บทที่ 838

“พี่ใหญ่!”

จีว่านหลัวไม่มีเวลาสนใจเด็กสารเลวที่อยู่ในมือแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมอง

พบว่าพี่ใหญ่ของเขาไม่รู้ว่ายืนขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่

หนวดเคราและผมของพี่ชายของเขาตั้งชัน ดวงตาแดงก่ำ หลอดเลือดเต้นแรง เหมือนกับสัตว์ดุร้ายที่บ้าบิ่น

“นี่มัน…ถูกผีเข้าสิงงั้นเหรอ?!”

ในใจของจีว่านหลัวเกิดคำนี้ขึ้นมา

เขายังไม่ทันได้พูดจา ก็เห็นจีว่านจ่างพี่ใหญ่ของเขาปล่อยหมัดออกมาอีก โจมตีเขาที่ล้มลงอยู่บนพื้น

“ไสหัวไป!”

จีว่านหลัวโยนจีหาวที่อยู่ในมือไปข้างๆ ตัวเองกลับกลิ้งอยู่บนพื้นเหมือนกับน้ำเต้าอยู่หลายรอบ นี่ถึงได้หลบหมัดของพี่ชายได้อย่างเฉียดฉิว

จีว่านหลัวตาแดง จากนั้นก็ปล่อยหมัดกระแทกพื้นจนเป็นหลุมลึกกว่าหนึ่งเมตร

“พี่ใหญ่ ผมเอง ว่านหลัว! พี่เป็นอะไร? รีบฟื้นสิ!”

น้ำเสียงกระวนกระวายของจีว่านหลัวไม่ได้เข้าหูของพี่ใหญ่ด้วยซ้ำ กลับกันนั้นจีว่านจ่างยิ่งบ้าระห่ำยิ่งกว่าเดิม

เขาคำรามออกมา และวิ่งไปโจมตีจีว่านหลัวอีกครั้ง

“เร็ว…ส่งคนไปหาคุณหลิน บอกว่า…บอกว่าจีหาวทำลายวิชานิ้วของคุณหลิน พี่ใหญ่…พี่ใหญ่ผีเข้าสิงแล้ว!”

จีว่านหลัวสกัดกั้นไปด้วย ตะโกนให้บริวารตระกูลจีอไปรายงานคุณหลิน

ส่วนตรงหน้าวิลล่าขอ