หลินเฟิงเหลือบมองหลานเฟย เห็นหลานเฟยพยักหน้า หลินเฟิงถึงได้เดินเข้าไปรับไว้ จากนั้นก็มองไปทางอู๋เยว่เซี๋ยด้วยความงุนงงเล็กน้อย“เอาล่ะ ในเมื่อนายรับเช็กใบนี้เอาไว้แล้ว งั้นก็แสดงว่านายรับข้อเสนอของตระกูลถังแล้ว ไปเถอะ ฉันทนอยู่ที่รังหนูแบบนี้แม้แต่นาทีเดียวต่อไปไม่ได้แล้ว”ขณะพูด อู๋เยว่เซี๋ยก็โบกมือ บอกให้หลานเฟยไปขับรถ“เดี๋ยวก่อน!”เมื่อเห็นทั้งสองคนจะกลับไป หลินเฟิงก็เข้าไปขวางทางตรงหน้าของพวกเธอ จากนั้นพูดอย่างงุนงง: “เงื่อนไขของตระกูลถังอะไร? ทำไมผมไม่รู้? อีกอย่าง...”หลินเฟิงมองดูเช็กที่มีเลขศูนย์ทอดยาว และโบกไปมา: “นี่หมายความว่าอย่างไร?”“ยังต้องให้ฉันอธิบายอีกเหรอ? แม่เจ้า สมองทึ่มจริง ๆ”อู๋เยว่เซี๋ยกลอกตาพูด: “เช็กเงินห้าพันล้านบาทที่อยู่ในมือของนาย เอาเช็กใบนี้ไปแล้วก็อย่ามารบกวนถังหว่านของเราอีก”“เป็นอย่างไรบ้าง? พอใจแล้วสินะ?”ได้ยินคำพูดของอู๋เยว่เซี๋ย หลินเฟิงมองไปทางหลานเฟยด้วยความโมโห และถามว่า: “หลานเฟย นี่มันเรื่องอะไรกัน?!”“เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ”หลานเฟยถอนหายใจอย่างจนปัญญาเธอพูดว่า: “คุณหลินเฟิง คุณหนูถังหว่านตัดสินใจที่จะแต่งงานกับคุณชายหลงยวนของตร
เธอรู้ว่า ความสามารถของหลินเฟิงไม่ใช่ว่าเธอ และบอดี้การ์ดเหล่านี้ที่อู๋เยว่เซี๋ยพามาจะสามารถตีเสมอได้ถ้าหากทำให้หลินเฟิงโมโห งั้นพวกเธอก็จะเดือดร้อนเป็นอย่างมากหลานเฟยพูดขอร้องอย่างยากลำบาก: “คุณหลินเฟงิ เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าพวกเราจะสามารถตัดสินใจได้ ฉันได้พยายามทำอย่างเต็มที่แล้ว แต่ว่า...”“นี่คือสิ่งที่คุณได้พยายามอย่างเต็มที่แล้วงั้นเหรอ?!”หลินเฟิงใบหน้าโกรธเกรี้ยว จากนั้นชี้ไปที่อู๋เยว่เซี๋ยที่หน้าซีดขาว“ดีมาก! พี่หลินเฟิง กระทืบแม่มดแก่ตาบอดคนนั้นซะ!”ในตอนนี้ บนตึกด้านหลังมีเสียงร้องเชียร์ของอวี๋จื่อเสวียนดังขึ้นที่แท้เธอมองดูอยู่ตรงนี้มาโดยตลอด“แกด่าใครว่าแม่มดแก่? อีสัตว์เดียรัจฉาน!”เสียงด่าของอวี๋จื่อเสวียนเหมือนกับสัมผัสโดนจุดระเบิดของอู๋เยว่เซี๋ย เธอเกลียดที่คนอื่นต่อว่าภาพลักษณ์ภายนอกของเธอมากที่สุด เธอมือเท้าเอวด่าอวี๋จื่อเสวียนอย่างสาดเสียเทเสีย ตอนนี้เธอเหมือนกับผู้หญิงปากร้ายอย่างถึงที่สุด“ทุกคนใจเย็นๆ หน่อย!”หลานเฟยยืนออกมา เธอรู้ว่าวันนี้คงจะเจรจาไม่สำเร็จแล้ว เพราะเมื่อดูแบบนี้แล้ว หลินเฟิงไม่คิดที่จะยอมแพ้ด้วยซ้ำและถ้าหากว่าปล่อยให้สถานการณ์ดำเนิ
เขายังไม่ทันได้เข้าประตู ก็ถูกชาวบ้านละแวกใกล้ ๆ ดึงเอาไว้ด้วยสีหน้าที่มีลับลมคมนัยป้าข้างบ้านดึงเขาเข้าไปในมุมซอกซอย และเล่าเรื่องทั้งหมดที่ได้ยินในวันนี้ให้ฟัง“อะไรนะ? คุณบอกว่าจื่อเสวียนตั้งครรภ์ลูกของคนอื่นงั้นเหรอ?!” ข่าวนี้ทำให้อาอวี๋ตกตะลึงจนแทบจะยืนไม่มั่นคง“แถมยังเป็นลูกคนรวยด้วยนะ ขับรถมาเซราติ แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร!”อาอวี๋โมโหจนปอดแทบจะระเบิดโดยเฉพาะในตอนที่เขาเห็นรถมาเซราติคันนั้นจอดอยู่ที่หน้าประตูบ้านของตัวเอง เขาก็ยิ่งโมโหจนแทบระเบิดตั้งแต่แม่ของจื่อเสวียนตายไป จื่อเสวียนก็เป็นสายใยเพียงหนึ่งเดียวของอาอวี๋ ความอ่อนน้อมจนไร้ศักดิ์ศรีหลายปีมานี้ จำทนต่อสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย เพื่ออะไรกัน?ไม่ใช่เพราะอยากให้จื่อเสวียนเติบโตมาอย่างราบรื่นงั้นเหรอ?ผลปรากฏว่าเธอเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ ก็ตั้งครรภ์ลูกของคนเสเพลที่ข้างนอกแล้วงั้นเหรอ?นี่ทำให้อาอวี๋ไม่สามารถยอมรับได้ความโมโหที่อดกลั้นมาหลายปีนี้เกือบจะทำให้เขาสูญเสียสติ“หือ?”แต่ในตอนที่เขาเข้ามาในลานบ้านของตัวเอง กลับพบเห็นความผิดปกติรถยนต์หงฉีคันหนึ่งพลิกคว่ำอยู่ที่ข้างกำแพงอยู่แบบนั้น คุณหลินกลับยืนอ
หลินเฟิงขับรถมาเซราติที่ตู้ไหวมอบให้ไปรับลมกับอวี๋จื่อเสวียนในตอนนี้จีอวิ๋นเจี๋ยก็กลับมาถึงที่ในบ้านของตัวเองแล้วเขาวิ่งกลับไปทางห้องนอนของพ่อด้วยความรีบร้อน และก็ได้เจอกับจีหาวลูกชายของจีอวิ๋นเทียนพี่ชายของตัวเองเด็กที่อายุประมาณหกขวบนั่งอยู่ที่หน้าประตู เล่นปืนฉีดน้ำอยู่กับคนรับใช้ เมื่อเห็นจีอวิ๋นเจี๋ยเข้ามา เขากลับหันเป้าหมายของปืนฉีดน้ำมาที่ตนเอง และฉีดไปที่ใบหน้าของจีอวิ๋นเจี๋ยโดยตรง“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”เมื่อเห็นว่าบนใบหน้าของจีอวิ๋นเจี๋ยถูกฉีดจนเต็มไปด้วยน้ำ เสื้อผ้าก็เปียกชื้น จีหาวตบขาแล้วหัวเราะเสียงดัง จากนั้นชี้จีอวิ๋นเจี๋ย ใช้โคลงกาพย์กลอนพูดเยาะเย้ย:“จีอวิ๋นเจี๋ย มั่วโลกีย์ เรียกพ่อของฉันว่าปู่”“เรียกปู่เรียกได้สนิทสนมขนาดนี้ นายเรียกฉันว่าพ่อ จะได้ไหม?”“นาย!”จีอวิ๋นเจี๋ยจับผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเอง และมองเด็กเกเรคนนี้ด้วยความโมโหได้ยินคำพูดเยาะเย้ยที่ไม่ไว้หน้ากันจากปากของเด็กเวรคนนี้ เขาอยากจะเข้าไปตบหน้าเด็กเกเรคนนี้แรงๆ สักสองครั้งแต่เขาทำไม่ได้นี่คือลูกของพี่ชายของเขา ถ้าเขากล้าแตะต้อง งั้นเขาก็อาจจะต้องถูกพี่ชายของตัวเองกระทืบอย่างรุนแรง“หึ”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”เด็กเกเรโยนปืนฉีดน้ำทิ้ง และหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่งส่วนจีอวิ๋นเจี๋ยก็ลูบของเหลวที่อยู่บนใบหน้าของตัวเอง ความร้อนบางอย่าง และกลิ่นที่ยากจะบรรยายออกมาได้ลอยเข้ารูจมูกของเขาในทันทีเขามองเด็กเกเรคนนั้นที่มีสีหน้าลำพองใจด้วยท่าทีที่บ่งบอกว่านายจะทำอะไรฉันได้ เขากำหมัดของตัวเองจนเสียงดังกรอบแกร่บ“อวิ๋นเจี๋ย นายจะทำอะไร?!”“หรือว่านายยังจะลงมือต่อหลานชายของนาย ต่อหน้าคุณพ่อหรือไง?”“นายใจกล้ามากเลยนะ!”เมิ่งหย่าเห็นจีอวิ๋นเจี๋ยกำหมัดแน่น จึงรีบตะโกนขึ้นเสียงดัง“ผม...ผมเปล่า”จีอวิ๋นเจี๋ยคลายกำปั้นของตัวเองออกด้วยความหงอยเหงาส่วนเด็กเกเรที่อยู่ข้าง ๆ ก็หัวเราะด้วยความกำเริบเสิบสานยิ่งกว่าเดิม ถึงขั้นที่ยังใช้หมัดของตัวเองต่อยไปที่หัวเข่าของเขา ต่อยไปด้วยหัวเราะพูดไปด้วยว่า:“อารอง อาเปลี่ยนไปใจกล้ามากเลยนะ ทำไมเห็นพ่อของผมแล้วไม่คุกเข่าล่ะ?”“หาวเอ่อร์”จีอวิ๋นเทียนที่อยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วและพูดขึ้น“ทำไมเหรอพ่อ?”จีอวิ๋นเจี๋ยยังคิดว่าพี่ใหญ่ของตัวเองจะห้ามปราม แต่คิดไม่ถึงว่าจีอวิ๋นเทียนเพียงแค่ขมวดคิ้วพูดว่า:“ลูกไปแตะต้องเขาทำไม? หรือว่าไม่รังเกียจบ้
“พิษร้ายระดับนี้ไม่ใช่ว่าทั่วไปจะสามารถหามาได้”จีอวิ๋นเทียนส่งสายตาสงสัยของตัวเองไปทางจีอวิ๋นเจี๋ย แล้วพูดอย่างเย็นชาดุดัน: “พ่อของผมเป็นคนที่ตรงไปตรงมา มีชื่อเสียงด้านการผูกมิตร ไม่มีใครที่จะมีโอกาสวางยาพ่อของผมได้”“มีเพียงจีอวิ๋นเจี๋ย”จีอวิ๋นเจี๋ยพูดอย่างเด็ดขาด:“เมื่อวานพ่อของผมเป็นเพราะเรื่องความสงบในแก๊ง อยู่ด้วยกันตามลำพังกับอวิ๋นเจี๋ยชั่วโมงกว่าๆ ผมคิดว่า อวิ๋นเจี๋ยต้องวางยาในเวลานั้น!” “นายมีหลักฐานไหม?”จีว่านหลัวเหลือบตามองลูกชายคนโตของพี่ชายเขาไม่ใช่คนโง่ในหมู่ตระกูลจี คนที่ทะเยอทะยานมากที่สุดก็คือจีอวิ๋นเทียนลูกชายคนโตของพี่ชายกลับกันนั้นเป็นจีอวิ๋นเจี๋ย ปกติทำตามความคิดเห็นของคนอื่นมาโดยตลอด ไม่กล้าล่วงเกินไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร ก็ไม่รู้สึกว่าจีอวิ๋นเจี๋ยจะทำเรื่องแบบนี้ได้กลับกันนั้นน่าจีอวิ๋นเทียนน่าสงสัยมากที่สุด“ผม…ผมไม่ได้วางยาทำร้ายคุณพ่อ ผมจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร?”“พี่ พี่อย่าใส่ความคนดีนะ”จีอวิ๋นเจี๋ยฝืนพูดโต้กลับ“หึ? นายยังกล้าเถียงอีกเหรอ?”จีอวิ๋นเทียนเผยสีหน้าโมโหออกมา เหมือนว่าวินาทีต่อมาจะลงมือสั่งสอนจีอวิ๋นเจี๋ย“ไอ้ตุ๊ด ยังก
“เรื่องสำคัญในตอนนี้ ก็คือหาคนมาช่วยพ่อของนายก่อน ฉันได้ส่งคนไปเชิญหมอเทวดาเลี่ยวของเมืองจิงแล้ว อีกเดี๋ยวเขาคงจะมาถึงแล้ว”ได้ยินคำพูดแบบนี้ของอารองของตัวเอง จีอวิ๋นเทียนถึงได้สะบัดคอเสื้อของน้องชายตัวเองอย่างแรง และตะโกนเสียงต่ำ: “ถือว่านายโชคดีไป!”จีอวิ๋นเจี๋ยโซซัดโซเซไปหลายก้าว ในใจกลับรู้สึกอัดอั้นตันใจอย่างมาก“วางใจเถอะ ยังไงซะพี่ใหญ่ของฉันก็เป็นยอดฝีมือแดนแปรภาพ”“เพียงแค่เขาฟื้นคืนสติกลับมา ใครเป็นคนวางยา และโดนยาพิษได้อย่างไร ฉันคิดว่า เขารู้ดียิ่งกว่าใคร”พูดถึงตรงนี้ จีว่านหลัวก็กวาดสายตาไปมองทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ และพูดอย่างเย็นชา:“ถ้าหากคนที่วางยาเป็นหนึ่งในพวกคุณ ฉันจีว่านหลัวไม่มีทางออมมือเด็ดขาด ลอบฆ่าผู้นำตระกูล มีความผิดมหันต์ จะใช้กฎประจำบ้านโดยตรง!”ได้ยินคำพูดของจีว่านหลัว เมิ่งหย่านิ้วมือสั่นเทา เผยสีหน้าที่ผิดปกติออกมาเล็กน้อยและแอบเหลือบมองจีอวิ๋นเทียนส่วนจีอวิ๋นเทียนกลับแอบพยักหน้าให้กับเธอ บอกให้เธอไม่ต้องเป็นกังวล เรื่องนี้ไม่มีทางมีช่องโหว่อย่างแน่นอนในเมื่อนายท่านถูกพิษอะไร ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาต้นน้ำค้างแข็งเฉียนหยวนชื่อนี้เหมือนกับช
“หือ? จีอวิ๋นเจี๋ย นายจะทำอะไร?!”จีอวิ๋นเทียนเห็นจีอวิ๋นเจี๋ยเดินไปทางพ่อของตัวเอง จากนั้นหยิบยาเม็ดสีเหลืองเข้มออกมาจากในกระเป๋าหน้าอก เขาจึงตะโกนขึ้นเสียงดังไม่รอให้จีอวิ๋นเจี๋ยตั้งตัวได้ จีอวิ๋นเทียนก็เข้าไปปัดยาที่อยู่นมือของจีอวิ๋นเจี๋ยออกและเหยียบจนแหลกละเอียด“หือ? เกิดอะไรขึ้น?”เหตุการณ์ทางด้านของจีอวิ๋นเทียนดึงดูดความสนใจของจีว่านหลัวกับหมอเทวดาเลี่ยว“อารอง เมื่อครู่ไอ้หมอนี่จะให้คุณพ่อทานยาพิษอะไรไม่รู้ โชคดีที่ผมจับได้ และทำลายไปแล้ว”จีอวิ๋นเทียนชี้ยาสีเหลืองเข้มที่ถูกเหยียบจนเป็นผงที่ใต้เท้า“นี่ไม่ใช่ยาพิษอะไร นี่คือ...นี่คือยาที่สหายหลินให้ผมมา บอกว่ามีฤทธิ์พิเศษต่อพิษเย็น สามารถรักษาชีวิตให้คุณพ่อได้ระยะหนึ่ง!”ถึงแม้จีอวิ๋นเจี๋ยจะไม่ค่อยมั่นใจ แต่เพื่อที่จะหลุดพ้นจากการต้องสงสัย จึงพูดอธิบายเสียงดัง“สหายหลิน? สหายหลินบ้าบออะไร?!”เมิ่งหย่าที่อยู่ข้างๆ พูดตะโกนขึ้น: “ฉันดูแล้วเป็นเพราะนายคิดว่าหมอเทวดาอยู่ที่นี่ กลัวว่าพ่อของนายจะถูกคุณเลี่ยวช่วยชีวิต อยากจะถือโอกาสวางยาพิษจนพ่อของนายตายไป!”“อวิ๋นเจี๋ย นายใจร้ายมากจริงๆ!”“ผมเปล่านะ!”จีอวิ๋นเจี๋ยหา