ในตอนนี้หลินเฟิงก้าวไปข้างหน้า เหลือบมองไปที่ผู้หญิงขายผักที่ศีรษะมีเลือดไหลโจวอวี้เฟิ่งหยุดชะงักแล้วด่าทอเสียงดังว่า: “นายกำลังจะทำอะไร?”หลินเฟิงจ้องมองเธออย่างเย็นชาและกล่าวว่า: “ผมเป็นหมอ”จากนั้นก็หันหน้ากลับไปหาผู้หญิงขายผักคนนั้น: “คุณนั่งลงอย่าขยับ ผมจะทำการหยุดเลือดให้กับคุณก่อน”โจวอวี้เฟิ่งเห็นแบบนี้ก็คว้าแขนของหลินเฟิงแล้วพูดขึ้น: “ในเมื่อคุณเป็นหมอ งั้นก็รีบมาดูอาการลูกสาวของฉัน”หลินเฟิงเหลือบมองไปเยว่หรูที่อยู่ตรงตำแหน่งข้างคนขับรถหลี่ ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบแม่ลูกสองคนที่หยิ่งผยอง แต่เขาก็ยังใจเย็นและพูดว่า: “ลูกสาวคุณแค่แขนหลุด ไม่ได้เป็นอะไรมาก”คิดไม่ถึงว่าคำพูดนี้ของหลินเฟิงจะทำให้สองแม่ลูกหยุดและโมโหขึ้นมาทันที“อะไรที่เรียกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ลูกสาวของฉันแขนหลุดน่ะ ยังไม่สาหัสอีกเหรอ?” โจวอวี้เฟิ่งตะคอกออกมาหลี่เยว่หรูที่ฝั่งตำแหน่งข้างคนขับก็ร้องไห้ไม่หยุด: “จริงด้วย แขนฉันหลุดแล้ว ปวดจะตายอยู่แล้ว คุณรีบที่จะรักษาให้ฉันสิ”หลินเฟิงความขมวดคิ้วพูด: “งั้นก็คุณคิดว่าอาการของลูกสาวของคุณ กับอาการของคุณผู้หญิงคนนี้ใครที่ดูสาหัสกว่า?”“เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงขายผัก
ขยับเพียงเล็กน้อย หลี่เยว่หรูก็ทำหน้าบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวดจากนั้นส่งเสียงออกมาอย่างทรมาน: “อ๊ะ……มือของฉัน มือของฉันอ๊ะ……”โจวอวี้เฟิ่งเห็นว่าลูกสาวของเธอนั้นร้องอย่างทรมาน ก็รีบมาดูทันที ก็รีบที่จะผลักจางเจียหนิงออกไปจางเจียหนิงล้มลงกับพื้นโจวอวี้เฟิ่งมองลูกสาวของตัวเองด้วยสีหน้ากังวล: “เยว่หรู ลูกไม่เป็นอะไรนะ?”“แม่ เจ็บจะตายอยู่แล้ว” หลี่เยว่หรูร้องไห้และตะโกนด้วยน้ำตาคลอเบ้าโจวอวี้เฟิ่งเห็นสภาพลูกสาวของตัวเองที่ดูน่าสงสาร ก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที จากนั้นก็ด่าทอจางเจียหนิงชุดใหญ่: “พวกแกนี่กินอะไรเป็นอาหารกัน?”“เธอเป็นหมอไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาทำให้ลูกสาวฉันเจ็บ?”จางเจียหนิงทําหน้าน้อยใจพูดว่า: “ฉันเพียงแค่จะต่อกระดูก การเจ็บปวดนั้นป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว”หลี่เยว่หรูร้องไห้ไม่หยุด: “แม่ หนูไม่ให้เธอรักษาแล้ว เจ็บจะตายอยู่แล้ว เจ็บจะตายอยู่แล้ว……”โจวอวี้เฟิ่งจ้องมองจางเจียหนิงด้วยความโมโหและพูดด่าทอ: “แกจะยืนโง่อยู่ทำไม? รีบมาขอโทษลูกของฉันสิ”“ฉัน……ฉันทำไมต้องขอโทษด้วย?”จางเจียหนิงตาแดงก่ำเล็กน้อย อีกนิดเดียวก็จะร้องไห้ออกมาโจวอวี้เฟิ่งตะโกนด่า: “แกนังสารเล
เห็นว่าตัวเองถูกฝูงชนโกรธ โจวอวี้เฟิ่งก็รีบที่ขึ้นรถหนีไปและก็ไม่กล้าเรียกร้องค่าชดเชยค่าซ่อมรถอะไรอีกจางเจียหนิงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก และมองดูหลินเฟิง: “ต้องขอบคุณคุณหลินเฟิงจริง ๆ ”“ขอบคุณอะไรกันครับ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขานั้นมาจากไหน ทำให้ทุกคนโมโหก็สมควรแล้ว” หลินเฟิงหัวเราะและพูดออกมาผู้หญิงที่ขายผักก็เดินเข้ามาหาหลินเฟิงโค้งคํานับอย่างลึกซึ้ง: “พ่อหนุ่มน้อย วันนี้ขอบคุณมากจริง ๆ ถ้าหากว่าไม่ใช่คุณ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรแล้ว”“คุณป้า ไม่เป็นไรครับ เป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น” หลินเฟิงพูดปลอบใจจางเจียหนิงที่อยู่ข้าง ๆ อารมณ์ก็ดีขึ้นเยอะ และยิ้มพูด: “คุณป้า คุณเข้าไปพักผ่อนที่สำนักไป๋เกาก่อนเถอะ”“ไม่ต้องแล้วไม่ต้องแล้ว……”คุณป้าโบกมือกล่าวว่า: “ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว อีกสักพักก็จะขายผักที่ตลาด”“พวกคุณนี้เป็นคนที่จิตใจดีงามจริง ๆ ขอให้พวกคุณคงอยู่ดีนานร้อยปี สุขภาพร่างกายแข็งแรง……”คุณป้าคิดว่าพวกเขาสองคนเป็นคู่รักกัน ในเมื่อชายหล่อสาวสวยดูเหมาะสมกัน“เอ่อ……”จางเจียหนิงพูดอะไรไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เธอไปเป็นคู่รักกับหลินเฟิงตอนไหนอีกเมื่อส่งคุณป้ากลับไ
หลี่เยว่หรูที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พูดว่า “แม่ แม่ต้องหาไอ้หมอนั่นให้เจอ กล้าที่จะดูถูกตระกูลหลี่ของเรา ฉันจะจัดการเขาอย่างงามเลย”จางกุ้ยหลานพอได้ยินก็รีบพูดว่า: “เยว่หรูวางใจ กล้าที่จะรังแกพวกคุณ ก็แปลว่าไม่ได้เห็นตระกูลหลี่ไว้ในสายตา ป้าจะล้างแค้นให้แน่นอน”โจวอวี้เฟิ่งมองไปที่จางกุ้ยหลานพูดว่า: “ตระกูลหลี่เจียงเป่ยของพวกคุณ มีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นค่อนข้างอวดดี คาดว่าน่าจะมีเส้นสายเล็กน้อย”จางกุ้ยหลานก็ไม่อยากที่จะโดนดูหมิ่น และหัวเราะพูดว่า : “ตระกูลหลี่ของเราก็มีสถานะที่แน่นอนในเจียงโจวเช่นกัน ฉันลืมบอกไป ตอนนี้ฮุ่ยหรานเริ่มร่วมมือกับตระกูลถังแล้ว”“ตระกูลถังในเมืองหลวง”“อ้อ? ดูเหมือนว่าพวกคุณก็ดูมีความสามารถเหมือนกันน่ะ”โจวอวี้เฟิ่งทําหน้าหยิ่งผยอง ไม่เคยเห็นตระกูลหลี่เจียงเป่ยอยู่ในสายตา“อ่อใช่ ฉันได้ยินมาว่ามีโสมมังกรอายุร้อยปีในตระกูลเถียนที่เจียงโจว เรื่องนี้พวกคุณรู้ไหม?”“ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้แน่นอน” จางกุ้ยหลานพยักหน้าแต่สิ่งนี่มันเหมือนเป็นสมบัติล่ำค่าของตระกูลเก่าเถียนโจวอวี้เฟิ่งพูดออกมาว่า: “ฉันมาเจียงเป่ยครั้งนี้เพื่อรักษาเยว่หรูเป็นหลั
หลินเฟิงได้ยินแบบนี้มุมปากก็กระตุกเล็กน้อย: “ตระกูลถังเป็นบ้าไปแล้ว นี่ถือเป็นการเสียสละเพื่อการทำงานด้วย เสียแขนข้างหนึ่งก็ถูกปลดออกจากตำแหน่ง ยังต้องการที่จะฆ่าอีกเหรอ?”หลานเฟยได้ยินแบบนี้ก็กัดฟัน: “นั่นไม่ใช่ทั้งหมด แต่ถังอวิ๋นเฟิงบังคับให้ฉันทําตามเขา แต่ฉันไม่ยอม……จึงลงมือตีเขา……เขาจึงต้องการฆ่าฉัน”หลินเฟิงโกรธมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้: “ถังอวิ๋นเฟิงเขาเป็นอะไรกันแน่”“ถังหว่านรู้เรื่องนี้ไหม?”“คุณถังยังไม่รู้เรื่องนี้ ฉันหนีมาที่นี่ ยังไม่ทันได้ติดต่อคุณถัง” หลานเฟยกล่าวหลินเฟิงพยักหน้า: “ผมรู้แล้ว คุณพักผ่อนให้ดีก่อน ต่อจากนี้ผมจะเป็นคนจัดการเอง”เขาอุ้มหลานเฟยไปที่โซฟาในตอนนี้ ลูกน้องของถังอวิ๋นเฟิงก็ตามมาทันแล้วพังประตูเข้ามาโดยตรงเมื่อเห็นหลานเฟย ทั้งสองคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในเมื่อคุณชายถังได้สั่งให้เอาตัวหลานเฟยกลับมาอย่างมีชีวิต ไม่งั้นตายก็ต้องมีศพให้เห็น“หลานเฟย กลับไปกับพวกเราตอนนี้ คุณชายถังอาจจะไว้ชีวิตคุณได้ หากคุณดื้อรั้นไม่ยอมเชื่อฟัง สุดท้ายก็มีแต่ทางเลือกที่จะต้องตายเท่านั้น”หลานเฟยอดทนต่อความเจ็บปวดสาหัสในช่องท้องอลัพูดว่า: “ฝันไปเถอะ แม้ว่าฉั
“คุณหลี่ ขอบคุณมาก คุณช่วยชีวิตฉันไว้อีกแล้ว” หลานเฟยกล่าวอย่างจริงใจหลินเฟิงในตอนนี้ได้พูดว่า: “คุณอย่าเพิ่งขยับ ผมจะโทรหาถังหว่าน ให้เธอมาจัดการกับปัญหา”“รบกวนด้วยค่ะ...”......ถังหว่านได้รับโทรศัพท์จากหลินเฟิง เมื่อได้ยินว่าถังอวิ๋นเฟิงทำเรื่องแบบนี้ก็ยิ่งโกรธหนักเข้าไปอีกเธอรีบขับรถไปที่คฤหาสน์อ่าวเทียนสุ่ยเมื่อได้เห็นถังหว่าน หลานเฟยยังคงประพฤติตนเหมือนเจ้านายและคนรับใช้อยู่: “คุณถัง”“ไม่ต้องทำแบบนี้ รีบลุกขึ้นมา” ถังหว่านก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและช่วยพยุงหลานเฟยขึ้นมา“หัวหน้าหลาน คุณไม่ต้องกังวล เรื่องของวันนี้ ฉันจะต้องจัดการให้คุณแน่นอน”เธอจำเป็นต้องจัดการกับเรื่องนี้ให้ดี ไม่เช่นนั้นก็จะทำให้สูญเสียความเชื่อมั่นจากผู้อื่น ต่อไปใครจะกล้าทำงานให้ตระกูลถังอีก ที่สำคัญที่สุด เธอสามารถใช้เรื่องนี้ข่มถังอวิ๋นเฟิงไดอีก“ขอบคุณคุณหนู ฉันรู้ว่าตระกูลถังนั้นไม่มีทางที่จะละทิ้งฉัน” หลานเฟยกล่าวด้วยความซึ้งใจถังหว่านทำหน้าจริงจังพูดว่า: “มันก็ต้องแน่อยู่แล้ว อาการบาดเจ็บของคุณได้รับความเดือดร้อนจากการช่วยเหลือฉัน ทำไมฉันจะไม่สนใจล่ะ?”ถังหว่านพูดด้วยความรู้สึกที่แท
หลินเฟิงพยักหน้า เขาเปลี่ยนเสื้อคลุมเดินไปที่รถกับถังหว่านและเดินทางไปหาตระกูลเถียนตระกูลเถียนไม่ใช่ตระกูลใหญ่ในเจียงโจว เถียนอวี่คือผู้นำตระกูล ดำเนินกิจการบริษัทลงทุนถังหว่านได้มีการร่วมมือบุคคลเหล่านี้อยู่ก่อนแล้วด้วยในปีแรก ๆแม้ว่าคนของตระกูลเถียนจะมีจำนวนน้อยจนตอนนี้ตกต่ำ แต่อย่างไรเสียบรรพบุรุษก็ถือได้ว่าเป็นตระกูลใหญ่เช่นกันของล้ำค่าในตระกูลก็มีไม่น้อย โสมมังกรหัวก็ถือเป็นหนึ่งในนั้นเช่นกันถังหว่านที่อยู่ตำแหน่งข้างคนขับก็ได้มีการโทรหาเถียนอวี่โดยตรง“สวัสดี คุณเถียน ฉันถังหว่านเอง……ฮ่าฮ่า”ถังหว่านพูดไปด้วยหัวเราะไปด้วย ได้มีการทักทายเถียนอวี่ก่อนหนึ่งรอบ ถึงจะเริ่มเข้าหัวข้อที่จะพูด“คุณเถียน ไม่ทราบว่าคุณอยู่ที่บ้านไหม? วันนี้ฉันจะเข้าไปเยี่ยมเยียนคุณที่บ้านสักหน่อย”เถียนอวี่ที่อยู่อีกฝ่ายของโทรศัพท์ก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงนี้ ตระกูลถังอยู่ที่เจียงโจวกำลังเป็นที่นิยมและเจริญรุ่งเรืองมากในตอนนี้ อยู่ ๆ ทำไมคุณหนูจากตระกูลถังนั้นถึงได้เป็ฯฝ่ายเชื้อเชิญเขาด้วยตัวเองละ?ถึงแม้จะเดาได้ว่าถังหว่านอาจจะมีเป้าหมายอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้หลังจากค
หลินเฟิงขมวดคิ้ว และคิดว่าคุณนายเถียนนี่ช่างไม่มีมารยาทเอาซะเลยถังหว่านก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก: “ผู้หญิงคนนี้ทำบ้าอะไรกัน? แบบนี้ก็ทำเหมือนว่าไม่ได้มองพวกเราสองคนอยู่ในสายตาสินะ?”หลินเฟิงสูดหายใจ แต่ก็ช่วยไม่ได้ ทั้งสองได้แต่ยืนรออยู่ที่ประตูอย่างโง่เขลาโชคดีในเวลานี้ เถียนอวี่ก็ได้ขับรถกลับมาประตูรถเปิดออกอย่างช้า ๆ เถียนอวี่สวมชุดสูทได้ลงมาจากรถเขาไม่รู้จักหลินเฟิง แต่รู้จักถังหว่านเขาทักทายเขาด้วยรอยยิ้มทันทีและพูดว่า: “คุณถัง พวกเราไม่เจอกันตั้งนานเลยนะครับ วันนี้ผมดีใจนะที่คุณมาหาตระกูลเถียนในวันนี้”“คุณเถียนก็พูดเกินไปแล้ว”เถียนอวี่ก็ได้สังเกตหลินเฟิงที่ยืนข้าง ๆ เขาพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า: “ท่านนี้คือ?”ถังหว่านรีบที่จะแนะนำ: “ท่านนี้คือหลินเฟิง ตอนนี้รับหน้าที่เป็นที่ปรึกษาบริษัทเภสัชกรรมเชิงถัง และก็เป็นผู้ถือหุ้นส่วนบริษัทเภสัชกรรมเชิงถัง”เถียนอวี่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในช่วงแรกที่ถังหว่านนั้นป่วย สองคนนี้ก็ได้มีการร่วมมือกัน เถียนอวี่ได้มีการยอมรับความสามารถของถังหว่านเป็นอย่างมากคนที่ถังหว่านชื่นชอบ แน่นอนว่าจะต้องมีความสามารถ“เป็นเกียรติที่ได
ถังว่านหลี่กล่าวต่อไปว่า :“ในวันนั้นที่ฉันถูกกลุ่มพันธมิตรบู๊พาตัวไป เป็นหลินเฟิงที่ยืนขึ้นและขู่หยินหลิง ผู้นำกลุ่มพันธมิตรบู๊ หากเธอไม่ตอบตกลงที่จะปฏิบัติต่อฉันอย่างดี ตอนนั้นหลินเฟิงก็จะแตกหักกับผู้นำ!”“สุดท้าย แม้ว่าผู้นำของเมืองจิงจะโกรธอยู่ แต่ก็ปกป้องฉันไว้”“เธอพูดเรื่องของหลินเฟิงกับฉันเยอะมาก....”“จริง ๆแล้วพวกเราตระกูลถัง ไม่เหมาะสมกับหลินเฟิงเลย”ถังว่านหลี่มองหลินเฟิงด้วยสายตาซับซ้อน จากนั้นก็เช็ดน้ำตา ก่อนจะพูดอย่างขมขื่นว่า :“หลินเฟิง ต่อจากนี้ไปจะมอบถังหว่านให้กับนาย ไม่ลำบากใจใช่ไหม?”“ไม่ลำบากใจครับ”หลินเฟิงพยักหน้า ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อยเช่นกัน“ไม่ลำบากใจก็ดี....”ถังว่านหลี่ถอนหายใจ จากนั้นก็พูดว่า :“หลินเฟิง จากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ฉันถังว่านหลี่ที่อยู่ตรงนี้ จะเป็นครอบครัวของนาย”“อืม”จริง ๆแล้วหลินเฟิงรู้สึกผิดหวังกับตระกูลถังแต่ท่าทางของถังว่านหลี่กับถังเจี้ยนหยวน ในที่สุดก็ทำให้หลินเฟิงกลับมาอบอุ่นในหัวใจ“สุดท้าย หลินเฟิง”ถังว่านหลี่เอ่ยขึ้นเบา ๆว่า : ผู้นำกลุ่มพันธมิตรหยินหลิงขอให้ฉันนำคำพูดมาให้คุณด้วย”“ข้อความ...อะไร?”
มองสายตาซาบซึ้งใจของถังว่านหลี่ หลินเฟิงยิ้มแล้วส่ายหน้าแสดงออกว่าไม่เป็นไรแต่ตอนนี้ในใจเขากลับเกิดความรู้สึกผิดต่อหยินหลิงเล็กน้อยคิดว่าปกป้องถังว่านหลี่เอาไว้ หยินหลิงก็คงต้องแบกรับความลำบากเอาไว้มากมาย“ว่านหลี่ ครั้งนี้นายสามารถกลับมาได้ ทั้งหมดเป็นเพราะความพยายามของหลงยวนคุณชายของตระกูลหลง“ถ้าหากว่าไม่ใช่เขามีคุณธรรมลงโทษคนในครอบครัวที่ทำผิด ฆ่าน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง เพื่ออธิบายที่ไปที่มาของเรื่องราว”“ไม่แน่ตอนนี้นายก็อาจจะยังอยู่ในคุกก็ได้!”ในตอนนี้ คนระดับสูงของตระกูลถังออกหน้าเขาแสดงท่าที่ไม่เห็นด้วยต่อการกระทำที่ถังว่านหลี่ซาบซึ้งต่อหลินเฟิง“จริงด้วยอาถังว่านหลี่ อาขอบคุณหลินเฟิงทำไม เป็นคุณชายหลงยวนที่ส่งคนมาจัดการปัญหาโดยเฉพาะ นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน อาถึงกลับมาได้”“เขาพูดจาดีๆ กับผู้ว่ารัฐมนตรีเมืองจิงมากมาย”“จุ๊จุ๊ ดูท่าคุณชายหลงยวนมีความจริงใจต่อตระกูลถังของเรา พบว่าน้องสาวของตัวเองได้ทำร้ายคุณ จึงฆ่าญาติที่ทำผิดโดยตรง!”“เกรงว่าก็คงเป็นเพราะอาว่านหลี่เป็นพ่อของพี่ถังหว่านสินะ?”“เฮ้อ คุณชายหลงยวนก็ลุ่มหลงต่อพี่ถังหว่านมาก! น่าเสียดายพี่ถังหว่านจ
“ไม่...เขาฆ่าหลงเซียวของตระกูลหลง นั่นเป็นถึงลูกหลานสายตรงของตระกูลหลงเชียวนะ ตระกูลหลงไม่มีทางปล่อยตระกูลถังของเราไปอย่างแน่นอน!”“เจี้ยนหยวน นายต้องให้ความสำคัญกับภาพรวมนะ!”“ให้ความสำคัญกับภาพรวมงั้นเหรอ...”ถังเจี้ยนหยวนหยุดชะงักเล็กน้อยจากนั้นบนใบหน้าก็เผยสีหน้าเยาะหยันออกมาเล็กน้อย“ไม่สู้ คุณดูจดหมายที่กลุ่มพันธมิตรบู๊ส่งมาก่อนดีไหม?”ถังเจี้ยนหยวนนำจดหมายที่ถูกเปิดมาแล้วยื่นให้กับถังเทียนเต๋อ“หนังสือแจ้งตระกูลถัง”“ข้าพเจ้าผู้ว่ารัฐมนตรีประจำเมืองจิง เป็นเพราะก่อนหน้านี้เข้าใจถังว่านหลี่ตระกูลถังผิดไป จึงขออภัยตระกูลถังอย่างสุดซึ้ง...”ถังเทียนเต๋อจ้องมองเนื้อหาที่อยู่บนจดหมายยิ่งดู สีหน้ายิ่งไม่เป็นธรรมชาติ หลังจากที่เห็น “ลายเซ็นของผู้ว่ารัฐมนตรีประจำเมืองจิง” ตัวอักษรสุดท้ายคนทั้งคนก็ทรุดนั่งลงบนพื้นงุนงงไปหมด“พ่อ มันคือจดหมายอะไร? ในจดหมายเขียนว่ายังไงเหรอ?”ถังว่านเฉวียนรีบถามขึ้นมา“มันคือ...คือจดหมายที่ผู้ว่ารัฐมนตรีเขียนเองกับมือ”ถังเทียนเต๋อกลืนน้ำลาย และพูดอย่างยากลำบาก:“เขารู้ที่มาที่ไปของเรื่องราวแล้ว อีกทั้ง...อีกทั้งทางด้านตระกูลหลงเองก็ยอ
แต่โชคดีที่ถังจวินเตรียมป้องกันไว้ตั้งนานแล้วเขาปล่อยพลังชี่แท้ออกมา สกัดกั้นเอาไว้สุดพลังกระสุนเม็ดนี้ถึงแม้จะยังคงยิงโดนหน้าอกของเขา แต่ไม่ได้สร้างความบาดเจ็บให้กับเขามากเท่าไหร่นักเพียงแค่กระเทือนกระดูกซี่โครงของเขาจนหักถึงแม้จะสภาพย่ำแย่ แต่อย่างน้อยถังจวินก็รับไว้ได้เห็นถังหว่านท่าทางแน่วแน่แบบนี้ ถังเทียนเต๋อเตรียมจะเปลี่ยนวิธีการสายตาของเขามองข้ามถังหว่าน มองไปทางหลินเฟิงแล้วพูดว่า8“หลินเฟิง นายฆ่าหลงเซียวลูกหลานสายตรงของตระกูลหลง ความผิดมหันต์แบบนี้ นายยังอยากจะสร้างความเดือดร้อนให้ตระกูลถังของฉันงั้นเหรอ?!”“......”“หยุดเถอะ”ในที่สุดหลินเฟิงก็ลงมือแล้วเพียงแต่มือที่เขาลงมือนั้น จับไปที่ปากกระบอกปืนขของถังหว่าน เขาส่ายหน้าให้ถังหว่านช้าๆถ้าหากปล่อยให้เรื่องราวดำเนินต่อไปแบบนี้เกรงว่าสุดท้ายคงจะวุ่นวายจนไม่สามารถจบเรื่องราวได้ความคิดของถังหว่านเขาเข้าใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ถังหว่านฆ่าคน“คนที่ฆ่าหลงเซียวไม่ใช่ฉัน แต่...ความผิดนี้ฉันสามารถรับเอาไว้ได้”หลินเฟิงมองไปทางคนตระกูลถัง ยื่นมือออกไปห้ามถังหว่านที่จะพูดคำออกมาด้วยความร้อนใจและหัวเราะเยาะพูดว่
เมื่อเขาเห็นว่าถังเทียนเต๋อออกคำสั่ง ก็ไม่มีความคิดอย่างอื่นอีก ก่อนจะโบกมือเรียกให้หน่วยลับของตัวเองที่อยู่ใกล้ตัว จับถังหว่านและหลินเฟิงให้ได้“ออกไป!”เมื่อเห็นว่าหน่วยลับที่อยู่รอบ ๆกำลังเข้ามาใกล้พวกเขามาขึ้นเรื่อย ๆในที่สุดถังหว่านก็โมโหแล้วเธอหันกลับไปคว้าปืนพกสีเข้มออกมาจากใต้หมอนของตัวเอง แล้วเล็งไปที่ถังจวิน“หากพวกคุณกล้าก้าวมาอีกก้าวหนึ่ง ฉันก็จะฆ่าพวกคุณ!”“ยังมีพวกแก ถังเทียนเต๋อ ไอ้แก่หนังเหนียวอย่างแก ถ้าพวกเขากล้าเข้ามาอีกก้าวหนึ่ง ฉันก็จะฆ่าแกก่อน!”“ถังหว่าน! เธอจะกบฏงั้นเหรอ?!”ถังเทียนเต๋อพูดด้วยความโกรธ“ถังหว่าน วางอาวุธซะ อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่!”ถังว่านเฉวียนก็ตะโกนอย่างเด็ดขาด“เหอะ แน่จริงก็ยิงฉันให้ตายเลย ฉันไม่เชื่อว่าวันนี้เธอจะกล้ายิงฉัน”ถังว่านเชวีย ลูกชายคนรองของถังเทียนเต๋อยิ้มเยาะ แล้วเดินตรงไปหาถังหว่าน“ปัง!”ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของทุกคน คิดไม่ถึงว่าถังหว่านจะเหนี่ยวไกปืนไปที่หน้าอกของถังว่านเชวียโดยตรงหลังจากถูกยิง ถังว่านเชวียยังไม่มีปฏิกิริยาใด ๆรอจนเขาก้มหน้ามองดูหน้าอกตรงกลางหัวใจของตัวเอง ที่มีเลือดไหลออกมา พร้อมกับแสด
เมื่อเห็นหน่วยลับที่พามาลังเลเล็กน้อย ถังเทียนเต๋อก็รีบยึดคลองพื้นที่สูงทางศีลธรรม และตะโกนว่า :“ถังหว่าน อย่าดื้อดึงเลย หากไม่ส่งหลินเฟิงไป ตระกูลถังของพวกเราก็จบสิ้บแล้ว!”“ฉันสามารถให้ถังเจี้ยนหยวนเป็นผู้นำตระกูลต่อได้”“แต่ฉันไม่สามารถให้อภัยหลินเฟิงได้ เขาได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรงในการฆ่าทายาทสายตรงของตระกูลหลง ที่พวกเราตระกูลถังไม่อาจแบกรับไว้ได้!”“หากผู้นำตระกูลหลงพายอดฝีมือสำนักหลงผานมาถึงที่แล้วจะทำอย่างไร?”“ตระกูลถังของพวกเราต่างก็ต้องตายในมือของผู้นำตระกูลหลง!”“พวกเราต้องถูกสัตว์ร้ายตัวนี้ฆ่าตาย ถังหว่าน!”“ตระกูลถังของเรายังไม่ได้อ่อนแอขนาดนี้!”ถังหว่านวิเคราะห์อย่างใจเย็นพร้อมกับพูดว่า :“ปู่รอง คนเราไม่สามารถเป็นเหมือนกับสัตว์เดียรัจฉานได้ ไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณ หลินเฟิงได้ช่วยฉันและตระกูลถังของพวกเรามาหลายครั้งแล้ว ฉันจะให้พวกคุณพาหลินเฟิงไปได้!”“ถ้าพวกคุณอยากจับหลินเฟิง ก็ข้ามศพฉันไปก่อน!”ในขณะที่พูด ถังหว่านก็หยิบมีดเล็ก ๆออกมาจากใต้เตียงแล้วจ่อไปที่คอของตัวเอง“ถังหว่าน เธอ!”เมื่อเห็นถังหว่านหัวรุนแรงแบบนี้ ทั้งยังด่าตัวเองและคนอื่น ๆว่าเนรคุณ แสดงว่า
คนที่เดินเข้ามาก็คือ ถังจวิน รวมถึงผู้มีตำแหน่งสูงในตระกูลถังจำนวนไม่น้อยที่อยู่ด้านหลังเขา แล้วยังมีผู้อาวุโสอีกด้วย“ถังจวิน พวกคุณจะทำอะไร?!”เมื่อเห็นคนจำนวนมากขนาดนี้บุกรุกเข้ามา ถังหว่านก็หยิบผ้าคลุมหน้าแล้วตะโกนถามด้วยความโกรธนี่คือห้องส่วนตัวของเธอหากเธอแต่งตัวเรียบร้อยก็แล้วไป แต่หากตอนนี้เธอกำลังทำอะไรบางอย่างที่ใกล้ชิดกับหลินเฟิงแล้วถูกคนถีบประตูจนเปิดแบบนี้ ใครจะทนได้?เมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธของถังหว่าน ชายชราวัยเดียวกันกับคุณปู่ของถังหว่านก็เดินออกมาเขาเป็นน้องชายแท้ ๆ ของคุณปู่ของเธอ ถังเทียนเต๋อที่ถูกแยกออกไปเมืองหวยโจว“ถังหว่าน พวกเราเข้ามา ทั้งหมดก็เป็นเพราะสัตว์ร้ายตัวนี้!”แม้ว่าเขาจะแก่ แต่ก็เต็มไปด้วยพลังก่อนจะกัดฟันแล้วตวาด เห็นได้ชัดว่าเกลียดหลินเฟิงอย่างถึงที่สุดและลูกชายของถังเทียนเต๋อ ซึ่งทั้งสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องของถังเจี้ยนหยวนก็เดินออกมา ก่อนจะชี้ไปทางหลินเฟิงพร้อมกับด่าว่า :“หลินเฟิง ใครให้ความกล้ากับแก คิดไม่ถึงว่าจะกล้าฆ่าคุณหนูหลงเซียวของตระกูลหลง คุกเข่าลงแล้วมัดมือมัดเท้าของแก แล้วไปรับโทษที่ตระกูลหลงกับเราเดี๋ยวนี้!”“ใช่ มัดม
“คุณชายหลง พวกเราควรจะทำยังไงกันดีครับ?”ชายชุดดำที่ราวกับหมอกควันสีดำยังคงถามต่อไป“ไม่ต้องตื่นตระหนก ดูว่าเขากลับมาทำอะไรที่เมืองจิง ใช่แล้ว เอาเรื่องนี้ไปเจ้งกับพ่อของฉันด้วย ให้เขาระวังตัวไว้”“เข้าใจแล้วครับ”ชายชุดดำพยักหน้า แล้วหายไปในหมอกควันสีดำเหมือนกับตอนที่ตัวเองปรากฏออกมา“ราชาหลินแห่งตอนใต้....ตาแก่คนนี้ คงไม่ได้ใกล้ตายแล้วหรอกนะ?”หลงยวนพึมพำกับตัวเอง“เขาจะตายก่อนไม่ได้นะ....”......ตอนเที่ยง คฤหาสน์ตระกูลถังหลินเฟิงที่กำลังตรวจดูรอยแผลบนใบหน้าของถังหว่าน หลังจากที่ฟื้นขึ้นมาหลินเฟิงเตรียมขี้ผึ้งและผลลัพธ์ก็ดีอย่ามาก รอยแผลบนใบหน้าของถังหว่านแสดงให้เห็นถึงแนวโน้มที่จะตกสะเก็ตอย่างชัดเจนแล้วหากทำแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆในไม่กี่วันก็จะหายขาด“หลินเฟิง คุณว่าต่อไปฉันจะต้องใช้ชีวิตทั้งใบหน้าแบบนี้ไหม?”ถังหว่านที่ยืนอยู่ด้านหน้ากระจก พร้อมกับมองด้านซ้ายและด้านขวา แม้ว่าน้ำเสียงจะผ่อนคลาย แต่หลินเฟิงกลับมองเห็นถึงความกังวลเล็กน้อยในแววตาของเธอ“พูดได้ยาก”คำพูดของหลินเฟิงทำให้ถังหว่านตัวแข็งทื่อแต่เมื่อเธอหันกลับมา กลับมองเห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของหลินเฟิง
“ระหว่างตระกูลใหญ่ เรื่องที่ต้องห้ามมากที่สุดก็คือสร้างความแค้นเล็กๆ แล้วทำลายเรื่องสำคัญ เพิ่มช่องว่างและขัดขวางความสัมพันธ์”แววตาของหลงยวนลึกซึ้ง แล้วเอ่ยอย่างเย็นชาว่า :“แต่ผมไม่เหมือนกัน สิ่งที่ผมจะทำไม่ใช่มองหาความแค้นเล็กๆ แต่เป็นการสร้างหมากรุกขึ้นมา”“หากแผนของหลงเซียวสำเร็จ อย่างมากก็แค่ให้ตระกูลถังรู้สึกหวาดกลัวและออกจากเมืองจิงไป”เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของหลงยวน พ่อบ้านก็สับสนเล็กน้อย“สี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิง หากไม่อยู่ในเมืองจิง แบบนั้นยังจะเรียกว่าสี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิงได้อย่างไร?”“ผิดแล้ว”หลงยวนพูดอย่างเย็นชาว่า :“สิ่งที่เรียกว่าสี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิง ไม่ได้เป็นเพียงอำนาจที่คุณเห็นแค่ภายนอกเท่านั้น”“ยกตัวอย่าง ตระกูลหลินที่แทบจะสูญหายไปแล้ว”“คฤหาสน์ที่เมืองจิงของตระกูลหลินที่ตั้งอยู่นั้นแทบจะรกร้าง มีใยแมงมุมอยู่เต็มไปหมด และไม่มีใครทำความสะอาด แต่คุณกล้าพูดไหมว่าตระกูลหลินไม่ใช่หนึ่งในสี่ตระกูลที่ร่ำรวย?”“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไร้เดียงสาเกินไป”หลงยวนเงยหน้า สายตาแสดงความลุ่มลึกออกมา“สี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจิง เบื้องหลังของทุกตระกูลต่