All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 1121 - Chapter 1130

"อ๊ะ?"การตบอย่างกะทันหันทำให้ฉู่เจี๋ยและหลิ่วเยี่ยนหนานงงโดยตรงทั้งสองปิดหน้าไว้ ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยไม่ใช่ลู่เฉินก่อเรื่องหรือไม่ ท่านมาตบเราทำไมในขณะนี้ คนในตระกูลมู่หรง และแม้แต่แขกทุกคนก็ดูตกใจเช่นกันไม่มีใครคาดคิดว่านายพลเก่าที่ไม่ชอบแสดงความรู้สึกของตัวเอง จะตบหน้าคนอย่างโจ่งแจ้ง และในวันเกิดของตัวเองด้วยซ้ำ"ท่าน...ท่านนายพลเก่า ท่านจำคนผิดแล้วใช่ไหม คนนี้เป็นอาชญากร ควรจับไปกำกับดูแลอย่างเข้มงวด เพื่อหลีกเลี่ยงเกิดภัยพิบัติต่อคนอื่น" ฉู่เจี๋ยยังพยายามอธิบายอยู่"ใช่สินายพลเก่า เมื่อคืนผู้ชายคนนี้ได้ทำร้ายนายน้อยมู่หรงให้ได้รับบาดเจ็บ เป็นบาปร้ายแรงจริง ๆ ต้องลงโทษอย่างรุนแรงเลย!" หลิ่วเยี่ยนหนานพูดเห็นด้วยเธอคิดว่ามู่หรงเจิ้นกั๋วไม่รู้ความจริง เลยลงมือขัดขวาง"หุบปาก!"มู่หรงเจิ้นกั๋วเบิกตากว้าง ความกดดันอันทรงพลังก็แผ่ออกมา "ลู่เฉินได้ช่วยชีวิตหลานสาวของผมไว้ เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลมู่หรง และเป็นแขกผู้มีเกียรติของผมด้วย ถ้าพวกคุณกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก ก็อย่าโทษผมที่ไล่พวกคุณออกไป!"ทันทีที่คําพูดนี้พูดออกมา ฉู่เจี๋ยและหลิ่วเยี่ยนหนานก็เงียบทันที และตื่นตระหน

ประโยคที่เย็นชาทำให้รอยยิ้มของมู่หรงซานและมู่หรงเฉิงแข็งทื่อทันทีในสายตาของพวกเขา น้องสามเป็นคนที่ได้รับความโปรดปรานจากพ่อมากที่สุด และได้รับตำแหน่งสำคัญมากที่สุดตอนนี้พบกันใหม่ คนที่เป็นพ่อควรมีความสุขไม่ใช่หรือจะทำหน้าบึ้งได้อย่างไร5 ปีแล้ว ระหว่างพ่อลูก มีเรื่องเข้าใจผิดที่แก้ไม่ได้อะไรล่ะ"พ่อครับ เมื่อก่อนเป็นผมไม่รู้เรื่อง เป็นผมสับสน ผมต้องขอโทษท่าน"ขณะที่มู่หรงไห่พูด ก็โค้งคํานับอย่างสุดซึ้ง "ผมได้คิดอย่างชัดเจนในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ มันเป็นความผิดของผมจริง ๆ หวังว่าท่านจะใจกว้างและให้อภัยผมครั้งนี้""ฮะ?"มู่หรงเจิ้นกั๋วยักคิ้ว ดูประหลาดใจเล็กน้อยลูกชายคนเล็กของเขาดื้อรั้นมาตลอด ไม่เจอความพ่ายแพ้ก็ไม่ยอมถอยมาเสมอไม่คิดว่าไม่ได้เจอกันมากี่ปี ได้รู้จักขอโทษแล้วหรือ?ดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่มากแล้ว"พ่อครับ อดีตมันผ่านไปแล้ว น้องสามรู้จักผิดแล้ว ท่านให้อภัยเขาเถอะ" มู่หรงซานเริ่มไกล่เกลี่ย"ใช่ครับพ่อ เรื่องปีนั้นเป็นความเข้าใจผิดกันหมด ที่ครอบครัวเรากลมกลืนกัน จะไม่มีปัญหาอะไรที่ผ่านไปไม่ได้หรอก" มู่หรงเฉิงพูดตามเมื่อมองดูท่าทางนอบน้อมถ่อมตนของมู่หรงไห่ สีหน้า

"ฟู่!"เสียงฉีกขาดของเนื้อดังขึ้นการแทงของมู่หรงไห่นี้ไร้วี่แววใดๆ แทงทะลุหน้าอกของมู่หรงซานเลือดค่อยๆไหลลงบนพื้นตามปลายมีด"เอ่อ..."มู่หรงซานตกตะลึงไป ก้มหน้ามองมีดที่แทงเข้าที่หน้าอกตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อเขาไม่เคยคิดเลยว่าน้องสามที่เขาให้ความสำคัญมาก และเป็นญาติสนิทของเขาจะใช้มีดแทงเขาอย่างกะทันหันแถมยังเด็ดขาด เผ็ดร้อนขนาดนั้นนาทีนี้ ทุกคนก็งงไปหมดแล้วใครจะไปคิดว่า มู่หรงไห่ที่เพิ่งยังอ่อนโยน ยิ้มแย้มแจ่มใสนั้น จะลงมือฆ่าอย่างกะทันหัน แม้แต่พี่ชายคนโตของตัวเองก็ฆ่าได้ถ้าในก่อนหน้านี้ ยังอธิบายได้ด้วยการดื่มจนเมาและมาก่อเรื่อง งั้นตอนนี้ สถานการณ์ก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงแล้ว"คุณ... คุณกล้าดียังไง..."มู่หรงซานเบิกตากว้าง เมื่ออยากพูดจะอะไรบางอย่าง เลือดก็ไหลออกมาจากปากแล้วในที่สุดร่างกายก็สั่นและอ่อนตัวลงกับพื้น"พี่ใหญ่ ไม่ต้องเครียดมากนะ ดาบของผมเอียงห่างจากหัวใจไปหนึ่งนิ้ว เอาชีวิตคุณไม่ได้ในชั่วคราวหรอก นอนดีๆ เถอะ อย่ามาขวางทาง" มู่หรงไห่พูดอย่างสงบระหว่างพูด ยังหยิบผ้าออกมาเช็ดเลือดที่เปื้อนบนปลายนิ้วท่าทางสงบนั้นดูเหมือนว่าเขาแค่ทำ

"อะไรนะ!"เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนถึงกับตกใจมู่หรงเฉิงไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งระดับการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือหรือควรจะสู้เอาชนะคนทั่วที่เกิดเหตุไม่ใช่หรือทำไมพอเผชิญหน้ากัน ก็โดนคนตบจนอาเจียนเป็นเลือด"พี่เฉิง!""พ่อ!"ต่งยวี่หลานและมู่หรงเสวี่ยตกใจ รีบวิ่งไปข้างหน้าพยุงมู่หรงเฉิงขึ้นมา"แค่กๆ..."มู่หรงเฉิงตัวสั่นอยู่ และไอเป็นเลือดหลายครั้งอย่างต่อเนื่องในขณะนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและความหวาดกลัวตั้งแต่ฝึกเทคนิคกินวิญญาณมา เขามั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก ไม่ใช่ว่าจะอยู่ยงคงกระพันในโลก แต่ก็สามารถครองฝ่ายหนึ่งได้แล้วทำไม? ทำไมวันนี้เพิ่งจะโชว์ฝีมือก็โดนคนปราบปรามตกลงเป็นเขาอ่อนแอเกินไป หรือศัตรูแข็งแกร่งเกินไป"คุณ... คุณเป็นใครกันแน่?"มู่หรงเฉิงกัดฟัน ไม่เต็มใจเล็กน้อย"อาณาจักรเทียนจู๋ หลัวช่า"ชายในเสื้อคลุมสีดําค่อย ๆ เปิดเสื้อคลุม เผยให้เห็นใบหน้าชาวต่างชาติแก้มของมันผอมและเบ้าตาลึก ให้ความรู้สึกหนาวสั่นกับคนอื่น"อะไรนะ หลัวช่าเหรอ นั่นไม่ใช่ปรมาจารย์การฝึกร่างขั้นจงซือของอาณาจักรเทียนจู๋เหรอ ทำไมเขาถึงมาด้วยล่ะ""ดูเหมือนว่ามู่หรงไห่ได้ลงทุนไปม

ประโยคง่าย ๆ ของมู่หรงไห่ มาพร้อมกับแรงกดดันที่สงสัยไม่ได้ทำให้ทุกคนหวาดกลัวจนตัวสั่นสายตาของพวกเขา มองไปที่มู่หรงเจิ้นกั๋วพร้อมกันทัศนคติของนายพลเก่าซึ่งในฐานะผู้มีฐานะสูงสุด และมีอำนาจสูงสุดที่นี่ เป็นตัวกำหนดความเป็นความตายของทั้งครอบครัว"ไอ้เด็กทรยศ! คุณทำร้ายพี่น้องตัวเอง ทำร้ายครอบครัวตัวเอง เนรคุณมาก ตอนนี้ยังมีหน้ามาให้ผมอธิบายหรือ คุณคิดว่าตัวเองเป็นเหยื่อจริง ๆ เหรอ" มู่หรงเจิ้นกั๋วตะโกนด้วยเสียงต่ำเขาคิดมาตลอดว่ามู่หรงไห่เป็นผู้สืบทอดที่ดีที่สุดของเขามีความกล้าหาญและฉลาด สามารถนำพาครอบครัวไปสู่ความรุ่งโรจน์ได้เลยแต่น่าเสียดายเลย ลูกชายที่ยอดเยี่ยมที่สุด สุดท้ายกลับหลงผิด จนไม่สามารถอยู่ร่วมกับครอบครัวได้ในขณะที่เขาโกรธ มันเป็นความปวดใจมากกว่า"คุณพ่อ คุณต้องรู้ว่า ที่ผมทำแบบนี้ มันถูกคุณบังคับทั้งหมด ถ้าไม่ใช่คุณบังคับให้ภรรยาของผมตาย ผมจะเดินบนเส้นทางนี้ได้อย่างไร" มูหรงไห่พูดเบาๆ"การตายของผู้หญิงคนนั้นไม่เกี่ยวกับผม ต่อให้จะเกี่ยวข้องจริง ๆ แล้วยังไง เธอสมควรที่จะตายอยู่แล้ว!" มู่หรงเจิ้นกั๋วทำหน้าเย็นชา"สมควรที่จะตาย?"มู่หรงไห่หัวเราะเยาะตัวเองว่า "