บททั้งหมดของ บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ: บทที่ 141 - บทที่ 150

เจียงหวานหว่านยิ้ม “เช่นนั้นรบกวนอาจารย์กัวแล้ว”หมอเคอได้ยินคำพูดของกัวอี้เทียนก็ตกใจจนอ้าปากค้างอาจารย์กัวเป็นบุคคลสำคัญอันดับต้นๆ ของเมืองชิงเหอ นอกจากเจ้าเมืองแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าเรียกใช้เขากัวอี้เทียนหยิบกระดาษและพู่กันออกมา “เป็นเกียรติของข้าที่สามารถช่วยทำงานเบ็ดเตล็ดให้ท่านหมอเจียงได้”กัวอี้เทียนมองหมอเคอที่มีตาหามีแววไม่แล้วเยาะเย้ยในใจท่านหมอเจียงเป็นปรมาจารย์หมอเซียนในตำนาน ด้วยความสนใจที่ท่านอ๋องมีต่อท่านหมอเจียง เขาเองก็ต้องประจบประแจงให้ดี“ข้าจะทำตามคำสั่งของท่านหมอเจียง แยกแยะผู้ป่วย สมุนไพรที่ท่านหมอเจียงต้องการกำลังจัดเตรียมอยู่ แล้วก็ช่างตัดเย็บสิบห้าคนกำลังเร่งทำหน้ากากผ้าตามที่ท่านหมอเจียงต้องการ...”ท่าทางของอาจารย์ทำให้เจียงหวานหว่านเข้าใจ เป็นเพราะสถานะของหรงซีใช้การได้แล้วหมอเคอยืนงงอยู่ที่เดิม ไม่เข้าใจว่าเหตุใดอาจารย์กัวถึงได้ปฏิบัติต่อสตรีนางหนึ่งด้วยความเคารพเช่นนี้“อาจารย์กัว ท่านและพวกเทียนซูสวมหน้ากากก่อน อย่าได้ติดโรคระบาด ให้ทหารข้าหลวงหน้าหอบรรพชนชิงเหอมาทั้งหมดมาตรวจชีพจร ดูว่าพวกเขามีคนติดโรคระบาดเท่าไหร่”เขาเอาแต่สนใจทำความดี

“เอ่อ...ท่านอ๋อง เพื่อป้องกันคนที่อยู่เบื้องหลังหนีไป ไม่สู้พวกเราซุ่มโจมตี รอให้พวกเขาติดกับ”หรงซีกล่าวอย่างไม่พอใจ “เจ้าเป็นเจ้าเมืองชิงเหอ เจ้าตัดสินใจเองดีกว่า”เว๋ยซื่อเจี๋ยได้ยินคำตอบของหรงซีก็รู้ว่าตอนนี้ท่านอ๋องไม่มีกะจิตกะใจฟังว่าเขาพูดสิ่งใด“ท่านอ๋องคงเหนื่อยกับการเดินทาง ข้าไม่รบกวนท่านพักผ่อน ขอตัวก่อน!”เว๋ยซื่อเจี๋ยกล่าวอย่างจนปัญญาหรงซีโบกมือให้เขาจากไปเว๋ยซื่อเจี๋ยหงุดหงิดและกังวลอย่างมาก เรื่องของเมืองชิงเหอคับขันอยู่ตรงหน้าหลังจากเว๋ยซื่อเจี๋ยจากไป หรงซีจัดการกับอารมณ์ของตนเองแล้วเขาสั่งให้ลูกน้องแอบเฝ้าดูเว๋ยซื่อเจี๋ยเขาไม่เชื่อผู้ใดทั้งนั้น เขาเชื่อเพียงตัวเขาเอง……หลายวันมานี้เจียงหวานหว่านทำงานอยู่ท่ามกลางผู้ป่วย ไม่มีเวลาว่างแม้แต่น้อย“ท่านหมอเจียง หลายวันมานี้ สถานการณ์โรคครั้งนี้ก็จะควบคุมได้แล้ว ไม่ระบาดออกไปข้างนอก ล้วนเป็นความดีความชอบข้าท่าน หากไม่มีท่าน พวกเราคงไม่มีวิธีเอาชนะพิษชนิดนี้ในเวลานี้”เจียงหวานหว่านกล่าวอย่างถ่อมตน “พิษครั้งนี้สกัดมาจากพิษหลายสิบชนิด ข้าเองก็ได้ความช่วยเหลือจากอาจารย์ ถึงได้เข้าใจพิษชนิดนี้”

“ทำตัวฉลาดก็ไม่ใช่เรื่องดีเช่นกัน คิดมากมายเช่นนี้ทุกวัน ระวังจะตายเร็ว”เจียงหวานหว่านไม่ตามใจหรงมู่หานเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม นางจะต้องทำให้หรงมู่หานชดใช้ด้วยเลือดหรงมู่หานไม่เคยพบแม่นางที่น่าสนใจเช่นนี้มาก่อน“โจวไท่ฟู่ โรคนี้รักษาให้หายได้ เป็นเพียงการโดนพิษเท่านั้น ชาวบ้านเหล่านี้ล้วนเป็นทหารปลดเกษียณมาจากชายแดน หากฆ่าพวกเขาเกรงว่าจะกระทบถึงทหารชายแดน”โจวไท่ฟู่ฟังคำของเจียงหวานหว่าน เขามีใจอยากช่วยผู้ป่วยเหล่านี้อยู่แล้ว“ห้าวัน หากไม่สามารถรักษาผู้ป่วยให้หายได้ ข้าเองก็ไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาทำร้ายชาวบ้านคนอื่นได้”หรงมู่หานขมวดคิ้วแล้วประสานมือ “โจวไทฟู่ เช่นนี้ไม่ถูกต้อง ทางด้านเสร็จพ่อ พวกเราจะอธิบายเช่นไร”ครั้งนี้เขาช่วยโจวไท่ฟู่มาจัดการเรื่องที่เมืองชิงเหอ อำนาจตัดสินใจอยู่ในมือโจวไท่ฟู่โจวไท่ฟู่ใจกว้าง “องค์ชายรอง ฝ่าบาททรงมีเมตตา รักประชาชนดุจลูกหลาน หากทรงรู้ว่ามีโอกาสช่วยลูกหลานของพระองค์ ฝ่าบาทจะต้องทรงเห็นด้วยกับวิธีของข้า”“โจวไท่ฟู่ เรื่องนี้ ข้าจะรายการต่อเสด็จพ่อตามความจริง”หรงมู่หานไม่อยากแบกความรับผิดชอบ เป้าหมายในการออกมาของเขาครั้งนี้

เจียงหวานหว่านกระซิบกับหมอข่งหมอข่งพยักหน้า เขากับท่านหมอเจียงจะต้องหาคนร้ายให้เจอหรงมู่หานมองดูท่าทางสบายๆ ผ่อนคลายของเจียงหวานหว่าน เขาสงสัยมากว่านางจะหาตัวคนร้ายด้วยวิธีใดเพียงไม่นาน ผู้ป่วยทุกคนรุดไปยังพื้นที่เปิดโล่งเจียงหวานหว่านกวาดตามองทุกคน นางรู้จักผู้ป่วยทุกคนเป็นอย่างดี“ทุกคนฟังข้าพูด ก่อนที่หมอเหมียวตายไปอย่างกะทันหันนั้นได้ทิ้งหลักฐานสำคัญเอาไว้ ขอให้คนที่ขานรายชื่อเดินออกมาข้างหน้า ยื่นมือทั้งสองข้างของพวกเจ้าออกมา”แม้ในใจผู้ป่วยจะยังโกรธแค้นเจียงหวานหว่าน แต่พวกเขาก็อยากคืนความยุติธรรมให้หรงซีเช่นกันเจียงหวานหว่านมองไปทีละคน แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดจนกระทั่งนางตรวจสอบทุกคนในหอบรรพชนหมดแล้ว ทว่าก็ยังไม่พบผู้ใดทำตัวผิดปกติเจียงหวานหว่านเริ่มลำบากใจ นางจะหาคนร้ายวางยาพิษที่อยู่เบื้องหลังได้เช่นไร“อาจารย์กัว ทุกคนในหอบรรพชนมาอยู่ที่นี่หมดแล้วหรือ?”กัวอี้เทียนพยักหน้า “ทุกคนล้วนอยู่ที่นี่แล้ว”ไม่ถูก ในบรรดาคนเหล่านี้ไม่มีคนที่นางตามหา เจียงหวานหว่านเริ่มท้อใจโจวไท่ฟู่ถอนหายใจ “แม่นางเจียง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วแต่ฟ้าลิขิต อย่าได้ขัดขืนเ

“คุ้มครององค์ชายรองและโจวไท่ฟู่”ทหารล้อมรอบหรงมู่หานและโจวไท่ฟู่เหล่าผู้ป่วยตกใจพากันแตกกระเจิงออกไปเจียงหวานหว่านหันมองตามทิศที่อาวุธลับโจมตีมา ตรงนั้นไม่มีคน“เทียนซู เจ้าเห็นหรือไม่ว่าเป็นใคร?”เทียนซูส่ายหน้า นึกไม่ถึงว่าคนร้ายจะฆ่าคนต่อหน้าเขาและเขาไม่รู้สึกตัวเลย ฆาตกรจะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญแม้เจียงหวานหว่านจะเสียดาย แต่ก็รู้ว่าเป็นเพราะเทียนซูเอาความสนใจทั้งหมดมาวางไว้ที่นาง จนไม่สนใจสิ่งอื่นรอบตัวโจวไท่ฟู่ตกใจไม่หาย เมื่อครู่เขาอยู่ใกล้กับหมอเคอมาก เกือบจะต้องไปพบพญายามแล้วหรงมู่หานมองตรงไปที่เจียงหวานหว่านหากไม่ได้นางมารักษาผู้ป่วย คนเหล่านี้คงเสียชีวิตไปนานแล้วแผนการของเขาและพวกคงไม่ถูกทำลายเช่นนี้ ภายใต้ใบหน้ารอยยิ้มอบอุ่น ภายในจิตใจกลับชั่วร้ายและเห็นแก่ตัวสตรีที่ฉลาดงดงามเช่นนี้ หากสามารถทำให้นางทำทุกอย่างเพื่อเขาได้ คงไม่มีสิ่งใดดีกว่านี้แล้ว“แม่นางเจียง โชคดีที่เจ้าเปิดโปงหมอเคอ มิฉะนั้นข้าและโจวไท่ฟู่คงต้องใช้ชีวิตด้วยความกังวล”โจวไท่ฟู่เข้าใจดี เจียงหวานหว่านคิดจะถามถึงผู้บงการเบื้องหลัง แต่ผู้บงการเจ้าเล่ห์มาก เขาฆ่าคนปิดปากตอนนี้คนตายไปแล้ว