All Chapters of หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี: Chapter 461 - Chapter 470

“อาเฉิง อาเฉิง”เสี่ยวตงคุกเข่า เขย่าร่างของคนขับรถม้าอย่างสิ้นหวังใบหน้าของนางซีดเผือดไม่ดีแล้วนี่คือกับดัก!เสี่ยวตงลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งหนีไปในไม่ช้า ทหารองค์ของเซียวหมิงเซียนก็ไล่ตามมา และตีวงล้อมเสี่ยวตงอย่างแน่นหนา จะไปข้างหน้าก็ไม่ได้ จะถอยกลับก็ไม่ดีบนมีดของทหารองค์ยังคงมีเลือดไหลหยดลงบนพื้น คนที่ฆ่าอาเฉิงคนขับรถม้าเมื่อครู่คงเป็นเขาเสี่ยวตงจำชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ทหารองค์รักษ์คนนั้นได้!“ราชบุตรเขยซือ” นางกัดฟันแน่น “ท่านรู้หรือไม่ ใครก็ตามที่คิดจะลอบสังหารพระชายา จะต้องโทษประหารชีวิต”ซืออวี้สวี่ยิ้มน้อยๆ “พระชายาหายสาบสูญไปแล้ว จะเป็นการลอบสังหารไปได้เยี่ยงไร? ส่วนกระดูกขาวสองศพในสุสานนั่น ผ่านไปหลายร้อยปีก็ไม่มีใครรู้ว่าพวกนางเป็นใคร”“ท่านเป็นนักศึกษาคนหนึ่ง แต่กลับมีหัวใจที่ชั่วร้ายเพียงนี้ ไม่กลัวผลกรรมตามสนองเลยหรือ?!” เสี่ยวตงถลึงตาด้วยความโกรธ“ดังสุภาษิตโบราณที่ว่า ไม่โหดเหี้ยมไม่นับเป็นชายชาตรี ข้าแซ่ซือเพียงแต่เชื่อว่าโชคชะตาอยู่ในมือของตัวเอง และไม่เชื่อในการลงโทษ”ซืออวี้สวี่ยกยิ้มมุมปาก ทันใดนั้นดวงก็ตาเย็นชาขึ้นมา “จัดการ”ทหารก็ขยับมือทันทีเสี่

“จ้านอ๋องมีชื่อเสียงโด่งดังในใต้หล้า แม้แต่ผู้หญิงบ้านนอกอย่างข้าก็ยังเคยได้ยินชื่อเสียงของเขา ทุกคนล้วนบอกว่าเขาคือเทพแห่งสงครามที่ปกป้องแคว้นต้าเซี่ย เขาจะต้องมาปกป้องพระชายาอย่างแน่นอน” เปาอิ๋งหันปลอบใจนางเซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเยาะตัวเอง “บางทีเขาอาจจะเป็นผู้พิทักษ์แคว้นต้าเซี่ย แต่ไม่ใช่ของข้าอย่างแน่นอน”“เป็นไปได้อย่างไร พระชายาหายตัวไป จ้านอ๋องคงจะกังวลมากในตอนนี้ และกำลังตามหาท่านทุกที่”“ไม่ เจ้าคิดผิดแล้ว” เซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจเบาๆ “พระชายารองซูอวี้เออร์เพิ่งจะตั้งท้อง และตอนนี้เขาน่าจะยุ่งอยู่กับสนมรักของเขา ไม่ว่างมาสนใจข้าหรอก”เปาอิ๋งหันตะลึงหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง นางก็สถบออกมา “ผู้ชายในใต้หล้านี้ หาดีไม่ได้สักคน! คนที่ใจร้ายและไร้หัวใจเหล่านี้สมควรโดนฆ่าจริงๆ แต่เกรงว่าคงมีคนเช่นนี้อยู่มากมาย แม้อยากจะฆ่าให้ตายแต่ก็คงไม่หมดไม่สิ้น! แค่กๆ...”เธอก่นด่าอย่างรุนแรงจนกระทบต่อบาดแผล และเริ่มไอเซี่ยเชียนฮวันยิ้มอย่างขมขื่น “จริงๆ แล้วยังมีผู้ชายดีๆ เหลืออยู่ บิดาและพี่ชายของข้าไม่ได้แย่ เพียงแต่พวกเขาไม่ได้แข็งแกร่ง แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าข้าหายตัวไปทันเวลา แต่ไม่รู้ว่

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกเหมือนปลาที่สูญเสียทิศทาง จมอยู่ในความมืดเป็นเวลานาน และในที่สุดก็ฟื้นคืนสติอย่างช้าๆ“พระชายา ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว”หลังจากที่นางลืมตา สิ่งแรกที่นางเห็นคือนางเว่ยที่ดูซีดเซียวนั่งอยู่ข้างเตียงแม่ของเสี่ยงตงกับเย่ซิ่น“ป้าเว่ย” เซี่ยเชียนฮวันพยายามลุกขึ้นจากเตียง “นางเปาเป็นอย่างไรบ้าง?”“พระชายาโปรดวางใจ หญิงผู้นั้นยังมีชีวิตอยู่”นางเว่ยรีบเอื้อมมือไปช่วยเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันเลียริมฝีปากที่แตกเพราะขาดน้ำ และพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า “นำน้ำมา”นางเว่ยตอบรับ แล้วรีบไปรินชา จากนั้นก็นำผลไม้สดจำนวนหนึ่งเข้ามาด้วยเมื่อจิตใจค่อยๆ ชัดเจนขึ้น เซี่ยเชียนฮวันก็จับชีพจรของตัวเอง เพื่อยืนยันว่าอาการของทารกในครรภ์คงที่ จากนั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาในสถานการณ์ที่ไม่มีการเติมพลังงาน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ทารกจะอยู่กับนางได้นานขนาดนี้เซี่ยเชียนฮวันดื่มชาไปหนึ่งถ้วยใหญ่แล้วถามว่า “เสี่ยวตงล่ะ?”นางไม่คาดคิดว่า คำถามของตัวเองนั้นจะทำให้นางเว่ยนิ่งงัน และดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที!“เสี่ยวตงนาง...นาง...ตายแล้วเจ้าค่ะ...”นางเว่ยตอบเสียงสะอื้นเซี่ยเชียนฮ

“รอเดี๋ยวก่อน”ในครั้งนี้ กลับเปลี่ยนเป็นเซียวเย่หลันดึงเซี่ยเชียนฮวันเอาไว้แน่นเขากล่าวถามเสียงเบาๆออกมาว่า: “ร่างกายของเจ้ายังไม่แข็งแรง ตอนนี้คิดที่จะไปที่ไหนอีก?”“ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับท่านอ๋อง”“เซี่ยเชียนฮวัน ด้านนอกมีคนมากมายที่จะรังแกข่มเหงเจ้า เจ้าอย่าไม่เรียนรู้บทเรียน”“ยังไงก็ไม่ต้องถึงขั้นให้ท่านอ๋องมาอบรมข้าหรอก”เซี่ยเชียนฮวันคิดถึงการตายของเสี่ยวตงขึ้นมา และตัวเองพอลืมตาขึ้นมา ข้างกายก็มีเพียงนางเว่ยเท่านั้น และก็ไม่มีใครแล้ว ในใจก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดความเศร้าโศกเจ็บปวดขึ้นมาอย่างยิ่งนางเดินไปด้านหน้า แต่เดินไปไม่กี่ก้าวก้าวทั้งสองข้างก็อ่อนแรงลง ล้มลงไปในทันใดเซียวเย่หลันตกใจเล็กน้อย กำลังจะยื่นมือไปอุ้มเอาไว้ ทว่าเซี่ยเหยียนกลับมาแย่งอุ้มเซี่ยเชียนฮวันขึ้นมาก่อน แล้วพุ่งไปในห้องมือของเขาเพียงแค่ค้างอยู่กลางอากาศในตอนนี้ด้านหลังของเขาก็มีเสียงเร่งเร้าของอวิ๋นซีดังขึ้นมา “ท่านอ๋อง พระชายารองเริ่มอาเจียนไม่หยุดอีกแล้ว นางทรมานมาก ท่านอ๋องรีบไปดูนางหน่อยเถอะเพคะ!”สุดท้ายเซียวเย่หลันก็ไม่ได้ตามเข้าไปในห้องอยู่ดี แต่จากไปอย่างเงียบๆเซี่ยเชียนฮวันถูกเซ

“พระสนมกุ้ยเฟย ท่านมีอะไรก็พูดมาเลยตรงๆ”สีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันเคร่งเครียดขึ้นมา!ท่านแม่ของนางไปที่จวนไท่เว่ย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเฉิงกุ้ยเฟยด้วย?ฟังน้ำเสียงของเฉิงกุ้ยเฟยเห็นได้ชัดว่าแอบข่มขู่!เฉิงกุ้ยเฟยหัวเราะเยือกเย็นออกมา “ข้าเพียงแค่เป็นห่วงฮูหยินอันติ้งโหวสักหน่อยก็เท่านั้นเอง ได้ยินว่าช่วงนี้มีพวกผู้ร้ายหลบหนีการจับกุมมาที่เมืองหลวง ตอนนี้ยังจับไม่ได้ ตอนที่ฮูหยินอันติ้งโหวออกไปข้างนอกก็ต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากหน่อยจะดีกว่า เพื่อเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น พระชายาจ้านอ๋องท่านว่าถูกหรือเปล่าล่ะ”“ไม่รบกวนกุ้ยเฟยให้เป็นพะวง ประเทศชาติก็มีกฎหมาย หากมีคนกล้าลงมือกับฮูหยินระดับสูงคนหนึ่งจริงๆ ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน ก็ต้องได้รับการลงโทษอย่างแสนสาหัสแน่นอน”เซี่ยเชียนฮวันกล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึมนางเข้าใจดีว่าตอนนี้เฉิงกุ้ยเฟยไม้อ่อนใช้ไม่ได้ก็เลยใช้ไม้แข็งคิดไม่ถึงว่าจะกล้าเอาชีวิตของฮูหยินอันติ้งโหวมาข่มขู่นางได้สายตาของเฉิงกุ้ยเฟยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย “พระชายาจ้านอ๋อง เจ้าเยาว์วัยเกินไปแล้ว แม้ว่าประเทศชาติจะมีกฏหมายของมันเอง แต่ความผิดถูกของท