลดจำนวนสิ่งของที่พวกเขาต้องเอาไปได้แล้วเมื่อเห็นหยุนเจิงพูดจาฉะฉานมีหลักเกณฑ์เช่นนี้ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็อดที่จะประหลาดใจไม่ได้เจ้าสารเลวนี่คิดเรื่องพวกนี้ได้ด้วยหรือ“ตกลง!”เยี่ยจื่อตอบรับ และเอาสมุดบัญชีอีกเล่มออกมา “นี่เป็นบัญชีในจวนในช่วงหลายวันที่ผ่านมา พวกเจ้าสองคนมีใครตรวจสอบกับข้าได้บ้าง?”“ของพวกนี้มีอันใดต้องตรวจสอบกันเล่า!”เสิ่นลั่วเยี่ยนกล่าวอย่างเกียจคร้านว่า “พวกเราเชื่อใจพี่สะใภ้ไม่ได้หรืออย่างไรกัน?”“อย่างไรก็ต้องตรวจสอบสักหน่อย!”หยุนเจิงส่ายหน้าพลางกล่าว “เราต้องดูว่าในจวนเหลือกินเหลือใช้เท่าไหร่!”“เรื่องตรวจสอบบัญชีเจ้าตรวจสอบเถอะ ข้าไม่ตรวจสอบ!”เสิ่นลั่วเยี่ยนลุกขึ้น “ข้าดูตัวเลขพวกนี้แล้วปวดหัว พวกเจ้าทั้งสองค่อยๆ ตรวจสอบไปก็แล้วกัน!”กล่าวจบ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็เดินทอดน่องออกไปทันทีเมื่อก่อนตอนอยู่จวนสกุลเสิ่น นางไม่เคยถามไถ่เรื่องบัญชีในจวนเลย เรื่องบัญชีเหล่านี

“เจ้าคิดว่าเสด็จพ่อโง่เขลาเบาปัญญาอย่างนั้นหรือ?”หยุนเจิงกรอกตามองบนใส่นางอีกครั้ง “ท่าทางเจ้าเป็นเช่นนี้เสด็จพ่อมองแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเจ้าทำขนมไหว้พระจันทร์ไม่เป็น! หากถูกจับได้นั่นหมายความว่าเจ้าหลอกลวงกษัตริย์! เจ้าลืมเรื่องล่าสัตว์ที่หนานย่วนไปแล้วหรือไง?”ขนมไหว้พระจันทร์เพียงชุดเดียวต่อให้ราคาแพงมากเพียงใดก็ไม่ได้มีค่ามากตามราคาดังนั้นที่ให้ทุกคนทำขนมไหว้พระจันทร์ด้วยตัวเองนำมาถวาย นับว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ เพียงเท่านี้ยังจะไปให้คนอื่นทำให้ หากถูกจับได้ขึ้นมาเสด็จพ่อจะคิดเช่นไร“เอาล่ะๆ! เจ้าพูดถูก พอใจหรือยัง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนแสยะปากทำเสียงฮึดฮัดออกทางจมูกอย่างไม่พอใจ “ข้าว่าเจ้าก็ไม่ได้มีความสามารถอันใด แต่ปากของเจ้ามันยอดเยี่ยมยิ่งนัก! ไม่ว่าจะพูดเช่นไรเจ้าก็มีเหตุผลที่สุดแล้วล่ะ!”“ก็ข้ามีเหตุผลจริงๆ หนิ่!”หยุนเจิงหัวเราะชอบใจขึ้นทั้งสองทะเลาพะกันมาตลอดทาง จนในที่สุดก็มาถึงวังหลวงแล้วงานเลี้ยงวันไหว้พระจันทร์ในปีนี้ถูกจัดขึ้นในสวนหลวงภายใต้การนำทางของคนในวัง ทั้งสองจึงเดินมาถึงสวนหลวงแล้ว“น้องหก น้องสะใภ้! พวกเจ้ามาสักทีนะ!”

หยุนเจิงเข้าใจการขยิบตาของเขา จึงเดินไปหาหยุนลี่ทันทีเสิ่นลั่วเยี่ยนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินตามไปเช่นกันนางเองก็อยากเห็นเหมือนกันว่าหยุนเจิงจะถูกทำลายความฝันอย่างไร้ความปรานีลงเช่นไร!ภายใต้การนำทางของหยุนลี่ ในที่สุดพวกเขาก็เดินมาในที่ที่ลับตาคนหยุนลี่ฝืนเก็บความโกรธเอาไว้ในใจ และยื่นเงินปึกใหญ่ตรงหน้าหยุนเจิง “น้องหก เงินหนึ่งแสนตำลึง เจ้าลองนับดู”ห๊ะ?เมื่อเห็นหยุนลี่ยื่นเงินให้หยุนเจิงเช่นนี้ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ตกตะลึงพรึงเพริดขึ้นสองคนนี้เสียสติไปแล้วหรืออย่างไร!คนหนึ่งก็กล้าเอ่ยปากยืม อีกคนหนึ่งก็กล้ายื่นเงินหนึ่งแสนตำลึงให้ยืมนี่พวกเขากำลังฝันอยู่หรือว่านางกำลังฝันอยู่กันแน่นี่มันเรื่องอันใดกันแน่?หยุนลี่กลายเป็นคนดีตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว?นี่เรียกว่ายืมที่ไหนกันเล่า!เห็นได้ชัดว่าเอาเงินหนึ่งแสนตำลึงมาให้ฟรีๆ“ไม่ต้อง ไม่ต้องนับหรอก ข้าเชื่อใจพี่สาม!”หยุนเจิงหรี่ตายิ้มพลางรับเงินนั้นมา “ต้องขอบคุณพี่สามแล้ว!”เขาเชื่อว่าหนุนลี่ไม่กล้าให้เงินเขาขาดแม้แต่ตำลึงเดียว“ไม่เป็นไร!”หยุนลี่ฉีกยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก และยื่นกล่องขนมไหว้พระจันทร์กล่องนั้นให้ห

ยังดีที่เขาเชื่อถวายสบู่ ยังดีกว่าต้องมาหวาดกลัวลนลานต่อให้หยุนเจิงถวายสบู่แล้วผิดประเพณี แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ได้หลอกกษัตริย์อีกอย่าง อีกไม่นานหยุนเจิงก็จะไปซั่วเป่ยแล้ว ต่อให้เสด็จพ่อจะตำหนิลงโทษเขา ก็คงไม่ลงโทษถึงขั้นรุนแรงเมื่อคิดได้เช่นนี้ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง“เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ ลูกมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ!”และในตอนีที่พวกเขากำลังถวายสบู่อยู่นั้นเอง องค์ชายสี่หยุนถิงก็ลุกพรวดขึ้นหือ?จักรพรรดิเหวินขมวดพระขนงเล็กน้อย มองหน้าหยุนถิงด้วยความสงสัย ก่อนจะโบกพระหัตถ์พลางกล่าวว่า “วันนี้เป็นวันงานเลี้ยงไหว้พระจันทร์ ข้าต้องการชมพระจันทร์และดื่มด่ำไปกับพวกเจ้าเท่านั้น ไม่พูดถึงเรื่องบ้านเมือง หากเจ้ามีเรื่องอันใดก็ค่อยว่ากันในท้องพระโรงวันพรุ่ง!”หยุนถิงส่ายหน้าและยืนหยัดที่จะกล่าว “เสด็จพ่อ เรื่องที่ลูกจะกราบทูลนี้ เกรงว่าไม่อาจกราบทูลในวันพรุ่งได้พ่ะย่ะค่ะ”เช่นนั้นหรือ?จักรพรรดิเหวินไม่พอพระทัย ตรัสอีกว่า “งั้นเจ้าก็ว่ามา มีเรื่องอันใดจะกราบทูลข้า?”หยุนถิงโค้งคารวะก่อนจะกล่าวว่า “เสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ ขนมไหว้พระจันทร์ที่น้องหกถวาย พระชายาของน้อง