วินาทีต่อมาหลินเฟิงปล่อยชี่แท้ออกมา ชี่แท้สีขาวบริสุทธิ์ไม่มีสิ่งปนเปื้อนใด ๆ แทบจะใกล้เคียงกับสีโปร่งใส อีกทั้งชี่แท้เกาะกลุ่มกันอยู่บนตัวของหลินเฟิง เหมือนกับเป็นเสื้อเกราะล่องหนเมื่อย้อนกลับมาดูชี่แท้ของเซี่ยงหลง ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบเทียบกับหลินเฟิงแล้วต่างกันเหมือนฟ้ากับดิน“นายก็อยู่ในขั้นเทพเหรอ?” เซี่ยงหลงตกตะลึงอย่างมาก ไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเองด้วยซ้ำหวงเฮ่อเห็นแบบนี้ก็ไม่อยากจะเชื่อ: “นี่...ชี่แท้ของหลินเฟิงบริสุทธิ์ถึงขั้นนี้เลยเหรอ?”“นี่เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีคนที่จะทำให้ชี่แท้บริสุทธิ์ได้ถึงขั้นนี้” ฉินเซี่ยวเทียนส่ายหน้าติดต่อกันแล้วคิดว่านี่มันเป็นไปไม่ได้คนทั่วไปทำไมได้จริง ๆ นั่นแหละ แต่หลินเฟิงเหยียบเข้าขั้นเทพสองครั้ง ชี่แท้บริสุทธิ์ทั้งสองครั้ง ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้มองดูหลินเฟิงควบคุมชี่แท้ได้อย่างดีเลิศ และชี่แท้ที่บริสุทธิ์ถึงขั้นนี้ เซี่ยงหลงเดือดเป็นฟืนเป็นไฟตั้งแต่เล็กเขาถูกเรียกว่าเป็นอัจฉริยะ เขาไม่เชื่อและไม่สามารถยอมรับได้ว่ามีคนแข็งแกร่งกว่าเขา“แม่ง วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ได้”เซี่ยงหลงในตอนนี้ไม่มีความใจเย็นเหมือนเมื
มองดูพี่ชายที่สุดยอดของเธอ กำลังวังชาของเธอที่ถูกหลินเฟิงทำลายก็ถูกโจมตีอีกครั้ง เธอไม่อยากที่จะเชื่อกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าจริง ๆจากนั้นก็หนีออกไปอย่างบ้าคลั่งโอวหยางชิ่งมาขวางหน้าหลินเฟิงทันที และพูดตวาดออกมาอย่างดุดัน: “หยุดเดี๋ยวนี้” พอหลินเฟิงได้ยิน ก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองคนผู้นี้: “คุณเป็นใครกันอีก?” “ฉันคือคู่หมั้นของเซี่ยงหลง คุณจะฆ่าเขาไม่ได้” โอวหยางชิ่งกล่าวด้วยโกรธออกมา“น่าขัน”หลินเฟิงหัวเราะอย่างเย็นชา: “เขามัดตัวเพื่อนของผม และยังจะให้ผมคุกเข่าขอโทษ ตอนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม ยังที่ฆ่าเขาไม่ได้?” “คุณคิดว่ากำลังเล่นเกมอยู่งั้นเหรอ?”โอวหยางชิ่งขมวดคิ้ว: “เซี่ยงหลงเป็นศิษย์เอกของสำนักเสินฉือ ถ้าคุณกล้าที่จะฆ่าเขา สำนักเสินฉือไม่ปล่อยคุณไว้แน่นอน” “ฮ่าฮ่าฮ่า……”หลินเฟิงหัวเราะออกมาเสียงดัง: “ก็แค่สำนักเสินฉือยังกล้าที่จะทำการอวดดีต่อหน้าผม ถึงแม้ว่าผู้นำของสำนักเสินฉือมาเองผมก็จะลงมือฆ่าอยู่ดี”“คุณ……”โอวหยางชิ่งคาดไม่ถึงว่าหลินเฟิงนั้นจะไม่เห็นสำนักเสินฉืออยู่ในสายตา“ไอ้สกุลหลิน วันนี้ฉันจะพูดไว้ตรงนี้ ถ้าคุณกล้าที่แตะต้องเซี่ยงหลง สำนักเสินฉือของ
“ทุกคนที่นี่ก็มีส่วนร่วม ทำไมถึงเอาคุณงามความดีไปวางไว้ที่บนหัวของเขา?” หลินเสวี่ยเยี่ยนดูถูกเหยียดหยามีกำพืดของหลินเฟิงท่านผู้นำตระกูลของครอบครัวตัวเองก็เอาแต่พูดว่าโชคดีเอาแต่พูดว่าผู้มีพระคุณอย่างมาก ไม่มีอะไรมากไปกว่าการพยายามจับคู่ให้ถังหว่านกับหลินเฟิงแล้วแต่นี้เป็นสิ่งที่เธอไม่อยากเห็นมากที่สุดได้ฟังคำพูดของหลินเสวี่ยเยี่ยน ถังว่านหลี่ก็หยุดไปชั่วครู่หวงเฮ่อ ฉินเซี่ยวเทียนและหลานเฟย กลับมีสีหน้าเก้กังสำหรับเรื่องในวันนี้ พวกเขาทั้งสามคนจะมีหรือไม่มีอยู่ก็ได้ ถ้าหากว่าไม่มีหลินเฟิง พวกเขาจะสามารถกลับมาได้ไหมก็ไม่แน่ถังอวิ๋นเฟิงพยักหน้าพูด: “อาสะใภ้รองพูดไม่ผิด คุณงามความดีนี้ไม่สามารถที่จะยกมอบให้กับหลินเฟิงได้”เขาหันหน้ากลับไปหาหลานเฟยแล้วพูดขึ้น: “หลานเฟย ลูกน้องของคุณละ?”หลานเฟยเม้มริมฝีปาก แล้วพูดด้วยความเจ็บปวด: “ตะ…ตายหมดแล้ว”ถังอวิ๋นเฟิงนั้นไม่ได้รู้สึกสงสารอะไรเลยกับพวกบอดี้การ์ดเหล่านั้นที่ตายไป จากนั้นพูดขึ้น: “คุณดูสิ ตระกูลถังของพวกเราได้เสียสละชีวิตไปตั้งกี่คน ถึงสามารถที่จะช่วยถังหว่านกลับมาได้”ฉินเซี่ยวเทียนและหวงเฮ่อได้ยินแบบนี้สีหน้าดูมีความอึ
ถังหว่านพยักหน้าติดต่อกันในตอนนี้หลินเสวี่ยเยี่ยนเอ่ยปากพูด: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคุณก็พักที่นี่เถอะ เพื่อไม่ให้คนอื่นพูดว่าเราตระกูลถังไม่รู้จักรับแขก”“อิ๋งอิ๋ง วันนี้หนูก็นอนค้างที่นี่เถอะ”ฉินอิ๋งอึ้งชะงักงัน คิดไม่ถึงว่าตัวเองก็ถูกเชิญเช่นกัน: “ฮะ?”“อิ๋งอิ๋ง หนูไม่ได้นอนที่บ้านเรามานานแล้ว พอดีเลยคืนนี้หนูก็นอนห้องเดียวกับหว่านเอ๋อ หนูสองคนก็คุยพูดคุยกันเต็มที่” หลินเสวี่ยเยี่ยนยิ้มแล้วพูดขึ้นถังหว่านหมดคำจะพูด เธอยอมจริง ๆ กับคุณแม่ของเธอ กลัวตัวเองกับหลินเฟิงอยู่ใกล้กันขนาดนั้นเลยเหรอ?เผชิญหน้ากับการชักเชิญด้วยความเมตตาของตระกูลถัง หลินเฟิงและฉินอิ๋งไม่กล้าที่จะปฏิเสธเท่าไหร่ฉินอิ๋งกับถังหว่านนอนห้องเดียวกันหลินเฟิงถูกสองคนจัดแจงให้อยู่ชั้นล่างของทั้งสองคน อยู่ตรงข้างห้องของถังว่านหลี่และหลินเสวี่ยเยี่ยนแต่ได้ถูกป้องกันอย่างเข้มงวดจริง ๆตกช่วงเวลากลางคืนในช่วงกลางคืนนั้นถังหว่านเริ่มที่จะคลานลงจากเตียง สวมเพียงชุดนอนผ้าลินินเพียงตัวเดียวฉินอิ๋งที่อยู่ข้าง ๆ ก็ตกใจกับเธอเช่นกัน“พี่หว่านเอ๋อ จะไปไหน?”ถังหว่านหัวเราะ: “แน่นอนว่าไปหาหลินเฟิงน่ะสิ”“ฮะ?”
ถังหว่านกลอกตาไปมา: “ชิ”“แต่งงานกับคุณชายใหญ่ตระกูลหลงก็เป็นหน้าเป็นตาให้แม่แล้วเหรอ?”หลินเสวี่ยเยี่ยนพูดด้วยความเย็นชา: “ฉันไม่อยากที่จะสนทนาเรื่องนี้กับเธอ ไสหัวกลับไปนอนซะ”“รู้แล้ว” ถังหว่างพูดกลบเกลื่อนด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดจากนั้นก็หันหลังกลับขึ้นไปหลินเฟิงที่อยู่ภายในห้องหลับตาพักผ่อน นั่งขัดสมาธิอยู่ เขาได้ยินเสียงที่มาจากนอกห้องอย่างชัดเจนถังหว่านนี้คนนี้น่าตลกจริง ๆ......ในขณะเดียวกัน คฤหาสน์ของตระกูลเซี่ยงเซี่ยงตงเซิงคิดว่าวันนี้ตัวเองก็สามารถที่จะเอาตำรับยาปรับประสานพลังมาได้แล้วในเมื่อลูกชายของเขาออกโรง จะไม่ใช่เรื่องง่ายดายหรอกเหรอขณะที่เขานั่งอยู่ในห้องหนังสือเพื่อวางแผนอนาคตของตระกูล เซี่ยงจื่อหลานก็วิ่งโซซัดโซเซเข้าไป“จื่อหลาน? เรื่องเรียบร้อยแล้วเหรอ?” เซี่ยงตงเซิงเห็นลูกสาวของตัวเองกลับมาแล้ว จึงรีบถามขึ้นทเซี่ยงจื่อหลานกล่าวด้วยสีหน้าหวาดกลัว: “พ่อ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”เมื่อเห็นท่าทางหวาดกลัวของลูกสาวฉัน หัวใจของเซี่ยงตงเซิงก็กระตุกเล็กน้อย หรือว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับลูกชายของเขา?“ลูก มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”เซี่ยงจื่อหลานตัวสั่นไปทั้งตัว
ในตอนนี้เซี่ยงตงเซิงพูดว่า: “คุณหนูโอวหยาง หลงเอ๋อก็ถือได้ว่าเป็นคู่หมั้นของคุณ หรือว่าคุณจะมองดูอยู่เฉย ๆ ไม่แก้แค้นให้เขา”“ฉันพูดเมื่อไหร่ว่าจะไม่ให้คุณแก้แค้น แค้นของเซี่ยงหลงแน่นอนว่าจะฉันจะต้องแก้แค้น รอฉันรายงานคุณพ่อก่อน แล้วค่อยวางแผน”โอวหยางชิ่งพูดด้วยความเย็นชา: “ไม่ว่าจะยังไงเซี่ยงหลงก็เป็นสมาชิกของสำนักเสินฉือ ฉันจะไม่มีทางนั่งดูเฉย ๆ ไม่สนใจไม่ได้อยู่แล้ว”เซี่ยงตงเซิงได้ยินคำนี้ ถึงจะรู้สึกโล่งใจ หากมีความช่วยเหลือจากสำนักเสินฉือ โอกาสในการล้างแค้นให้ลูกชายก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน“ดี ตระกูลเซี่ยงทั้งหมดจะคอยฟังคำสั่งจากคุณหนูโอวหยาง เพียงสามารถที่จะล้างแค้นให้กับลูกชายของผมได้ จะให้ผมทำอะไรก็ยอมทุกอย่าง”......เช้าวันรุ่งขึ้น หลินเฟิงก็บอกลาแต่เช้า ในเมื่อในตอนที่รับประทานอาหารเช้าก็ต้องดูสีหน้าของหลินเสวี่ยเยี่ยน เขาไม่สนใจที่จะอยู่ต่อจริง ๆถังว่านหลี่ถึงกับส่งหลินเฟิงเป็นการส่วนตัวถังหว่านยังนอนไม่ตื่นหลังจากกลิ้งไปกลิ้งมาค่อนคืนเมื่อวานนี้“สหายน้อยหลิน คุณอย่าใส่ใจกับภรรยาของผมเด็ดขาดนะ เธอเป็นคนหัวสูงนิดหน่อย แต่สหายน้อยหลิน คุณเป็นผู้มีพระคุณของผมถั
ในตอนนี้หลินเฟิงก้าวไปข้างหน้า เหลือบมองไปที่ผู้หญิงขายผักที่ศีรษะมีเลือดไหลโจวอวี้เฟิ่งหยุดชะงักแล้วด่าทอเสียงดังว่า: “นายกำลังจะทำอะไร?”หลินเฟิงจ้องมองเธออย่างเย็นชาและกล่าวว่า: “ผมเป็นหมอ”จากนั้นก็หันหน้ากลับไปหาผู้หญิงขายผักคนนั้น: “คุณนั่งลงอย่าขยับ ผมจะทำการหยุดเลือดให้กับคุณก่อน”โจวอวี้เฟิ่งเห็นแบบนี้ก็คว้าแขนของหลินเฟิงแล้วพูดขึ้น: “ในเมื่อคุณเป็นหมอ งั้นก็รีบมาดูอาการลูกสาวของฉัน”หลินเฟิงเหลือบมองไปเยว่หรูที่อยู่ตรงตำแหน่งข้างคนขับรถหลี่ ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบแม่ลูกสองคนที่หยิ่งผยอง แต่เขาก็ยังใจเย็นและพูดว่า: “ลูกสาวคุณแค่แขนหลุด ไม่ได้เป็นอะไรมาก”คิดไม่ถึงว่าคำพูดนี้ของหลินเฟิงจะทำให้สองแม่ลูกหยุดและโมโหขึ้นมาทันที“อะไรที่เรียกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ลูกสาวของฉันแขนหลุดน่ะ ยังไม่สาหัสอีกเหรอ?” โจวอวี้เฟิ่งตะคอกออกมาหลี่เยว่หรูที่ฝั่งตำแหน่งข้างคนขับก็ร้องไห้ไม่หยุด: “จริงด้วย แขนฉันหลุดแล้ว ปวดจะตายอยู่แล้ว คุณรีบที่จะรักษาให้ฉันสิ”หลินเฟิงความขมวดคิ้วพูด: “งั้นก็คุณคิดว่าอาการของลูกสาวของคุณ กับอาการของคุณผู้หญิงคนนี้ใครที่ดูสาหัสกว่า?”“เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงขายผัก
ขยับเพียงเล็กน้อย หลี่เยว่หรูก็ทำหน้าบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวดจากนั้นส่งเสียงออกมาอย่างทรมาน: “อ๊ะ……มือของฉัน มือของฉันอ๊ะ……”โจวอวี้เฟิ่งเห็นว่าลูกสาวของเธอนั้นร้องอย่างทรมาน ก็รีบมาดูทันที ก็รีบที่จะผลักจางเจียหนิงออกไปจางเจียหนิงล้มลงกับพื้นโจวอวี้เฟิ่งมองลูกสาวของตัวเองด้วยสีหน้ากังวล: “เยว่หรู ลูกไม่เป็นอะไรนะ?”“แม่ เจ็บจะตายอยู่แล้ว” หลี่เยว่หรูร้องไห้และตะโกนด้วยน้ำตาคลอเบ้าโจวอวี้เฟิ่งเห็นสภาพลูกสาวของตัวเองที่ดูน่าสงสาร ก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที จากนั้นก็ด่าทอจางเจียหนิงชุดใหญ่: “พวกแกนี่กินอะไรเป็นอาหารกัน?”“เธอเป็นหมอไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาทำให้ลูกสาวฉันเจ็บ?”จางเจียหนิงทําหน้าน้อยใจพูดว่า: “ฉันเพียงแค่จะต่อกระดูก การเจ็บปวดนั้นป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว”หลี่เยว่หรูร้องไห้ไม่หยุด: “แม่ หนูไม่ให้เธอรักษาแล้ว เจ็บจะตายอยู่แล้ว เจ็บจะตายอยู่แล้ว……”โจวอวี้เฟิ่งจ้องมองจางเจียหนิงด้วยความโมโหและพูดด่าทอ: “แกจะยืนโง่อยู่ทำไม? รีบมาขอโทษลูกของฉันสิ”“ฉัน……ฉันทำไมต้องขอโทษด้วย?”จางเจียหนิงตาแดงก่ำเล็กน้อย อีกนิดเดียวก็จะร้องไห้ออกมาโจวอวี้เฟิ่งตะโกนด่า: “แกนังสารเล