บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 811 - บทที่ 820

ได้ยินหลินเฟิงถามถึงอาการพ่อของเขาแบบนี้ จีอวิ๋นเจี๋ยนิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ เขานึกถึงเข็มเงินที่หลินเฟิงทำลายผงจับมังกรของเซวียผานเมื่อวานนี้ ในใจก็สั่นไหว“พี่ชายของผมบอกว่าพ่อของผมริมฝีปากมีสีม่วง มือเท้ากระตุกและเย็นเยือก อีกทั้งสูญเสียความรู้สึกไปแล้ว”“พิษเย็น?”เพียงแต่ฟังจากคำพูดแล้ว หลินเฟิงจึงคาดเดาออกได้ว่าพ่อของจีอวิ๋นเจี๋ยถูกพิษเย็นเขาครุ่นคิดเพียงเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “เรื่องความร่วมมือพวกเราค่อยคุยกันครั้งหน้า แต่เพื่อที่จะยืดโอกาสการเจรจาในครั้งหน้ากับสหายจี คุณเอายานี้ไป”“เอ๊ะ? นี่คือ...”จีอวิ๋นเจี๋ยรับยาเม็ดสีเหลืงเข้มที่หลินเฟิงยื่นมา ใบหน้าก็เผยความสงสัยออกมา“นี่คือยาหวงตี๋ล้างพิษที่ผมกลั่นออกมา ใช้โจมตีพิษเย็นโดยเฉพาะ ถ้าหากอาการที่พี่ใหญ่ของคุณบอกเล่าไม่มีผิดแม้แต่นิด งั้นพ่อของคุณน่าจะถูกคนวางยาพิเษเย็น ใช้ยาเม็ดนี้น่าจะยืดเวลาได้สองสามวัน”หลินเฟิงไม่ใส่ใจแม้แต่นิดยาหวงตี๋แก้พิษอยู่ในมือของเขาไม่นับเป็นของล้ำค่าอะไร ก่อนหน้านี้ตอนที่กลั่นยาเขาจึงถือโอกาสทำขึ้นมาหลายเม็ดหลังจากจีอวิ๋นเจี๋ยขอบคุณหลินเฟิงแล้ว ก็รีบจากไปด้วยความร้อนรน“ตู้ไหว”หล

“ไม่ต้องแล้ว ผมอยู่ที่เมืองจิงเฉิงไม่นานเท่าไหร่ รถคันนี้ฝืนขับได้ ไม่ต้องไปซื้อรถคันอื่นแล้ว”หลินเฟิงมองดูกุญแจรถที่ตู้ไหวยัดมาให้ เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ในเมื่อมียานพาหนะคันหนึ่งก็มีความจำเป็นอยู่”แต่ทว่ายานพาหนะที่ฝืนขับแก้ขัดในสายตาของเขา กลับดึงดูดเสียงอุทานของกลุ่มผู้ชายที่อยู่ห่างออกไป“เชี่ย! เซมาราติ รถคันนี้เป็นของเจ้าพ่อคนไหนกัน!”“นี่เป็นถิ่นของคุณชายตู้ ก็ต้องเป็นของคุณชายตู้ไหม?”“เจ๋งไปเลย ท้องรถต่ำมากเลย!”หลังจากคำชมที่กลุ่มผู้ชายมีต่อรถมาเซราติ หลงเสี่ยวจวิ้นที่ยืนนำหน้าพวกผู้ชายก็มีสีหน้าอิจฉาเช่นกันแต่ปากกลับไม่ยอมแพ้ เขาเบะปากพูด:“อีกไม่กี่วันพ่อของฉันก็จะเปลี่ยนรถแล้ว ถึงแม้จะด้อยกว่ารถคันนี้นิดหน่อย แต่ก็ด้อยกว่าไม่เยอะเท่าไหร่ อีกไม่กี่วันฉันจะขับออกมาให้พวกนายดู”“สุดยอด ไม่เสียแรงที่เป็นพี่เสี่ยวจวิ้น!”“เพียงแต่ถึงเวลาพวกเรากลัวว่าจะไม่ได้นั่งน่ะสิ คงจะเตรียมเอาไว้ให้จื่อเสวียน”“หึหึ...”ได้ยินคำเยินยอของผู้ชายที่อยู่รอบ ๆ หลงเสี่ยวจวิ้นก็เกิดความภาคภูมิใจอย่างมากในทันที“แน่อยู่แล้ว...”วินาทีต่อมา หลงเซียวจวิ้นเงยหน้าขึ้น เห็นคนที่คุ้นเคยอ

เห็นหลินเฟิงใบหน้าเต็มไปด้วยความจนปัญญา และนอนหนุนแขนทั้งสองข้างอยู่บนเตียงอวี๋จื่อเสวียนกลอกตามองบน จากนั้นคุกเข่าพูดเสียงที่ข้างหูของหลินเฟิง: “เฮ้ย! คุณกำลังฟังฉันอยู่หรือเปล่า?!”“ได้ยินแล้ว”หลินเฟิงแคะหู จากนั้นพลิกตัวหันหลังให้อวี๋จื่อเสวียนด้วยความจนปัญญา และพูดแบบขอไปที:“ได้ ฉันพอใจอย่างมาก ฝึกต่อไป พยายามเข้าสู้ ๆ”“ดังนั้น เธอออกไปได้แล้วยัง?”นี่คือห้องของฉัน”“นี่ยังเป็นบ้านของฉันนะ! คุณพูดแล้วไม่ใช่เหรอฝึกกำลังภายในออกมาได้ก็จะสอนศิลปะการต่อสู้ให้ฉัน?”“เธอยังด้อยอีกเยอะเลย”หลินเฟิงโบกมือ เหมือนกับกำลังไล่ยุง“นี่คุณเป็นอะไร? ทำไมถึงรังเกียจฉันแบบนี้?”อวี๋จื่อเสวียนมือเท้าเอว ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโห“ตรงไหนกัน?”หลินเฟิงพูดด้วยความกลัดกลุ้ม:“ฉันพูดหน่อย เธออย่าพูดอะไรที่ทำให้คนเข้าใจผิดได้ไหม?” ถึงแม้ฉันจะไม่ใส่ใจกับชื่อเสียงนัก แต่ก็ยังต้องการศักดิ์ศรีอยู่”“ฮะ?”เห็นได้ชัดว่าจนถึงตอนนี้อวี๋จื่อเสวียนเพิ่งจะตั้งตัวได้ จากนั้นเริ่มครุ่นคิดถึงตอนที่หลินเฟิงเดินเข้าประตูมาว่าเธอพูด ะไรเมื่อนึกขึ้นมาได้แล้วอวี๋จื่อเสวียนใบหน้าแข็งทื่อ และพูดอย่างไม่

หลินเฟิงเหลือบมองหลานเฟย เห็นหลานเฟยพยักหน้า หลินเฟิงถึงได้เดินเข้าไปรับไว้ จากนั้นก็มองไปทางอู๋เยว่เซี๋ยด้วยความงุนงงเล็กน้อย“เอาล่ะ ในเมื่อนายรับเช็กใบนี้เอาไว้แล้ว งั้นก็แสดงว่านายรับข้อเสนอของตระกูลถังแล้ว ไปเถอะ ฉันทนอยู่ที่รังหนูแบบนี้แม้แต่นาทีเดียวต่อไปไม่ได้แล้ว”ขณะพูด อู๋เยว่เซี๋ยก็โบกมือ บอกให้หลานเฟยไปขับรถ“เดี๋ยวก่อน!”เมื่อเห็นทั้งสองคนจะกลับไป หลินเฟิงก็เข้าไปขวางทางตรงหน้าของพวกเธอ จากนั้นพูดอย่างงุนงง: “เงื่อนไขของตระกูลถังอะไร? ทำไมผมไม่รู้? อีกอย่าง...”หลินเฟิงมองดูเช็กที่มีเลขศูนย์ทอดยาว และโบกไปมา: “นี่หมายความว่าอย่างไร?”“ยังต้องให้ฉันอธิบายอีกเหรอ? แม่เจ้า สมองทึ่มจริง ๆ”อู๋เยว่เซี๋ยกลอกตาพูด: “เช็กเงินห้าพันล้านบาทที่อยู่ในมือของนาย เอาเช็กใบนี้ไปแล้วก็อย่ามารบกวนถังหว่านของเราอีก”“เป็นอย่างไรบ้าง? พอใจแล้วสินะ?”ได้ยินคำพูดของอู๋เยว่เซี๋ย หลินเฟิงมองไปทางหลานเฟยด้วยความโมโห และถามว่า: “หลานเฟย นี่มันเรื่องอะไรกัน?!”“เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ”หลานเฟยถอนหายใจอย่างจนปัญญาเธอพูดว่า: “คุณหลินเฟิง คุณหนูถังหว่านตัดสินใจที่จะแต่งงานกับคุณชายหลงยวนของตร

เขายังไม่ทันได้เข้าประตู ก็ถูกชาวบ้านละแวกใกล้ ๆ ดึงเอาไว้ด้วยสีหน้าที่มีลับลมคมนัยป้าข้างบ้านดึงเขาเข้าไปในมุมซอกซอย และเล่าเรื่องทั้งหมดที่ได้ยินในวันนี้ให้ฟัง“อะไรนะ? คุณบอกว่าจื่อเสวียนตั้งครรภ์ลูกของคนอื่นงั้นเหรอ?!” ข่าวนี้ทำให้อาอวี๋ตกตะลึงจนแทบจะยืนไม่มั่นคง“แถมยังเป็นลูกคนรวยด้วยนะ ขับรถมาเซราติ แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร!”อาอวี๋โมโหจนปอดแทบจะระเบิดโดยเฉพาะในตอนที่เขาเห็นรถมาเซราติคันนั้นจอดอยู่ที่หน้าประตูบ้านของตัวเอง เขาก็ยิ่งโมโหจนแทบระเบิดตั้งแต่แม่ของจื่อเสวียนตายไป จื่อเสวียนก็เป็นสายใยเพียงหนึ่งเดียวของอาอวี๋ ความอ่อนน้อมจนไร้ศักดิ์ศรีหลายปีมานี้ จำทนต่อสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย เพื่ออะไรกัน?ไม่ใช่เพราะอยากให้จื่อเสวียนเติบโตมาอย่างราบรื่นงั้นเหรอ?ผลปรากฏว่าเธอเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ ก็ตั้งครรภ์ลูกของคนเสเพลที่ข้างนอกแล้วงั้นเหรอ?นี่ทำให้อาอวี๋ไม่สามารถยอมรับได้ความโมโหที่อดกลั้นมาหลายปีนี้เกือบจะทำให้เขาสูญเสียสติ“หือ?”แต่ในตอนที่เขาเข้ามาในลานบ้านของตัวเอง กลับพบเห็นความผิดปกติรถยนต์หงฉีคันหนึ่งพลิกคว่ำอยู่ที่ข้างกำแพงอยู่แบบนั้น คุณหลินกลับยืนอ