บทที่ 1129

แม้หลัวช่าจะเก่ง แต่ก็ด้อยกว่าเหล่าจู่ไม่น้อย

"เหล่าจู่? ฮ่าฮ่า... ได้ยินชื่อเสียงมานาน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถช่วยพวกคุณได้" มู่หรงไห่ไม่เปลี่ยนสีหน้า

"ขอให้เหล่าจู่ออกหน้ามาเลยครับ!"

รอมาสักครู่ก็ไม่มีการตอบสนองใด ๆ มู่หรงเฉิงก็เพิ่มเสียงขึ้นอีกครั้ง และตะโกนใส่ภูเขาด้านหลัง

"พี่สอง ไม่ต้องตะโกนแล้วหรอก เหล่าจู่อยู่ที่นี่"

ไม่รู้ว่ามู่หรงไห่หยิบกล่องกระดาษออกมาจากไหน แล้วโยนลงบนพื้น

กล่องกระดาษกระเด็นจนเปิดออก หัวคนที่เต็มไปด้วยเลือดก็กลิ้งออกมา

นั่นคือชายชราผมหงอกคนหนึ่ง ใบหน้าผอมแห้ง ตาทั้งสองเบิกกว้าง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจและไม่เต็มใจ

"เหล่า...เหล่าจู่?"

เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ มู่หรงเฉิงจึงตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว และแสดงสีหน้าตกใจ

คนอื่นก็เป็นท่าทางที่เหมือนจะเจอผี กลัวมากจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"เป็น...เป็นไปได้อย่างไร เหล่าจู่ตายไปแล้วหรือ?"

"เหล่าจู่เป็นนักรบที่แข็งแกร่งในการฝึกร่างขั้นจงซือ ทำไมถึงตายอย่างกะทันหันขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่"

"จบแล้ว พอเหล่าจู่ตาย ทำเนียบนายพลก็อันตรายแล้ว"

“......”

คนของมู่ตระกูลมู่หรงทุกคนหวาดกลัวและไม่กล้าเชื่อ

พวกเ