หลานเฟยตกตะลึงในทันที ตัวเองทำได้เงียบเชียบขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่ายังถูกจับได้อีก?ในเมื่อถูกจับได้แล้ว เธอก็ไม่แอบซ่อนอีกต่อไป“ใครให้ความกล้ากับพวกนายที่กล้าลักพาตัวคุณหนูตระกูลถัง รีบปล่อยคนไปซะ แล้วจะไว้ชีวิตพวกนาย”เสียงหัวเราะเยาะดังออกมาจากลานจอดรถใต้ดินที่ว่างเปล่า“อุ๊ยอุ๊ยอุ๊ย เป็นเด็กผู้หญิงซะด้วย ไอ้คนสกุลหลินคนนั้นไม่ได้มาด้วยเหรอ?”“หึ เขามาแล้วจะมีประโยชน์อะไร? เจ๊คนเดียวก็เพียงพอที่จะจัดการพวกนายได้แล้ว” หลานเฟยพูดออกมาอย่างเหยียดหยาม“หึหึ ดูเหมือนว่าพวกคุณจะฟังไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณชายเซี่ยงพูดนะ งั้นก็ไปตายซะเถอะ”หลานเฟยขมวดคิ้วแน่น คิดไม่ถึงว่าคนที่พูดคนนี้จะไม่ใช่เซี่ยงหลง?ในตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็มีลมกระโชกแรงพัดเข้ามาที่ตัวเองทันใดนั้นหลานเฟยก็หลบออกไปทันที แต่ลมที่แรงราวกับใบมีดแหลมคมนั้นตัดโดนเส้นผมที่ด้านหน้าของเธอเธอตกใจจนหน้าถอดสี และตกตะลึงอย่างมาก “รวดเร็วเป็นอย่างมาก”หลานเฟยอาศัยสัญชาตญาณหลบหลีกการโจมตีนี้ แต่พรรคพวกด้านหลังของเธอกลับไม่ได้โชคดีแบบนี้พวกเขาไม่ได้มีความสามารถเท่าหลานเฟย และยิ่งไปกว่านั้นลานจอดรถใต้ดินก็มืดจนมองไม
“ทำไมฉันไม่เคยได้ยินในการจัดอันดับโลกมาก่อน?”เธอเป็นปรมาจารย์อันดับที่ยี่สิบของการจัดอันดับโลก บุคคคลนี้ก็เกือบจะฆ่าตัวเองในชั่วพริบตาความสามารถของบุคคลนี้อย่างน้อยก็เป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกของการจัดอันดับโลก แต่ปรมาจารย์สิบอันดับแรกนั้นเธอต่างก็รู้จักทั้งหมดไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีคนที่เก่งเรื่องวิชาตัวเบากับวิชากรงเล็บแบบนี้ชายร่างผอมหัวเราะเยาะ “การจัดอันดับโลก? สาวน้อยดูเหมือนว่าคุณจะยังไม่รู้ว่าเหนือฟ้ายังมี เหนือคนยังมีคนมันหมายความอย่างไรสินะไม่ใช่ว่าปรมาจารย์ทุกคนในโลกจะไปแย่งชิงชื่อเสียงจอมปลอมแบบนี้”หลานเฟยตกตะลึง ไม่ใช่ปรมาจารย์อันดับโลก แต่คนผู้นี้มีความเชี่ยวชาญเรื่องของศิลปะการต่อสู้อย่างมาก ก็ต้องเป็นปรมาจารย์สำนักแน่นอนตัวเองดูถูกปรมาจารย์ในเมืองเจียงโจวต่ำไปจริง ๆ!เมื่อชายร่างผอมเห็นสีหน้าท่าทางที่เสียใจของเธอ ก็หัวเราะเยาะขึ้นมาทันที“ทำไมล่ะ? เสียใจงั้นเหรอ?”หลานเฟยกัดฟันแล้วพูดขึ้นว่า “เรื่องมาถึงตอนนี้ จะฆ่าหรือหั่นเป็นชิ้น ๆ ก็ลงมือเลย ไม่จำเป็นต้องพูดไร้สาระให้มากมาย”ในฐานะนักบู๊คนหนึ่ง เธอพร้อมที่จะตายอยู่แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เธอก็ไม่ได
เมื่อหลินเฟิงเห็นก็พยักหน้าเงียบ ๆ“ไอ้สารเลว นายเนี่ยนะอยากฆ่าฉัน?” ชายคนนั้นตวาดด้วยความโมโห และเดินตรงไปทางหวงเฮ่อหวงเฮ่อยกมีดขึ้นมา ก่อนจะมีแสงเยือกเย็นแวบผ่านทั้งสองร่างผสานกันสีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก ก่อนที่รูม่านตาจะขยายกว้างขึ้นก่อนที่บนหน้าอกจะรู้สึกเย็นยะเยือกเมื่อก้มลงมอง รอยเลือดลึกบนหน้าอกปรากฏขึ้นมา หัวใจก็ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน“นี่มัน...เป็นไป...ไม่ได้”“พรวด” เลือดพุ่งทะลักออกมาชายคนนั้นล้มลงไปกับพื้นเสียงดังตุบ ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อตัวเองผ่านการสู้รบมาหลายร้อยครั้ง สังหารนักสู้มือฉกาจมาตั้งเท่าไหร่ คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะพ่ายแพ้ให้กับน้ำมือของคนวัยกลางคนหวงเฮ่อเก็บดาบในครั้งเดียว การเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วมันง่ายดายราวกับเมื่อสักครู่เพียงแค่เฉือดไก่ธรรมดาทั่วไปหลานเฟยที่เป็นล้มนั่งอยู่ที่พื้นก็รู้สึกตกตะลึง ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่? หรือว่าจะเป็นปรมาจารย์อันดับสวรรค์?หลินเฟยค่อย ๆ เดินไปข้าง ๆ หลานเฟย และวางมือลงบนไหล่ของเธอพร้อมกับบีบเบา ๆ“อ๊ะ....” หลานเฟยส่งเสียงร้องออกมาทันทีหลินเฟิงค่อย ๆพูด “แขนของคุณหักแล้ว ออกจากที่นี้ไปก่อ
“เอาของที่ผมต้องการมาด้วยหรือเปล่า?” เซี่ยงหลงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาหลินเฟิงค่อย ๆหยิบเช็คหนึ่งหมื่นล้านบาทกับตำรับยาปรับประสานพลังออกมาจากในกระเป๋าแล้วพูดขึ้นว่า “นี่ก็คือของที่คุณต้องการ”เซี่ยงหลงยื่นนิ้วมือมาเกี่ยวแต่ทว่าหลินเฟิงกลับเก็บสิ่งของเข้ากระเป๋าอีกครั้ง“ปล่อยถังหว่านซะ”เซี่ยงหลงขมวดคิ้ว “นี่คุณกำลังเจรจาข้อตกลงกับผมงั้นเหรอ?”ฉินเสี่ยวเทียนเอ่ยอย่างเหยียดหยาม “ผมว่านะเซี่ยงหลง นี่เป็นการค้าขายยื่นหมูยื่นแมว พวกเราเอาของมาแล้ว คุณก็ควรปล่อยคนได้แล้ว”“ฮ่าฮ่าฮ่า....”ทันใดนั้นเสียงหัวเราะของเซี่ยงหลงก็ดังขึ้น: “พวกคุณมีคุณสมบัติอะไรที่จะมาเจรจาข้อตกลงกับผม?”ฉินเสี่ยงเทียนพูดด้วยน้ำเสียงโมโห “ผมสั่งคุณในฐานะนายกรัฐมนตรีเจียงโจว สิ่งที่คุณทำอยู่มันเข้าข่ายลักพาตัว”“นายกรัฐมนตรีเจียงโจว? คิดว่าอะไรซะอีก?” เซี่ยงหลงกรอกตาไปมา“นาย...” ฉินเสี่ยวเทียนก็ถูกน้ำเสียงการพูดของเขาทำให้โกรธจนเลือดขึ้นสมองทันทีไม่ว่าอย่างไรก็ตามเขาก็คือบุคคลสำคัญในเจียงโจว คิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มคนนี้จะไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยแบบนี้เขาทนได้ที่ไหนกันเขาโกรธจนอยากจะพุ่งออกไปทันทีอยากจ
เมื่อเห็นว่าจะต้านทานไม่ไหว หนิงเวยก็ลงมือทันทีแส้ยาวที่ราวกับงูพิษฟาดไปทางหวงเฮ่อต้อนเขาจนใช้ได้เพียงแค่ยกมีดมาขวางเอาไว้หนิงข่ายคว้าโอกาสไว้ทันทีแล้วเข้าไปหนุนกำลังใบหน้าที่ดุร้ายพูดขึ้น “แม่ง ฉันกับน้องสาวบำเพ็ญวิทยายุทธจนสำเร็จเป็นเทพ เป็นพวกนายกลุ่มนี้ที่ใส่ร้ายพวกเราจนถูกไล่ออกจากตระกูล”“ไม่เคารพต่อพระเจ้า สมควรถูกฆ่า”เมื่อเห็นท่าทางที่บ้าคลั่งของเขา หวงเฮ่อก็ว่าปัญญาอ่อนในใจทันใดนั้นเขากลับทิ้งมีดแล้วถอยหลังทันทีแต่การโจมตีของสองพี่น้องกลับไม่ลดลงเลยในมือของหวงเฮ่อไม่มีมีดแล้ว การต่อสู้แบบหนึ่งต่อสองจึงยากขึ้นไม่นานก็พลาดท่า ถูกทั้งสองคนเตะกลับมาทันที“หึ”สองพี่น้องหัวเราะเยาะและพูดอย่างเหยียดหยาม “ความสามารถแค่นี้ ก็กล้ามาอวดต่อหน้าพวกเราสองพี่น้องแล้วงั้นเหรอ?”ใบหน้าของหวงเฮ่อเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะเลือดลมสูบฉีด ตัวเองไม่สามารถสู้กับอีกฝ่ายตัวเดียวได้ เขาคิดไม่ถึงว่าตระกูลเซี่ยงจะมีปรมาจารย์ที่มากมายขนาดนี้ดูท่าว่าเพื่อล้างแค้นให้ลูกชายจะยากขึ้นไปอีกขั้นเมื่อคิดมาถึงตรงนี้เขาไม่เพียงแต่ตำหนิตัวเองเท่านั้นถังหว่านที่อยู่ข้าง ๆ คิดว่าปรมาจารย์ที่หล
“อ๊าก...” หนิงข่ายส่งเสียงออกมาอย่างน่าเวทนาพร้อมกับกริชที่หลุดออกจากมืออวัยวะภายในราวกับถูกรถบรรทุกชนอย่างแรง หน้าอกก็ยุบจนเป็นหลุม และกระเด็นออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด“ตึง” เสียงดังขึ้น พร้อมกับร่างที่ล้มลงกับพื้นอย่างแรงเลือดไหลออกมาเต็มปาก“พี่ใหญ่” หนิงเวยที่เห็นพี่ชายของตันเองได้รับบาดเจ็บ ก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ก่อนจะจับแส้ที่เหลืออยู่อีกครึ่งไว้แน่นแล้วฟาดใส่เข้าที่หัวของหลินเฟิงหลินเฟิงไม่ได้มองเธอเลยสักนิด กลับยกมือขวาขึ้นและคว้าแส้ของหนิงเวยไว้ในทันทีหนิงเวยมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็ตกใจจนหน้าถอดสี ก่อนจะพยายามดึงแส้ยาวด้วยมือทั้งสองข้างแต่หลินเฟิงก็มั่นคงราวกับเป็นภูเขา ไม่ขยับเขยื่อน“คุณก็มีแรงแค่นี้งั้นเหรอ?”หลินเฟิงเยาะเย้ยด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เมื่อพูดจบก็ออกแรงดึง พื้นที่ใต้เท้าของหนิงเวยรองรับน้ำหนักพละกำลังนี้ไม่ไหวจึงแตกออกเป็นเสี่ยง ๆทันที ทำให้เธอลืนไหลออกไปหลายเมตรและยิ่งเข้าใกล้หลินเฟิงมากขึ้นเรื่อย ๆ“นาย...ฉันจะสู้กับนายเอง” หนิงเวยมองเห็นพละกำลังที่ไม่สามารถเทียบกับหลินเฟิงได้ก็ไม่ดึงกับหลินเฟิงอีกต่อไป แล้วจะเหยียบใต้เท้าอย่างแรงคน
“ดี ดี ดี คุณไม่ทำให้ผมผิดหวังจริง ๆ”เซี่ยงหลงพูดคำว่าดีสามครั้ง ชื่นชมหลินเฟิงอย่างเกินความเป็นจริง: “ถ้าคุณตายเร็วเกินไปงั้นก็น่าเบื่อแย่”หลินเฟิงหันหน้ามาช้า ๆ จากนั้นมองไปทางเซี่ยงหลง ในฐานะปรมาจารย์ เขารู้ตั้งนานแล้วว่าเซี่ยงหลงต่างหากที่เป็นคนที่ความสามารถแข็งแกร่งที่สุดในห้องทำงานแห่งนี้แต่หลินเฟิงยังคงไม่เห็นเข้าอยู่ในสายตาจากนั้นชี้ไปที่เท้าของตัวเองช้า ๆ: “เห็นแก่ที่คุณลำบากบำเพ็ญตน คุกเข่าขอโทษถังหว่าน ผมจะพิจารณาไว้ชีวิตคุณไม่ให้ตาย”“ฮ่าฮ่าฮ่า...”เซี่ยงหลงกลับหัวเราะเสียงดัง: “ไอ้หนุ่ม นายกล้าใช้ให้ฉันคุกเข่าให้นายงั้นเหรอ?”โอวหยางชิ่งที่อยู่ด้านข้างหัวเราะเยาะ: “ครั้งที่แล้วคนที่กล้าพูดกับอาหลงแบบนี้ ถูกหั่นเป็นแปดชิ้นใหญ่ ๆ แล้ว”เซี่ยงหลงดึงเสื้อคลุมที่อยู่บนตัวออกทันที: “ไอ้หนุ่ม วันนี้ฉันจะให้นายได้เปิดโลกว่าอะไรที่เรียกว่าความสามารถของขั้นเทพ”“อะไรนะ? ความสามารถขั้นเทพ?” ฉินเซี่ยวเทียนได้ยินแบบนี้ก็ตกตะลึงอย่างมากเซี่ยงหลงคนนี้อายุยังไม่ถึงสามสิบหรอกมั้ง? แต่กลับถึงระดับขั้นเทพแล้ว?นี่มันอัจฉริยะระดับไหนกันนะ?เซี่ยงหลงตวาดด้วยความโมโห แล้วรวบรวม
วินาทีต่อมาหลินเฟิงปล่อยชี่แท้ออกมา ชี่แท้สีขาวบริสุทธิ์ไม่มีสิ่งปนเปื้อนใด ๆ แทบจะใกล้เคียงกับสีโปร่งใส อีกทั้งชี่แท้เกาะกลุ่มกันอยู่บนตัวของหลินเฟิง เหมือนกับเป็นเสื้อเกราะล่องหนเมื่อย้อนกลับมาดูชี่แท้ของเซี่ยงหลง ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบเทียบกับหลินเฟิงแล้วต่างกันเหมือนฟ้ากับดิน“นายก็อยู่ในขั้นเทพเหรอ?” เซี่ยงหลงตกตะลึงอย่างมาก ไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเองด้วยซ้ำหวงเฮ่อเห็นแบบนี้ก็ไม่อยากจะเชื่อ: “นี่...ชี่แท้ของหลินเฟิงบริสุทธิ์ถึงขั้นนี้เลยเหรอ?”“นี่เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีคนที่จะทำให้ชี่แท้บริสุทธิ์ได้ถึงขั้นนี้” ฉินเซี่ยวเทียนส่ายหน้าติดต่อกันแล้วคิดว่านี่มันเป็นไปไม่ได้คนทั่วไปทำไมได้จริง ๆ นั่นแหละ แต่หลินเฟิงเหยียบเข้าขั้นเทพสองครั้ง ชี่แท้บริสุทธิ์ทั้งสองครั้ง ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้มองดูหลินเฟิงควบคุมชี่แท้ได้อย่างดีเลิศ และชี่แท้ที่บริสุทธิ์ถึงขั้นนี้ เซี่ยงหลงเดือดเป็นฟืนเป็นไฟตั้งแต่เล็กเขาถูกเรียกว่าเป็นอัจฉริยะ เขาไม่เชื่อและไม่สามารถยอมรับได้ว่ามีคนแข็งแกร่งกว่าเขา“แม่ง วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ได้”เซี่ยงหลงในตอนนี้ไม่มีความใจเย็นเหมือนเมื
เมื่อเขาเห็นว่าถังเทียนเต๋อออกคำสั่ง ก็ไม่มีความคิดอย่างอื่นอีก ก่อนจะโบกมือเรียกให้หน่วยลับของตัวเองที่อยู่ใกล้ตัว จับถังหว่านและหลินเฟิงให้ได้“ออกไป!”เมื่อเห็นว่าหน่วยลับที่อยู่รอบ ๆกำลังเข้ามาใกล้พวกเขามาขึ้นเรื่อย ๆในที่สุดถังหว่านก็โมโหแล้วเธอหันกลับไปคว้าปืนพกสีเข้มออกมาจากใต้หมอนของตัวเอง แล้วเล็งไปที่ถังจวิน“หากพวกคุณกล้าก้าวมาอีกก้าวหนึ่ง ฉันก็จะฆ่าพวกคุณ!”“ยังมีพวกแก ถังเทียนเต๋อ ไอ้แก่หนังเหนียวอย่างแก ถ้าพวกเขากล้าเข้ามาอีกก้าวหนึ่ง ฉันก็จะฆ่าแกก่อน!”“ถังหว่าน! เธอจะกบฏงั้นเหรอ?!”ถังเทียนเต๋อพูดด้วยความโกรธ“ถังหว่าน วางอาวุธซะ อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่!”ถังว่านเฉวียนก็ตะโกนอย่างเด็ดขาด“เหอะ แน่จริงก็ยิงฉันให้ตายเลย ฉันไม่เชื่อว่าวันนี้เธอจะกล้ายิงฉัน”ถังว่านเชวีย ลูกชายคนรองของถังเทียนเต๋อยิ้มเยาะ แล้วเดินตรงไปหาถังหว่าน“ปัง!”ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของทุกคน คิดไม่ถึงว่าถังหว่านจะเหนี่ยวไกปืนไปที่หน้าอกของถังว่านเชวียโดยตรงหลังจากถูกยิง ถังว่านเชวียยังไม่มีปฏิกิริยาใด ๆรอจนเขาก้มหน้ามองดูหน้าอกตรงกลางหัวใจของตัวเอง ที่มีเลือดไหลออกมา พร้อมกับแสด
เมื่อเห็นหน่วยลับที่พามาลังเลเล็กน้อย ถังเทียนเต๋อก็รีบยึดคลองพื้นที่สูงทางศีลธรรม และตะโกนว่า :“ถังหว่าน อย่าดื้อดึงเลย หากไม่ส่งหลินเฟิงไป ตระกูลถังของพวกเราก็จบสิ้บแล้ว!”“ฉันสามารถให้ถังเจี้ยนหยวนเป็นผู้นำตระกูลต่อได้”“แต่ฉันไม่สามารถให้อภัยหลินเฟิงได้ เขาได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรงในการฆ่าทายาทสายตรงของตระกูลหลง ที่พวกเราตระกูลถังไม่อาจแบกรับไว้ได้!”“หากผู้นำตระกูลหลงพายอดฝีมือสำนักหลงผานมาถึงที่แล้วจะทำอย่างไร?”“ตระกูลถังของพวกเราต่างก็ต้องตายในมือของผู้นำตระกูลหลง!”“พวกเราต้องถูกสัตว์ร้ายตัวนี้ฆ่าตาย ถังหว่าน!”“ตระกูลถังของเรายังไม่ได้อ่อนแอขนาดนี้!”ถังหว่านวิเคราะห์อย่างใจเย็นพร้อมกับพูดว่า :“ปู่รอง คนเราไม่สามารถเป็นเหมือนกับสัตว์เดียรัจฉานได้ ไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณ หลินเฟิงได้ช่วยฉันและตระกูลถังของพวกเรามาหลายครั้งแล้ว ฉันจะให้พวกคุณพาหลินเฟิงไปได้!”“ถ้าพวกคุณอยากจับหลินเฟิง ก็ข้ามศพฉันไปก่อน!”ในขณะที่พูด ถังหว่านก็หยิบมีดเล็ก ๆออกมาจากใต้เตียงแล้วจ่อไปที่คอของตัวเอง“ถังหว่าน เธอ!”เมื่อเห็นถังหว่านหัวรุนแรงแบบนี้ ทั้งยังด่าตัวเองและคนอื่น ๆว่าเนรคุณ แสดงว่า
คนที่เดินเข้ามาก็คือ ถังจวิน รวมถึงผู้มีตำแหน่งสูงในตระกูลถังจำนวนไม่น้อยที่อยู่ด้านหลังเขา แล้วยังมีผู้อาวุโสอีกด้วย“ถังจวิน พวกคุณจะทำอะไร?!”เมื่อเห็นคนจำนวนมากขนาดนี้บุกรุกเข้ามา ถังหว่านก็หยิบผ้าคลุมหน้าแล้วตะโกนถามด้วยความโกรธนี่คือห้องส่วนตัวของเธอหากเธอแต่งตัวเรียบร้อยก็แล้วไป แต่หากตอนนี้เธอกำลังทำอะไรบางอย่างที่ใกล้ชิดกับหลินเฟิงแล้วถูกคนถีบประตูจนเปิดแบบนี้ ใครจะทนได้?เมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธของถังหว่าน ชายชราวัยเดียวกันกับคุณปู่ของถังหว่านก็เดินออกมาเขาเป็นน้องชายแท้ ๆ ของคุณปู่ของเธอ ถังเทียนเต๋อที่ถูกแยกออกไปเมืองหวยโจว“ถังหว่าน พวกเราเข้ามา ทั้งหมดก็เป็นเพราะสัตว์ร้ายตัวนี้!”แม้ว่าเขาจะแก่ แต่ก็เต็มไปด้วยพลังก่อนจะกัดฟันแล้วตวาด เห็นได้ชัดว่าเกลียดหลินเฟิงอย่างถึงที่สุดและลูกชายของถังเทียนเต๋อ ซึ่งทั้งสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องของถังเจี้ยนหยวนก็เดินออกมา ก่อนจะชี้ไปทางหลินเฟิงพร้อมกับด่าว่า :“หลินเฟิง ใครให้ความกล้ากับแก คิดไม่ถึงว่าจะกล้าฆ่าคุณหนูหลงเซียวของตระกูลหลง คุกเข่าลงแล้วมัดมือมัดเท้าของแก แล้วไปรับโทษที่ตระกูลหลงกับเราเดี๋ยวนี้!”“ใช่ มัดม
“คุณชายหลง พวกเราควรจะทำยังไงกันดีครับ?”ชายชุดดำที่ราวกับหมอกควันสีดำยังคงถามต่อไป“ไม่ต้องตื่นตระหนก ดูว่าเขากลับมาทำอะไรที่เมืองจิง ใช่แล้ว เอาเรื่องนี้ไปเจ้งกับพ่อของฉันด้วย ให้เขาระวังตัวไว้”“เข้าใจแล้วครับ”ชายชุดดำพยักหน้า แล้วหายไปในหมอกควันสีดำเหมือนกับตอนที่ตัวเองปรากฏออกมา“ราชาหลินแห่งตอนใต้....ตาแก่คนนี้ คงไม่ได้ใกล้ตายแล้วหรอกนะ?”หลงยวนพึมพำกับตัวเอง“เขาจะตายก่อนไม่ได้นะ....”......ตอนเที่ยง คฤหาสน์ตระกูลถังหลินเฟิงที่กำลังตรวจดูรอยแผลบนใบหน้าของถังหว่าน หลังจากที่ฟื้นขึ้นมาหลินเฟิงเตรียมขี้ผึ้งและผลลัพธ์ก็ดีอย่ามาก รอยแผลบนใบหน้าของถังหว่านแสดงให้เห็นถึงแนวโน้มที่จะตกสะเก็ตอย่างชัดเจนแล้วหากทำแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆในไม่กี่วันก็จะหายขาด“หลินเฟิง คุณว่าต่อไปฉันจะต้องใช้ชีวิตทั้งใบหน้าแบบนี้ไหม?”ถังหว่านที่ยืนอยู่ด้านหน้ากระจก พร้อมกับมองด้านซ้ายและด้านขวา แม้ว่าน้ำเสียงจะผ่อนคลาย แต่หลินเฟิงกลับมองเห็นถึงความกังวลเล็กน้อยในแววตาของเธอ“พูดได้ยาก”คำพูดของหลินเฟิงทำให้ถังหว่านตัวแข็งทื่อแต่เมื่อเธอหันกลับมา กลับมองเห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของหลินเฟิง
“ระหว่างตระกูลใหญ่ เรื่องที่ต้องห้ามมากที่สุดก็คือสร้างความแค้นเล็กๆ แล้วทำลายเรื่องสำคัญ เพิ่มช่องว่างและขัดขวางความสัมพันธ์”แววตาของหลงยวนลึกซึ้ง แล้วเอ่ยอย่างเย็นชาว่า :“แต่ผมไม่เหมือนกัน สิ่งที่ผมจะทำไม่ใช่มองหาความแค้นเล็กๆ แต่เป็นการสร้างหมากรุกขึ้นมา”“หากแผนของหลงเซียวสำเร็จ อย่างมากก็แค่ให้ตระกูลถังรู้สึกหวาดกลัวและออกจากเมืองจิงไป”เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของหลงยวน พ่อบ้านก็สับสนเล็กน้อย“สี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิง หากไม่อยู่ในเมืองจิง แบบนั้นยังจะเรียกว่าสี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิงได้อย่างไร?”“ผิดแล้ว”หลงยวนพูดอย่างเย็นชาว่า :“สิ่งที่เรียกว่าสี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิง ไม่ได้เป็นเพียงอำนาจที่คุณเห็นแค่ภายนอกเท่านั้น”“ยกตัวอย่าง ตระกูลหลินที่แทบจะสูญหายไปแล้ว”“คฤหาสน์ที่เมืองจิงของตระกูลหลินที่ตั้งอยู่นั้นแทบจะรกร้าง มีใยแมงมุมอยู่เต็มไปหมด และไม่มีใครทำความสะอาด แต่คุณกล้าพูดไหมว่าตระกูลหลินไม่ใช่หนึ่งในสี่ตระกูลที่ร่ำรวย?”“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไร้เดียงสาเกินไป”หลงยวนเงยหน้า สายตาแสดงความลุ่มลึกออกมา“สี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิง เบื้องหลังของทุกตระกูลต่
เมืองจิง คฤหาสน์ตระกูลหลงเวลานี้หลงยวนถือหนังสือคัมภีร์ไว้ในมือ พร้อมกับเดินท่องบทไปมานี่คือการลงโทษที่ผู้นำตระกูลหลงมอบให้กับเขาก่อนหน้านี้ และเขาจะต้องท่องคัมภีร์ห้าสิบเล่มให้ได้ จึงจะปล่อยให้เขาออกไปข้างนอกได้อีกครั้งหลงยวนก็ไม่โต้แย้งแม้แต่น้อย และอยู่ที่นี่ตลอดทั้งวันเพื่อท่องหนังสือคัมภีร์“คุณชายหลงยวน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”ในเวลานี้ พ่อบ้านตระกูลหลงเข้ามาในห้องหนังสือด้วยท่าทางตื่นตระหนก“เกิดอะไรขึ้น?”หลงยวนจำเป็นต้องท่องให้เสร็จเรียบร้อยนั้น ถึงได้หันไปมองทางพ่อบ้านตระกูลหลงคนนั้นถึงแม้ว่าใบหน้าของพ่อบ้านตระกูลหลงจะเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก แต่หลงยวนกลับไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ถึงขั้นที่ไม่สามารถอ่านความคิดจากใบหน้าของเขาได้เลย“คุณชายหลงหยวน เมื่อครู่พวกเราได้รับแจ้งจากตระกูลซือหม่าว่าคุณหนูหลงเซียวถูกฆ่าตายแล้ว!”“ที่เทียนจวิ้นเอ็นเตอร์เทนเมนท์จำกัด!”พ่อบ้านตระกูลหลงหน้าตาเศร้าเสียใจ“ถูกคนฆ่า?!”ในแววตาของหลงยวนมีความเย็นชาวาบผ่าน เขาจ้องมองไปที่พ่อบ้านตระกูลหลงและพูดว่า :“เล่าที่มาที่ไปทั้งหมดให้ผมฟังหน่อยสิ”“คุณชายหลงยวน คือแบบนี้ครับ ก่อนหน้านี้คุณหนูห
เขาในฐานะผู้นำตระกูลถัง จึงมองเป้าหมายของคนเหล่านี้ออกในฐานะผู้ทำการค้าที่แท้จริง คนเหล่านี้ไม่อยากเปิดศึกกับตระกูลหลง อยากจะปกป้องถิ่นฐานของตัวเองเอาไว้ถ้าหากจะเปิดศึก งั้นก็หวังว่าจะยื้อเวลาเอาไว้ให้ได้เต็มที่แต่ถังเจี้ยนหยวนรู้ว่า หากเป็นแบบนี้ต่อไป ก็เป็นการยืนรอความตายชัดๆ แต่คนเหล่านี้หัวโบราณเกินไปยินยอมยืนรอความตาย ก็จะไม่ยอมขาดทุนนี่เป็นสันดานเลวที่มีเฉพาะผู้ทำการค้า“เอาล่ะ ถังจวิน นายออกไปเถอะ ฉันรู้แล้ว ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง”ถังเจี้ยนหยวนโบกมือ บอกให้ถังจวินออกไปถังจวินทำความเคารพ และหันหลังเดินจากไป“เฮ้อ...”ถังเจี้ยนหยวนกลับมานั่งลงตรงตำแหน่งของผู้นำตระกูล จากนั้นก็ถอนหายใจออกมายาวๆตระกูลหลงทำขนาดนี้แล้ว แต่ตระกูลถังยังคงแตกแยกกัน ทุกคนต่างหวาดกลัวตัวเองจะเสียหาย ดังนั้นไม่มีความคิดที่จะรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียว เพื่อมาสู้รบกับตระกูลหลงด้วยซ้ำต้องรู้ไว้ว่าตระกูลถังในฐานะตระกูลการค้าสามารถกลายเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลผู้ยิ่งใหญ่ในเมืองจิงประเทศมังกรได้ เช่นนั้นเรื่องที่มีอิทธิพลก็ไม่ใช่เรื่องเท็จแต่รูปแบบของตระกูลถังแตกต่างจากตระกูลอื่นๆ เป็นอย่างมาก
“ตู้ไหว”หลินเฟิงมองตู้ไหวที่จะหนีไป จากนั้นฉีกยิ้มพูดว่า:“ช่างเถอะ เอาเป็นว่า คุณไม่มีทางเสียใจภายหลังแน่นอน”“อืม หวังว่าเป็นงั้นนะครับ”ตู้ไหวมองไปทางหลินเฟิงแล้วเผยรอยยิ้มลำบากใจออกมา จากนั้นพาลูกน้องของตัวเองหนีจากทั้งหมดเหลือเพียงถังจวินที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ และคนตระกูลหลงที่กลายเป็นซอสเนื้อ“หลินเฟิง คนเหล่านั้นเป็นใครกัน?!”“วันนี้นายจำเป็นต้องบอกกับฉัน!”ถังจวินโมโหจนมุ่งหน้าเข้ามา และดึงคอเสื้อของหลินเฟิงเค้นถามหลงเซียวตายแล้วถ้าหากไม่มีเหตุไม่คาดฝันอะไร หน่วยลับของตระกูลถังก็จะต้องตกเป็นผู้รับเคราะห์ในเวลาแบบนี้ไม่มีใครเชื่อว่านักเลงที่ผ่านมากลุ่มหนึ่งจู่ๆ เกิดความคิดจะฆ่าหลงเซียวของตระกูลหลงมีแต่จะเชื่อว่าเป็นฝีมือของหน่วยลับตระกูลถังนี่มันเป็นการจับถังจวินและหน่วยลับตระกูลถังคนอื่นๆ ขึ้นเตาเผาอย่างไม่ต้องสงสัยถึงเวลาคนชั้นสูงของตระกูลถังถามขึ้นมา พวกเขาอธิบายได้ไม่ชัดเจนด้วยซ้ำ“ฮ่าฮ่าฮ่า...”เห็นท่าทางลนลานของถังจวิน หลินเฟิงยิ้มอย่างสบายอกสบายใจ และส่ายหน้าพูดว่า:“เป็นสุนัขรับใช้จนติดนิสัยแล้วเหรอ?”“พวกนายคิดว่าใครก็เป็นเหมือนพวกนายงั้นเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของผู้คุ้มกันตระกูลหลง หลงเซียวก็โมโหจนจมูกเกือบบิดเบี้ยว เธอชี้ไปทางสมุนและนักเลงที่ใบหน้าโหดเหี้ยมที่ตามมาอยู่ด้านหลัง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า:“นายดูพวกเขาสิ ท่าทางเหมือนคนไม่กล้าแตะต้องฉันงั้นเหรอ?”“ถ้าพวกนายกล้าไม่สนใจฉัน พวกนายรู้ถึงจุดจบแน่!”เมื่อเผชิญหน้ากับคำขู่ของหลงเซียว ผู้คุ้มกันคนนี้หน้าเสียเหมือนกินแมลงวันเข้าไป ทั้งๆ ที่ตัวเองสามารถหนีไปได้ แต่กลับต้องพาตัวถ่วงอย่างหลงเซียวไปด้วย สุดท้ายก็ถูกล้อมเอาไว้แน่นอนว่า เขาก็ไม่กล้าทอดทิ้งหลงเซียวถ้าหากนักเลงพวกนี้กล้าฆ่าหลงเซียวจริงๆ งั้นที่ตัวเองทิ้งหลงเซียวไว้แล้วหนีไป ก็ถือว่าเป็นโทษประหารชีวิตไม่มีทางที่จะรอดชีวิตไปได้อย่างแน่นอนแต่…เมื่อมองดูสมุนกับนักเลงที่โผเข้ามาอย่างดุดันโดยรอบนั้น เขาคิดว่า ตัวเองไม่มีทางรอดไปได้ภายใต้การโจมตีของคนเหล่านี้แน่นอนดังนั้นก็ทำได้แค่ตัดสินใจตายก็ตายสิ ไม่ว่ายังไงก็ตายอยู่ดี!เขาล้วงอาวุธออกมาจะต่อต้าน แต่ก็ถูกสมุนและพวกนักเลงฟันจนเละเป็นเนื้อสับ“พวกนาย…พวกนายจะทำอะไร?!”ถังจวินและคนอื่นๆ ที่เดินไกลออกไปแล้วเห็นภาพที่วุ่นวายแบบนี้ ก็ขับรถกลับมาทันที“เรื่