บทที่ 438

ถังหว่านพยักหน้าติดต่อกัน

ในตอนนี้หลินเสวี่ยเยี่ยนเอ่ยปากพูด: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นคุณก็พักที่นี่เถอะ เพื่อไม่ให้คนอื่นพูดว่าเราตระกูลถังไม่รู้จักรับแขก”

“อิ๋งอิ๋ง วันนี้หนูก็นอนค้างที่นี่เถอะ”

ฉินอิ๋งอึ้งชะงักงัน คิดไม่ถึงว่าตัวเองก็ถูกเชิญเช่นกัน: “ฮะ?”

“อิ๋งอิ๋ง หนูไม่ได้นอนที่บ้านเรามานานแล้ว พอดีเลยคืนนี้หนูก็นอนห้องเดียวกับหว่านเอ๋อ หนูสองคนก็คุยพูดคุยกันเต็มที่” หลินเสวี่ยเยี่ยนยิ้มแล้วพูดขึ้น

ถังหว่านหมดคำจะพูด เธอยอมจริง ๆ กับคุณแม่ของเธอ กลัวตัวเองกับหลินเฟิงอยู่ใกล้กันขนาดนั้นเลยเหรอ?

เผชิญหน้ากับการชักเชิญด้วยความเมตตาของตระกูลถัง หลินเฟิงและฉินอิ๋งไม่กล้าที่จะปฏิเสธเท่าไหร่

ฉินอิ๋งกับถังหว่านนอนห้องเดียวกัน

หลินเฟิงถูกสองคนจัดแจงให้อยู่ชั้นล่างของทั้งสองคน อยู่ตรงข้างห้องของถังว่านหลี่และหลินเสวี่ยเยี่ยน

แต่ได้ถูกป้องกันอย่างเข้มงวดจริง ๆ

ตกช่วงเวลากลางคืน

ในช่วงกลางคืนนั้นถังหว่านเริ่มที่จะคลานลงจากเตียง สวมเพียงชุดนอนผ้าลินินเพียงตัวเดียว

ฉินอิ๋งที่อยู่ข้าง ๆ ก็ตกใจกับเธอเช่นกัน

“พี่หว่านเอ๋อ จะไปไหน?”

ถังหว่านหัวเราะ: “แน่นอนว่าไปหาหลินเฟิงน่ะสิ”

“ฮะ?”