All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 951 - Chapter 960

หลินเฟิงถูกพูดจนยอมแล้ว แต่เขายังคงไม่วางใจหลี่ฮุ่ยหราน ดังนั้นจึงตั้งกฏข้อสัญญาเอาไว้ ให้เธออยู่ในชุมชนกลางเมือง ไม่ให้ไปไหนซี้ซั้วหลี่ฮุ่ยหรานรับปากอย่างกระตือรือร้นดูท่าเธอค่อนข้างดีใจต่อเรื่องที่ตัวเองได้อยู่ต่อหลี่เยว่หรูและจางกุ้ยหลาน กับจางซินทั้งสามคน หลินเฟิงสั่งตู้ไหวให้ส่งคนไปคุ้มกันพวกเธอกลับเมืองเจียงโจวนี่เป็นการป้องกันไม่ให้ชาวเวน่าคนอื่นๆ หลบหนีออกจากเมืองจิงด้วยหลังจากทำเรื่องเหล่านี้เสร็จ ในที่สุดหลินเฟิงก็มีเวลาว่างเพื่อจัดการความคิดยุ่งๆ ของเขาอันดับแรกคือข่าวสารที่หัวหน้าชาวเวน่าเปิดเผยต่อเขาผุ้บริหารประเทศมังกร ประเทศเวน่า พ่อของตัวเอง และการเสียชีวิตของแม่ ยังมีการทำลายสำนักเสวียนเทียนเมื่อสามปีที่แล้ว แอบมีความเชื่อมโยงที่แปลกประหลาดดูจากพฤติกรรมของพ่อของเขาและอาฝูในตอนนั้นแล้วเกรงว่าผู้ที่บงการเบื้องหลังเหตุการณ์ เป็นพ่อของหลินเฟิง ราชาหลินแห่งตอนใต้ที่มีตัวตนที่ไม่สามารถขัดแย้งได้ส่วนสำนักเสวียนเทียนถูกทำลายหลินเฟิงก็เดาได้ว่าพ่อของเขาจงใจรับผิดผู้นำประเทศมังกรมีข้อตกลงแบบไหนกับประเทศเวน่ากันแน่นะ?หลินเฟิงไม่สามารถเข้าใจได้ และรู้สึกห

ขณะพูด หมอเทดาเลี่ยวขออภัยกับผูป่วยที่อยู่ข้างๆ จากน้ันรีบก้าวเท้าเดินเร่งฝีเท้าออกไปต้อนรับหลินเฟิงศูนย์การแพทย์ตระกูลเลี่ยวใช้การออกแบบลานแบบดั้งเดิมของประเทศหลงทางจากโถงด้านหลังไปที่ประตูหน้าไม่ใกล้ เพราะตื่นเต้น มีหลายครั้งตอนที่ขึ้นบันไดเกือบจะล้มลงโชคดีที่มีหลานชายประคองอยู่ข้างๆไม่อย่างนั้นหมอเทวดาเลี้ยวยังไม่ได้พบหลินเฟิงก็บาดเจ็บเต็มตัว แบบนั้นจะทำให้คนหัวเราะจนฟันร่วง“คุณปู่ คุณปู่ว่าคนคนนั้นเก่งขนาดนี้จริงๆ เหรอ?”หลานชายของหมอเทวดาเลี่ยวดูอายุไม่น้อยแล้ว ประมาณยี่สิบกว่าๆ สวมแว่นตามีท่าทางเรียบร้อยชื่อว่าเลี่ยวจงถึงขั้นที่ใบหน้าดูแก่กว่าหลินเฟิงเล็กน้อยเขาเห็นปู่ของตัวเองเคารพนับถือถึงขนาดนี้ และมีท่าทางรีบร้อน จึงไม่ถือว่าเป็นเช่นนั้นในทันทีเดิมทีเขายังมีความเคารพต่อคุณผู้ชายท่านนี้ในเมื่อก่อนหน้านี้คุณปู่เคยพูดไว้ว่าเป็นอาจารย์ของคุณปู่แต่เมื่อครู่ได้พบเห็น บวกกับลักษณะรูปร่างหน้าตา กลับเป็นแค่วัยรุ่นคนหนึ่งที่ดูอายุยังน้อยกว่าเขานี่จึงทำให้ในใจของเลี่ยวจงเกิดความรู้สึกที่เหลือเชื่ออย่างบอกไม่ถูก หรือว่าคุณปู่ของเขาจะป่วยเป็นอัลไซเมอร์?และรับนัก

“มา แน่จริงนายก็บอกชื่อของนายออกมา ให้ฉันได้ฟังหน่อยว่าเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ท่านไหน หรือว่าเป็นนักเรียนที่มาจากมหาวิทยาลัยดังที่ไหนกัน?”ได้ยินคำพูดเค้นถามของจ้าวเฟิงแบบนี้ หลินเฟิงสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดอย่างนิ่งเฉยต่อหน้าทุกคน:“ในสายตาของคุณ มีเกียรติ ช่วยคนเยอะ หมอที่เงินเดือนสูงก็คือหมอที่ดีงั้นเหรอ?”ได้ยินหลินเฟิงถามแบบนี้ จ้าวเฟิงคนนั้นใช้สายตาที่มองคนโง่เหลือบมองหลินเฟิง และหัวเราะเยาะ:“หรือว่าไม่ใช่งั้นเหรอ?”“ไม่ใช่”หลินเฟิงพยักหน้าด้วยความแน่วแน่:“แพทย์ที่ว่านั้น ก็คือดูแลประชาชน ช่วยคนเหมือนกับดับไฟ ระบุสาเหตุของโรคให้ผู้ป่วยได้อย่างแม่นยำ ช่วยผู้ป่วยจากความเจ็บปวดด้วยวิธีที่เล็กที่สุดและรวมรัดให้สั้นที่สุด”“ส่วนคุณ”หลินเฟิงหยิบใบรายการยาที่เขาฉีกทิ้งออกมาจากในถังขยะ และขว้างไปทางจ้าวเฟิง พูดเย็นชาว่า:“คุณไม่ใช่หมอ คุณเป็นแค่นักธุรกิจเท่านั้น!”“ยกตัวอย่างตามที่คุณพูดเมื่อครู่นี้ เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นไข้หวัดจากความหนาว!”หลินเฟิงพูดเสียงเคร่งขรึม: “ใช้เพียงแค่เมลดปอกะเจาะสามสลึง ขิงแห้งห้าสลึง หญ้าเมล็ดดำหนึ่งสลึง ดื่นน้ำอุ่นเข้าไปก็พอแล้ว”“แต่ทว่าคุณกล

“ขาดความมั่นใจหรือไม่ ก็ไม่เกี่ยวกับคุณ”หลินเฟิงขี้เกียจจะสนใจจ้าวเฟิงหมอคนนี้ด้วยซ้ำ พูดว่าเขาเป็นหมอ เขามีเพียงแค่ความรู้ แต่มีความเย่อหยิ่ง คิดถึงแต่เงิน ไม่มีจรรยาบรรณแพทย์ของแพทย์แผนโบราณของประเทศมังกรด้วยซ้ำ“นายยังเสแสร้งขึ้นมาแล้วใช่ไหม?”จ้าวเฟิงเห็นท่าทางกำเริบเสิบสานของหลินเฟิงแบบนี้ สีหน้าก็เคร่งขรึมในทันที“เอ้ยเอ้ยเอ้ย หมอจ้าวเฟิง อย่าอย่าอย่า ไม่จำเป็นครับไม่จำเป็น…”เห็นสถานการณ์เบนไปทางความตึงเครียด เลี่ยวจงจึงรีบพูดเกลี้ยกล่อมที่นี่คือศูนย์การแพทย์ตระกูลเลี่ยวของพวกเขาถ้าหากที่นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็อาจจะเกิดผลกระทบที่ไม่ดีต่อชื่อเสียงของตระกูลเลี่ยวของพวกเขา“วันนี้ถ้าหากไม่ใช่เพราะคุณเลี่ยวจง ฉันจะต้องสั่งสอนนายอย่างแน่นอน เห็นตัวเองเป็นคนสำคัญหรือยังไง? แม้แต่ใบรับรองคุณวุฒิทางการแพทย์ก็ยังไม่มี นายอวดดีอะไรกัน?”นิ้วมือของจ้าวเฟิงแทบจะทิ่มตาของหลินเฟิงอยู่แล้ว แต่หลินเฟิงก็ยังยืนหน้านิ่งเฉยอยู่แบบนี้ดวงตามองไปทางประตู เหมือนกับกำลังรออะไรอยู่“ช่างเถอะช่างเถอะ”เห็นหลินเฟิงเป็นแบบนี้ หมอเทวดาเลี่ยวถอนหายใจ พูดอย่างสุภาพ: “งั้นคุณหลิน ผมไปรอคุณที่เ

“ไสหัวไป!”หลินเฟิงไม่มีความเกรงใจ ตบจ้าวเฟิงที่คุ้มคลั่งจนกระเด็นออกไปเลี่ยวจงเห็นจ้าวเฟิงที่ส่วนสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรกระเด็นออกไปห้าหกเมตร สุดท้ายกระแทกกับโต๊ะของห้องตรวจของตัวเองจนพังยับเยิน“เป็นไปไม่ได้...”จ้าวเฟิงที่ล้มอยู่บนพื้นยังพูดคำว่าเป็นไปไม่ได้ซ้ำ ๆ“คุณผู้ชายท่านนี้ ขอร้องคุณช่วยลูกสาวของฉันด้วยนะคะ...”หญิงวัยกลางคนยังคงอ้อนวอนหลินเฟิงไม่หยุด หลินเฟิงกลับพูดปลอบใจ: “วางใจเถอะครับ มีผมอยู่ ไม่เป็นไรครับ”พูดจบ หลินเฟิงก็นำเข็มเงินที่อยู่ในมือแทงไปตรงจุดฝังเข็มบริเวณท้องของเด็กผู้หญิงทีละเข็ม และก็ล้วงเอายาเม็ดสีเขียวออกมาจากในกระเป๋า ป้อนให้เด็กผู้หญิงกิน“คุณหลิน ยาเมื่อครู่นี้คือ...”เลี่ยวจงรู้สึกว่ายาที่หลินเฟิงนำออกมานั้นคุ้นตาอย่างมาก“ยาอมตะเลือดราชันย์ก็เท่านั้นเอง”หลินเฟิงไม่ได้เงยหน้า ตอบกลับแบบนี้ประโยคหนึ่งแต่ทว่าก็เป็นเพราะชื่อนี้ ทำให้เลี่ยวจงแข็งทื่ออยู่ที่เดิมทันที คนทั้งคนงุนงงไปหมด“คุณหลิน คุณพูดอะไรนะครับ?!”“คุณ...ยาอมตะเลือดราชันย์? จริงเหรอครับ? เป็นยาอมตะเลือดราชันย์จริงเหรอครับ?! เอาให้...ให้เด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งทานเข้