บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 831 - บทที่ 840

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวิธีการควบคุมพลังชี่แท้ที่ช่ำชองถึงขนาดนี้ นี่ไม่มีทางที่เป็นดินแดนที่นักบู๊แดนแปรภาพทั่วไปจะสามารถแตะถึงได้“ขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่าน?”จีว่านหลัวรู้สึกตกตะลึงกับการคาดเดาในหัวใจของตัวเองภายใต้ความตกตะลึง ในใจก็เกิดความหวังขึ้นมาไม่แน่เขาอาจจะสามารถช่วยชีวิตพี่ชายของตัวเองได้จริงๆ“ไอ้หมอนี่...”ในตอนที่จีอวิ๋นเทียนเห็นหลินเฟิงปล่อยเข็มออกไป ดวงตาของเขาก็หดตัวลง ไอ้หมอนี่เป็นนักบู๊ขั้นเซียนเทียนงั้นเหรอ?!หรือว่าเขามีวิธีรักษาจีว่านจ่างให้หายได้จริงๆ?คิดได้ถึงตรงนี้ ในใจของจีอวิ๋นเทียนก็เกิดความกระวนกระวายขึ้นมา“นั่นมัน...เข็มดอกเหมยห้าวิญญาณ?!”หมอเทวดาเลี่ยวในตอนนี้ไม่มีความสงสัยต่อหลินเฟิงอีกต่อไปคนนอกดูความครึกครื้น คนสายเดียวกันดูช่องทางในตอนที่เขาเห็นการลงเข็มและฝีมือของหลินเฟิง ใบหน้าก็ขาวโพลนในทันที และในใจก็เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาเพราะว่าเมื่อครู่นี้ท่าทางที่เขามีต่อวัยรุ่นคนนี้ไม่ดีเท่าไหร่นักเดิมทีเขายังอยากถามถึงผู้อาวุโส หรือว่าที่มาของยาหวงตี๋ล้างพิษจากหลินเฟิง แต่ตอนนี้ดูแล้ว...เมื่อครู่เกรงว่าเขาคงจะพูดจริงสินะ!ยาหวงตี๋

“ผมเพียงแค่ขอร้องคุณหลินถ่ายทอดความรู้ให้นิดหน่อย เลี่ยวจื้อหมิงจะเทิดทูนให้คุณหลินเป็นอาจารย์ของตระกูลเลี่ยวของผมไปตลอดชีวิต”“ตระกูลเลี่ยว?”หลินเฟิงรู้สึกหวั่นไหวจีอวิ๋นเจี๋ยที่อยู่ข้างๆ รีบเข้ามาพูด:“สหายหลิน ตระกูลเลี่ยวอยู่ที่เมืองจิงก็นับว่าเป็นตระกูลร่ำรวย และเป็นหมอทุกรุ่น อีกทั้งมีศูนย์การแพทย์กับโรงพยาบาลของตระกูลจี เป็นตระกูลการแพทย์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจิง”“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง...”หลินเฟิงลูบคางของตัวเอง ในใจกลับมีความคิดเล็กๆ ของตัวเองถ้าหากจะต่อกลอนกับตระกูลหลงและตระกูลถัง หลินเฟิงเพียงคนเดียว เกรงว่ากำลังจะไม่เพียงพอ และทำได้ไม่สำเร็จต่อให้บวกกับจีอวิ๋นเจี๋ยของตระกูลจีก็พูดได้ยากและตระกูลจี...ตระกูลการแพทย์ของเมืองจิง ดูท่าว่าอยู่ที่เมืองจิงมีตำแหน่งค่อนข้างสูง ถ้าหากมีโอกาส หลินเฟิงก็สามารถคบหาได้เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลินเฟิงพยักหน้าพูดว่า: “เห็นแก่ที่คุณจริงใจขนาดนี้ คุณทิ้งที่อยู่เอาไว้แล้วกัน วันหน้าผมมีเวลา จะไปเยี่ยมเยือนเอง”“ดีมากเลยครับ!”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง หมอเทวดาเลี่ยวดีใจจนหนวนเคราสั่นเทา จากนั้นรีบล้วงนามบัตรของตัวเอง ยื่นให้หลินเฟิ

จีอวิ๋นเทียนหรี่ตาลง บอดี้การ์ดกับบริวารของตระกูลจีที่อยู่รอบๆ ล้อมเข้ามาด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด“จีอวิ๋นเทียน นายอยากจะทำอะไร?!”จีอวิ๋นเจี๋ยตะโกนขึ้นด้วยเสียงดุดัน“ทำอะไรงั้นเหรอ?”“หึ”จีอวิ๋นเทียนส่งเสียงเยาะหยัน และหรี่ตาลง: “จีอวิ๋นเทียน เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้วฉันก็ไม่ปิดบังนายแล้ว ถูกแล้วล่ะ ที่พ่อถูกพิษ เป็นฝีมือของฉันจริงๆ”“ใครใช้ใหไอ้แก่นั่นมอบกจิการของตระกูลให้กับแกกันล่ะ?!”“เขาหาเรื่องใส่ตัวเอง!”จีอวิ๋นเทียนหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า: “อีกทั้งไม่เพียงแค่ฉัน แม่เลี้ยงก็เข้าร่วมด้วย และก็คนที่วางยาก็คือเธอ!”“พวกแก...”จีอวิ๋นเจี๋ยมองไปทางลูกน้องของจีอวิ๋นเทียนที่ล้อมรอบเข้ามา เขาทั้งตกตะลึงทั้งโมโห และตะโกนพูดว่า: “หรือว่านายลืมอารองไปแล้วงั้นเหรอ? เรื่องนี้ถ้าหากอารองรับรู้...”“วางใจเถอะ ไอ้โง่นั่นจะไม่มีทางรู้ไปตลอดกาล”จีอวิ๋นเทียนหลุดขำออกมา:“โทษไอ้สารเลวนั่นเลย คิดไม่ถึงว่าจะยื้อเวลาของฉันนานขนาดนี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะหวาดกลัวบริวารเหล่านั้นของเขา ฉันคงจะแตกกับเขาไปนานแล้ว!”“แต่ไม่เป็นไร”จีอวิ๋นเทียนหัวเราะด้วยความดุดันแล้วพูดว่า:“ฉันเจรจากับตระก

“พี่ใหญ่!”จีว่านหลัวไม่มีเวลาสนใจเด็กสารเลวที่อยู่ในมือแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองพบว่าพี่ใหญ่ของเขาไม่รู้ว่ายืนขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่หนวดเคราและผมของพี่ชายของเขาตั้งชัน ดวงตาแดงก่ำ หลอดเลือดเต้นแรง เหมือนกับสัตว์ดุร้ายที่บ้าบิ่น“นี่มัน…ถูกผีเข้าสิงงั้นเหรอ?!”ในใจของจีว่านหลัวเกิดคำนี้ขึ้นมาเขายังไม่ทันได้พูดจา ก็เห็นจีว่านจ่างพี่ใหญ่ของเขาปล่อยหมัดออกมาอีก โจมตีเขาที่ล้มลงอยู่บนพื้น“ไสหัวไป!”จีว่านหลัวโยนจีหาวที่อยู่ในมือไปข้างๆ ตัวเองกลับกลิ้งอยู่บนพื้นเหมือนกับน้ำเต้าอยู่หลายรอบ นี่ถึงได้หลบหมัดของพี่ชายได้อย่างเฉียดฉิวจีว่านหลัวตาแดง จากนั้นก็ปล่อยหมัดกระแทกพื้นจนเป็นหลุมลึกกว่าหนึ่งเมตร“พี่ใหญ่ ผมเอง ว่านหลัว! พี่เป็นอะไร? รีบฟื้นสิ!”น้ำเสียงกระวนกระวายของจีว่านหลัวไม่ได้เข้าหูของพี่ใหญ่ด้วยซ้ำ กลับกันนั้นจีว่านจ่างยิ่งบ้าระห่ำยิ่งกว่าเดิมเขาคำรามออกมา และวิ่งไปโจมตีจีว่านหลัวอีกครั้ง“เร็ว…ส่งคนไปหาคุณหลิน บอกว่า…บอกว่าจีหาวทำลายวิชานิ้วของคุณหลิน พี่ใหญ่…พี่ใหญ่ผีเข้าสิงแล้ว!”จีว่านหลัวสกัดกั้นไปด้วย ตะโกนให้บริวารตระกูลจีอไปรายงานคุณหลินส่วนตรงหน้าวิลล่าขอ

จีอวิ๋นเทียนกระอักเลือดสีดำแดงออกมา เขาทรุดนั่งลงบนพื้น มองไปทางหลินเฟิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ และพูดด้วยความสั่นเทา: “แก...แกทำลายวิทยายุทธของฉัน...แก...แกกล้ามาก...”“พูดมากจริงๆ”หลินเฟิงส่ายหน้า และตบหน้าของเขาหนึ่งครั้งการตบหน้าครั้งนี้ ตบจนจีอวิ๋นเทียนฟันติดเลือดหลุดออกมาหลายซี่“นายมันเป็นสัตว์เดียรัจฉานที่เนรคน กล้าวางแผนลอบฆ่าพ่อแท้ๆ ของตัวเอง พูดว่านายเป็นสัตว์เดียรัจฉานยังนับว่าไว้หน้าแล้วนะ!”“แก...แกตบฉัน แกต้องตายแน่!”แกกล้าตบผู้นำตระกูลจีในอนาคต ที่ถิ่นของตระกูลจี...แก...แกตายแน่!”ไม่ว่าอย่างไรจีอวิ๋นเทียนก็คิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะกล้าลงมือต่อเขา ทันใดนั้นก็อ้าปากที่มีลมรั่วและตะโกนด้วยความโมโหดุดัน“ช่างเถอะ”หลินเฟิงส่ายหน้า จากนั้นหันหน้ากลับไป ตบไหล่ของจีอวิ๋นเจี๋ย และพูดอย่างเรียบเฉย: “ไปเถอะ สหายจี ดูท่าคุณอยากจะระบายเต็มทีแล้ว”“ครับ!”จีอวิ๋นเจี๋ยพยักหน้าด้วยความหนักแน่นสำหรับพี่ชายที่ข่มเหง และเหยียดหยามเขาตั้งแต่เล็กจนโต เขาเกลียดชังจนถึงที่สุดแล้วถึงขั้นที่ว่าเพื่อไม่ให้เขาโมโห จีอวิ๋นเจี๋ยทำถึงที่สุดแล้ว ถึงกับยังประกาศว่าตัวเองชอบผู้ชาย และไม่มี