Все главы หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Глава 1141 - Глава 1150

เมื่อมองไปที่วาตานาเบะเทนอากิที่หัวแตกออก ที่เกิดเหตุก็เงียบลงอย่างกะทันหันเสียงคำรามของมู่หรงเฉิงก็หยุดลงอย่างกะทันหันหลิ่วเยี่ยนหนาน ฉู่เจี๋ยและคนอื่นๆก็ตกตะลึงเช่นกันทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนพวกเขาไม่สามารถตอบสนองได้วาตานาเบะเทนอากิมีตัวประกันเป็นโล่ และมีนินจาที่เก่งจำนวนมากปกป้องอยู่ในกรณีนี้ ลู่เฉินยังสามารถฆ่าในกระบวนการท่าเดียวได้ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตกใจจริง ๆ"บัง!"ร่างไร้หัวของวาตานาเบะเทนอากิล้มลงไปมู่หรงเสวี่ยที่งงงวยถูกลู่เฉินจับไหล่ และโยนออกจากวงล้อมโดยตรง ตกลงในค่ายของตระกูลมู่หรง ซึ่งถือว่าได้แก้ไขวิกฤตแล้ว"เทนอากิ"เมื่อมองไปที่ศพของหลานชาย ใบหน้าของวาตานาเบะโอบิดเบี้ยว และโกรธทันที "ไอ้สัตว์! คุณกล้าที่จะฆ่าหลานชายของผมได้อย่างไร ผมจะสับคุณเป็นชิ้น ๆ ฆ่าให้ตายเลย ฆ่าเขาไป!"ตามด้วยคำสั่งของเขา นินจาที่เก่งจำนวนมากก็แห่กันไปทันทีลูกดอกพิษและอาวุธลับต่างๆ ยิงออกมาไม่หยุดมีจำนวนมากเหมือนฝนตกหนัก ทำให้คนไม่ทันป้องกันในขณะที่อาวุธลับยิงออกมา พวกนินจาก็แสดงวิธีการต่าง ๆ บางคนกระโดดขึ้นสูงและโยนลวดหนามไว้ บางคนก็โผล่ออกมาจากพื้นดินเพื่อโจมตี

"ฟิ้วววว!"ดาบชางฉงกลายเป็นสายฟ้าสีดำ และกลับมาอยู่ในมือของลู่เฉินหลังจากเจาะหน้าอกของวาตานาเบะโอเลือดค่อย ๆ ไหลลงมาตามใบมีดดาบ หลังจากรวมตัวกันที่ปลายดาบแล้ว ก็ตกลงบนพื้นทีละเล็กทีละน้อย "ปัง!"ร่างกายของวาตานาเบะโอสั่นไปหนึ่งที และตกลงมาจากอากาศโดยตรง เข่าทั้งสองข้างกระแทกพื้นอย่างแรงแข็งทื่ออยู่กับที่ในท่าคุกเข่ากราบ ทั่วทั้งที่เกิดเหตุจู่ ๆ ก็เงียบกริบเสียงทั้งหมดหายไปแล้ว รอบ ๆ เงียบมากจนได้ยินเสียงเข็มตกลงได้ไม่ว่าจะเป็นทำเนียบนายพล แขกเหรื่อทุกคน หรือนินจาของประเทศจินอู ในขณะนี้ ล้วนตกตะลึงไปหมดบนใบหน้าเหล่านั้นเต็มไปด้วยความตกใจพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า วาตานาเบะโอซึ่งเป็นปราชญ์ดาบที่สง่างามของประเทศจินอู และผู้มีอํานาจมากจะถูกลู่เฉินเจาะหน้าอกด้วยดาบเดียวกระบวนการทั้งหมดเกิดอย่างกะทันหันจนป้องกันได้ยาก ไม่มีสัญญาณใด ๆ จนทุกคนไม่ได้ตอบสนองเลยพวกเขาเห็นเพียงสายฟ้าสีดำพาดผ่าน จากนั้นวาตานาเบะโอที่สง่างามก็คุกเข่าลงโดยตรง "เอ่อ..."วาตานาเบะโอก้มหน้าลง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อในขณะนี้ บนหน้าอกของเขา มีรูเลือดขนาดใหญ่เพิ่มอีกรูเขายังสามารถมองเห็นส

คําพูดของมู่หรงเจิ้นกั๋ว ย่อมเป็นความตั้งใจในอีกด้านหนึ่ง เขาชื่นชมลู่เฉินมากจริง ๆ ทั้งศิลปะการต่อสู้ทรงพลังมาก ทักษะทางการแพทย์ก็ทรงพลังมากเช่นกัน และบุคลิกของเขาก็ดีมากคนหนุ่มสาวที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ทั่วทั้งประเทศหลง มีเพียงไม่กี่คนหากอีกฝ่ายสามารถเป็นหลานเขยของตัวเองได้ ในภายภาคหน้าทำเนียบนายพลก็มีหลักประกันส่วนอีกด้านหนึ่งก็เพื่อพิจารณให้หลานสาวมู่หรงเสวี่ยเด็กคนนี้เป็นคนใจดีและเรียบง่ายมาก ถูกหลอกได้ง่าย ต้องการผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งมาปกป้องลู่เฉินเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยทั้งสองมารวมกันก็ถือว่าเป็นกิ่งทองใบหยกในขณะนี้ มู่หรงเสวี่ยยืนอยู่ข้างหลังอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคําใบหน้าสวยงามของเธอแดงเล็กน้อย ทั้งอายและคาดหวังเธอกําลังรอคําตอบของลู่เฉินและหวังว่าจะได้ยินคําตอบที่ตัวเองต้องการ“ขอบคุณนายพลเฒ่าด้วยความเคารพ แต่คนรากหญ้าอย่างผม ไม่คู่ควรกับคุณหนูมู่หรงจริงๆ" ลู่เฉินส่ายหัวและปฏิเสธ“ไอ่หนู ผมรู้จักตัวตนของคุณเป็นอย่างดี อย่าเพิ่งพูดจาโผงผางเหล่านี้เลย ผมจะถามหน่อยว่า คุณมีความรู้สึกที่ดีต่อมู่หรงเสวี่pหรือเปล่า?” มู่หรงเจิ้นกั๋วถาม

"คุณพูดอีกครั้งสิ?"จ้าวหงยิงทําหน้าเย็นชา ถือดาบด้วยมือเดียว ปลายดาบอยู่ที่ลำคอของฉาวซวนเฟยเพียงแค่เธอก้าวไปข้างหน้าอีกนิ้วหนึ่ง ก็สามารถเอาชีวิตเธอได้อย่างง่ายดาย"ฮะ?"เมื่อมองไปที่ดาบฟันใต้คอ ฉาวซวนเฟยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยเธอไม่คิดว่าจ้าวหงยิงจะหงุดหงิดขนาดนี้และชักดาบออกมาเมื่อพูดไม่เข้าหูและเธอมั่นใจได้เลยว่าอีกฝ่ายไม่ได้ล้อเล่นถ้าเธอยั่วยุด้วยคําพูดอีก จะถูกฆ่าตายจริงดูเหมือนว่าเธอจะได้พบกับศัตรูที่แข็งแกร่งแล้วผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ จัดการยากกว่าหลี่ชิงเหยา"หยุดนะ!"ในขณะที่อยู่ในภาวะชะงักงัน ลู่เฉินก็วิ่งเข้ามาอย่างดุเดือด"พี่เฉิน คุณมาแล้วเหรอ?"ทันทีที่จ้าวหงยิงเห็น ดาบยาวก็กลับเข้าฝักทันที เปลี่ยนความเฉยเมยก่อนหน้านี้ เผยให้เห็นรอยยิ้มเหมือนน้องสาวข้างบ้าน"หงยิง เมื่อกี้คุณทําอะไร?"ลู่เฉินขมวดคิ้วและไม่พอใจเล็กน้อย"ไม่มีอะไร ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณหนูฉาวเท่านั้น"จ้าวหงยิงพูดด้วยรอยยิ้ม"ล้อเล่น?"ลู่เฉินจ้องมองไปที่ฉาวซวนเฟย ถามเบา ๆ ว่า "คุณไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม?""ไม่เป็นไร ฉันแค่รู้สึกเบื่อ ดังนั้นฉันจึงอยากเห็นดาบของคุณจ้าว เธอแค

ลู่เฉินตลกเล็กน้อย "ตึกเทียนเซียงของพวกคุณเป็นบริการแบบนี้เหรอ? ขอให้เราเปลี่ยนห้องโดยไม่มีเหตุผล หน้าตาก็ไม่มีเลยแม้แต่น้อย? พวกคุณจะทําอะไร? ร้านรังแกลูกค้าเหรอ?"หากมีคนสุ่มมาสองสามคนและถูกบังคับให้เปลี่ยนห้อง พวกเขาจะยังกินอาหารได้ยังไง? "คุณผู้ชาย คุณคิดยังไงกันแน่?"รองผู้จัดการหญิงไม่พอใจเล็กน้อย "ฟังคุณพูดแบบนี้ หรือต้องชดเชยด้วยเหรอ? ได้ ขอแค่พวกคุณยอมเปลี่ยนห้อง ฉันจะควักกระเป๋าส่วนตัวและแจกผลไม้ฟรีให้พวกคุณหนึ่งจาน แบบนี้ก็โอเคแล้วใช่ไหม?"พูดจบยังทำสีหน้ารังเกียจมาก"ก่อนอื่น ผมไม่ต้องการค่าชดเชยใด ๆ ประการที่สอง เพียงให้ผลไม้หนึ่งจานกับพวกเรา คุณทําเหมือนเราเป็นอะไร? ขอทานเหรอ?" ลู่เฉินทำหน้าเย็นชาในร้านอาหาร ลูกค้าต้องมาก่อน แต่ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอกลับไม่ได้ให้ความสำคัญกับพวกเขาเลย"คุณผู้ชาย อย่าก่อกวนดีกว่า ร้านอาหารเรามีกฎของร้านอาหาร ถ้าคุณไม่ชอบ คุณสามารถออกไปได้ ฉันจะไม่ฝืนเด็ดขาด" รองผู้จัดการหญิงใจร้อนมากตอนนี้ธุรกิจร้านอาหารกําลังมาแรง มีคนเพิ่มหนึ่งก็ไม่ได้มาก ขาดหนึ่งคนก็ไม่ได้น้อยการสูญเสียแขกที่ไร้ศีลธรรมสองสามคนไม่นับเป็นอะไรเลย"โอ้?