บทที่ 142

เจียงหวานหว่านนับถือในคุณธรรมความเป็นหมอของหมอเหมียว “ท่านหมอเหมียว ข้าจะพยายามสุดความสามารถ”

แม้นางไม่มั่นใจเต็มร้อย แต่นางก็ถอยได้ไม่เช่นกัน

หมอเหมียวเหลือหมอข่งเอาไว้ ให้เขาช่วยเหลือเจียงหวานหว่าน

เจียงหวานหว่านเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วก็เริ่มรักษาหมอเหมียว

ใช้เวลาหนึ่งชั่วยามเต็มๆ ในที่สุดเจียงหวานหว่านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

นางเก็บเข็มแล้วเอ่ยกับหมอข่ง “รบกวนท่านหมอข่งดูและท่านหมอเหมียวด้วย”

“ท่านหมอเจียง ท่านไปพักผ่อนสักครู่เถอะ”

หมอข่งเองก็เป็นหมอคนหนึ่งเช่นกัน เขารู้ว่าการฝังเข็มนั้นใช้สมาธิอย่างมาก

อีกทั้งหมอเจียงก็ได้รักษาให้ผู้ป่วยอาการหนักหลายรายแล้ว หากยังฝืนทนต่อไป เกรงว่าจะกระทบถึงร่างกาย

“ท่านหมอข่ง วิธีการฝังเข็มนี่ท่านเรียนเป็นแล้วหรือไม่?”

เจียงหวานหว่านเงยหน้ามองหมอข่ง

“ต้องดูสักหลายรอบหน่อย”

สิ่งที่สำคัญที่สุดของการฝังเข็มคือความถูกต้องแม่นยำ หากผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็จะสร้างผลกระทบที่ต่างกันมาก เขาไม่กล้ารับประกันว่าตัวเองทำได้แล้ว

“ท่านหมอข่ง อาการป่วยของท่านเบากว่าท่านหมอเหมียวมาก หากท่านรักษาโรคหายก่อน ก็สามารถช่วยแบ่งเบาหน้าที่ข้าได้บ้