บททั้งหมดของ เศรษฐีสาวขอเอาคืน: บทที่ 281 - บทที่ 290

ในโรงแรมหรูเสียงชายหญิงครวญครางกระเส่าดังออกมาไม่ขาดสายหลังจากเสร็จกิจ เฉียวซีอวิ๋นก็นั่งพิงอยู่ที่หัวเตียง จุดบุหรี่สูบเข้าปอดเต็มแรงชายที่นอนอยู่ข้าง ๆ เปลือยเปล่า ตระกองกอดเธอไว้ในอ้อมแขน พูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย"...ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ลีลาแย่ลงเยอะเลยนะ ดูเหมือนชีวิตในคุกคงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่"เฉียวซีอวิ๋นพ่นควันบุหรี่ออกมา "อย่าพูดมาก! วันนี้ที่เรียกคุณมาเพราะมีเรื่องสำคัญ"ชายคนนั้นหัวเราะ"รู้น่า! เมื่อกี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญเหรอ?"เฉียวซีอวิ๋นมีสีหน้าเคร่งเครียด "ฮั่วจิ้นเฉิงน่าจะสงสัยฉันแล้ว แต่ตอนนี้เขายังไม่มีหลักฐานอะไร"ชายคนนั้นเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธอ แล้วพูดว่า "ไม่มีหลักฐานก็ไม่เห็นต้องกลัว ระวังตัวไว้ก็พอ"เฉียวซีอวิ๋นสะบัดมือออก "ยังไงฉันก็ต้องเป็นคุณผู้หญิงฮั่วให้ได้! ถ้าไม่ได้ ก็ต้องทำให้นังชั่วหลีเกอนั่นได้ลิ้มรสชีวิตในคุก"ชายคนนั้นยิ้มมุมปาก เชยคางเธอขึ้น "คิดถึงผู้ชายคนอื่นตอนนอนอยู่บนเตียงกับฉัน ไม่ดีเลยนะ""ตอนนั้นลงทุนไปตั้งเยอะ แต่ก็ไม่ได้ใจฮั่วจิ้นเฉิง แถมยังทำให้ตระกูลตัวเองพังพินาศอีก"ได้ยินอย่างนั้น เฉียวซีอวิ๋นก็รู้สึกหงุดหงิดเธอ

วิเวียนยิ้มให้หลีเกอ แต่ความสนใจทั้งหมดของเธอกลับอยู่ที่ฟู่ซิวเป่ย "ไม่คิดว่าประธานฟู่จะมาด้วยตัวเองในครั้งนี้ บริษัทมีเดียเอเชียของเรายินดีต้อนรับเป็นอย่างยิ่งค่ะ การเดินทางคงเหนื่อยล้าน่าดู ฉันจะพาคุณไปที่โรงแรมก่อนนะคะ"ดวงตาของฟู่ซิวเป่ยหรี่ลงเล็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงรักษาระยะห่าง "ขอบคุณครับ ผู้จัดการวิเวียน"แต่พอเดินไปถึงรถตู้สองคันที่จอดอยู่ข้างหน้า วิเวียนก็หันไปบอกหลีเกอ"ประธานหลี เชิญขึ้นรถค่ะ"หลีเกอพยักหน้าเล็กน้อย เพิ่งจะนั่งลงบนรถได้ไม่นาน ฟู่ซิวเป่ยก็ตามเข้ามาแล้วนั่งลงข้าง ๆ หลีเกอทันทีแล้วหันไปบอกวิเวียนว่า "ผู้จัดการวิเวียน ผมกับประธานหลีนั่งรถคันเดียวกันได้ครับ"วิเวียนโกรธ!สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้"ได้ค่ะ ประธานฟู่ งั้นฉันจะนั่งรถอีกคันตามไป"ประตูรถปิดลง รถก็ค่อย ๆ เคลื่อนออกไป หลีเกอเม้มปาก พูดด้วยน้ำเสียงประชดเล็กน้อย "พี่ซิวเป่ย ผู้จัดการวิเวียนอยากนั่งรถคันเดียวกับคุณนะ ทำแบบนี้ไม่กลัวว่าจะทำให้สาวสวยเสียหน้าแย่เหรอ?"ฟู่ซิวเป่ยหันมองเธอแล้วเอื้อมมือไปลูบหัว“ในหัวน้อย ๆ นั่นคิดอะไรอยู่! อย่าเอาแต่คิดไปเอ

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าในห้องนี้มีแค่เธอและฟู่ซิวเป่ยสองคน ใบหน้าของหลีเกอก็แดงเรื่อขึ้นมาในทันที ไม่ต้องคิดก็เดาออกฟู่ซิวเป่ยต้องเป็นคนอุ้มเธอเข้าไปนอนในห้องแน่ ๆ"โอ๊ย ยัยหลีเกอ เธอนี่มันแย่จริง ๆ..." หลีเกอพูดกับตัวเองด้วยความหงุดหงิด ไม่สนใจฟู่ซิวเป่ยที่อยู่ข้าง ๆ เลย ไล่เขาออกไปโดยตรงฟู่ซิวเป่ยงุนงง แต่ก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้เมื่อหลีเกอล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ฟู่ซิวเป่ยก็ไม่อยู่ในห้องแล้ว หลีเกอถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วมานั่งที่โต๊ะอาหาร เริ่มกินอาหารเช้าอย่างจริงจังแต่เธอกินอาหารเช้าไปได้แค่ครึ่งทาง เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นหลีเกอนึกว่าเป็นฟู่ซิวเป่ยที่กลับมาแล้ว จึงลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู "พี่ซิวเป่ย ไม่ได้พกกุญแจออกไปเหรอคะ?"เสียงพูดหยุดชะงักลงทันทีเพราะคนที่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอไม่ใช่ฟู่ซิวเป่ย แต่เป็นวิเวียนที่ทำหน้าตาประหลาดใจเธอชี้ไปที่หลีเกอ สีหน้าโกรธจัด"คุณ… เมื่อคืนคุณพักที่นี่เหรอ?"หลีเกอทำหน้าไร้เดียงสา ถามกลับว่า “มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ?"วิเวียนโกรธจนพูดไม่ออก "คุณฟู่ล่ะ? เขาอยู่ไหน?"หลีเกอทำเหมือนไม่รู้เรื่อง "คุณฟู่ไม่อยู่ค่ะ ผู้จัดการวิเวียนมีอะไรคะ?"

หลีเกอหัวเราะเยาะ ความเย็นชาในดวงตาเต็มเปี่ยม"เป็นแค่เลขายังหยิ่งขนาดนี้ ฉันแทบมองไม่เห็นความจริงใจของบริษัทมีเดียเอเชียเลย""แต่ขอเตือนคุณสักหน่อยแล้วกัน ในเมื่อกล้าทำ ก็ต้องกล้ารับผิดชอบด้วย"หลีเกอพูดจบก็หันหลังเดินจากไปเลขาไม่สนใจเลยในสายตาเธอ หลีเกอก็แค่ขู่ไปอย่างนั้นอยู่ในแวดวงธุรกิจมานานขนาดนี้ เธอเจออะไรมาเยอะแยะถมเถ จึงไม่ได้ใส่ใจคำพูดของหลีเกอหลีเกอลงบันไดจากตึกมีเดียเอเชียโดยตรง กลับไปที่รถ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าแอปเล่นเกมภายในห้องประชุมทุกคนเงียบกริบฟู่ซิวเป่ยนั่งอยู่ที่ตำแหน่งประธาน ขมวดคิ้วไม่ยอมพูดอะไร บรรยากาศในห้องเย็นลงอย่างฉับพลันประธานบริษัทมีเดียเอเชียเช็ดเหงื่อบนหน้าผากถามอย่างระมัดระวัง "ประธานฟู่ คุณคิดว่าความร่วมมือระหว่างเราติดปัญหาตรงไหนหรือเปล่าครับ?"ฟู่ซิวเป่ยไม่ตอบแต่ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาผ่านไปยี่สิบนาทีแล้ว หลีเกอก็ยังมาไม่ถึงห้องประชุมอีกเหรอ?ทันใดนั้นเจิ้งหลิ่วก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว สีหน้าแตกตื่น "ประธานฟู่ครับ ผมไม่เห็นประธานหลีเลย"ฟู่ซิวเป่ยลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกแล้วเดินพรวดพราดออก

หลังจากที่เจิ้งหลิ่วและคณะจากไปเขาก็อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ "นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ?! คนตาบอดหน้าไหนมันไปทำให้ประธานหลีไม่พอใจ รีบออกมาเสนอหน้าให้ฉันเห็นเดี๋ยวนี้!"ทุกคนมองหน้ากัน ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจสีหน้าของทุกคนเหมือนกำลังเผชิญกับศัตรู วิเวียนก็ไม่เคยเห็นเจ้านายตัวเองอยู่ในสภาพนี้มาก่อน จึงกลัวจนตัวสั่น"ประธานโจว ฉันเพิ่งตรวจสอบกล้องวงจรปิดค่ะ เห็นว่ามีคนขวางคุณหลีไว้ที่หน้าห้องประชุม" เลขาฯ วิ่งออกมารายงานโจวจื่อหยางโกรธจนตัวสั่น"มันเป็นใคร! ใครกล้ากีดกันประธานหลี?"เลขาฯ ก้มหน้าลง จากนั้นก็ผลักเสี่ยวเฉิน เลขาของวิเวียนออกมา"เสี่ยวเฉิน?"เสี่ยวเฉินที่ถูกเรียกชื่อถูกผลักออกมาโดยตรง ลื่นล้มลงไปกองกับพื้นอย่างแรง แต่เธอก็ไม่สนใจความเจ็บปวด รีบพูดกับโจวจื่อหยาง "ประธานโจวคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่คิดว่า..."โจวจื่อหยางเตะเธอเข้าที่ไหล่ "คิดว่าอะไร คิดว่าอะไร?! ไม่รู้หรือไงว่านั่นคือประธานหลีจากเมืองปินเฉิง เธอนี่มันไม่มีหัวคิดเอาซะเลย บริษัทเลี้ยงเธอไว้ทำซากอะไรวะ!""ประธานโจว ฉันผิดไปแล้วค่ะ! ฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันผิด ครั้งนี้ช่วยให้อภัยฉันได้ไหมคะ ข