Share

บทที่ 144

หมอเคอมองเจียงหวานหว่านด้วยความโกรธเคือง “ผู้ป่วยกินยาตามที่ท่านหมอเจียงสั่งถึงได้ตาย นางยากจะพ้นความผิด

หมอคงได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้ว “หมอเคอ อย่าพูดเหลวไหล”

ผู้ป่วยที่อยู่หน้าประตูพากันมองเจียงหวานหว่านด้วยสายตาโกรธเคือง

“รีบจับนางไว้ ต้องเป็นนางที่วางยาพิษแน่นอน”

“นังเพศยาชั่วร้าย ถุย!”

“ฆ่านางปีศาจ”

“ฆ่านาง...”

……

บรรดาผู้ป่วยตะโกนด่าทอด้วยความโกรธเคือง หากไม่ใช่ว่าตรงหน้าประตูมีทหารเฝ้าอยู่ พวกเขาคงพุ่งเข้าไปฉีกเจียงหวานหว่านเป็นชิ้นๆ แล้ว

เดิมทีการที่ถูกพิษก็ทำให้พวกเขาได้รับความทรมานทั้งร่างกายและจิตใจมากพอแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะยังมีคนคิดทำร้ายพวกเขา พวกเขาจะไม่โกรธเคืองได้เช่นไร

เจียงหวานหว่านไม่สนใจว่าคนเหล่านั้นจะเอะอะโวยวายเช่นไร นางตรวจสอบศพผู้ป่วยอย่างละเอียด ไม่พลาดร่องรอยใดไปแม้แต่น้อย

เวลานี้เองประตูหอบรรพชนถูกเปิดออก ชายคนหนึ่งกับชายชราอีกครั้งก้าวเข้ามา

ทหารที่พวกเขาพามาวิ่งล้อมหอบรรพชนไว้ทันที

เกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ทำให้คนในหอบรรพชนตื่นตระหนกขึ้นมา

“อยู่ในความสงบ”

ชายหนุ่มมองไปรอบๆ สายตารังเกียจ เจ้าพวกฝูงหมด

“องค์ชายรอง หอบรรพชนถูกพ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status