บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 1131 - บทที่ 1140

เงียบห้องจัดเลี้ยงทั้งห้องก็เงียบลงทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นรักษะถูกต่อยจนลอยไปทุกคนเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อรักษะเป็นใคร?ชายที่แข็งแกร่งที่รู้จักกันดีในอาณาจักรเทียนจู๋ และผู้ฝึกร่างขั้นจิงซือที่แท้จริงสิ่งมีชีวิตแบบนี้ ถูกลู่เฉินต่อยจนล้มลงกับพื้นจริงหรือ?เป็นไปได้ยังไง? ! “ให้ตายเถอะ! เด็กคนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ? ล้อกันเล่นหรือเปล่า?”“ดูเหมือนจะผอมแห้ง คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้”“ไม่สามารถตัดสินจากรูปลักษณ์ภายนอกได้จริงๆ!”หลังจากเงียบไปชั่วขณะ ผู้คนทั้งหมดก็เกิดความโกลาหลในตอนแรกพวกเขาคิดว่าลู่เฉินกำลังรนหาที่ตาย แต่ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้ว่าอีกฝ่ายกำลังซ่อนความลับบางอย่างไว้“ไม่มีทาง เด็กคนนี้เป็นผู้ฝึกร่างขั้นจงซือเหรอ?” มู่หรงเฉิงดูตกใจหลัวช่ามีพลังมากเพียงใด เขาเองก็เพิ่งจะได้รับประสบการณ์นั้นเป็นการส่วนตัวมาแล้วด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาก็พ่ายแพ้โดยไม่มีการต่อต้านใดๆแต่ตอนนี้ลู่เฉินสามารถเอาชนะรักษะได้จริงๆแล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่ง อย่างน้อยคู่ต่อสู้ก็อยู่ในระดับผู้ฝึกร่างชั้นจงซือ!เพราะมีเพียงผู้ฝึกร่างขั้นจงซือเท่านั้นที่สาม

“หา?”ลู่เฉินตกตะลึงมู่หรงเฉิงตกตะลึงมู่หรงไห่ก็ตกตะลึงเช่นกันทุกคนในตระกูลมู่หรง รวมถึงแขกทุกคนที่อยู่ด้วย ต่างตกตะลึงและเหลือเชื่อเมื่อเย่ชาเริ่มการโจมตี พวกเขาทุกคนคิดว่ามู่หรงเจิ้นกั๋วตกอยู่ในอันตรายเพราะสำหรับผู้ฝึกร่างขั้นจงซือที่แข็งแกร่ง การฆ่าชายชรานั้นง่ายพอ ๆ กับการสับแตงและหั่นผัก และไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามเลยอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าผลลัพธ์สุดท้ายจะเป็นอย่างอื่นเย่ชาไม่เพียงทำร้ายมู่หรงเจิ้นกั๋วไม่ได้เท่านั้น แต่เขายังเสียชีวิตด้วยถึงขนาดที่ว่า มู่หรงเจิ้นกั๋วไม่ได้มองอย่างละเอียดด้วยซ้ำ เขาแค่คว้ามาอย่างลวกๆ ตรึงเย่ชาขึ้นไปในอากาศ แล้วบีบคอของเขาเขาดูเรียบง่ายและผ่อนคลายมาก ราวกับว่าเขาไม่ได้ฆ่าผู้ฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เหมือนฆ่าไก่ตัวน้อย“ฉัน...ฉันไม่ได้ดูผิดไปใช่ไหม? เย่ชา...ตายแล้วจริงๆ เหรอ?”“แม่งเอ้ย! การสังหารผู้ฝึกร่างขั้นจงซือในกระบวนท่าเดียวนั้นทรงพลังเกินไปหรือเปล่า?”“ปรากฎว่านายพลเฒ่าเป็นคนที่ทำตัวคมในฝักจริงๆ เป็นเพราะพวกเรามีตาหามีแววไม่!”หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ฉากก็เกิดความโกลาหลเมื่อมองไปที่มู่หรงเจิ้นกั๋วผู้สง่างาม ทุกคนต

นักฆ่าชุดดำเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันและไม่ได้เตรียมตัวไว้เลยจากปรากฏตัว สู่การโจมตี สู่จุดสิ้นสุดเพียงชั่วพริบตาทุกคนรู้สึกว่าในพริบตา หน่วยกล้าตายทั้งหมดที่มู่หรงไห่ฝึกฝนอย่างระมัดระวังก็ถูกตัดหัวแล้วกระบวนการทั้งหมดรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อจนไม่มีใครสามารถตอบสนองได้เลย“เช่ง เช่ง เช่ง...”ด้วยเสียงของการชนกันของโลหะ หน่วยกล้าตายของมู่หรงไห่ทั้งหมดก็ล้มลงกับพื้น ตายไปทั้งตัวไม่ใช่ศัตรูแต่อย่างใดหลังจากจัดการหน่วยกล้าตายแล้ว นักฆ่าชุดดำเหล่านี้ก็แบกหัวคนไว้และยืนอย่างเงียบ ๆ รอคำสั่งต่อไป“อะไรกัน?!”เมื่อเห็นหน่วยกล้าตายทั้งหมดล้มลงกับพื้น มู่หรงไห่ก็ยืนตะลึงในจุดนั้นราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่าเขาคำนวณทุกอย่างแล้ว แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะมีพลังที่น่ากลัวซ่อนอยู่ในทำเนียบของนายพลด้วยการเผชิญหน้าเพียงครั้งเดียว ก็ได้สังหารหน่วยกล้าตายทั้งหมดของเขาทันที ซึ่งน่าตกใจมาก“มู่หรงไห่ คุณประเมินตัวเองสูงเกินไป และประเมินพลังของทำเนียบนายพลต่ำไป”มู่หรงเจิ้นกั๋วเริ่มเข้าใกล้อย่างช้าๆ “คุณคิดว่าหลังจากห้าปีของการวางแผน คุณจะสามารถโค่นล้มทำเนียบของนายพลได้เหรอ? คุณเคยคิดบ้างไห

“วาตานาเบะไอ้หมาเฒ่า เพียงเพราะคุณอยากทำตัวดุร้ายที่นี่ คุณมีความสามารถอะไรกัน?”มู่หรง เจิ้นกั๋ว ค่อยๆ ยืดหลังของเขาออกด้วยเจตนาฆ่าในดวงตาของเขา “สามสิบปีที่แล้วผมสามารถตีคุณจนฟันร่วงได้ ตอนนี้ก็ยังทำได้”“เพื่อนเก่า อย่าเร่งเร้านัก คุณสามารถซ่อนมันจากคนอื่นได้ แต่คุณไม่สามารถซ่อนมันจากผมได้”วาตานาเบะโอหัวเราะเยาะและส่ายหัว “หลังจากต่อสู้มาหลายปี ร่างกายของคุณก็เต็มไปด้วยรูมานานแล้ว เมื่อรวมกับการระเบิดเมื่อกี้และการฟาดฝ่ามือของผมอย่างเต็มแรง ตอนนี้คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ผมเกรงว่าคุณจะลุกขึ้นยืนไม่ได้ด้วยซ้ำใช่ไหม?”“ถ้าไม่เชื่อก็เข้ามาลองดูไหม?”มู่หรงเจิ้นกั๋วยื่นมือออกมาเพื่อกวักมือเรียก ราวกับว่าพร้อมให้เข้ามาวาตานาเบะโอ เหลือบมองขึ้นลงไม่รีบโจมตีแต่ยังคงทดสอบคำพูดของเขาต่อไป “เพื่อนเก่า เป็นยังไงบ้าง การตายของลูกชายคุณทำให้ปวดใจใช่ไหม? ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ผมแอบใช้ความพยายามในการฝึกฝนเขา น่าเสียดายที่พลาดไปนิดเดียว”“ที่แท้ เป็นคุณเองไอ้หมาเฒ่าที่ทำแบบนี้!”มู่หรงเจิ้นกั๋วกัดฟันและหายใจถี่ขึ้น “ความผิดทุกอย่างมีเจ้าของ และหนี้ทุกอย่างก็มีเจ้าของ หากคุณมีความเกลียดชัง มาห

“คุณ...คุณพูดอะไร?”มู่หรงเสวี่ยตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ “คุณลักพาตัวฉันเหรอ? พวกคุณ... หลอกฉันเหรอ?”“ใช่แล้ว พวกเรากำลังหลอกคุณอยู่จริงๆ”วาตานาเบะเทนอากิยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “แต่ว่านะ ถ้าอยากจะโทษก็โทษความโง่ของตัวเองเถอะ แยกแยะความถูกผิดไม่ออกเลยสักนิด ถ้ามีคนมาพูดอะไรไปทั่วและคุณเชื่อ แสดงว่าคุณก็โง่มาก!”“ดังนั้น... ฉันเลยเข้าใจพี่ลู่เฉินผิดเหรอ? ฉันทำร้ายเขาโดยไม่รู้ความจริงเหรอ?”ร่างกายอันละเอียดอ่อนของ มู่หรงเสวี่ยสั่นไหว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา และความเสียใจอย่างสุดซึ้งก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของเธอเธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าความจริงจะเป็นเช่นนี้เธอคิดว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอจะไม่โกหกเธอ เธอคิดว่าเพื่อนที่ดีของเธอจะไม่โกหก และเธอคิดว่าลู่เฉินทำอะไรไม่ดีจริงๆอย่างไรก็ตาม สิ่งที่วาตานาเบะเทนอากิพูดตอนนี้ ทำให้เธอเข้าใจทันทีว่าทุกสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นเรื่องโกหกมู่หรงเกาเชาโกหกเธอ และเพื่อนที่ดีของเธอก็โกหก มีเพียงลู่เฉินเท่านั้นที่ช่วยเธอชีวิตเธอ และช่วยเหลือเธอจริงๆอย่างไรก็ตาม เธอไม่เพียงแต่ไม่เห็นค่าเท่านั้น เธอยังไล่เขาออกจากบ้านอีกด้วยเพราะคำพูดไร้สาระไม่กี่คำ เ