“คุณ...คุณพูดอะไร?”มู่หรงเสวี่ยตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ “คุณลักพาตัวฉันเหรอ? พวกคุณ... หลอกฉันเหรอ?”“ใช่แล้ว พวกเรากำลังหลอกคุณอยู่จริงๆ”วาตานาเบะเทนอากิยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “แต่ว่านะ ถ้าอยากจะโทษก็โทษความโง่ของตัวเองเถอะ แยกแยะความถูกผิดไม่ออกเลยสักนิด ถ้ามีคนมาพูดอะไรไปทั่วและคุณเชื่อ แสดงว่าคุณก็โง่มาก!”“ดังนั้น... ฉันเลยเข้าใจพี่ลู่เฉินผิดเหรอ? ฉันทำร้ายเขาโดยไม่รู้ความจริงเหรอ?”ร่างกายอันละเอียดอ่อนของ มู่หรงเสวี่ยสั่นไหว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา และความเสียใจอย่างสุดซึ้งก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของเธอเธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าความจริงจะเป็นเช่นนี้เธอคิดว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอจะไม่โกหกเธอ เธอคิดว่าเพื่อนที่ดีของเธอจะไม่โกหก และเธอคิดว่าลู่เฉินทำอะไรไม่ดีจริงๆอย่างไรก็ตาม สิ่งที่วาตานาเบะเทนอากิพูดตอนนี้ ทำให้เธอเข้าใจทันทีว่าทุกสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นเรื่องโกหกมู่หรงเกาเชาโกหกเธอ และเพื่อนที่ดีของเธอก็โกหก มีเพียงลู่เฉินเท่านั้นที่ช่วยเธอชีวิตเธอ และช่วยเหลือเธอจริงๆอย่างไรก็ตาม เธอไม่เพียงแต่ไม่เห็นค่าเท่านั้น เธอยังไล่เขาออกจากบ้านอีกด้วยเพราะคำพูดไร้สาระไม่กี่คำ เ
ข้าง ๆ วาตานาเบะเทนอากิล้วนเป็นนินจาที่เก่ง และมีจำนวนคนเยอะ แม้แต่ทีมนักฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในทำเนียบนายพลก็ยากที่จะเอาชนะได้แม้ลู่เฉินจะเก่ง แต่ก็ไม่สามารถจัดการกับทุกคนในวินาทีเดียวได้"หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ถ้าไม่อยากให้ลูกสาวคุณเกิดอุบัติเหตุ ก็รีบมาช่วย" ลู่เฉินเร่ง"ฉันจะมาช่วยคุณ!"ต่งยวี่หลานตอบสนองก่อน และรีบวิ่งไปข้างหน้าเริ่มแก้เชือกเชือกมัดมังกรพันแน่นมาก ใช้ความรุนแรงขาดไม่ได้เลย ได้แต่แก้ทีละนิด"หนึ่ง..."ในเวลานี้ เสียงสุดท้ายของวาตานาเบะเทนอากิพูดออกมา เขายิ้มอย่างดุเดือดว่า "ในเมื่อพวกคุณไม่วางอาวุธลง งั้นก็อย่าโทษผมที่ใจร้าย!"พูดจบ ก็ยกมีดขึ้น ฟันตรงไปที่แขนของมู่หรงเสวี่ย"หยุด!"มู่หรงเฉิงคำรามด้วยความโกรธ และกระโดดขึ้นไปโดยอดทนต่อความเจ็บปวด แต่ในไม่ช้าก็ถูกหยุดโดยนินจาของประเทศจินอู"ฟิ้วววว!"เข็มเงินถูกยิงออกมาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญ แทงบนมีดของวาตานาเบะเทนอากิอย่างแม่นยำ"เชียง!"ได้ยินเพียงเสียงเหล็กชนกันมีดของวาตานาเบะเทนอากิถูกเข็มเงินชนจนหลุดจากมือและบินออกไป หลังจากหมุนไปรอบ ๆ อากาศสองรอบ ก็ทุบบนพื้นและระเบิดเปลวไฟออกมา"ใคร
เมื่อมองไปที่วาตานาเบะเทนอากิที่หัวแตกออก ที่เกิดเหตุก็เงียบลงอย่างกะทันหันเสียงคำรามของมู่หรงเฉิงก็หยุดลงอย่างกะทันหันหลิ่วเยี่ยนหนาน ฉู่เจี๋ยและคนอื่นๆก็ตกตะลึงเช่นกันทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนพวกเขาไม่สามารถตอบสนองได้วาตานาเบะเทนอากิมีตัวประกันเป็นโล่ และมีนินจาที่เก่งจำนวนมากปกป้องอยู่ในกรณีนี้ ลู่เฉินยังสามารถฆ่าในกระบวนการท่าเดียวได้ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตกใจจริง ๆ"บัง!"ร่างไร้หัวของวาตานาเบะเทนอากิล้มลงไปมู่หรงเสวี่ยที่งงงวยถูกลู่เฉินจับไหล่ และโยนออกจากวงล้อมโดยตรง ตกลงในค่ายของตระกูลมู่หรง ซึ่งถือว่าได้แก้ไขวิกฤตแล้ว"เทนอากิ"เมื่อมองไปที่ศพของหลานชาย ใบหน้าของวาตานาเบะโอบิดเบี้ยว และโกรธทันที "ไอ้สัตว์! คุณกล้าที่จะฆ่าหลานชายของผมได้อย่างไร ผมจะสับคุณเป็นชิ้น ๆ ฆ่าให้ตายเลย ฆ่าเขาไป!"ตามด้วยคำสั่งของเขา นินจาที่เก่งจำนวนมากก็แห่กันไปทันทีลูกดอกพิษและอาวุธลับต่างๆ ยิงออกมาไม่หยุดมีจำนวนมากเหมือนฝนตกหนัก ทำให้คนไม่ทันป้องกันในขณะที่อาวุธลับยิงออกมา พวกนินจาก็แสดงวิธีการต่าง ๆ บางคนกระโดดขึ้นสูงและโยนลวดหนามไว้ บางคนก็โผล่ออกมาจากพื้นดินเพื่อโจมตี
พูดพลางก็จับข้อมือของมู่หรงเสวี่ย ดึงเธอออกไปข้างนอกอย่างบังคับ"ไม่ ฉันไม่ไป คุณปล่อยฉัน!"มู่หรงเสวี่ยเริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งเธอเป็นหนี้ลู่เฉินครั้งหนึ่งแล้ว เธอไม่หวังว่าจะเป็นหนี้ครั้งที่สองมิฉะนั้นเธอจะไม่สามารถสบายใจได้ในตลอดชีวิต"น้องเสวี่ย! พ่อคุณพูดถูกนะ เวลาแน่นมาก พวกเราไปเร็วกันเถอะ""ใช่สิน้องเสวี่ย มันเกี่ยวกับเรื่องชีวิต เลิกเอาแต่ใจได้แล้ว""ที่ลู่เฉินตายก็ตายไป ขอแค่พวกเรารักษาชีวิตไว้ได้ก็พอ มันเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เขาได้เสียสละเพื่อทำเนียบนายพลเลย"ในเวลานี้ ฉู่เจี๋ยและหลิ่วเยี่ยนหนานก็ชักชวนกันขึ้นมาหากสามารถใช้ชีวิตของลู่เฉินมาแลกกับความปลอดภัยของพวกเขา มันจะเป็นเรื่องดีสุดเลย"ถ้าอยากไป พวกคุณจงไปเถอะ ยังไงฉันก็ไม่ไปอยู่แล้ว" มู่หรงเสวี่ยไม่ฟังคำแนะนําเลย"เชี่ย!"มู่หรงเฉิงโกรธแล้ว ตบลูกสาวโดยตรง และด่าว่า "ตอนนี้คุณไม่สามารถเอาแต่ใจได้ วันนี้คุณต้องเชื่อฟังผม เด็กๆ มาลากเธอไปเลย!"มู่หรงเสวี่ยถูกตบจนตกตะลึง เธอป้องหน้าไว้อย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดีฉูเจี๋ยและหลิ่วเยี่ยนหนานมองหน้ากัน ในขณะเดียวกันก็จับแขนของมู่หรงเสวี่ย และเดินออกไปข้างนอกพร้อม
"ฟิ้วววว!"ดาบชางฉงกลายเป็นสายฟ้าสีดำ และกลับมาอยู่ในมือของลู่เฉินหลังจากเจาะหน้าอกของวาตานาเบะโอเลือดค่อย ๆ ไหลลงมาตามใบมีดดาบ หลังจากรวมตัวกันที่ปลายดาบแล้ว ก็ตกลงบนพื้นทีละเล็กทีละน้อย "ปัง!"ร่างกายของวาตานาเบะโอสั่นไปหนึ่งที และตกลงมาจากอากาศโดยตรง เข่าทั้งสองข้างกระแทกพื้นอย่างแรงแข็งทื่ออยู่กับที่ในท่าคุกเข่ากราบ ทั่วทั้งที่เกิดเหตุจู่ ๆ ก็เงียบกริบเสียงทั้งหมดหายไปแล้ว รอบ ๆ เงียบมากจนได้ยินเสียงเข็มตกลงได้ไม่ว่าจะเป็นทำเนียบนายพล แขกเหรื่อทุกคน หรือนินจาของประเทศจินอู ในขณะนี้ ล้วนตกตะลึงไปหมดบนใบหน้าเหล่านั้นเต็มไปด้วยความตกใจพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า วาตานาเบะโอซึ่งเป็นปราชญ์ดาบที่สง่างามของประเทศจินอู และผู้มีอํานาจมากจะถูกลู่เฉินเจาะหน้าอกด้วยดาบเดียวกระบวนการทั้งหมดเกิดอย่างกะทันหันจนป้องกันได้ยาก ไม่มีสัญญาณใด ๆ จนทุกคนไม่ได้ตอบสนองเลยพวกเขาเห็นเพียงสายฟ้าสีดำพาดผ่าน จากนั้นวาตานาเบะโอที่สง่างามก็คุกเข่าลงโดยตรง "เอ่อ..."วาตานาเบะโอก้มหน้าลง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อในขณะนี้ บนหน้าอกของเขา มีรูเลือดขนาดใหญ่เพิ่มอีกรูเขายังสามารถมองเห็นส
แม้แต่หน่วยงานราชการต่างๆ ก็ต้องปฏิบัติอย่างจริงจังพูดอย่างไม่เกินจริงว่า ด้วยอายุของลู่เฉินและความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมา จะสามารถมีฐานะเท่าเทียมกับนายพลเก่าได้ในอนาคตเลยคนที่คนทั้งโลกภาคภูมิใจเช่นนี้ คือคนที่พวกเขาต้องแหงนหน้ามองในชีวิตนี้เลยปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือ ก่อนหน้านี้พวกเขายังดูถูกลู่เฉินต่าง ๆ แถมพูดจาชั่วร้ายต่อกันในเมื่อเขาจะต้องแก้แค้น ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมากเมื่อนึกถึงตรงนี้ กลุ่มฉู่เจี๋ยและหลิ่วเยี่ยนหนานก็รู้สึกแค่ขนลุกและหวาดกลัวในขณะที่กลัว พวกเขาก็เสียใจมากด้านหนึ่งคือสำนึกผิดที่ทำให้ลู่เฉินขุ่นเคือง อีกด้านหนึ่งก็สำนึกผิดว่าตัวเองโง่เกินไป ดูถูกคนอื่นอย่างเย่อหยิ่ง ไม่ได้พบคนเก่งทันเวลาถ้าสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับลู่เฉินล่วงหน้าได้ ที่อนาคตจะราบรื่น มันจะเป็นเรื่องง่ายไม่ใช่หรือ"เด็กดี คาดไม่ถึงว่าจะซ่อนอย่างลึกขนาดนี้ ผมไม่ได้เห็นออกมาสักพักเลย"หลังจากตกใจ มู่หรงเจิ้นกั๋วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแม้ว่าทำเนียบนายพลจะมีภูมิหลังศที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่สามารถรองรับการโจมตีต่อเนื่องนี้ได้โชคดีที่ลู่เฉินพลิกสถานการณ์ ไม่เช่นนั้นกลัวว่าวันนี้ทำเนียบนา
คําพูดของมู่หรงเจิ้นกั๋ว ย่อมเป็นความตั้งใจในอีกด้านหนึ่ง เขาชื่นชมลู่เฉินมากจริง ๆ ทั้งศิลปะการต่อสู้ทรงพลังมาก ทักษะทางการแพทย์ก็ทรงพลังมากเช่นกัน และบุคลิกของเขาก็ดีมากคนหนุ่มสาวที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ทั่วทั้งประเทศหลง มีเพียงไม่กี่คนหากอีกฝ่ายสามารถเป็นหลานเขยของตัวเองได้ ในภายภาคหน้าทำเนียบนายพลก็มีหลักประกันส่วนอีกด้านหนึ่งก็เพื่อพิจารณให้หลานสาวมู่หรงเสวี่ยเด็กคนนี้เป็นคนใจดีและเรียบง่ายมาก ถูกหลอกได้ง่าย ต้องการผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งมาปกป้องลู่เฉินเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยทั้งสองมารวมกันก็ถือว่าเป็นกิ่งทองใบหยกในขณะนี้ มู่หรงเสวี่ยยืนอยู่ข้างหลังอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคําใบหน้าสวยงามของเธอแดงเล็กน้อย ทั้งอายและคาดหวังเธอกําลังรอคําตอบของลู่เฉินและหวังว่าจะได้ยินคําตอบที่ตัวเองต้องการ“ขอบคุณนายพลเฒ่าด้วยความเคารพ แต่คนรากหญ้าอย่างผม ไม่คู่ควรกับคุณหนูมู่หรงจริงๆ" ลู่เฉินส่ายหัวและปฏิเสธ“ไอ่หนู ผมรู้จักตัวตนของคุณเป็นอย่างดี อย่าเพิ่งพูดจาโผงผางเหล่านี้เลย ผมจะถามหน่อยว่า คุณมีความรู้สึกที่ดีต่อมู่หรงเสวี่pหรือเปล่า?” มู่หรงเจิ้นกั๋วถาม
"เฮ้อ.."มู่หรงเจิ้นกั๋วถอนหายใจเบา ๆ "ยิ่งเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากเท่าไหร่ก็ยิ่งหยิ่งหยิ่งผยองและจะกู้คืนมันยากเกินไปจริงๆ คุณเลือกระหว่างเพื่อนแล้ว เขาอาจจะไม่ตําหนิคุณ แต่จะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก""หะ? แล้วจะทํายังไงดีล่ะ?" มู่หรงเสวี่ยตื่นตระหนกเล็กน้อย"ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ เวลาจะลบทุกอย่างให้เรียบ บางทีในอนาคต พวกคุณยังมีโอกาสพบกันอีก" มู่หรงเจิ้นกั๋วส่ายหัวต้องบอกว่า แต่ในใจเขารู้ดี น้ำไหลไปแล้วไม่อาจย้อนกลับได้เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายมีรอยร้าวแล้ว ไม่ว่าจะชดเชยอย่างไร รอยร้าวนี้ก็จะไม่หายไป............หลังจากออกจากทำเนียบนายพล ลู่เฉินก็ขี่รถกลับไปที่วิลล่าเฟิงหยวี่พอเข้าประตูใหญ่ของวิลล่า ก็เห็นเหล่าจางวิ่งออกมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนกวิ่งพลางตะโกนว่า "ท่านลู่ เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว""ฮะ?"เมื่อได้ยิน ลู่เฉินก็ขมวดคิ้วทันที "เรื่องอะไรเครียดขนาดนี้ ค่อยๆพูด""คือ... เป็นเทพเจ้าแห่งสงครามหงยิงมาถึงแล้ว!" เหล่าจางเหงื่อออกเต็มหน้า"แล้วจะเอะอะอะไรกัน? ไม่ใช่ว่าคุณไม่เคยเห็นมาก่อนเหรอ" ลู่เฉินกลอกตาอย่างน้อยก็เคยผ่านลมแรงและคลื่น