บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 421 - บทที่ 430

ถึงเวลาเขาจ่ายเงินนิดหน่อยใช้เส้นสายจัดการก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้วเขาแสร้งทำเป็นตกตะลึงแล้วพูดขึ้น: “อย่าสิสหาย เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง ทำไมคุณต้องเดือดร้อนไปจนถึงเชิงถังด้วยล่ะ”“หุบปาก” หลินเฟิงตบไปที่ใบหน้าของเขาเจี่ยงชุนกวงเลือดไหลออกจากมุมปาก ในใจก็แอบด่าทอ: แม่งเอ๊ย ให้เกียรติแล้วยังจะไม่สนใจอีกนะหลินเฟิงโทรศัพท์ไปยังห้องทำงานประธานเชิงถังทันที แต่ว่าในตอนนี้ถังหว่านไม่อยู่ คนที่รับสายก็คือเลขาน้อยของถังหว่านเธอรู้ถึงความสัมพันธ์ของถังหว่านกับหลินเฟิงเป็นอย่างดี เมื่อได้ยินเสียงของหลินเฟิงก็พูดด้วยความเคารพทันที: “คุณหลินมีธุระอะไรไหม?”“ผู้จัดการของเชิงถังพลาซ่าชื่อว่าอะไร”เลขาน้อยรีบตรวจสอบดุ: “เจี่ยงชุนกวง”“ไอ้หมอนี่กำเริบเสิบสานอย่างมาก สามารถเรียกรปภ. ยี่สิบกว่าคนมาลงมือกับผมได้ โชคดีที่ผมเคยฝึกฝนมาก่อน นี่ถ้าเป็นลูกค้าคนอื่น ๆ พบเจอกับคนแบบนี้จะไม่ถูกตีตายพอดีเหรอ”หลินเฟิงน้ำเสียงแฝงไปด้วยความโมโหเลขาน้อยตกตะลึงอย่างมาก: “มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?”“ขอโทษ คุณหลิน นี่เป็นความสะเพร่าของพวกเรา ฉันจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้ จะต้องจัดการเรื่องนี้อย่างเข้มงวดแน่นอน” เลขาน้อ

ฉินอิ๋งเกาหัวแล้วพูดขึ้น: “ฉันกลับรู้สึกว่าเป็นไปไม่ค่อยได้นะ”“ในเมื่อพวกเราสองตระกูลมีความแค้นต่อกันมากมาย”“แล้วจะยังไงล่ะ ไม่ต้องกลัว ไม่ว่าจะมาในรูปแบบไหนก็มีวิธีรับมือ ตอนนี้พวกเรากองกำลังใหญ่โต มีอะไรให้ต้องกลัว” ถังหว่านพูดอย่างสบายใจฉินอิ๋งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าอย่างเห็นด้วย คิดว่าคุณหนูใหญ่พูดได้มีเหตุผลนิดหน่อยตัวเองไม่ใช่คนที่จะเป็นหัวหน้าได้ มีบางครั้งคิดเยอะเกินไปผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูห้องชาก็ถูกคนผลักออกเซี่ยงตงเซิงเดินเข้ามาก่อน ด้านหลังของเขายังมีหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งเดินตามมานั่นก็คือเซี่ยงหลงลูกคนโตของตระกูลเซี่ยง“คุณหนูถังมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอครับ ผมไม่ได้ต้อนรับด้วยตัวเอง เสียมารยาทจริง ๆ ครับ” เซี่ยงตงเซิงหัวเราะเสียงดังถังหว่านก็เผยรอยยิ้มมืออาชีพออกมาแล้วพูดขึ้น: “เถ้าแก่เซี่ยงงานยุ่ง จะเหมือนกับคนว่างงานอย่างฉันที่ไหนกันคะ”“ไม่ทราบว่าคุณเซี่ยงครั้งนี้เรียกฉันมามีเรื่องอะไรเหรอคะ?”เซี่ยงตงเซิงหัวเราะเยาะ: “ครั้งนี้ไม่ได้เป็นผมที่ต้องการพบคุณหนูถัง แต่เป็นลูกชายของผม”พูดจบ เซี่ยงหลงก็นั่งลงตรงข้ามทั้งสองคนจากนั้นก็เงยหน้ามองทั้งสองคน

เซี่ยงตงเซิงพูดอย่างเหยียดหยาม “สาวน้อย ตรงนี้ไม่มีสิทธิ์ให้เธอพูดจา”ถังหว่านมองไปทางฉินอิ๋งแล้วพูดเสียงเบา “ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ตระกูลเซี่ยงจะไม่ฆ่าฉันหากยังไม่ได้ตำรับยาประสานพลังมาก่อน”“ฉันไม่มีทางเป็นอะไร เธอรีบกลับบ้านไปแจ้งพ่อแม่ของฉันให้พวกเขาเตรียมเงินหนึ่งหมื่นล้านบาทให้พร้อม หลังจากนั้นก็แจ้งให้หลิงเฟิงรู้ ให้เขาเอาตำรับยาประสานพลังกับเงินหนึ่งหมื่นล้านบาทมาช่วยฉัน”ตอนนี้เธอก็เชื่อได้แค่ว่าหลินเฟิงจะสามารถช่วยตัวเองได้ฉิงอิ๋งเห็นแบบนี้ก็ทำได้เพียงแต่พยักหน้าอย่างจนปัญญามองดูถังหว่านถูกคนตระกูลเซี่ยงพาขึ้นรถไป ฉิงอิ๋งก็ไม่กล้าที่จะอืดอาดยืดยาดแม้แต่น้อย เธอรีบโทรศัพท์ไปหาหลินเฟิงทันที......หลินเฟิงที่อยู่ที่อ่าวเทียนสุ่ยได้รับสายโทรศัพท์จากฉิงอิ๋งก็ตกตะลึงคิดไม่ถึงว่ากลางวันแสก ๆ ถังหว่านจะถูกคนลักพาตัวไปแล้ว แม้แต่ฉินอิ๋งก็ยังได้รับบาดเจ็บด้วยถึงแม้ว่าฉิงอิ๋งจะไม่ใช่อัจฉริยะด้านการต่อสู้ แต่หลังจากที่เรียนรู้วิธีการปล่อยพลังหัตถ์สายฟ้าก็ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว จัดการฉินอิ๋งได้ในวินาทีเดียวดูท่าว่าตระกูลเซี่ยงจะมีผู้มีฝีมือสูงสินะเขาไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย ก่อน

หลานเฟยตกตะลึงในทันที ตัวเองทำได้เงียบเชียบขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่ายังถูกจับได้อีก?ในเมื่อถูกจับได้แล้ว เธอก็ไม่แอบซ่อนอีกต่อไป“ใครให้ความกล้ากับพวกนายที่กล้าลักพาตัวคุณหนูตระกูลถัง รีบปล่อยคนไปซะ แล้วจะไว้ชีวิตพวกนาย”เสียงหัวเราะเยาะดังออกมาจากลานจอดรถใต้ดินที่ว่างเปล่า“อุ๊ยอุ๊ยอุ๊ย เป็นเด็กผู้หญิงซะด้วย ไอ้คนสกุลหลินคนนั้นไม่ได้มาด้วยเหรอ?”“หึ เขามาแล้วจะมีประโยชน์อะไร? เจ๊คนเดียวก็เพียงพอที่จะจัดการพวกนายได้แล้ว” หลานเฟยพูดออกมาอย่างเหยียดหยาม“หึหึ ดูเหมือนว่าพวกคุณจะฟังไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณชายเซี่ยงพูดนะ งั้นก็ไปตายซะเถอะ”หลานเฟยขมวดคิ้วแน่น คิดไม่ถึงว่าคนที่พูดคนนี้จะไม่ใช่เซี่ยงหลง?ในตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็มีลมกระโชกแรงพัดเข้ามาที่ตัวเองทันใดนั้นหลานเฟยก็หลบออกไปทันที แต่ลมที่แรงราวกับใบมีดแหลมคมนั้นตัดโดนเส้นผมที่ด้านหน้าของเธอเธอตกใจจนหน้าถอดสี และตกตะลึงอย่างมาก “รวดเร็วเป็นอย่างมาก”หลานเฟยอาศัยสัญชาตญาณหลบหลีกการโจมตีนี้ แต่พรรคพวกด้านหลังของเธอกลับไม่ได้โชคดีแบบนี้พวกเขาไม่ได้มีความสามารถเท่าหลานเฟย และยิ่งไปกว่านั้นลานจอดรถใต้ดินก็มืดจนมองไม

เมื่อหลินเฟิงเห็นก็พยักหน้าเงียบ ๆ“ไอ้สารเลว นายเนี่ยนะอยากฆ่าฉัน?” ชายคนนั้นตวาดด้วยความโมโห และเดินตรงไปทางหวงเฮ่อหวงเฮ่อยกมีดขึ้นมา ก่อนจะมีแสงเยือกเย็นแวบผ่านทั้งสองร่างผสานกันสีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก ก่อนที่รูม่านตาจะขยายกว้างขึ้นก่อนที่บนหน้าอกจะรู้สึกเย็นยะเยือกเมื่อก้มลงมอง รอยเลือดลึกบนหน้าอกปรากฏขึ้นมา หัวใจก็ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน“นี่มัน...เป็นไป...ไม่ได้”“พรวด” เลือดพุ่งทะลักออกมาชายคนนั้นล้มลงไปกับพื้นเสียงดังตุบ ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อตัวเองผ่านการสู้รบมาหลายร้อยครั้ง สังหารนักสู้มือฉกาจมาตั้งเท่าไหร่ คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะพ่ายแพ้ให้กับน้ำมือของคนวัยกลางคนหวงเฮ่อเก็บดาบในครั้งเดียว การเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วมันง่ายดายราวกับเมื่อสักครู่เพียงแค่เฉือดไก่ธรรมดาทั่วไปหลานเฟยที่เป็นล้มนั่งอยู่ที่พื้นก็รู้สึกตกตะลึง ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่? หรือว่าจะเป็นปรมาจารย์อันดับสวรรค์?หลินเฟยค่อย ๆ เดินไปข้าง ๆ หลานเฟย และวางมือลงบนไหล่ของเธอพร้อมกับบีบเบา ๆ“อ๊ะ....” หลานเฟยส่งเสียงร้องออกมาทันทีหลินเฟิงค่อย ๆพูด “แขนของคุณหักแล้ว ออกจากที่นี้ไปก่อ