Share
บทที่ 465
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 466
“ผู้หญิงคนนั้นกำลังตั้งท้อง แล้วฮวันฮวันไม่ท้องหรือ? ท้องของนางใหญ่กว่าผู้หญิงคนนั้นซะอีก ตอนนี้นางนอนหมดสติอยู่ด้านใน แต่ท่านกลับไม่แม้แต่จะมองนางเลย!”เซี่ยเหยียนโกรธจัดเซียวเย่หลันกลับพูดว่า “หมอหลวงบอกว่านางพ้นขีดอันตรายแล้ว”“ไม่ว่าจะพ้นขีดอันตรายหรือไม่ นางก็ต้องมีท่านอยู่ข้างๆ !!”หลังจากที่เซี่ยเหยียนตะโกนจบ ก็ไม่ได้ยินเสียงของเซียวเย่หลัน บางทีคงขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขา และเดินจากไป แต่เซี่ยเหยียนก็ไล่ตามไปแล้วต่อว่าต่อ“เดี๋ยวก่อน ท่านไม่ได้รับอนุญาตให้ไป! เซียวเย่หลัน ท่านอย่าบังคับให้ข้าลงมือนะ!”เห็นได้ชัดว่าทัศนคติที่เย็นชาของเซียวเย่หลัน ทำให้เซี่ยเหยียน พี่ภรรยาของเขาโกรธมากเขาพับแขนเสื้อขึ้น จะเห็นได้ว่าชายทั้งสองกำลังจะต่อสู้กันทันใดนั้น ประตูก็ถูกผลักเปิด!เซี่ยเชียนฮวันเดินออกมาจากด้านใน เมื่อเห็นดวงอาทิตย์ แม้ว่าจะเป็นดวงอาทิตย์ที่อบอุ่นในฤดูหนาว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแสบตา จึงยกมือขึ้นเล็กน้อยเพื่อปิดกั้น ใบหน้าซีดเซียวใต้แขนเสื้อของนางดูป่วยและอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด“ฮวันฮวัน!”เมื่อเซี่ยเหยียนเห็นเซี่ยเชียนฮวัน เขาก็เพิกเฉยต่อการต่อสู้ และรีบวิ่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 467
“รอเดี๋ยวก่อน”ในครั้งนี้ กลับเปลี่ยนเป็นเซียวเย่หลันดึงเซี่ยเชียนฮวันเอาไว้แน่นเขากล่าวถามเสียงเบาๆออกมาว่า: “ร่างกายของเจ้ายังไม่แข็งแรง ตอนนี้คิดที่จะไปที่ไหนอีก?”“ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับท่านอ๋อง”“เซี่ยเชียนฮวัน ด้านนอกมีคนมากมายที่จะรังแกข่มเหงเจ้า เจ้าอย่าไม่เรียนรู้บทเรียน”“ยังไงก็ไม่ต้องถึงขั้นให้ท่านอ๋องมาอบรมข้าหรอก”เซี่ยเชียนฮวันคิดถึงการตายของเสี่ยวตงขึ้นมา และตัวเองพอลืมตาขึ้นมา ข้างกายก็มีเพียงนางเว่ยเท่านั้น และก็ไม่มีใครแล้ว ในใจก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดความเศร้าโศกเจ็บปวดขึ้นมาอย่างยิ่งนางเดินไปด้านหน้า แต่เดินไปไม่กี่ก้าวก้าวทั้งสองข้างก็อ่อนแรงลง ล้มลงไปในทันใดเซียวเย่หลันตกใจเล็กน้อย กำลังจะยื่นมือไปอุ้มเอาไว้ ทว่าเซี่ยเหยียนกลับมาแย่งอุ้มเซี่ยเชียนฮวันขึ้นมาก่อน แล้วพุ่งไปในห้องมือของเขาเพียงแค่ค้างอยู่กลางอากาศในตอนนี้ด้านหลังของเขาก็มีเสียงเร่งเร้าของอวิ๋นซีดังขึ้นมา “ท่านอ๋อง พระชายารองเริ่มอาเจียนไม่หยุดอีกแล้ว นางทรมานมาก ท่านอ๋องรีบไปดูนางหน่อยเถอะเพคะ!”สุดท้ายเซียวเย่หลันก็ไม่ได้ตามเข้าไปในห้องอยู่ดี แต่จากไปอย่างเงียบๆเซี่ยเชียนฮวันถูกเซ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 468
“พระชายารองซูเพียงแค่มีความเห็นใจเท่านั้นเอง จึงให้บ่าวมาส่งยา ใครจะไปคิดว่าพระชายากลับไม่รู้จักความดีของคน....”ความสามารถพิเศษพของอวิ๋นซีก็สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นมาจากซูอวี้เออร์สามารถกล่าวได้ว่าได้รับการสืบทอดอย่างแท้จริงมาจากเจ้านายอย่างซูอวี้เออร์ท่าทางร้องไห้สะอึกสะอื้นของนาง ราวกับว่าตนเองถูกรังแกอย่างโหดร้ายก็ไม่ปาน สาบานจะให้เซี่ยเชียนฮวันมีภาพลักษณ์พระชายาที่โหดเหี้ยมไร้ความเมตตาไร้คุณธรรมให้ได้“หุบปาก” เซี่ยเชียนฮวันกล่าวออกมาอย่างไม่ทน “จะว่าไปครั้งที่แล้วเจ้าก็โดนโบยไปยังไม่พอหรอกหรือ หากยังไม่ไปให้พ้นอีก ข้าจะเอาชีวิตสุนัขรับใช้ของเจ้าเดี๋ยวนี้แหละ!”เซี่ยเชียนฮวันขี้เกียจจะยื้อยุดกับบ่าวรับใช้ผู้นี้ ก็เลยทำให้นางตกใจหนีไปเลยนางปิดประตูเข้ามา เดินกลับมาตรวจดูน้ำยาที่สาดกระจายอยู่บนพื้น ใช้มือแตะเล็กน้อยแล้วเอามาดม มีพิษจริงๆด้วยพิษของมันไม่นับว่าชัดเจนนัก เพียงแค่อาจจะนำมาซึ่งผลในทางกลับกัน หากดื่มบำรุงเยอะเกินไปสำหรับเปาอิ๋งหันซึ่งเป็นผู้ที่เพิ่งจะได้รับบาดเจ็บหนักมาก่อนเช่นนี้ถึงตอนนั้นแม้ว่าเปาอิ๋งหันจะตายไป แต่ซูอวี้เออร์ก็สามารถผลักความผิดไปให้หมอที่มีวิชา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 469
“พระสนมกุ้ยเฟย ท่านมีอะไรก็พูดมาเลยตรงๆ”สีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันเคร่งเครียดขึ้นมา!ท่านแม่ของนางไปที่จวนไท่เว่ย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเฉิงกุ้ยเฟยด้วย?ฟังน้ำเสียงของเฉิงกุ้ยเฟยเห็นได้ชัดว่าแอบข่มขู่!เฉิงกุ้ยเฟยหัวเราะเยือกเย็นออกมา “ข้าเพียงแค่เป็นห่วงฮูหยินอันติ้งโหวสักหน่อยก็เท่านั้นเอง ได้ยินว่าช่วงนี้มีพวกผู้ร้ายหลบหนีการจับกุมมาที่เมืองหลวง ตอนนี้ยังจับไม่ได้ ตอนที่ฮูหยินอันติ้งโหวออกไปข้างนอกก็ต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากหน่อยจะดีกว่า เพื่อเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น พระชายาจ้านอ๋องท่านว่าถูกหรือเปล่าล่ะ”“ไม่รบกวนกุ้ยเฟยให้เป็นพะวง ประเทศชาติก็มีกฎหมาย หากมีคนกล้าลงมือกับฮูหยินระดับสูงคนหนึ่งจริงๆ ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน ก็ต้องได้รับการลงโทษอย่างแสนสาหัสแน่นอน”เซี่ยเชียนฮวันกล่าวออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึมนางเข้าใจดีว่าตอนนี้เฉิงกุ้ยเฟยไม้อ่อนใช้ไม่ได้ก็เลยใช้ไม้แข็งคิดไม่ถึงว่าจะกล้าเอาชีวิตของฮูหยินอันติ้งโหวมาข่มขู่นางได้สายตาของเฉิงกุ้ยเฟยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย “พระชายาจ้านอ๋อง เจ้าเยาว์วัยเกินไปแล้ว แม้ว่าประเทศชาติจะมีกฏหมายของมันเอง แต่ความผิดถูกของท
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 470
“เฉิงกุ้ยเฟยโหดเหี้ยมอำมหิตมาโดยตลอด บัดนี้นางลักพาตัวท่านแม่ของพระชายาไปเป็นตัวประกัน เกรงว่าจะทำเรื่องชีวิตแลกด้วยชีวิตออกมา พระชายาไม่งั้นก็ช่างมันเถอะ”เย่ซิ่นเกลี้ยกล่อมเขาทราบดีว่าซืออวี้สวี่เป็นคนร้ายที่ฆ่าน้องสาวของเขาความแค้นนี้เขาจะต้องล้างแค้นด้วยตัวเองไม่ควรเอาชีวิตของฮูหยินอันติ้งโหวมาวางเป็นเดิมพันด้วยเซี่ยเชียนฮวันกลับส่ายหน้า “ต่อกรกับคนเลวพวกนี้ การล่าถอยเพียงครั้งเดียว ก็มีแต่จะทำให้พวกเขาได้คืบเอาศอกได้!”“แต่......”“เจ้าวางใจ ข้าหาวิธีได้แน่”หลังเข้าวัง เซี่ยเชียนฮวันก็ไม่ได้มายังตําหนักจินหลวนเลยทันที แต่ไปยังสถานที่อื่นก่อนในที่สุดนางก็มาอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทแล้ว เห็นเพียงเฉิงกุ้ยเฟยนั่งอยู่ข้างกายฝ่าบาทด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง ด้านหลังมีเซียวหมิงเซียนยืนอยู่ด้วย และแสดงสีหน้าหยิ่งยโสเช่นเดียวกัน ยังมีขุนนางฝ่ายบุ๋นสองแถวที่อยู่ในฝ่ายจดบันทึกประวัติศาสตร์ฟังอยู่ด้านข้างด้วย และซืออวี้สวี่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น เล่าอย่างละเอียดอย่างกระตือรือร้นและกล้าหาญอยู่“กระหม่อมไม่ได้มีใจที่จะปกปิดฮ่องเต้เลย เพียงแค่นางเปาผู้นั้นไม่สนใจเรื่องชื่อเสียงความบริสุทธิ์ ตื๊
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 471
“เรียกนางเปา”ขันทีวิ่งออกไปประกาศเซี่ยเชียนฮวันมองไปที่ซืออวี้สวี่ แล้วส่ายหน้าพลางถอนหายใจ “เจ้ามีความสามารถมากจริงๆ สามารถเขียนดำเป็นขาวได้ด้วยพู่กัน น่าเสียดายที่เจ้าไม่เดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง และใช้สติปัญญาในการทำสิ่งเลวร้าย”“หึๆ คำพูดของพระชายาจ้าน เกรงว่าข้าจะคืนทั้งหมดให้กับท่าน!”ซืออวี้สวี่ดวงตาเฉียบคม บางทีเขาอาจจะอยู่กับเซียวหมิงเซียนมาเป็นเวลานานแล้ว จึงติดนิสัยเย่อหยิ่งมาด้วย “ท่านอาจจะเป็นสาวงามแห่งยุค แต่เนื่องจากความบาดหมางส่วนตัวกับองค์หญิงแปด จึงสมรู้ร่วมคิดกับนางเปาเพื่อใส่ร้ายข้า เพราะความเกลียดชังส่วนตัว ช่างไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาเลยจริงๆ”ได้ฟังวาจาคารมคมคายของเขา ที่กลับดำเป็นขาวไม่หยุด ดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันก็ยิ่งเย็นชาขึ้นเรื่อยๆแต่อย่างไรก็ตาม ในขณะที่นางจะเปิดปากพูด ก็รู้สึกถึงการจ้องมองอันแหลมคมของเฉิงกุ้ยเฟย!เป็นการคุกคามที่ไม่ปิดบังหากไม่ได้รับการยืนยันเรื่องความปลอดภัยของฮูหยินอันติ้งโหว ก็เป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะโต้เถียงกับซืออวี้สวี่!โชคดีที่เปาอิ๋งหันมาถึงแล้ว“หม่อมฉันขอเข้าเฝ้าฝ่าบาท”เปาอิ๋งหันปฏิบัติตามมารยาทที่เซี่ยเชียนฮวัน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 472
“เซี่ยเชียนฮวัน ถึงตาเจ้ามาอบรมข้าตั้งแต่เมื่อไหร่?!”เซียวหมิงเซียนขมวดคิ้ว กระทืบเท้า และหันศีรษะไปมองดูเสด็จพ่อกับท่านแม่ ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจอย่างมีความหวังว่า พวกเขาจะสนับสนุนตัวเองเซี่ยเชียนฮวันแบมือ “ข้าเพียงบอกข้อเท็จจริงก็เท่านั้น ทุกคนคงเห็นอย่างชัดเจนแล้วว่า นางเปาแย่อย่างที่ราชบุตรเขยซือพูดเมื่อกี้นี้หรือไม่”“เจ้า... เจ้าต้องแอบหาคนอื่นมาปลอมเป็นนาง!”เซียวหมิงเซียนกัดริมฝีปาก แล้วเหลือบมองที่เปาอิ๋งหันอีกครั้งในใจนางเกิดความอิจฉาริษยาขึ้นมาก่อนหน้านี้ นางยังหัวเราะกับรูปร่างหน้าตาของเปาอิ๋งหัน โดยบอกว่านางไม่เคยเห็นผู้หญิงที่น่าเกลียดขนาดนี้มาก่อน ถ้านางเปาอยากจะสวยกว่านี้ ก็ต้องกลับชาติมาเกิดใหม่! แต่เมื่อเปาอิ๋งหันปรากฏตัวในวันนี้ ก็ตบหน้านางอย่างแรงหากความงามเช่นนั้นจำเป็นต้องกลับชาติมาเกิดใหม่ แล้วนางไม่ควรกลับชาติมาเกิดอีกหรือ?เซียวหมิงเซียนยอมรับไม่ได้ว่า อดีตภรรยาของสามีนางสวยกว่าตัวนางเองมาก!“ข้าเพียงรักษาแผลบนใบหน้าของนางเปา และช่วยให้นางลดน้ำหนัก” เซี่ยเชียนฮวันพูดเบาๆ “ราชบุตรเขยซือแต่งงานกับนางมาเจ็ดปีแล้ว เขาจะจำนางไม่ได้เชียวเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 473
“ไทเฮา?!”ทุกคนตกใจ!ไทเฮาพระวรกายอ่อนแอ และไม่ได้ออกจากวังหย่งโซ่วมาหลายปีแล้ว คาดไม่ถึงเลยว่าจะปรากฏตัวในเวลานี้ฮ่องเต้ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่หน้าห้องโถง จับมือไทเฮาแล้วตรัสด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้ลมอะไรหอบไทเฮาเสด็จมา”ไทเฮาเดินอย่างเชื่องช้า ร่างกายของนางไม่มีกลิ่นตัวของผู้สูงอายุ ในทางกลับกัน ยังทิ้งกลิ่นหอมอ่อนๆ ไว้ทุกที่ หากไม่ใช่ฤดูหนาว มันคงจะดึงดูดผึ้งและผีเสื้อจำนวนมาก“ข้าได้ยินมาว่าราชบุตรเขยที่เพิ่งแต่งเข้ามาใหม่ขององค์หญิงแปดก่อปัญหา และเกี่ยวข้องกับฮวันฮวันของข้า ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่เพื่อชมความสนุก”ไทเฮาเหลือบมองเซียวหมิงเซียนเล็กน้อยสายตานี้ ทำให้เซียวหมิงเซียนตกใจมากจนอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปสองก้าว ก้มหน้าลงและพึมพำว่า “ถวายพระพรไทเฮา”ไทเฮาองค์ปัจจุบันไม่ใช่พระมารดาโดยสายเลือดของฮ่องเต้ ดังนั้น เหล่าองค์ชายและองค์หญิงจึงไม่ได้ใกล้ชิดกับนางเป็นพิเศษ และกลัวนางมากกว่าเคารพรักฮ่องเต้รู้อยู่ในใจว่าไทเฮามาที่นี่เพื่อสนับสนุนเซี่ยเชียนฮวัน จึงยิ้มอย่างสงบ “แค่เรื่องเล็กน้อย พระชายาจ้านมาที่นี่เพื่อเป็นพยานเท่านั้น”“จริงเหรอ? แต่ที่ข้าได้ยินมา ฮวันฮวันเกือบถูกฝั
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
