บทที่ 872

ซูชิงอู่ยิ้มเย็น “พวกเจ้าคิดว่าข้าจะรออยู่ที่นี่ทำไมกัน รอให้พวกเจ้ามาจับข้ารึ?”

ตอนที่คนอื่นเข้ามาในหมอกพิษ นางจงใจซ่อนหนอนกู่เอาไว้ในนั้นเพื่อคอยเล่นงานพวกองครักษ์

เย่เสวียนถิงอาศัยจังหวะนี้พาซูชิงอู่ขึ้นไปบนหลังคา

ช่วงเวลาต่อมา ในความมืดมิดของค่ำคืนที่มีคบเพลิงจุดอยู่ ห่าฝนธนูก็พุ่งมายังทิศทางของทั้งสองคน

เย่เสวียนถิงปกป้องซูชิงอู่ให้อยู่ข้างหลังตนอย่างไม่ลังเล

เขาถอดเสื้อคลุมชั้นออกและม้วนเป็นก้อน จากนั้นก็เหวี่ยงมันไปอย่างรวดเร็วเพื่อสะบัดลูกธนูที่พุ่งเข้ามา ทำให้ลูกธนูปัดป่ายพันกันจนไม่สามารถเข้ามาได้แม้แต่นิ้วเดียว

แต่แม้จะทำเช่นนี้ ก็สามารถสกัดการโจมตีได้เพียงหนึ่งถึงสองระลอกในช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น

เพราะถึงอย่างไร ร่างกายของเย่เสวียนถิงก็ไม่ได้ทำจากเหล็ก มีลูกธนูมากมายพุ่งเข้ามาเช่นนี้ จึงมีหลายครั้งที่เขาไม่สามารถหลบพวกมันได้

เขากระโดดลงจากหลังคาพร้อมกับซูชิงอู่ หลบเลี่ยงนักธนู และพุ่งไปยังทิศทางหนึ่ง

ที่นี่ไม่มีนักธนู แต่มีทหารอารักขามากกว่าร้อยคน เมื่อพวกเขาเห็นคนสองคนแต่งตัวเป็นขันทีผู้น้อยวิ่งมาหา พวกเขาก็รีบพุ่งไปพร้อมดาบในมือทันที

“จับมือสังหาร!”

ทั่วทั้งพระ