บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 531 - บทที่ 540

ในไม่นาน ร่างกายของหลี่ซืออวี่ก็สั่น เธอดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ รีบเงยหน้าขึ้นและถามว่า: “ถ้าเกิดออกจากบ้านตระกูลไป๋ล่ะ? ถ้าเกิดออกจากบ้านตระกูลไป๋ คุณไป๋เจิ้นหัว ท่าน……ท่านยังสามารถที่จะปกป้องฉันได้อยู่รึเปล่า?” “เอ่อ…..”ไป๋เจิ้นหัวเสแสร้งลำบากใจ ส่ายหัวไปมาพูดว่า: “ขอโทษคุณหลี่ซืออวี่ ถ้าออกจากตระกูลไป๋ไป เกรงว่าคุณหลินเฟิงก็จะไม่สามารถที่จะเกรงใจพวกเราแล้ว” หลี่ซืออวี่ตกใจหนักมาก ความสบายใจเมื่อกี้ตกลงไปในเหวอีกครั้งทันที“คุณไป๋ ได้โปรดช่วยฉันด้วย ได้โปรดช่วยอธิบายกัยคุณหลินเฟิงให้ฉัน ฉันแค่...... ฉันแค่สับสน ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างอื่นเลยจริง ๆ ฉันชอบคุณพี่หลินเฟิง ฉัน……”เห็นผู้หญิงคนนี้โง่แบบนี้ ถูกตัวเองเล่นงานได้ง่ายขนาดนี้ ไป๋เจิ้นหัวดูถูกเธอสุดขั้วในใจของเขา แต่การแสดงสีหน้าก็ไม่สามารถที่จะทำออกมาได้เพราะว่าเขาจะผลประโยชน์จากผู้หญิงคนนี้ ทำแผนการของตัวเองให้สำเร็จ“งั้นอย่างนี้”หลังจากที่เสแสร้งครุ่นคิดอยู่สักพัก ไป๋เจิ้นหัวไปข้างหน้า ใจดีช่วยพยุงหลี่ซืออวี่ขึ้นจากพื้น และแอบกระซิบข้างหูของเธอว่า: “จะให้คุณหลินปล่อยคุณไป เกรงว่าจะไม่มีวิธีแล้ว”“เรื่องราวมาถ

“เที่ยว?”เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหลินเสวี่ยฮุ่ยในสายโทรศัพท์ชะงักงันไปชั่วครู่“แล้วหลี่ซืออวี่....”“วางใจเถอะเสวี่ยฮุ่ย ฉันกับซืออวี่เป็นเพียงความเข้าใจผิดกัน พวกเราไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ กันทั้งนั้น”เมื่อได้ยินหลินเฟิงพูดแบบนี้ หลินเสวี่ยฮุ่ยก็นิ่งอึ้งไปทันทีโทรศัพท์ในมือตกลงบนพื้นเสียงดัง “ตุ่บ” “เสวี่ยฮุ่ย? เสวี่ยฮุ่ย?”เสียงของหลินเฟิงดังออกมาจากโทรศัพท์“แม่...หนูไม่ได้ยินผิดใช่ไหม? แม่? แม่รีบหยิกหนูหน่อย นี่คือเรื่องจริงใช่ไหม?”หลินเสวี่ยฮุ่ยมองไปทางแม่ของตัวเองด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่อยากจะเชื่อ“เด็กโง่”จ้าวเฉียวอวิ๋นยิ้มแล้วส่ายหัว ก่อนจะเดินไปทำอาหาร“เฮ้ เฮ้ เฮ้ พี่หลินเฟิง ฉันยังอยู่ ฉันยังอยู่”หลินเสวี่ยฮุ่ยกลับมามีชีวิตชีวาเหมือนปกติในทันทีเธอรีบเก็บโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากพื้นแล้วรีบพูดว่า “ไปเที่ยวกันวันมะรืนใช่ไหม? ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา โรงเรียนก็ปิดเทอมพอดีด้วย” “งั้นเป็นอันตกลงแล้ว?”“ใช่!”หลังจากที่วางสายแล้ว หลินเสวี่ยฮุ่ยก็ส่งเสียงร้องดีใจก่อนจะโถมตัวลงบนโซฟา“ฮ่า ฉันรู้มานานแล้วว่าหลี่ซืออวี่ผู้หญิงคนนั้นต้องตั้งใจหลอกลวงพี่หลินเฟิงแ

“ก่อนหน้านี้ให้เกียรตินายนายกลับไม่รับไว้ จะเอาหัวใจมังกรใต้พื้นดินที่มีเพียงหนึ่งเดียวจากตระกูลไป๋ของฉันไปให้ได้ หึ ถ้าหากว่าหัวใจมังกรใต้พื้นดินยังอยู่ ลูกสาวของฉันแต่งงานกับสำนักเสินฉือจะต้องเปลืองแรงขนาดนี้เหรอ?”“นายเอาหัวใจมังกรใต้พื้นดินออกไปจากตระกูลไป๋ของเราไป และตระกูลไป๋เราก็ยังอุทิศคุณให้กับสำนักเสินฉือด้วย เมื่อคิดแบบนี้แล้วก็ถือว่าหายกันแล้วเถอะ!”ไป๋เจิ้นหัวที่มีสีหน้ายิ้มแย้มด้วยความกระตือรือร้น แต่ในใจลึก ๆกลับแอบคิดวางแผนอยู่เงียบ ๆไป๋ชิงเฉี่ยนที่อยู่ด้านข้างมองพ่อของตัวเองที่แสดงสีหน้าออกมาเช่นนี้ ในใจก็รู้สึกกระวนกระวายอย่างมากหลังงานเลี้ยงอาหารเย็นไป๋ชิงเฉี่ยนมาที่ห้องหนังสือของไป๋เจิ้นหัว“พ่อ พ่อคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่?”ลูกสาวของตัวเองถามขึ้นอย่างตรงไปตรงมา แววตาของไป๋เจิ้นหัวเคร่งขรึม ก่อนจะพูดออกมาอย่างใจเย็น “ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละ ลูก ท้องฟ้ามืดแล้ว รีบเข้านอนล่ะ”“มันเกี่ยวข้องกับคู่หมั้นที่พ่อเคยพูดก่อนหน้านี้หรือเปล่า?”ไป๋ชิงเฉี่ยนพูดขึ้นมาอย่างเป็นกังวล “พ่อ ถ้าพ่อวางแผนเรื่องที่ไม่เป็นผลดีกับหลินเฟิง หนูขอแนะนำว่าให้พ่อหยุดมือทันที”“ลูกจ

“ใช่ครับ” หลินเฟิงพยักหน้า“ชิ บนโลกนี้ แมวหมาที่ไหนก็กล้ามาร่วมดูความครึกครื้น”ชายชราเห็นหลินเฟิงมั่นอกมั่นใจ สายตามีไหวพริบ จึงรู้ว่าหลินเฟิงมีความสามารถอยู่บ้าง ไม่แน่อาจจะเป็นปรมาจารย์กำลังภายในแต่ดูจากพวกคนที่เขาเพิ่งตีจนหนีไป การรับลูกศิษย์ของโรงบู๊หยินเฉวียนนี้ไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่เขาคิดแน่นอนไม่แน่อาจจะยังมีเทพปรมาจารย์ปรากฏตัวขึ้นอีกมากมายผู้ชายวัยรุ่นอย่างหลินเฟิง ถ้าหากไม่มีคนคุ้มครอง เกรงว่าตายไปก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าตายอย่างไรชายชราพูดด้วยความเหยียดหยามและโบกมือ: “ไอ้หนุ่มหลินเฟิง ฉันเกลี้ยกล่อมให้นายมาจากที่ไหนก็กลับไปที่นั่นเถอะ!”“เมื่อครู่นายก็เห็นแล้ว ฉันเพียงแค่เดินทางไปที่โรงบู๊หยินเฉวียนก็ถูกมือสังหารลอบโจมตีอย่างไม่มีเหตุผล ถ้าหากเป็นนาย นายจะทนได้เหรอ?”ไม่รอให้หลินเฟิงตอบสนอง หลานสาวที่อยู่ข้างกายชายชราก็ยิ้มพูด:“พี่ชาย ฉันดูพี่หน้าตาหล่อเหลาดี อย่าเอาชีวิตมาทิ้งไว้ในสถานที่ลึกลับแบบนี้ ฟังคำพูดคุณปู่ของฉัน พี่รีบกลับไปเถอะ!”เห็นปู่หลานสองคนดูถูกตัวเอง หลินเฟิงก็ไม่ได้หงุดหงิด เขายิ้มบางพูดขึ้น: “การรับสมัครลูกศิษย์ของโรงบู๊หยินเฉวียน อันที่จริ

“ติ๊ง!”ชายชุดดำคนหนึ่งฟันดาบโค้งที่อยู่ในมือไปที่ไหล่ของหลินเฟิง และเกิดเป็นเสียงของโลหะกระทบกันออกมา“ฮะ? นี่มัน...กำลังภายในปล่อยออกมาข้างนอก เทพปรมาจารย์?!”ชายชรามองเห็นภาพนี้ ตกตะลึงจนอ้าปากค้างแต่นี่ยังไม่จบหลินเฟิงเปลี่ยนจากฝ่ามือเป็นกรงเล็บ จิกไปที่ข้อมือของชายชุดดำ และแย่งชิงดาบโค้งที่อยู่ในมือของเขามา จากนั้นฟาดฟันลงไป ทันใดนั้นศีรษะของคนชุดดำสองหัวที่มีสีหน้าตกตะลึงลอยออกไป“คุณหลิน ผมหนุนกำลังคุณ!”ห่างออกไประยะหนึ่ง เหยาปินที่สวมชุดสูทสีดำที่ทรุดโทรมก็พุ่งเข้ามา เขาเปลี่ยนแปลงกระบวนท่า จากนกใหญ่ที่บินขึ้นสูงเปลี่ยนเป็นเสือดุ ปล่อยหมัดและเท้าเพียงเล็กน้อยก็ต่อยคนชุดดำสองคนกระเด็นออกไป“เหยาปิน แกมันไอ้คนทรยศ!”เห็นเหยาปินลงมือช่วยหลินเฟิง โอวหยางชิ่งส่งเสียงตวาดด่าทอที่ดุดัน และโมโหจนตัวสั่นไปหมด“หึ ฉันติดตามสำนักเสินฉือของพวกเธอมาหลายปีขนาดนี้ พวกเธอกลับระแวดระวังฉันเหมือนกับฉันเป็นโจร มองกลับไปที่คุณหลิน ไม่เพียงไว้ชีวิตฉัน แถมยังให้คำแนะนำกระบวนท่าศิลปะการต่อสู้กับฉัน”“พวกเธอสำนักเสินฉือมีวันนี้ ก็หาเรื่องใส่ตัวเอง!”“หมัดพยัคฆ์ร้าย!”เหยาปินเป็นคนที่มี