All Chapters of เศรษฐีสาวขอเอาคืน: Chapter 291 - Chapter 300

ฟู่ซิวเป่ยลงมืออย่างรวดเร็ว ทั้งตี้เซิ่งและเอฟแอลกรุ๊ปประกาศยกเลิกความร่วมมือกับมีเดียเอเชียในเวลาเดียวกัน ทำให้ธุรกิจของมีเดียเอเชียหยุดชะงักไปเป็นแถววิเวียนมองสถานการณ์ภายในบริษัทที่วุ่นวายไปหมด แทบไม่เชื่อว่าเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะผู้หญิงคนเดียวอย่างหลีเกอเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาฉีอวิ๋นเทียน ซึ่งเป็นคนติดต่อกับเธอมาโดยตลอด "ปะ... ประธานฉีใช่ไหมคะ?"ฉีอวิ๋นเทียนที่ปลายสายไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในตานตง เขาตอบกลับไปตามมารยาท "ผู้จัดการวิเวียน ความร่วมมือครั้งนี้ราบรื่นดีใช่ไหมครับ?"วิเวียนไม่ได้ตอบคำถามของเขาโดยตรงแต่ถามกลับไปว่า "ประธานฉีคะ ฉันอยากถามคุณเรื่องหนึ่ง ประธานหลีของคุณมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษหรือเปล่า?"ฉีอวิ๋นเทียนพอได้ยินคำถามนี้ก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติเขาพูดว่า "เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ? ผู้จัดการวิเวียน"วิเวียนเม้มริมฝีปากตอบตามความจริง"ตี้เซิ่งและเอฟแอลกรุ๊ปยกเลิกความร่วมมือกับมีเดียเอเชียแล้วค่ะ"ฉีอวิ๋นเทียนตกใจมากเขาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยคำถาม "นี่มันเรื่องอะไรกันครับ? ผู้จัดการวิเวียน คุณต้องให้เหตุผลที่มีน้ำหนักกับผมเดี๋ยวนี้"

หลังจากพูดจบ หลีเกอก็ลุกขึ้นและเดินไปทางห้องน้ำอย่างไรก็ตาม หลีเกอไม่ได้สังเกตเลยว่ามีสายตาหลายคู่จ้องมองพวกเขาอยู่ไม่ไกลนัก เมื่อเห็นว่าเธอเดินออกไปคนเดียวพวกเขาก็รีบวิ่งตามเธอไป"ประธานฟู่ครับ ในตานตง นอกเหนือจากมีเดียเอเชีย ก็มีแต่พวกเราติ่งลี่เท่านั้นที่มีความสามารถในการร่วมมือกับคุณและประธานหลีเพื่อโครงการมูลค่าหลายพันล้าน""คุณคิดว่าความร่วมมือของเราในครั้งนี้พอจะดำเนินต่อไปได้หรือเปล่าครับ?"ฟู่ซิวเป่ยไม่ได้ตอบรับเขาโดยตรงแม้ว่าในขณะนี้ ติ่งลี่จะเป็นพันธมิตรที่ถือเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของพวกเขาก็ตามเขายังคงไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ บนใบหน้า พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เปลี่ยนแปลง"ความร่วมมือในครั้งนี้ บริษัทของเราทั้งสามให้ความสำคัญมาก จึงต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ""เมื่อการสำรวจสิ้นสุดลง บริษัทของเราทั้งสองจะจัดทำแผนธุรกิจสรุปความเป็นไปได้ เมื่อประเมินความเสี่ยงแล้วเราค่อยมาคุยกันอีกครั้ง"คำพูดของฟู่ซิวเป่ยมีความเป็นมืออาชีพมาก!ทำให้คนคาดเดาไม่ได้เลยว่าไพ่ตายของเขาคืออะไรชือหย่วนก็อยู่ในแวดวงธุรกิจมานานหลายปี เขาจะไม่เข้าใจได้อย่างไร"ประธานฟู่ พูดถูกต้องแล้ว! เรื่องควา

"ตามหาต่อไป เหมืองสุดท้ายเหลืออีกสองแห่ง ถ้าหาไม่เจอ อาจต้องขอความช่วยเหลือจากกองทัพ"หลีหานสั่งการ ฟู่ซิวเป่ยลุกขึ้นก่อนใคร เขาไม่สนใจความเหนื่อยล้าของร่างกายเลย รีบลงไปที่เหมืองแห่งที่เก้าในที่สุดฟ้าไม่กลั่นแกล้งผู้มีความตั้งใจตีสามฟู่ซิวเป่ยเจอตัวหลีเกอที่เหมืองแห่งสุดท้าย ขณะนั้นหลีเกอขาดน้ำและขาดออกซิเจนมาหลายสิบชั่วโมงแล้ว แทบจะหมดสติฟู่ซิวเป่ยแบกเธอขึ้นหลัง เดินขึ้นบันไดทีละขั้น แบกร่างอ่อนปวกเปียกของหลีเกอออกมาจากเหมืองทีมแพทย์รอสแตนบายอยู่ก่อนแล้ว พอหลีเกอออกมาก็รีบส่งตัวเธอไปให้ทีมแพทย์ช่วยยื้อชีวิตอย่างเต็มที่เวลาผ่านไปทีละนาทีหลีหานและหลีหรานที่รออยู่หน้าห้องฉุกเฉินเริ่มใจร้อนถึงแม้ว่าพวกเขาจะตามหาเธอมาทั้งคืนจนเหนื่อยล้าแทบหมดแรง แต่ก็ไม่สนใจสภาพตัวเองเลย สนใจแค่หลีเกอเพียงคนเดียว"ไอ้ชาติชั่วหน้าไหนมันพาน้องสี่ลงไปในเหมืองวะ รอฉันจับตัวมันได้ก่อนเถอะ ฉันจะถลกหนังมันทั้งเป็น!"หลีหรานพูดด้วยความโกรธแค้น กัดฟันกรอดส่วนหลีหานไม่พูดอะไร เงยหน้ามองไปทางฟู่ซิวเป่ยที่นั่งห่อเหี่ยวอยู่ไม่ไกลถามว่า "ซิวเป่ย! ลองคิดดูดี ๆ ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น พวกนายไปขัด

ไป๋สี่เจี้ยนไม่เคยได้ยินฟู่ซิวเป่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขนาดนี้มาก่อน ท่าทางเจ้าชู้บนใบหน้าของเขาหายไปในทันที "พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?""ช่วยคน!"คำพูดสองคำง่าย ๆ ไป๋สี่เจี้ยนก็เข้าใจในทันที วางสายแล้วลุกขึ้น สาวสวยข้างหลังตะโกนไล่หลัง "คุณไป๋ จะไปแล้วเหรอคะ"ไป๋สี่เจี้ยนไม่มีเวลาสนใจ“ต่างคนต่างไปเถอะ"พูดจบก็ไม่สนใจท่าทางออดอ้อนของสาวสวย สั่งให้คนจัดเตรียมเครื่องบินส่วนตัวหลังจากใช้เวลาบินลัดฟ้าอยู่สองชั่วโมงครึ่ง ไป๋สี่เจี้ยนก็มาถึงโรงพยาบาลตานตง"หมอ… หมอไป๋นี่นา""โอ้โฮ ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม?""หมอไป๋จริง ๆ ด้วย""..."ไป๋สี่เจี้ยนไม่สนใจสายตาและน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจของทีมแพทย์บนเครื่องบิน เขาดูรายงานการตรวจวินิจฉัยต่าง ๆ ของหลีเกอแล้ว ในหัววางแผนการผ่าตัดไว้หมดแล้วเช่นกันดังนั้นเมื่อเครื่องลงจอด เขาจึงเปลี่ยนไปสวมชุดผ่าตัดและเดินเข้าห้องผ่าตัดทันทีไฟในห้องผ่าตัดสว่างขึ้นอีกครั้ง"หมอคนนี้มีฝีมือจริง ๆ เหรอ" หลีหรานสงสัยหลีหานพูดเอง “ขึ้นชื่อว่า ‘ไป๋สี่เจี้ยน’ ไม่มีคำว่าราคาคุย ทุกเคสที่ผ่านมือเขายังไม่เคยมีเคสไหนล้มเหลว ถ้าแม้แต่เขายังช่ว

"คุณหลี ผมจะอยู่ที่นี่หรือไม่อยู่ ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนี่?"ฮั่วจิ้นเฉิงแสดงจุดยืนของเขาหลีหานรู้ว่าพูดไปก็ไร้ประโยชน์ จึงเตือนเพียงประโยคเดียว "ประธานฮั่ว เวลาคนเราตกรถไฟก็ยังรู้จักปล่อยผ่านแล้วซื้อตั๋วขึ้นขบวนถัดไป เพราะคนฉลาดจะรู้ว่าถึงจะจมจ่อมอยู่กับขบวนที่ตัวเองพลาด รถไฟก็ไม่วิ่งย้อนกลับมา ประโยคนี้ประธานฮั่วคงจะเข้าใจ"พูดจบ หลีหานก็พาหลีหรานเดินจากไป"พี่ใหญ่ จะปล่อยให้เขาอยู่เฝ้าแบบนี้น่ะเหรอ?"หลีหรานยังไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่หลีหานกลับพูดว่า "ถ้าเขาไม่ไปซะอย่าง เราจะทำอะไรได้""แต่น้องสี่ไม่อยากเจอหน้าเขานะ!""เราต้องเชื่อใจน้องสี่ เธอมีจิตสำนึกเพียงพอ ต้องรู้ว่าใครคือคนที่คู่ควรจะฝากชีวิตไว้"หลีหรานฟังคำพูดนี้แล้วก็ใจเย็นลงบ้าง "ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ!"การนอนหลับครั้งนี้ หลีเกอรู้สึกเหมือนตัวเองหลับไปนานมาก เธอฝันย้อนไปยาวนานทีเดียวเธอฝันถึงเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อน ตอนที่เธอได้เจอกับฮั่วจิ้นเฉิงเป็นครั้งแรกตอนนั้นเธอยังเรียนปริญญาโทอยู่ที่คณะออกแบบในมหาวิทยาลัยโคลอมเบีย เธอห่างบ้านไปอยู่ต่างประเทศเป็นครั้งแรก ตระกูลหลีทั้งบ้านต่างก็เป็นห่วง"น้องสี่ พี่ซื้อบ้าน