"ไม่ใช่แบบนี้ มันไม่ใช่แบบนี้!"เมื่อเห็นว่าลู่เฉินถูกใส่ร้าย มู่หรงเสวี่ยก็ส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำอีก และแก้ต่างต่าง ๆ "พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว พี่ลู่เฉินไม่ใช่คนเลว พวกคุณพูดเรื่องไร้สาระไม่ได้""สาวโง่ คุณยังเด็กเกินไป ผู้น้อยบางคนซ่อนตัวลึกมาก คุณไม่สามารถมองออกมาได้เลย มีเพียงดวงตาแหลมคมเหมือนพ่อเท่านั้น ที่สามารถมองเห็นเบาะแสได้ในพริบตา" มู่หรงเฉิงกล่าวอย่างจริงจัง"ใช่นะน้องเสวี่ย เห็นได้ชัดว่าลู่เฉินไม่มีเจตนาดี อย่าถูกเขาหลอกเลยนะ" ทุกคนก็เกลี้ยกล่อมตาม"ฉันไม่เชื่อ... ฉันไม่เชื่อ พี่ลู่เฉินจะไม่ได้ทำร้ายคนอื่นเด็ดขาด"มู่หรงเสวี่ยใจร้อนจนตาแดงแล้ว สายตามองไปหาต่งยวี่หลาน "แม่ แม่พูดอะไรหน่อยสิพี่ลู่เฉินเคยช่วยฉันไว้ ตอนนี้ยังรักษาอาการป่วยของพ่อให้หายแล้ว คุณมองอย่างชัดเจนทั้งหมด คุณเป็นพยานได้ ใช่ไหม?""พี่เฉิง จะเข้าใจผิดจริง ๆ ไหม" ต่งยวี่หลานพยายามช่วย"สับสนจัง!"มู่หรงเฉิงขมวดคิ้ว "ที่ลูกมองไม่ออก คุณยังมองไม่ออกอีกเหรอ หลายปีมานี้ มีคนแบบไหนที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนล่ะ เพื่อประจบเราและเพื่อประสบความสำเร็จในการขึ้นครองตำแหน่ง ชนชั้นล่างของสังคมเหล่านี้ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ พ
Read more