All Chapters of ย้อนรักทวงแค้น: Chapter 871 - Chapter 880

ซูชิงอู่สงบจิตสงบใจ ดวงตาของนางเคร่งขรึม และนางก็ถามอีกครั้ง “พูดมา เหตุใดนางถึงต้องการสังหารองค์รัชทายาท และจุดประสงค์ของการอยู่ที่นี่คืออะไร?”สาวกภูเขาศักดิ์สิทธิ์กำลังจะเอ่ยปากแต่ทันใดนั้นประตูห้องลับก็ถูกคนเปิดออกเมื่อมีแสงสว่างจากภายนอก สาวกผู้นั้นก็รู้สึกโล่งใจ“พระสนม มีนัก…”คำว่า ‘ฆ่า’ ยังไม่ได้เอ่ยออกมาเย่เสวียนถิงก็ได้ลงมือฟันคอของคนผู้นั้นด้วยดาบสั้นเสียแล้วตอนที่คนผู้นี้อยู่ที่ชายแดน เขาวางแผนจะวางยาพิษบรรดาราษฎรและทหารในเขตเจิ้นเป่ย แม้เขาจะตายเป็นร้อยครั้ง แต่ก็ยังไม่สาสมกับความผิดที่ก่อเย่เสวียนถิงคว้าเอวของซูชิงอู่และรีบไปที่ประตูเห็นได้ชัดว่าคนที่เฝ้าประตูคือสาวกภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นคนจัดการศพของขันทีผู้น้อยก่อนหน้านี้ เมื่อเขาเห็นเพื่อนร่วมงานอีกคนอยู่ข้างในเป็นเวลานาน เขาจึงก็เปิดประตูด้วยความสงสัยแต่ยังไม่ทันที่ตนจะได้ตอบโต้ เย่เสวียนถิงก็พุ่งมาอยู่ตรงหน้าแล้ว และอาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายไม่ทันระวังตัว ใช้ดาบสั้นเปื้อนเลือดที่เพิ่งใช้โจมตีสาวกคนก่อนหน้าในตำแหน่งเดียวกันในดาบเดียวเลือดไหลออกจากปากของเขาอย่างต่อเนื่อง ท่าทางของสาวกภูเขาศักดิ์สิทธิ์

เมื่อคนเหล่านั้นตามมาก็พบว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่“ไปไหนแล้ว?”“เห็นชัด ๆ ว่าหนีมาทางนี้นี่!”“ข้างหน้าคือตำหนักบูรพาขององค์รัชทายาท ระวังมือสังหารจะลงมือกับชายารัชทายาท รีบเข้าไปคุ้มกันพระชายาเร็ว!”ในเวลานี้ ซูชิงอู่ได้มาถึงตำหนักบูรพาแล้วนางอาศัยอยู่ที่นี่มาหลายวัน ดังนั้นนางจึงรู้สถานการณ์คร่าว ๆ ของที่นี่อย่างแน่นอนกลุ่มคนที่ไล่ตามรีบมาที่ประตูตำหนักบูรพา แต่คนกลุ่มนั้นก็ถูกองครักษ์ขวางเอาไว้"มีเรื่องอะไร?"“มือสังหารแอบเข้าไปในตำหนัก ข้าไล่ตามเขามาจนถึงที่นี่ หลีกทางเดี๋ยวนี้!”องครักษ์ของตำหนักบูรพาไม่สะทกสะท้าน “หากไม่มีคำสั่งของชายารัชทายาท บุคคลภายนอกจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป พวกเจ้ารออยู่ตรงนี้ประเดี๋ยว”เมื่อเห็นว่ามีคนเข้าไปรายงาน กลุ่มคนที่ไล่ตามก็ได้แต่รออยู่ข้างนอกในเวลานี้ ชายารัชทายาทนอนหลับอยู่ในห้อง แสงเทียนริบหรี่ ชวนให้รู้สึกว่าบรรยากาศภายในดูแปลกไปเล็กน้อย“พระชายา เกิดเรื่องขึ้นที่พระราชวัง ว่ากันว่ามีมือสังหารแอบเข้าไปในนั้นพ่ะย่ะค่ะ”เสียงของชายารัชทายาทดังมาจากข้างใน "ให้พวกเขาเข้ามา"หลังจากได้รับคำสั่งแล้ว คนเหล่านั้นก็เข้าไปในตำหนัก ชายารัช

กุ้ยเฟยได้นำคนตรงไปยังตำหนักบูรพาคนในตำหนักบูรพาคาดไม่ถึงว่าตำหนักเพิ่งเงียบได้ไม่นาน กุ้ยเฟยก็พาคนมาอีก พวกเขาทุกคนจึงมีท่าทางที่เป็นกังวลมากนางกำนัลอาวุโสที่เฝ้ายามตอนกลางคืนเดินไปเคาะประตูห้องชายารัชทายาท แต่เคาะอยู่นานนางก็ไม่ออกมา“พระชายา กุ้ยเฟยเสด็จมาเพคะ หม่อมฉันมาเชิญท่านออกไปพบ...พระชายาเพคะ?”นางกำนัลอาวุโสกังวลมากจนอดไม่ได้ที่จะเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปตรวจดูอาการของชายารัชทายาทนางกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับชายารัชทายาทจึงรีบไปที่เตียงแต่ก็เห็นว่าชายารัชทายาทยังคงหลับอยู่นางกำนัลอาวุโสตกใจกลัวและเอามืออังที่จมูกของอีกฝ่าย จากนั้นจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อสังเกตเห็นว่าชายารัชทายาทหายใจสม่ำเสมอและไม่มีอะไรผิดปกตินางพึมพำกับตัวเอง “อาจเป็นเพราะช่วงนี้พระนางเหนื่อยเกินไป อีกทั้งเมื่อครู่ก็ต้องตื่นเพราะได้ยินเสียงดัง…”นางกำนัลอาวุโสทำใจปลุกไม่ลง ขณะที่นางกำลังจะลุกเดินออกไป นางก็เห็นกุ้ยเฟยและคนอื่น ๆ เดินเข้ามานางกำนัลอาวุโสทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแล้วเดินออกจากห้องไปปิดประตู“พระสนม หลายวันมานี้พระชายาทรงเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ และคืนนี้พระนางก็ทรงพักผ่อนไม่

สีหน้าของชายารัชทายาทมีความตึงเครียดเล็กน้อยกุ้ยเฟยผู้นี้เป็นที่โปรดปราน นางเข้าใจมาตลอดว่าอีกฝ่ายเป็นใจดีมีเมตตา ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าภาพลักษณ์ของสตรีผู้นี้ที่ผ่านมาจะเป็นของปลอมทั้งหมดนางแค่ปกป้องคนคนหนึ่ง แต่กุ้ยเฟยได้เปิดเผยนิสัยที่แท้จริงของตนต่อหน้านางแล้ว เห็นได้ชัดว่าการกระทำของนางเป็นการไปขวางทางของกุ้ยเฟยนางเคยดูถูกอวิ๋นอู่ แต่การกลับมาในครั้งนี้ อวิ๋นอู่ไม่เพียงมอบน้ำยาประทินผิวให้ตน แต่ยังพูดกับนางอย่างใส่ใจอีกด้วย ทั้งยังทำดีกับนางดุจพี่สาวน้องสาว ทำให้นางคิดว่าเด็กคนนี้ไม่ได้เลวร้ายเหมือนที่นางเคยจินตนาการแล้วจากนั้นยังได้รู้ถึงภูมิหลังที่น่าสงสารของอวิ๋นอู่จากปากของนาง ได้รู้ว่านางต้องมาปรนนิบัติองค์รัชทายาทที่ตำหนักบูรพาแห่งนี้อย่างไม่เต็มใจ และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำเช่นนี้ดังนั้นตนจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นใจนางขึ้นมา ซึ่งเป็นสาเหตุที่ครั้งก่อนตนไม่ยอมให้กุ้ยเฟยพาตัวนางไปทว่าผ่านไม่นาน กุ้ยเฟยกลับมาตามหานางอีกแล้ว?ตอนนี้อวิ๋นอู่เป็นคนของตนแล้ว หากจะทำอะไรกับนางก็ต้องได้รับความยินยอมจากชายารัชทายาทเช่นตนก่อน“พระสนม ช่วงนี้ท่านเอาแ

ณ พระที่นั่ง ทุกคนที่ได้ยินข่าวก็ตกตะลึงชายารัชทายาทยิ่งมั่นใจในความคิดของนางมากขึ้นหลังจากที่อวิ๋นอู่กลับมา คนเดียวที่นางทำให้ขุ่นเคืองคือกุ้ยเฟย นอกจากนี้กุ้ยเฟยยังขอความช่วยเหลือจากนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดังนั้นการตายของนางต้องเป็นฝีมือของกุ้ยเฟยอย่างแน่นอน“อวิ๋นอู่เป็นนางบำเรอในตำหนักของข้าเอง ข้าจะไปดูเสียหน่อย”ชายารัชทายาทไม่ได้เศร้าใจมากนักเมื่อได้ยินข่าวนี้แต่รู้สึกโกรธเพราะถึงอย่างไรอวิ๋นอู่ก็เป็นคนของนาง และการกระทำที่ไม่ได้รับอนุญาตของกุ้ยเฟยได้ลำเส้นของนางไปแล้วกุ้ยเฟยคาดไม่ถึงว่าร่างของอวิ๋นอู่จะถูกพบเร็วถึงเพียงนี้นางไม่ได้วิตกมากนัก เพียงแค่ตามชายารัชทายาทไปยังบ่อน้ำร้างเพื่อตรวจสอบทว่าเมื่อเห็นศพใต้ผ้าขาวก็แทบจะอาเจียนออกมาเพราะศพถูกกัดกร่อนแม้แต่กระดูกในร่างกายก็แทบจะทะลุออกมา เหลือเพียงหัวที่ยังคงมีสภาพสมบูรณ์หากไม่ใช่ยังมีใบหน้าที่สามารถแยกความแตกต่างได้ ก็จะไม่มีใครสามารถระบุตัวตนของศพได้ชายารัชทายาทเอามือกุมหน้าอก เกือบจะโก่งคออาเจียนออกมา "นี่มันเรื่องอะไรกัน?"ภายในคืนเดียว ศพก็กลายเป็นสภาพนี้ไปแล้ว เหลือจะเชื่อจริง ๆแต่ท่าทางของกุ้ยเฟยนั้นเรี