บทที่ 1146

คําพูดของมู่หรงเจิ้นกั๋ว ย่อมเป็นความตั้งใจ

ในอีกด้านหนึ่ง เขาชื่นชมลู่เฉินมากจริง ๆ ทั้งศิลปะการต่อสู้ทรงพลังมาก ทักษะทางการแพทย์ก็ทรงพลังมากเช่นกัน และบุคลิกของเขาก็ดีมาก

คนหนุ่มสาวที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ทั่วทั้งประเทศหลง มีเพียงไม่กี่คน

หากอีกฝ่ายสามารถเป็นหลานเขยของตัวเองได้ ในภายภาคหน้าทำเนียบนายพลก็มีหลักประกัน

ส่วนอีกด้านหนึ่งก็เพื่อพิจารณให้หลานสาวมู่หรงเสวี่ย

เด็กคนนี้เป็นคนใจดีและเรียบง่ายมาก ถูกหลอกได้ง่าย ต้องการผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งมาปกป้อง

ลู่เฉินเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

ทั้งสองมารวมกันก็ถือว่าเป็นกิ่งทองใบหยก

ในขณะนี้ มู่หรงเสวี่ยยืนอยู่ข้างหลังอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคํา

ใบหน้าสวยงามของเธอแดงเล็กน้อย ทั้งอายและคาดหวัง

เธอกําลังรอคําตอบของลู่เฉินและหวังว่าจะได้ยินคําตอบที่ตัวเองต้องการ

“ขอบคุณนายพลเฒ่าด้วยความเคารพ แต่คนรากหญ้าอย่างผม ไม่คู่ควรกับคุณหนูมู่หรงจริงๆ" ลู่เฉินส่ายหัวและปฏิเสธ

“ไอ่หนู ผมรู้จักตัวตนของคุณเป็นอย่างดี อย่าเพิ่งพูดจาโผงผางเหล่านี้เลย ผมจะถามหน่อยว่า คุณมีความรู้สึกที่ดีต่อมู่หรงเสวี่pหรือเปล่า?” มู่หรงเจิ้นกั๋วถาม