บทที่ 424

ฉินอิ๋งเกาหัวแล้วพูดขึ้น: “ฉันกลับรู้สึกว่าเป็นไปไม่ค่อยได้นะ”

“ในเมื่อพวกเราสองตระกูลมีความแค้นต่อกันมากมาย”

“แล้วจะยังไงล่ะ ไม่ต้องกลัว ไม่ว่าจะมาในรูปแบบไหนก็มีวิธีรับมือ ตอนนี้พวกเรากองกำลังใหญ่โต มีอะไรให้ต้องกลัว” ถังหว่านพูดอย่างสบายใจ

ฉินอิ๋งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าอย่างเห็นด้วย คิดว่าคุณหนูใหญ่พูดได้มีเหตุผลนิดหน่อย

ตัวเองไม่ใช่คนที่จะเป็นหัวหน้าได้ มีบางครั้งคิดเยอะเกินไป

ผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูห้องชาก็ถูกคนผลักออก

เซี่ยงตงเซิงเดินเข้ามาก่อน ด้านหลังของเขายังมีหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งเดินตามมานั่นก็คือเซี่ยงหลงลูกคนโตของตระกูลเซี่ยง

“คุณหนูถังมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอครับ ผมไม่ได้ต้อนรับด้วยตัวเอง เสียมารยาทจริง ๆ ครับ” เซี่ยงตงเซิงหัวเราะเสียงดัง

ถังหว่านก็เผยรอยยิ้มมืออาชีพออกมาแล้วพูดขึ้น: “เถ้าแก่เซี่ยงงานยุ่ง จะเหมือนกับคนว่างงานอย่างฉันที่ไหนกันคะ”

“ไม่ทราบว่าคุณเซี่ยงครั้งนี้เรียกฉันมามีเรื่องอะไรเหรอคะ?”

เซี่ยงตงเซิงหัวเราะเยาะ: “ครั้งนี้ไม่ได้เป็นผมที่ต้องการพบคุณหนูถัง แต่เป็นลูกชายของผม”

พูดจบ เซี่ยงหลงก็นั่งลงตรงข้ามทั้งสองคน

จากนั้นก็เงยหน้ามองทั้งสองคน