บทที่ 1131

“ครับ!”

กลุ่มอันธพาลที่อยู่ด้านหลัง ก็ชักอาวุธออกมาทันทีและมุ่งหน้าไปข้างหน้าด้วยสายตากระตือรือร้น

ทุกคนในตระกูลมู่หรงตื่นตระหนกและรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว

พวกเขาได้รับการฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตามก็จะต้องมีทหารมาปกป้อง เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขารู้สึกเสียเปรียบเล็กน้อย

“ชิง ชิง ชิง...”

ในช่วงเวลาวิกฤติ จู่ๆเข็มเงินแถวหนึ่งพุ่งออกมา

อันธพาลหลายสิบคนที่พุ่งไปข้างหน้า ถูกแช่แข็งอยู่ตรงนั้นและไม่สามารถขยับได้

อาวุธในมือถูกยกขึ้นไปในอากาศ ไม่สามารถเอาลงมาได้

“ใครกัน? ใครมันแอบทำแบบนี้?”

สีหน้าของมู่หรงไห่มืดลง และดวงตาที่เฉียบคมของเขาก็มองไปรอบๆ

“ผมเอง”

ลู่เฉินยืนขึ้นอย่างช้าๆ ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

สถานการณ์ในทำเนียบของนายพลสิ้นสุดลงแล้ว ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แขกทุกคนที่อยู่ในนั้นตกอยู่ในอันตรายและไม่กล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของผู้อื่น

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีคนกล้าทำตัวเด่น

“คุณเป็นใคร?”

มู่หลงไห่เงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัยเล็กน้อย

“แขกของทำเนียบนายพล” ลู่เฉินกล่าวอย่างใจเย็น

“ผู้กระทำผิดทุกคนต่างก็มีความผิดของตัวเอง และเรื่องนี้ไม่เกี่ยว