Semua Bab หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Bab 961 - Bab 970

ไม่นานนัก หลินเฟิงก็มาถึงเรือนด้านหลัง ผลักประตูเข้าไปในอาคารหลังเล็กที่งดงามเรียบง่ายสไตล์โบราณ เห็นผู้ป่วยตระกูลร่ำรวยคนที่ว่านั้นแล้วเมื่อไม่มองก็ไม่รู้ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนคุ้นเคยของหลินเฟิง“คุณหลิน ไม่เจอกันมานมากจริงๆ”คนที่นั่งจิบชาด้วยใบหน้าสบายอกสบายใจอยู่ตรงที่นั่ง นั่นก็คือบริวารของตระกูลซือหม่าตอนนั้นที่ตระกูลหลี่เมืองเจียงหนาน บริวารโจวที่ไปหาเรื่องหลินเฟิงถึงที่พร้อมกับซือหม่าเหวินเห็นเพียงแค่บริวารโจวลูบคล้ำหนวดของตัวเอง จากนั้นยิ้มตาหยีมองหลินเฟิง:“คิดไม่ถึงว่าคุณหลินจะเดินทางไกลมาที่เมืองจิง ไม่ทราบว่า เป้าหมายที่คุณมาเมืองจิงคืออะไร?”ตอนนี้เห็นท่าทางของบริวารโจว แตกต่างอย่างกับคนละคน“เรื่องส่วนตัวก็เท่านั้นเองหลินเฟิงส่ายหน้า จากนั้นมองไปทางหมอเทวดาเลี่ยวด้วยสีหน้านิ่งเฉย ถามขึ้นเรียบๆ: “หรือว่านี่ก็คือผู้ป่วยที่หมอเทวดาเลี่ยวพูดถึง ก็คือเขา?”“ถูกต้องครับ”หมอเทวดาเลี่ยวเห็นทั้งสองคนรู้จักกัน จึงลูบเคราแล้วยิ้มพูด:“นี่ก็คือพรหมลิขิตสินะ”“......”บริวารโจวคนี้คือคนของตระกูลซือหม่า ส่วนหลินเฟิงก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีอะไรต่อคนของตระกูลซือหม่า

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง”หลินเฟิงได้ฟังคำบอกเล่าของบริวารโจว ถึงได้เข้าใจในที่สุดว่าทำไมศิษย์น้องหญิงของเขาถึงได้มีชีวิตต่อไปได้ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกไล่ตามดูท่าการปกป้องตลอดทางของบริวารโจวมีผลสำคัญแต่สุดท้ายศิษย์น้องหญิงของเขาไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เรียนรู้วิชาชั่วร้ายหนอนคุณไสยของประเทศเวน่าได้ ดูท่า นี่น่าจะเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของสภาพจิตใจของเธอ“ผมติดค้างชีวิตกับสำนักเสวียนเทียนของพวกคุณ”บริวารโจวถอนหายใจพูด:“นี่เป็นความรับผิดชอบที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถชดเชยได้พูดถึงตรงนี้ หลินเฟิงพอเข้าใจโดยคร่าวๆ ได้แล้ว เขาก็รู้สึกซับซ้อนไม่รู้ว่าบริวารโจวคนนี้ ถ้าหากรู้ว่าอีกาแห่งเมืองหนานไห่ที่มีชื่อเสียงอยู่บนลำดับมืดก็คือศิษย์น้องหญิงมีจิตใจเมตตาที่ช่วยเขาเอาไว้ในตอนนั้น เขาจะรู้สึกยังไง?เรื่องเหล่านี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่หลินเฟิงจะพิจารณาได้หลินเฟิงหยุดชะงัก และพูดเรียบเฉย:“ดูท่าบริวารโจวมองทะลุสถานะของผมแล้ว อีกทั้งที่เมืองจิงผ่านมานานขนาดนี้ก็ยังไม่มีคนรู้ งั้นผมต้องขอบคุณบริวารโจวที่ไมได้แพร่งพรายออกไป”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง บริวารโจวยิ้มแล้วโบกมือ“ไม่มีค่าพอให้พู

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ด้านข้างของหลี่ฮุ่ยหรานยังเป็นกลุ่มเพื่อนนักเรียนชายของหลงเสี่ยวจวิ้นนักเรียนชายจำนวนไม่น้อยที่มองใบหน้าและร่างกายของหลี่ฮุ่ยหรานด้วยแววตาที่อยากครอบครองติงเสี่ยวเจินที่นั่งอยู่ห่างออกไปกำลังกอดอกและชำเลืองมองไปที่หลี่ฮุ่ยหรานด้วยสีหน้าไม่ดีเพราะต่อให้หลงเสี่ยวจวิ้นอยู่ข้าง ๆเธอ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองขาอันเรียวยาวของหลี่ฮุ่ยหรานโดยเฉพาะถุงน่องสีดำบนขาของเธอ ที่เหมือนกับว่าจะล่อลวงวิญญาณของพวกเขาไป“ออกไป!”หลินเฟิง รีบเดินไปข้าง ๆหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะมองไปทางผู้ชายตัณหาที่อยู่รอบ ๆและตะโกนด้วยใบหน้าที่เย็นชา“ให้ตายสิ แกเป็นสวะมาจาไหน ถึงกล้าไล่พวกเราไป?”“แกไม่รู้เหรอว่าสถานที่นี่ถูกพี่เสี่ยวจวิ้นของพวกเรายึดครองไว้แล้ว?”“แกมองหาแม่....เอ๊ะ?”ท่ามกลางเสียงตะโกนด่าของนักเรียนชายหลาย ๆคน พวกเขาต่างก็พากันมองหน้าตาของคนที่มาได้อย่างชัดเจนนี่ไม่ใช่ผู้ชายก่อนหน้านี้ที่ถูกคุณตู้เอาใจต่าง ๆนา ๆหรอกเหรอ?และยังมีความสามารถในการต่อสู้อย่างมากอีกด้วยในชั่วพริบตา ผู้ชายพวกนี้ก็หมดความมั่นใจ และออกห่างจากหลี่ฮุ่ยหรานทีละคนด้วยความเหงาหงอยเศร

“หลินเฟิง ฉันสามารถพูดความในใจกับคุณได้หรือเปล่า”เมื่อหลี่ฮุ่ยหรานพูดประโยคนี้เบา ๆออกมา หลินเฟิงก็ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระซิบว่า:“อืม คุณพูดมาเถอะ”“หลินเฟิง....ตอนที่อยู่ที่เจียงโจว ฉันคิดถึงคุณ” “ที่ฉันอยู่ต่อ เพียงแค่ไม่อยากแยกกับคุณอีกแล้ว”เมื่อพูดประโยคนี้ข้าง ๆหลินเฟิงแล้ว หลี่ฮุ่ยหรานก็ยิ่งเขินอาย จนฝังหัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลินเฟิงสิ่งนี้ทำให้พวกนักเรียนชายต่างก็แสดงท่าทางอิจฉาหลินเฟิงออกมาแต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกันหลินเฟิงไม่ใช่คนสังคมเดียวกันกับพวกเขาแม้แต่รถที่เขาขับ พวกเขาก็มีไม่กี่คนที่เคยเห็นดังนั้นสาวสวยที่เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนนั้น พวกเขาก็ไม่มีทางจำได้เหมือนกัน“เหอะ...”หลงเสี่ยวจวิ้นเหลือบมองมาทางหลินเฟิง และในแววตาก็แสดงความอิจฉาออกมาแต่ไม่นาน เขาก็เปลี่ยนแววตา และตัดสินอยู่ในใจ“จุ๊จุ๊จุ๊ คิดไม่ถึงเลยว่า ประธานของหลี่ซื่อกรุ๊ป ประธานหลี่ฮุ่ยหรานที่ถูกผู้คนเจียงโจวเรียกว่าหุบเขาน้ำแข็งงามอย่างสนิมสนม จะพูดเรื่องแบบนี้กับคนเร่ร่อนที่ว่างงานอย่างผม”“ถ้าเล่าออกไป ใครจะไปกล้าเชื่อ?”“ประทันใจมากเลย ผมถือว่าตัวเองโชคดีที่สุดจริง ๆ....”หล

“แม่ง ลุยเข้าไป จับอวี๋จื่อเสวียนมาให้ฉันให้ได้ ฉันจะให้รางวัลคนละสองแสนห้าหมื่นบาท!”หลงเสี่ยวจวิ้นคำรามด้วยความโกรธเคือง“สองแสนห้าหมื่นบาท?!”หลังจากที่ได้ยินราคาที่หลงเสี่ยวจวิ้นเสนออกมา พวกสุนัขรับใช้ของเขาก็ไม่สนใจเรื่องการรังแกผู้หญิงอีกต่อไป คนเจ็ดแปดคนต่างก็พุ่งไปทางอวี๋จื่อเสวียนทันที“พวกนาย.....”อวี๋จื่อเสวียนไม่เพียงแต่ต้องเผชิญกับการสกัดกั้นของเพื่อนร่วมชั้นชายที่อยู่ด้านหน้าเท่านั้น แต่ยังมีการล้อมจับของผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านหลังอีกสามคน เธอก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบทันที“บ้าชะมัด!”อวี๋จื่อเสวียนด่าออกมา ในใจรู้สึกเศร้าเล็กน้อยเธอรู้ดีเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของตัวเองถึงแม้ว่าเธอจะเข้าสู่สำนักของนักบู๊แล้ว แต่มันก็เป็นเพียงไม่กี่วันเท่านั้น ลมปราณภายในร่างกายก็ไม่เพียงพอ เพราะอย่างนั้นจึงไม่สามารถเอาชนะผู้ชายจำนวนมากขนาดนี้ได้เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแสบร้อนบนใบหน้า ทันใดนั้นก็เปลี่ยนทิศทางทันที ก่อนจะพุ่งไปทางติงเสี่ยวเจินในเมื่อไปไม่ถึงหลงเสี่ยวจวิ้น ถ้าอย่างนั้นก็แก้แค้นก่อนแล้วค่อยว่ากัน!“อ๊ะ!”ในขณะที่ติงเสี่ยวเจินมีสีหน้าที่ดูหวาดกลัว อวี๋จ