Semua Bab หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Bab 941 - Bab 950

ตอนนี้หลินเฟิงยังไม่ได้เข้าสู่แดนแปรภาพแต่ด้วยความช่วยเหลือของปีศาจชั่วร้ายกลืนกินพลังสวรรค์ หลินเฟิงก็สามารถสัมผัสระดับสูงสุดของแดนแปรภาพได้ชั่วครู่ หรือแม้แต่การใช้พลังวิญญาณชั่วร้ายทั้งหมด ก็เพียงพอที่จะต้านทานระดับสูงสุดของแดนแปรภาพได้ชั่วขณะหนึ่งแถมหัวหน้าชาวเวน่าคนนี้ ก็ยังเป็นแค่ระดับกลางของแดนแปรภาพเท่านั้น เมื่อเผชิญหน้ากับหลินเฟิงที่ใช้กำลังเต็มที่ ก็ยังด้อยกว่าก้าวหนึ่ง “ตายซะเถอะ!”หมัดสีเลือดของหลินเฟิงมาพร้อมกับเสียงคำรามของมังกร ได้ทำลายศิลปะการต่อสู้ของหัวหน้าชาวเวน่าได้ด้วยหมัดเดียว ทั้งยังถือโอกาสทำลายแขนของเขาทั้งหมดไปด้วย“หัวหน้า!”คาดไม่ถึงว่าจะได้เห็นหัวหน้าที่ปกติแข็งแกร่งอย่างมาก โดนหลินเฟิงจัดการได้ในกระบวนท่าเดียว ในใจชาวเวน่าคนอื่น ๆต่างก็หวาดกลัวข

“ใช่แล้ว หลินเฟิง คุณยังอยากให้พวกเราเป็นอันตรายอีกงั้นเหรอ?จางซินก็ร้องตะโกนเช่นกัน“หุบปาก!”หลินเฟิงตะโกนอย่างเย็นชา ถ้าไม่ใช่เพราะทั้งสองคนนี้ ชาวเวน่าพวกนี้จะรู้ร่องรอยของเขาได้อย่างไร?เมื่อตัวตนของเขาถูกเปิดเผยแล้ว ประเทศเวน่าทั้งหมดคงจะส่งนักฆ่าและปรมาจารย์ด้านพิษออกไปอย่างต่อเนื่องก็ได้ถึงตอนนั้นจะไม่ใช่แค่หลินเฟิงเท่านั้นทุกคนรอบข้างหลินเฟิง ก็จะต้องพบเจอกับการลอบสังหารและการวางยาพิษอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแววตาของหัวหน้าชาวเวน่าเมื่อครู่นี้ บ่งบอกทุกอย่างไว้หมดแล้วขอเพียงแค่ประเทศมังกรมีตลาดมืด ชาวเวน่าพวกนี้ก็จะไม่กลัวว่าจะหาหลินเฟิงไม่พบเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ความดันเลือดของหลินเฟิงก็เพิ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว“ไม่ว่ายังไงก็ตาม วันนี้พวกคุณจะต้องตายอยู่ที่นี่”คำพูดของหลินเฟิงนั้นเย็นชาและเจตนาฆ่าที่พรั่งพรูออกมาอย่างรุนแรงอย่างไรก็ตาม คนแรกสุดที่จะด่าหลินเฟิงนั้น ไม่ใช่ชาวเวน่าแต่เป็นจางกุ้ยหลานที่หงุดหงิดอย่างมาก“หลินเฟิง! ไอ้คนโง่!”“คนเขายอมรับความพ่ายแพ้แล้ว ทำไมนายยังยืนกรานที่จะฆ่าอีกล่ะ?!”“หรือว่า วันนี้พวกเขาไม่ได้ฆ่าฉันแล้ว นายก็เลยไม่พอใจงั้นเหรอ ต้อ

“โอกาสดี!”หลินเฟิงคว้าโอกาสไว้ได้ รูปร่างเคลื่อนไหวเร็วราวกับสายฟ้าชาวเวน่าที่ถอยหลังไปยังไม่ทันได้ปล่อยพลังชี่แท้ต่อ ก็เห็นหลินเฟิงปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาด้วยความว่องไว“แย่แล้ว!”ในหัวของเขามีแค่สองคำที่ปรากฏขึ้นทันเวลา หลินเฟิงก็เอาตะขอของหัวหน้าชาวเวน่าแทงเข้าหน้าอกของเขาแล้ว“เอื้อก!”ทันใดนั้นเขาก็ถูกหลินเฟิงกระชากออกมาจากค่ายกลต่อสู้“เติมเต็มช่องโหว่!”หัวหน้าชาวเวน่าที่อยู่ตรงกลางของค่ายกลต่อสู้เห็นภาพนี้ ใดนั้นก็กระวนกระวายจนเหงื่อซึมออกหน้าผาก“หึ ไร้เดียงสา! จะให้โอกาสพวกคุณได้ยังไง?”หลังจากที่หลินเฟิงกระชากชาวเวน่าคนนั้นออกจากค่ายกลต่อสู้ กลับไม่ได้ฆ่าชาวเวน่าคนนั้นในทันที แต่คว้าโอกาสเอาไว้ คนทั้งคนเข้าสู่ใจกลางของค่ายกลต่อสู้“อะไรน่ะ?!”เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงพุ่งเข้ามา หัวหน้าที่ยืนอยู่ตรงกลางสุดนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง จากนั้นดีใจแทบบ้าถูกต้อง ดีใจแทบบ้าถ้าให้พูดว่าทั้งค่ายกลต่อสู้จุดที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ตรงไหนไม่ต้องคิดเลยว่า เป็นจุดตรงกลางศูนย์รวมของพลังชี่แท้ของทุกคนเดิมทีค่ายกลต่อสู้ชุดนี้ก็สร้างมาเพื่อล้อมฆ่าศัตรูหลินเฟิงบุกเข้ามาบุ่มบ่ามแบบนี้ ถือว่า

หลังจากที่หัวหน้าชาวเวน่าตายไปไม่ถึงห้านาทีทั่วทั้งโรงงานก็ไม่มีชาวเวน่าที่มีชีวิตอยู่อีกแล้วคนส่วนใหญ่ในกลุ่มพวกเขาเสียชีวิตจากการฆ่าสังหารกันเอง อีกทั้งเสียชีวิตอย่างอนาถ มองดูจางกุ้ยหลานที่อยู่ข้างๆ อ้วกไม่หยุดจางซินก็สีหน้าซีดเซียว ตึงเกร็ง ไม่กล้าพูดจาสักประโยค“พี่…ชิงเสวียน!”ในตอนที่หลินเฟิงยืนอยู่ท่ามกลางกองศพที่เหม็นคาวเลือด เขาได้ยินเสียงตะโกนเรียกจากด้านหลังกะทันหันรอให้หลินเฟิงหันหน้ามองไปเขาเห็นหญิงสาวที่น้ำตาคลอเบ้าคนหนึ่ง จ้องมองหลินเฟิง เหมือนกับจะระบายความคิดถึงที่มีมาหลายปีผ่านสายตาของตัวเอง“คุณ…คุณจำผิดคนแล้ว”หลินเฟิงก้มหน้าด้วยความเศร้าสลด เงียบขรึมครู่หนึ่ง จากนั้นเงยหน้ายิ้มพูดว่า:“ผมชื่อหลินเฟิง ไม่ได้ชื่อหลินชิงเสวียน บ้านของผมอยู่เจียงโจว อ่อใช่ ผู้นำกลุ่มพันธมิตรหยินหลิง ครั้งที่แล้วที่พวกเราเจอหน้ากันก็คือที่สำนักเสินฉือ คุณคงไม่ลืมใช่ไหม?”หยินหลิงปิดปากของตัวเอง และส่ายหน้าอย่างแรง“พี่! พี่เลิกหลอกฉันได้แล้ว พี่ก็คือพี่ชิงเสวียน พี่เป็นพี่ชิงเสวียนขอฉันตลอดไป!”“พี่ พี่รู้ไหมว่าหลายปีมานี้ฉันตามหาพี่ด้วยความยากลำบากขนาดไหน?!”“พวกเขา

“เฮ้อ…ถ้าหากถังหว่านอยู่ด้วยก็ดีสิ”ในใจของหลี่ฮุ่ยหรานมีความคิดแบบนี้โผล่ขึ้นมากะทันหัน ถ้าหากถังหว่านอยู่ด้วย งั้นยัยเด็กคนนี้ไม่มีทางกล้ากำเริบเสิบสานแบบนี้เพราะว่ามีน้อยคนมากที่จะเอาชนะปากของถังหว่านได้ถ้าหากถังหว่านอยู่ที่นี่ เพียงไม่กี่ประโยคก็ปราบเด็กคนนี้จนยอมพ่ายแพ้อย่างแน่นอนส่วนปากของเธอนั้นโง่สุดๆ มองดูเด็กคนนี้เหน็บแนมเธอสารพัด เธอกลับจนปัญญาไม่สามารถเถียงกลับได้ทำได้เพียงฟังอาอวี๋ที่อยู่ข้างๆ ขอโทษอย่างหนักแน่นอนว่า หลี่ฮุ่ยหรานยิ่งไม่สามารถลดหน้าลงมา คิดเล็กคิดน้อยกับยัยเด็กคนนี้ได้“แม่! พวกแม่ไม่เป็นไรใช่ไหม?”ในตอนนี้เอง หลินเฟิงพาจางกุ้ยหลานกับจางซินเข้ามาข้างใน หลี่ฮุ่ยหรานเห็นแล้วจึงรีบวิ่งเข้ามาในเมื่อจางกุ้ยหลานคือแม่ของเธอ พูดว่าไม่กังวลก็เป็นเรื่องโกหกตอนนี้เห็นหลินเฟิงพาแม่ของตัวเองกลับมาอย่างปลอดภัย เธอส่งสายตาซาบซึ้งใจไปทางหลินเฟิงอย่างอดไม่ได้“หึ จะไม่เป็นไรได้ยังไง?”จางกุ้ยหลานคิดคำพูดมาตลอดทาง เธอเหลือบมองหลินเฟิง และบ่นพึมพำ: “เงินถูกคนพวกนั้นแย่งชิงไปหมดแล้ว”“อะไรนะ?”หลี่ฮุ่ยหรานนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง จากนั้นรีบพูดอย่างร้อนรน:“แม