เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 964
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 965
โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ด้านข้างของหลี่ฮุ่ยหรานยังเป็นกลุ่มเพื่อนนักเรียนชายของหลงเสี่ยวจวิ้นนักเรียนชายจำนวนไม่น้อยที่มองใบหน้าและร่างกายของหลี่ฮุ่ยหรานด้วยแววตาที่อยากครอบครองติงเสี่ยวเจินที่นั่งอยู่ห่างออกไปกำลังกอดอกและชำเลืองมองไปที่หลี่ฮุ่ยหรานด้วยสีหน้าไม่ดีเพราะต่อให้หลงเสี่ยวจวิ้นอยู่ข้าง ๆเธอ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองขาอันเรียวยาวของหลี่ฮุ่ยหรานโดยเฉพาะถุงน่องสีดำบนขาของเธอ ที่เหมือนกับว่าจะล่อลวงวิญญาณของพวกเขาไป“ออกไป!”หลินเฟิง รีบเดินไปข้าง ๆหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะมองไปทางผู้ชายตัณหาที่อยู่รอบ ๆและตะโกนด้วยใบหน้าที่เย็นชา“ให้ตายสิ แกเป็นสวะมาจาไหน ถึงกล้าไล่พวกเราไป?”“แกไม่รู้เหรอว่าสถานที่นี่ถูกพี่เสี่ยวจวิ้นของพวกเรายึดครองไว้แล้ว?”“แกมองหาแม่....เอ๊ะ?”ท่ามกลางเสียงตะโกนด่าของนักเรียนชายหลาย ๆคน พวกเขาต่างก็พากันมองหน้าตาของคนที่มาได้อย่างชัดเจนนี่ไม่ใช่ผู้ชายก่อนหน้านี้ที่ถูกคุณตู้เอาใจต่าง ๆนา ๆหรอกเหรอ?และยังมีความสามารถในการต่อสู้อย่างมากอีกด้วยในชั่วพริบตา ผู้ชายพวกนี้ก็หมดความมั่นใจ และออกห่างจากหลี่ฮุ่ยหรานทีละคนด้วยความเหงาหงอยเศร
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 966
“อืม”หลี่ฮุ่ยหรานพยักหน้าอย่างว่าง่าย“เฮ้ย ไอ้สารเลว แกหูหนวกเหรอ? ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง?”อันธพาลฟันเหยินก้าวไปข้างหน้า แล้วผลักหลินเฟิงอย่างแรง“พี่ใหญ่ น่าจะหูหนวกตาบอดแล้วนั้นแหละ”ลูกน้องที่อยู่ด้านข้างเข้ามาใกล้ ๆเพื่อแก้ไขข้อโต้แย้งของพี่ใหญ่ของตัวเอง“ไร้...ไร้สาระ!”อันธพาลฟันเหยินที่นำหน้าตบเข้าที่หน้าของลูกน้อง และพูดด้วยความโกรธว่า “สมองฉันไม่พิการ จนต้องให้แกมาสอนฉัน?”“ไสหัวไป”ถึงแม้ว่าหลินเฟิงจะถูกผลัก แต่ก็ไม่ได้เลือกลงมือเป็นอันดับแรก แต่พูดอย่างไม่สนใจว่า“อาศัยช่วงที่ฉันยังไม่โกรธ รีบออกไปเร็วๆ เลย”“ไม่อย่างนั้นพวกนายจะต้องตายอยู่ที่นี่”เมื่อได้ยินคำขู่ของหลินเฟิง อันธพาลฟันเหยินก็หัวเราะเสียงดัง ก่อนจะชี้ไปที่หัวของเขา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ไอ้หนุ่ม สมองแกพิการไปแล้วเหรอ?”“พวกเราอยู่ที่นี่กันเยอะขนาดนี้ ทำไมแกยังกล้าไล่พวกเราอีกล่ะ? จะออกไปก็เป็นนายที่ต้องไปถูกจะถูก!”“ รีบ ๆออกไปให้พ้น ใช่แล้ว ทิ้งแฟนสาวของคุณไว้ด้วยล่ะ!”“ดวงซวย เจอแต่คนมีปัญญาอ่อน” หลินเฟิงถอนหายใจ และกำหมัดไว้เบา ๆ“ฉันให้โอกาสพวกนายเป็นครั้งสุดท้าย ไปให้พ้น”หลินเฟิ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 967
“หลินเฟิง ฉันสามารถพูดความในใจกับคุณได้หรือเปล่า”เมื่อหลี่ฮุ่ยหรานพูดประโยคนี้เบา ๆออกมา หลินเฟิงก็ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระซิบว่า:“อืม คุณพูดมาเถอะ”“หลินเฟิง....ตอนที่อยู่ที่เจียงโจว ฉันคิดถึงคุณ” “ที่ฉันอยู่ต่อ เพียงแค่ไม่อยากแยกกับคุณอีกแล้ว”เมื่อพูดประโยคนี้ข้าง ๆหลินเฟิงแล้ว หลี่ฮุ่ยหรานก็ยิ่งเขินอาย จนฝังหัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลินเฟิงสิ่งนี้ทำให้พวกนักเรียนชายต่างก็แสดงท่าทางอิจฉาหลินเฟิงออกมาแต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกันหลินเฟิงไม่ใช่คนสังคมเดียวกันกับพวกเขาแม้แต่รถที่เขาขับ พวกเขาก็มีไม่กี่คนที่เคยเห็นดังนั้นสาวสวยที่เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนนั้น พวกเขาก็ไม่มีทางจำได้เหมือนกัน“เหอะ...”หลงเสี่ยวจวิ้นเหลือบมองมาทางหลินเฟิง และในแววตาก็แสดงความอิจฉาออกมาแต่ไม่นาน เขาก็เปลี่ยนแววตา และตัดสินอยู่ในใจ“จุ๊จุ๊จุ๊ คิดไม่ถึงเลยว่า ประธานของหลี่ซื่อกรุ๊ป ประธานหลี่ฮุ่ยหรานที่ถูกผู้คนเจียงโจวเรียกว่าหุบเขาน้ำแข็งงามอย่างสนิมสนม จะพูดเรื่องแบบนี้กับคนเร่ร่อนที่ว่างงานอย่างผม”“ถ้าเล่าออกไป ใครจะไปกล้าเชื่อ?”“ประทันใจมากเลย ผมถือว่าตัวเองโชคดีที่สุดจริง ๆ....”หล
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 968
เพื่อนร่วมชั้นหลาย ๆคนที่อยู่ข้าง ๆก็ช่วยเหลือกัน“จื่อเสวียน เธอก็เห็นตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้วใช่ไหม?”หลงเสี่ยวจวิ้นยิ้มเล็กน้อย และรู้สึกลำพองใจเขาแค่อยากจะใช้วิธีการนี้มาลดความรู้สึกดี ๆที่อวี๋จื่อเสวียนมีต่อหลินเฟิง และดึงความรู้สึกที่อวี๋จื่อเสวียนมีต่อเขากลับมาได้แต่กลับไม่คาดคิดเลยว่า อวี๋จื่อเสวียนจะมองกลอุบายของเขาออกแล้วอวี๋จื่อเสวียนก็สลัดมือของหลงเสี่ยวจวิ้นออกในทันที ก่อนจะเอ่ยอย่างเย็นชาว่า: “ตัวตนที่แท้จริงของอาจารย์หลินเป็นแบบไหนเหรอ มันเกี่ยวอะไรกับคุณงั้นเหรอ? ถึงต้องให้คุณมาพูดให้ร้ายเขาอยู่ตรงนี้?”“จื่อเสวียน” หลงเสี่ยวจวิ้นลุกขึ้นยืน เก็บความรู้สึกโกรธของตัวเอง ก่อนจะพูดว่า:“ฉันแค่เป็นห่วงเธอ ฉันไม่อยากให้เธอถูกคนอื่นหลอก โดยเฉพาะคนเลวร้ายแบบนั้น!”ขณะเดียวกัน เขาก็มองไปทางหลินเฟิง“พอเลย!”อวี๋จื่อเสวียนหัวเราะเยาะและพูดเหยียดหยาม: “ไม่ได้ถูกอาจารย์หลินหลอก แต่จะถูกคุณหลอก? หลงเสี่ยวจวิ้น คุณก็รู้ว่าตัวเองทำเรื่องอะไรลงไป!”“เรื่องเห็นแก่ตัวที่คุณพูดออกมา มันทำให้คนรู้สึกรังเกียจจริง ๆ”“อาจารย์หลินไม่คิดเล็กคิดน้อยกับคุณก็ช่างเถอะ คุณก็เหมือน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 969
“แม่ง ลุยเข้าไป จับอวี๋จื่อเสวียนมาให้ฉันให้ได้ ฉันจะให้รางวัลคนละสองแสนห้าหมื่นบาท!”หลงเสี่ยวจวิ้นคำรามด้วยความโกรธเคือง“สองแสนห้าหมื่นบาท?!”หลังจากที่ได้ยินราคาที่หลงเสี่ยวจวิ้นเสนออกมา พวกสุนัขรับใช้ของเขาก็ไม่สนใจเรื่องการรังแกผู้หญิงอีกต่อไป คนเจ็ดแปดคนต่างก็พุ่งไปทางอวี๋จื่อเสวียนทันที“พวกนาย.....”อวี๋จื่อเสวียนไม่เพียงแต่ต้องเผชิญกับการสกัดกั้นของเพื่อนร่วมชั้นชายที่อยู่ด้านหน้าเท่านั้น แต่ยังมีการล้อมจับของผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านหลังอีกสามคน เธอก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบทันที“บ้าชะมัด!”อวี๋จื่อเสวียนด่าออกมา ในใจรู้สึกเศร้าเล็กน้อยเธอรู้ดีเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของตัวเองถึงแม้ว่าเธอจะเข้าสู่สำนักของนักบู๊แล้ว แต่มันก็เป็นเพียงไม่กี่วันเท่านั้น ลมปราณภายในร่างกายก็ไม่เพียงพอ เพราะอย่างนั้นจึงไม่สามารถเอาชนะผู้ชายจำนวนมากขนาดนี้ได้เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแสบร้อนบนใบหน้า ทันใดนั้นก็เปลี่ยนทิศทางทันที ก่อนจะพุ่งไปทางติงเสี่ยวเจินในเมื่อไปไม่ถึงหลงเสี่ยวจวิ้น ถ้าอย่างนั้นก็แก้แค้นก่อนแล้วค่อยว่ากัน!“อ๊ะ!”ในขณะที่ติงเสี่ยวเจินมีสีหน้าที่ดูหวาดกลัว อวี๋จ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 970
“หึ”หลินเฟิงส่งเสียงต่ำออกมาอย่างเย็นชา แล้วฝีเท้าก็เริ่มเลือนลางในทันที จนไม่สามารถที่จะมองได้ด้วยตาเปล่าและร่างของตัวเขาที่เหมือนกับภาพหลอน ก็หายไปต่อหน้าพวกอันธพาล“หืม? ไปไหนแล้ว? ทำไมถึงไม่เห็นอะไรเลย?!”“เขาไปไหนแล้ว?!”กลุ่มอันธพาลก็เหมือนกับแมลงวันไร้หัว ที่มองหาหลินเฟิงไปทุกที่ แต่ทว่าหลินเฟิงปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของพวกเขาตั้งนานแล้วหลินเฟิงรีบยื่นนิ้วออกไปอย่างรวดเร็วมีเสียง“เปรี๊ยะ” ดังขึ้น กระแสพลังชี่แท้ที่ลอยออกมาจากปลายนิ้วของหลินเฟิง อันธพาลเหล่านี้ที่ถูกโจมตี ก็ส่งเสียงร้องก่อนจะล้มลงชักอยู่กับพื้นเส้นเลือดใหญ่ในร่างกายของพวกเขา ถูกตัดออกโดยพลังชี่แท้ของหลินเฟิงไม่ถึงสิบวันหรือครึ่งเดือน พวกเขาไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีกอันธพาลสิบกว่าคน ทั้งหมดถูกหลินเฟิงจัดการภายในเวลาไม่ถึงนาทีเหลือเพียงอันธพาลฟันเหยินที่คุกเข่าลงกับพื้นด้วยความหวาดกลัวจากนั้น หลินเฟิงก็ไม่เสียเวลา รีบหันไปทางอวี๋จื่อเสวียนอย่างรวดเร็วในเวลานี้ อวี๋จื่อเสวียนที่ถูกคนเอาชนะ และถูกผู้คุ้มกันกดลงกับพื้น แม้แต่ใบหน้าเล็กนั้นก็ยังเต็มไปด้วยเลือดแต่เธอยังคงไม่ยอมแพ้ และพยายามตอบโต้ก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 971
คนที่ยืนอยู่ขวางหน้าผู้ชายคนนี้ ก็คือหลินเฟิงที่รออยู่ตรงนี้มานานแล้วเขาหิ้วปีกผู้ชายคนนี้ขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ ก่อนจะตบหน้าสองครั้ง แล้วโยนกลับไปอย่างไม่เกรงใจ“คุกเข่า ขอโทษ!”หลินเฟิงยืนอยู่ตรงหน้าหลงเสี่ยวจวิ๋นที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ความโกรธที่อยู่ในคำพูดทำให้นักเรียนชายที่อยู่ที่นั่นหวาดกลัวจนตัวสั่น“ขอ....ขอโทษ จื่อเสวียน พวกเราก็ฟังคำสั่งของหลงเสี่ยวจวิ้นเหมือนกัน ขอโทษ ขอโทษ...”เด็กผู้ชายที่ลงมือกับจื่อเสวียนเมื่อครู่ และพวกผู้คุ้มกันที่หลงเสี่ยวจิ้นเรียกมา ต่างก็ทยอยคุกเข่าลงตรงหน้าของจื่อเสวียน แล้วก้มหัวขอความเมตตาอย่างต่อเนื่องฉากนี้อลังการอย่างมากเจ้าของบาร์อยากจะออกมาพูดอะไรสักหน่อย แต่เมื่อเห็นฉากนี้เข้า ทันใดนั้นก็ถอยกลับไปที่เคาน์เตอร์บาร์ด้วยความหวาดกลัวเขาก้มหน้าลง แล้วกดหมายเลขโทรศัพท์“ฮัลโหล? ท่านเฮยอวู่ใช่ไหม? มีคนก่อเรื่องในอาณาเขตของคุณ ใช่ใช่ใช่ คุณรีบมาดูเร็ว ๆเถอะ!”“ทำไม? นายไม่ยอมแพ้งั้นเหรอ?” คนที่เพิ่งลงมือกับอวี๋จื่อเสวียน ต่างก็ก้มหน้าให้กับอวี๋จื่อเสวียนและสารภาพผิดแต่ในฐานะคนกระทำผิดอย่างหลงเสี่ยวจวิ๋น แต่ก็กัดฟันและกำหมัดแน่น โดยที่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 972
สิ่งนี้ทำให้หลินเฟิงถอนหายใจ“ต่อไปมาสถานที่แบบนี้ให้น้อยๆ หน่อย”“อืม”อวี๋จื่อเสวียนตอบรับก่อน จากนั้นก็มองไปทางหลี่ฮุ่ยหรานที่มาช่วยประคองเธอ และพูดด้วยรอยยิ้มอย่างจนปัญญาว่า:“เดิมทีอยากจะให้ป้าได้ดูการแสดงของพวกเรา แต่คิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะออกมาเป็นแบบนี้”“เอาเถอะ เธอไม่ต้องพูดแล้ว”หลี่ฮุ่ยหรานเช็ดเลือดบนใบหน้าของอวี๋จื่อเสวียนด้วยท่าทางที่จนปัญญา“พวกเราไปกันเถอะ”หลินเฟิงเหลือบมองที่เกิดเหตุ ก่อนจะพยักหน้าให้กับเหยาหลินหลินที่เป็นเพื่อนสนิทของอวี๋จื่อเสวียน จากนั้นก็เดินไปจากที่นี่“ใครให้พวกแกออกไป?!”ในขณะที่นี้ ก็มีเสียงคำรามที่ดังขึ้นมาจากทางประตูด้านหลังของบาร์เห็นเพียงชายร่างกำยำที่สวมเสื้อกั๊กสีดำ สูงประมาณสองเมตร พาคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาจากประตูด้านหลังเมื่อเจ้าของบาร์เห็นบุคคลนี้ ก็รีบทำความเคารพ“ท่านเฮยอวู่ คุณมาแล้ว..”“อืม”ชายวันกลางคนที่ถูกเรียกว่าท่านเฮยอวู่พยักหน้า จากนั้นก็มองไปทางบาร์ที่เกิดเรื่องที่ยังคงวุ่นวายอยู่รอบ ๆ แล้วก็มองไปที่หลินเฟิง ก่อนจะพูดว่า “ก่อเรื่องที่บาร์ของฉัน แล้วจะออกไปโดยที่ไม่จ่ายค่าเสียหายให้พวกเราไว้จัดการกับปัญ
บทล่าสุด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1196
เจ้าของรถจำนวนไม่น้อยต่างพากันเบิกตากว้าง มองรอยยางรถที่อยู่บนพื้นด้วยความอิจฉาส่วนหลินเฟิงที่เหยียบคันเร่งจนเครื่องยนค์มายบัคคำรามลั่น หายไปจากสายตาของทุกคนในทันที......วันต่อมา มหาวิทยาลัยเจียงโจวหลินเสวี่ยฮุ่ยที่กำลังนั่งอยู่ในกลุ่มผู้ฟัง และไม่ได้ยินชื่อหลินเฟิงปรากฏในรายชื่อของศาตราจารย์ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกผิดหวังขึ้นมาเล็กน้อยดูเหมือนว่าตัวเธอเองยังไร้เดียงสาเกินไปแล้วก็ใช่ตอนนี้พี่หลินเฟิงคบค้าสมาคบกับบุคคลแบบไหน ส่วนเธอเองเป็นคนแบบไหน เธอจบการศีกษา ก็เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นมันเป็นเรื่องเล็กน้อยเกินไปที่จะรบกวนหลินเฟิงหูหนวกตาบอดเกินไปแล้วจริง ๆเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หลินเสวี่ยฮุ่ยก็จับชายกระโปรงไว้ แต่ภายในดวงตากลับมีความเสียใจที่ไม่อาจควบคุมได้ดูเหมือนว่าจะต้องขอโทษพี่หลินเฟิงในภายหลังซะแล้วหลินเสวี่ยฮุ่ยคิดได้อย่างนี้“เสวี่ยฮุ่ย อย่าเสียใจไปเลย”โจวเสี่ยวหาง เพื่อนสนิทของหลินเสวี่ยฮุ่ยตบที่มือของหลินเสวี่ยฮุ่ย พร้อมกับปลอบใจว่า :“ไม่มาก็ไม่มา หลังจากนี้ยังมีเวลาอีกมาก”“ทำท่าทางดี ๆหน่อย หลังจากนี้เธอยังต้องพูดสุนทรพจน์กับแสดงละครอีกไม่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1195
“หลินเฟิง กลับบริษัท”หลี่ฮุ่ยหราน นั่งกอดเข่าของตัวเธอเองอยู่บนที่นั่งด้านข้างคนขับ โดยมีสีหน้าที่เศร้าเสียใจและสิ้นหวัง“ฮุ่ยหราน จริง ๆแล้ว.....”“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว หลินเฟิง ฉันรู้ทุกอย่าง”หลี่ฮุ่ยหรานมองออกไปที่นอกหน้าต่าง ไม่อยากให้หลินเฟิงเห็นน้ำตาของเธอ แล้วเธอก็พึมพำว่า :“ฉันไม่เสียใจ ฉันไม่ได้เสียใจเลยแม้แต่น้อย”“......”หลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง หลินเฟิงก็สตาร์ทรถในที่สุดฝนก็เริ่มตกปรอย ๆหลินเฟิงกำลังไปส่งหลี่ฮุ่ยหรานกลับไปที่หลี่ซื่อกรุ๊ป ทั้งสองคนต่างก็เงียบกันไปตลอดทาง หลินเฟิงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก"หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย ฉันจะให้คุณลาหยุดสองวัน”ที่หน้าทางเข้าบริษัท เสียงของหลี่ฮุ่ยหรานก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอที่พยายามกลั้นน้ำตามาตลอดทางนั้น แต่ก็ยังคงแสร้งยิ้มออกมา“คุณก็เหนื่อยแย่แล้ว ไปพักผ่อนเถอะ”“อืม”เมื่อรู้ว่าหลี่ฮุ่ยหรานต้องการเวลา หลินเฟิงก็พยักหน้าแล้วออกไป“ใช่แล้ว ที่แม่ของฉันพูด คุณก็ไม่ต้องใส่ใจนะ”หลี่ฮุ่ยหรานยิ้มพร้อมกับพูดว่า :“แม้ว่าคุณจะเป็นสุนัข แต่ก็เป็นสุนัขที่ทรงพลังแล้วหล่อที่สุดในโลก”“หึ.....”หลินเฟิงถูกเธอทำใ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1194
“แน่นอนว่าอยากจะให้บทเรียนกับไอ้หมอนั่น่สักหน่อย! ใครใช้ให้เขามักจะหยิ่งยโสต่อหน้าพวกเราล่ะ?”“เขาชอบโอ้อวดความเก่ง ก็ต้องมีจุดจบแบบนี้แหละ”จางซินพูดเต็มปากเต็มคำ“พอแล้ว”หลินเฟิงแย่งโทรศัพท์ไป เขากลัวว่าหลี่ฮุ่ยหรานจะโมโหจนทนไม่ไหวหลินเฟิงพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “คุณน้าจาง วันนี้ผมถามพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย เพียงแค่เชื่อผม ที่ดินพวกนี้คุณได้ครอบครอง ก็สามารถทำเงินได้ไม่ใช่แค่สิบเท่า”“อีกทั้งถ้าหากไม่รับไป ถึงเวลาพวกคุณอย่ามาเอะอะโวยวาย ขอร้องให้ผมขายให้พวกคุณอีกนะ”ได้ยินคำพูดนี้ จางกุ้ยหลานพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“หลินเฟิง นายหมายความว่ายังไง? หรือว่าในสายตาของนาย ฉันก็คือผู้หญิงบ้าที่ชอบเอะอะโวยวายงั้นเหรอ?”“หึ แม่ไม่ใช่เหรอ?”คำพูดนี้ไม่ใช่หลินเฟิงเป็นคนพูด แต่เป็นหลี่ฮุ่ยหรานที่กอดอกพูดออกมาตอนนี้เธอถือว่าผิดหวังต่อแม่ของเธอเป็นที่สุดได้ยินคำพูดนี้ของลูกสาว จางกุ้ยหลานนิ่งอึ้งเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าถูกทำให้โมโหอย่างมาก“ได้เลยหลี่ฮุ่ยหราน แก...แกปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ ฉันทำเพื่อนแกมาโดยตลอด กลัวว่าแกจะแต่งงานกับคนชั่ว แกยิ่งอยู่ยิ่งไม่เห็นว่าฉันเป็นแม่แท้ๆ แล้ว”“แ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1193
แต่เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว เสียบรรยากาศไปจนหมดแล้วหลินเฟิงทำได้เพียงขยับโทรศัพท์มาที่ข้างหูด้วยความจนใจและพูดขึ้นว่า:“น้า....จาง เมื่อครู่ผมได้ทำการตรวจสอบแล้ว ที่ดินแห่งนี้อันที่จริงมีมูลค่าอย่างมาก”“หือ? มีมูลค่ายังไง?”จางกุ้ยหลานที่อยู่อีกฝ่ายของโทรศัพท์มีความเยาะหยันเล็กน้อยถึงขั้นที่หลินเฟิงได้ยินเสียงหัวเราะของจางซินที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น อยู่ที่อีกฝ่ายของโทรศัพท์“คุณป้า ป้าว่าไอ้โง่นี่คิดว่าขาดทุนแล้วหรือเปล่า ถึงได้ขายที่ดินแห่งนี้ให้ป้าใหม่อีกครั้ง?”จางซินถึงขั้นที่พูดเยาะหยันออกมา“ผมได้รับข่าวสารที่เชื่อถือได้มา”หลินเฟิงไม่ได้ใส่ใจ แต่พูดปากเปียกปากแฉะว่า: “ที่ดินผืนนี้ต่อไปจะถูกนำไปรวมอยู่ในผังเมือง จะมีการเปิดถนนเลียบไปตามพื้นที่ที่พักอาศัยแห่งนี้”“ถึงเวลา มูลค่าของที่ดินแห่งนี้ก็จะเพิ่มขึ้นไม่เพียงแค่สิบเท่า!”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง จางซินไม่หัวเราะแล้ว จางกุ้ยหลานก็เงียบขรึมลงครู่หนึ่ง จางกุ้ยหลานถึงได้ถามลองเชิงว่า:“ดังนั้นล่ะหลินเฟิง ความหมายของนายคือ ให้ฉันซื้อที่ดินผืนนี้กลับไปมาจากมือของนาย?”“ผมคิดเอาไว้แบบนี้แหละครับ”หลินเฟิงพย
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1192
จางกุ้ยหลานถูกหลอกให้ซื้อที่ดินแห่งนี้เอาไว้ นั่นก็คือที่ดินที่ฉู่ฮวาจิ่นบอกหลินเฟิงก่อนหน้านี้ว่า มูลค่าจะเพิ่มขึ้นไม่ใช่แค่สิบเท่าอย่ามองว่าหลินเฟิงตอนนี้ใช้เงินสองพันห้าร้อยล้านบาทซื้อที่ดินเอาไว้ผ่านไปอีกสองเดือน เกรงว่ามูลค่าของที่ดินแห่งนี้จะพุ่งขึ้นสูงด้วยความเร็วจรวด ไม่ใช่แค่เพียงสองหมื่นห้าพันล้านบาท!จางกุ้ยหลานกับจางซินและคนอื่นๆ ยังหัวเราะเยาะหลินเฟิงว่าเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกให้ใช้จ่ายเงินเมื่อดูแบบนี้แล้ว อันที่จริงพวกเธอต่างหากที่เป็นคนโง่มากที่สุด ถ้าหากพวกเธอได้รับรู้ข่าวสารนี้ภายหลัง จะต้องโมโหจนโรคหัวใจกำเริบหลินเฟิงบอกเรื่องนี้กับหลี่ฮุ่ยหรานช้าๆหลี่ฮุ่ยหรานอ้าปากกว้างในทันที และมีใบหน้าตกตะลึง“นี่มันเรื่องจริงเหรอ?!”“น่าจะผิดพลาดไม่ได้”หลินเฟิงพยักหน้า เพื่อเป็นการยืนยัน แถมยังโทรศัพท์ไปหาจ้าวเว่ย ต่อหน้าหลี่ฮุ่ยหรานจ้าวเว่ยถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ผู้จัดการที่ควบคุมงานประมูล แต่ในฐานะพนักงานภายในหน่วยงานพัฒนาเมืองเจิ้งเต๋อ ก็ยังสามารถได้ยินข่าวคราวนโยบายอยู่บ้างเขาได้ยินการสอบถามของหลินเฟิง พูดขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย:“คุณหลิน เรื่องพื้นที่พักอาศัยผมไม่ท
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1191
รับสมัครพวกแก๊งเขี้ยวเขียวเหล่านี้ หลังจากที่หลินเฟิงจัดแจงพวกเขาให้พักอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้เพิ่งขึ้นรถ บนใบหน้าก็เผยความดิ้นรนที่แปลกประหลาดออกมา“เป็นอะไรไปหลินเฟิง มีตรงไหนผิดปกติงั้นเหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานรีบถามขึ้นมา“ไม่ใช่”หลินเฟิงมองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความประหลาดใจ สุดท้ายก็ทำการตัดสินใจ ทอดถอนใจพูดว่า:“ฉันพูดความจริงกับนายแล้วกัน วันนั้นลูกค้าที่ชื่อคุณฉู่คนนั้นของคุณ อันที่จริงคือมือสังหารหญิงอันดับหนึ่งของลำดับมืด”“อะไรนะ?!”หลี่ฮุ่ยหรานงุนงง ถึงแม้เธอคิดว่าคุณฉู่คนนั้นจะท่าทางไม่ธรรมดา อีกทั้งดูก็รู้ว่าเป็นคนที่มีเบื้องหลัง แต่พูดว่าเป็นมือสังหารหญิงอันดับหนึ่งของลำดับมืดความแตกต่างของสถานะนี้มันมากเกินไปหน่อยแล้วหลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงจนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งผ่านไปครู่ใหญ่ เธอถึงได้รู้สึกคอแห้งผาก มองไปทางหลินเฟิง และพูดขึ้นอย่างยากลำบาก: “ความหมายของคุณก็คือ...หลี่ซื่อกรุ๊ปล้มเลิกการร่วมมือกับเธองั้นเหรอ?”“ไม่ ผมไม่ได้หมายความแบบนี้”หลินเฟิงส่ายหน้าแล้วพูดเสียงเคร่งขรึมว่า:“เธอไม่ได้ตั้งใจปิดบังสถานะของเธอต่อหน้าผม แต่กลับบอกผมโดยตรงผ่านวิธีบางอย่าง“งั้นเธอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1190
หลินเฟิงโบกมือพูดว่า: “ฉันไม่มีความคิดที่จะเป็นหัวหน้าแก๊งอะไรหรอกนะ เพียงแคร ต่อไปพวกนายห้ามทำความชั่วอีก”หลินเฟิงจับทรงผมโมฮอร์กของจิ่วเทา และสะบัดไปมาจากนั้นพูดว่า:“ตัดผมให้เรียบร้อย ฉันจะส่งคนมารับช่วงต่อ ส่งชุดฟอร์มที่เหมือนกันมาให้พวกนาย นับตั้งแต่วันนี้ พวกนายก็คือสมาชิกหน่วยใต้ดินของหน่วยรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว!”“ฮะ?”จิ่งเทาตั้งตัวไม่ทัน“ฮะอะไรกันล่ะ? หรือว่าพวกนายไม่เต็มใจ?”หลินเฟิงกวาดตามองพวกอันธพาลเหล่านี้ พวกอันธพาลส่วนหนึ่งในนั้นคุกเข่าให้หลินเฟิงด้วยความซาบซึ้งทันทีในเมื่อการเป็นอันธพาล บางครั้งไม่ใช่ว่าพวกเขาอยากเป็นจริงๆแต่เป็นเพราะเกิดมาฐานะไม่ดี ไม่มีความรู้อะไร และก็ไม่มีความสามารถ ดังนั้นทำได้เพียงใช้ชีวิตไปวันๆแบบนี้สู้รบฆ่าฟันแต่ได้ยินข่าวที่พวกเขาถูกบริษัทใหญ่รับจ้าง คนจำนวนไม่น้อยมีสีหน้าต่อต้าน แต่ก็มีคนเผยความหวังออกมาเช่นกัน“คือว่า…หัวหน้าหลิน มี…มีเงินเดินไหม?”อันธพาลคนหนึ่งถามขึ้นกล้าๆ กลัวๆ“พูดไร้สาระ ประกันสังคม 5 รายการ และกองทุนที่อยู่อาศัย 1 รายการ แล้วยังมีเงินเบี้ยเลี้ยง เงินค่าอาหาร หรือถ้าพวกนายอยากคลอดลูกข ก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1189
หลินเฟิงคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยว่า : ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันมีเงื่อนไขในการ่วมมืออย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่านายจะยอมฟังหรือเปล่า?” “ เงื่อนไขอะไร?”ท่านจิ่วตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะมองไปทางหลินเฟิงด้วยแสงแห่งความหวังที่ผุดขึ้นในใจหากไม่ต้องออกจากเมืองเจิ้งเต๋อ พวกเขาก็คงไม่อยากออกไปอย่างแน่นอน“ฉันจะจัดการแก๊งอีกสองแก๊งให้พวกนาย ทำให้พวกนายยังอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อต่อไปได้”“แน่นอน เงื่อนไขก็คือพวกนายจะต้องยอมเชื่อฟังหลี่ซื่อกรุ๊ป ซึ่งก็คือ....”หลินเฟิงชี้ไปที่หลี่ฮุ่ยหราน ก่อนจะพูดอย่างยิ้ม ๆว่า :“คนนี้ ประธานของหลี่ซื่อกรุ๊ป ประธานหลี่”“อ่ะ?!”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสนอันธพาลที่อยู่โยรอบ รวมถึงท่านจิ่วต่างก็รู้สึกสับสน“ทำไม? พวกนายไม่ยอมรับงั้นเหรอ?”หลินเฟิงขมวดคิ้วอย่างจงใจ“ยอมสิ ยอมแน่นอน เพื่อนและครอบครัวของพวกพี่น้องหลายๆ คนของพวกเราต่างก็อยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อ เว้นแต่ไม่มีทางเลือก พวกเราก็ไม่ยอมออกไปจากเมืองเจิ้งเต๋อหรอก เพียงแต่...”ท่านจิ่วรู้สึกลำบากใจ“เพียงแต่อะไร?”“เพียงแต่....”ท่านจิ่วจ้องมองไปที่หลินเฟิง แต่ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้จริง ๆเขาก็อยากจะพูดว
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1188
ดูเหมือนว่าอันธพาลแก๊งหมาป่าสีเลือดพวกนี้ต้องการที่จะหนีหลินเฟิงก้าวไปข้างหน้าขัดขวางทางหลบหนีของท่านจิ่วก็เลยได้แต่บอกว่าหลินเฟิงชื่นชมท่านจิ่วอย่างมากเขายอมรับว่า หมัดที่ตัวเขาเองเพิ่งจะปล่อยออกไปนั้นเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่เพราะหมดนี้ท่านจิ่วกลับสามารถรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของตัวเขาเองได้ในทันที และตัดสินว่าพวกเขานั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงการยอมรับความพ่ายแพ้อย่างไม่มีขอบเขตหากพูดจากมุมมองนี้ ท่านจิ่วก็เป็นคนที่ตรงไปตรงมาคนหนึ่ง“คิดจะหนี? จบแล้ว”หลินเฟิงพูดซ้ำกับสิ่งที่ท่านจิ่วเคยพูดไว้เหมือนเดิมทุกประการกลับคืนไป จากนั้นเขาก็ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า :“ท่านจิ่ว...ที่นี่น่าจะไม่ใช่สมาชิกของแก๊งหมาป่าสีเลือดทั้งหมดหรอกใช่ไหม?”“อ่ะ?!”เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฟิง ท่านจิ่วก็ถูกทำให้ตกใจจนเหงื่อแตกพลั่กหรือว่ายอดฝีมือคนนี้ต้องการจะจัดการกับแก๊งหมาป่าสีเลือด?เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบากพร้อมกับกัดฟันและพูดขึ้นว่า:“ท่านยอดฝีมือพูดถูก ที่นี่....ที่นี่เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆของแก๊งหมาป่าสีเลือดของพวกเราเท่านั้น”“จริง ๆแล้ว....เมื่อเร็ว ๆนี้แก๊งหมาป่าของพวกเ
