เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1110
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1111
มู่หรงเกาเชาหัวเราะเย็นชา "เปิดตากว้างแล้วมองไปรอบ ๆ สิ ทั้งหมดเป็นคนของผมตราบใดที่คุณกล้าทำอะไรซี้ซั้ว ผมสัญญาว่าคุณจะถูกยิงเป็นรังผึ้งม้าทันที!""คุณลู่ กระสุนมันไม่มีดวงตานะ คุณยอมแพ้อย่างเชื่อฟังเถอะ" วาตานาเบะเทนอากิยิ้มอย่างภาคภูมิใจคนประเทศหลงยังเป็นเหมือนเดิมเลย ที่ชอบการต่อสู้ภายในแน่นอนว่านี่เป็นสถานการณ์ที่เขาอยากเห็น"ไอ้คนที่แซ่ลู่ ถ้าไม่อยากตายก็รีบยอมแพ้ ไม่งั้นที่คุณจะเสียใจก็ไม่ทัน" หลิ่วเยี่ยนหนานและคนอื่นๆหยิ่งผยอง"มู่หรงเกาเชา พวกคุณกำลังเล่นกับไฟอยู่"ลู่เฉินเตือนด้วยสีหน้าเย็นชาว่า "เห็นแก่หน้าท่านนายพลเก่า ผมไม่อยากทำร้ายใคร ถ้าพวกคุณจากไปตอนนี้ ผมสามารถทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าคุณต้องปกป้องชาวจินอู งั้นก็อย่าโทษผมที่ไม่เกรงใจแล้ว!""ไม่เกรงใจหรือ ฮ่าๆๆๆ"มู่หรงเกาเชาหัวเราะขึ้น มองด้วยสายตาที่มองคนโง่ “ลู่เฉิน คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ยังกล้ามาคุกคามผมที่นี่หรือ เชื่อไหมว่าแค่ผมพูดคําเดียวก็สามารถทำให้คุณหายไปจากโลกได้"พูดจบ เขาก็ดีดนิ้วเบาๆวินาทีต่อมา ทหารติดอาวุธทั้งหมดที่อยู่ข้างหลังเขา ก็ยกปืนขึ้นทันที เล็งไปที่ลู่เฉิน"ตอนนี้ ผมสั่งให้คุณคุก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1112
"หยุด!"เมื่อลู่เฉินซ็อมมู่หรงเกาเชาอย่างแรง เสียงตะโกนก็ดังขึ้นข้างหลังลู่เฉินมองย้อนกลับไป และพบว่าไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ มู่หรงเสวี่ยก็ตื่นขึ้นมาแล้วบนใบหน้าเล็ก ๆ มีความตกใจและความไม่กล้าเชื่อเธอไม่คาดคิดว่าตัวเองเพิ่งฟื้นขึ้นมา ก็ได้เห็นฉากแบบนี้เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมลู่เฉินถึงซ้อมลูกพี่ลูกน้องตัวเอง"พี่ลู่เฉิน คุณทำอะไรอยู่"มู่หรงเสวี่ยขมวดคิ้ว ไม่รู้จะทำอย่างไรดี"มู่หรงเกาเชากลับดำเป็นขาว ช่วนคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ ผมแค่สั่งสอนเขาแทนท่านนายพลเก่า ป้องกันไม่ให้เขาหลงผิด แล้วทำร้ายตัวเอง" ลู่เฉินพูดอย่างตรงไปตรงมามาก"ไร้สาระ!"หลิ่วเยี่ยนหนานโต้กลับทันทีว่า "น้องเสวี่ย! เป็นลู่เฉินคนนี้ลักพาตัวคุณ เรารีบมาช่วยคุณ แต่ลูกพี่ลูกน้องของคุณกลับถูกเขาจับเป็นตัวประกันและทุบตี คุณดูลูกพี่ลูกน้องของคุณสิ ถูกซ้อมจนแบบไหนแล้ว""ใช่! ผู้ชายคนนี้ใจร้ายมาก หลังจากถูกพวกเราเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริง เขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟโดยตรง ลงมือทำร้ายคนอื่น เป็นบาปใหญ่จริง ๆ" ฉู่เจี๋ยพูดเห็นด้วย"พี่ลู่เฉิน ที่พวกเขาพูดนั้นจริงหรือเปล่า" มู่หรงเสวี่ยมีสีหน้าตกตะลึง"น้องเสวี่ย คุณคิดว่าผ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1113
วาตานาเบะเทนอากิอึ้งไปเล็กน้อย หลังจากชื่นชมอยู่ชั่วพริบตา ก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว"คุณเสวี่ย ขอโทษที่ก่อนหน้านี้ล่วงเกิน แต่เรื่องลักพาตัว ล้วนเป็นสิ่งที่ลู่เฉินจ้างให้เราทำ ถ้ารู้ตัวตนของคุณเสวี่ยมานานแล้ว ผมจะไม่กล้ารุกรานเลย"วาตานาเบะเทนอากิโค้งคํานับอย่างลึกซึ้ง และทำท่าขอโทษอย่างจริงใจ"น้องเสวี่ย คุณได้ยินแล้วใช่ไหม ตอนนี้หลักฐานมั่นคงเหมือนภูเขา ลู่เฉินถึงจะเป็นคนชั่วที่ยิ่งใหญ่ที่สุด" มู่หรงเกาเชาถือโอกาสพูดซ้ำเติม"ถูกต้อง! ฉันสามารถเป็นพยานได้ ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของลู่เฉิน!" หลิ่วเยี่ยนหนานพูดสนับสนุน"ผมก็เป็นพยานได้ด้วย ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ เพื่อก้าวไปข้างหน้า ใช้ทุกวิธีการได้เลย!" ฉู่เจี๋ยพูดคล้อยตาม"พวกเราทุกคนสามารถเป็นพยานได้ เป็นลู่เฉินฆ่าคนเพื่อปิดปาก เป็นคนชั่วเอง แต่ก็ใส่ร้ายว่าคนอื่นเป็นคนชั่ว"ในขณะนี้ ทุกคนก็ส่งเสียงตำหนิออกมาหลายสิบคน เรียกได้ว่าอุกอาจมากภายใต้ปากของทุกคน จะทำให้เรื่องผิดกลายเป็นถูกได้เลยมู่หรงเสวี่ยงงไปโดยตรง และไม่รู้จะทำอะไรเธอที่แต่เดิมก็ไม่มีข้อคิดเห็นของตัวเอง ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเชื่อใครเลย"น้องเสวี่ย ประโยคที่ผมพ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1114
"บูม!"เสียงที่เกิดอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกใจเมื่อมองไปตามเสียง ได้เห็นว่ามู่หรงเกาเชาถูกทุบตีจนแขวนอยู่บนผนัง ร่างกายส่วนบนจมลงไปในกำแพง เหลือเพียงมือและเท้ายังโผล่ออกมาข้างนอกบริเวณปากและจมูก มีเลือดไหลออกมาอย่างบ้าคลั่งดูอย่างอนาถจนทนดูไม่ได้"น้องเกาเชา!""นายน้อย!"หลังจากตกตะลึงเล็กน้อย สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปมากพวกเขารีบวิ่งไปข้างหน้า และดึงมู่หรงเกาเชาออกจากกำแพง ให้ยาและรักษาฉุกเฉินต่าง ๆ"ไอ้คนที่แซ่ลู่ คุณกล้าทำร้ายนายน้อยคนโตของตระกูลมู่หรงเลยเหรอ คุณมันใจกล้าจริง ๆ!" หลิ่วเยี่ยนหนานทั้งตกใจและโกรธ"ลู่เฉิน! ถ้าพี่เกาเชาได้เกิดเรื่องอะไร แม้มีสิบชีวิต คุณก็ไม่พอเลย!" ฉู่เจี๋ยพูดอย่างเฉียบขาด"พวกคุณตาบอดแล้วเหรอ เมื่อกี้เป็นมู่หรงเกาเชาแอบโจมตี ผมแค่ป้องกันตัวเองเท่านั้น" ลู่เฉินพูดอย่างเย็นชา"ฉันไม่ได้เห็นอะไรเลย ก็เห็นแค่ว่าคุณลงมือทำร้ายคน ผมเตือนให้คุณยอมจำนนทันที รอให้ลงโทษ ไม่งั้นคุณจะตายโดยไม่มีที่ฝัง!" สีหน้าของหลิ่วเยี่ยนหนานมีความดุร้ายเล็กน้อย"ถูกต้อง! ยอมจำนนทันที!" ฉู่เจี๋ยพูดเห็นด้วย"ไอ้โง่"ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา ขี้เกียจที่จะ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1115
มู่หรงเสวี่ยหัวเราะเยาะตัวเอง “ถ้าคุณคิดฉันเป็นเพื่อนจริง ๆ ทำไมต้องทำร้ายลูกพี่ลูกน้องของฉัน ทำไมต้องลักพาตัวฉัน ทำไมต้องทำเรื่องพวกนี้ด้วย""ผม..."ลู่เฉินพูดอะไรไม่ออกอยู่พักหนึ่งเรื่องซ้อมคน เขาเพิ่งพูดไป 2 รอบแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่ามู่หรงเสวี่ยไม่เชื่อหรืออีกฝ่ายถือว่าเขาเป็นคนบาปแล้วไม่ว่าตอนนี้เขาจะอธิบายยังไง พิสูจน์ตัวเองยังไง ก็ไม่มีประโยชน์เมื่อเมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยถูกฝังไว้ ความไว้วางใจก็จะหายไปอย่างสิ้นเชิงเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขามีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งมานานแล้ว"ทำไม พูดไม่ออกแล้วเหรอ รู้ว่าขาดเหตุผลแล้วใช่ไหม""ดูเหมือนว่าที่พ่อฉันพูดนั้นไม่ได้ผิด สิ่งที่คุณทำก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นความเท็จ ล้วนมีจุดประสงค์อื่น ล้วนเพื่อก้าวไปข้างหน้า""ฉันคิดว่าคุณเป็นคนพิเศษมาก ไม่เหมือนคนธรรมดาที่โลภมากเหล่านั้น""แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งพบว่าตัวเองผิดแล้ว และผิดมากด้วย""คุณไม่แตกต่างจากคนที่ตั้งใจเข้าใกล้ฉัน คุณแค่ปลอมตัวเก่งกว่า โกหกเก่งกว่าเท่านั้น""คุณหลอกฉันที่เป็นคนโง่นี้จนแยกไม่ออกความจริง หลอกจนฉันเกือบจะเป็นศัตรูกับครอบครัว!""ลู่เฉิน ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ!"ป
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1116
"นายน้อย นายน้อย ตื่นสิเถอะ"เสียงตกใจได้ขัดขวางความคิดของมู่หรงเสวี่ยเมื่อมองย้อนกลับไป เธอพบว่ามู่หรงเกาเชาซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ในอาการโคม่าแล้ว"พี่เกาเหลา!"มู่หรงเสวี่ยตกใจ และรีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบสถานการณ์หมัดของลู่เฉินนั้น ต่อยจนท้องของมู่หรงเกาเชาบิดเบี้ยวไปเขากำลังดูจะตาย ราวกับว่าจะตายได้ตลอดเวลา"ลู่เฉินที่บ้าคลั่งนี้ คาดไม่ถึงว่าจะทำร้ายคุณเกาเชาจนแบบนี้ รังแกคนมากเกินไปเลย!" หลิ่วเยี่ยนหนานกัดฟัน"ถ้าไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นหนีไปเร็ว กูจะต้องซ้อมเขาให้ตายแน่!" ฉู่เจี๋ยพูดอย่างเกลียดชังถ้าจะสู้ก็สู้ไม่ได้เลย แต่พูดคำรุนแรงได้เลย"เร็ว! รีบส่งโรงพยาบาลไป!"เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี มู่หรงเสวี่ยจึงรีบให้คนยกมู่หรงเกาเชาขึ้นรถ แล้วตรงไปที่โรงพยาบาลตงเจียงเมื่อมาถึงโรงพยาบาล ก็เป็นการช่วยเหลือโดยไม่คํานึงถึงค่าใช้จ่ายต่างๆจนกระทั่งดึกดื่น มู่หรงเกาเชาถึงพ้นจากอันตรายอย่างสมบูรณ์นี่ยังคงอยู่ในสถานการณ์ที่ลู่เฉินไม่ได้ลงมือฆ่า และออมมือไว้ มิฉะนั้นจะตายไปนานแล้วขณะนี้ ภายในหอผู้ป่วยพิเศษมู่หรงเกาเชานอนหมดสติอยู่ หน้าซีดเหมือนกระดาษมู่หรงเฉิงและค
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1117
มู่หรงซานพยักหน้าอย่างเข้าใจ "ได้ เรื่องนี้จะมอบให้คุณจัดการ ไปหาผู้เชี่ยวชาญที่มีความสามารถบางคนมาฆ่าไอ้ลู่เฉินไป"เรื่องที่แก้ไขได้ด้วยเงิน ทำไมต้องลงมือเอง"ไม่มีปัญหา"มู่หรงเฉิงยกมุมปากยังไงก็เป็นคำสั่งที่ออกมาจากมู่หรงซาน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ คุณพ่อก็จะโทษเขาไม่ได้......วันที่ 2 ตอนเช้าบริเวณหน้าทำเนียบนายพลมู่หรง ได้คึกคักมากแล้วมีแขกเหรื่อเดินทางเข้าออกอย่างไม่ขาดสายวันนี้เป็นวันเกิดของมู่หรงเจิ้นกั๋วยักษ์ใหญ่ในวงการต่าง ๆ ข้าราชการระดับสูงต่าง ๆ ล้วนมาด้วยชื่อเสียงแม้ว่ามู่หรงเจิ้นกั๋วจะเกษียณแล้ว แต่เขาเคยเป็นผู้ที่มีอํานาจมากลูกศิษย์ของเขายิ่งกระจายอยู่ทั่วโลกในทั้งเมืองเจียงหนาน จะไม่มีใครลบหลู่ ไม่มีใครไม่เคารพเลยแต่มู่หรงเจิ้นกั๋วเป็นคนถ่อมตัวและไม่ชอบสิ้นเปลืองมาตลอด ดังนั้นงานเลี้ยงวันเกิดทุกครั้งจะเชิญเฉพาะญาติและเพื่อนสนิทบางคนเท่านั้นแน่นอนว่าบางคนก็จะมาโดยไม่ได้รับเชิญนาทีนี้ ประตูทำเนียบนายพลรถเก๋งสีดำคันหนึ่งหยุดอย่างช้า ๆประตูรถเปิดออก ลู่เฉินพาเหล่าจางเดินลงมา ในมือยังถือของขวัญอยู่"ท่านลู่ เมื่อคืนท่านตีมู่หรงเกาเชาจนใกล้จะ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1118
"ผมมาแสดงความยินดีกับท่านนายพลเด่า ไม่อยากก่อเรื่อง รบกวนหลีกทางให้หน่อย"เมื่อเผชิญกับเสียงโห่ร้องและการคุกคาม ลู่เฉินก็มีสีหน้าไร้อารมณ์ตลอด"แสดงความยินดีเหรอ ฮึ่ม คุณสมควรไหม"หลิ่วเยี่ยนหนานเยาะเย้ยอย่างไร้ความปราณีว่า “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร คุณมีสิทธิ์อะไรมาอวยพรวันเกิดให้ท่านนายพลเก่าล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะน้องเสวี่ย คุณคิดว่าคุณเดินเข้ามาในประตูทำเนียบนายพลได้เหรอ เลิกฝันได้แล้ว!"ในความเห็นของเธอ ที่ลู่เฉินสามารถเข้ามาได้ เพราะเมื่อวานมู่หรงเสวี่ยได้บอกล่วงหน้า"ใช่ คุณเบิกตากว้างมองไปรอบ ๆ ดูสิ คนที่มาแสดงความยินดีที่นี่ คนไหนจะไม่ใช่ข้าราชการระดับสูงล่ะ คุณมันคนจนที่ขายประกันคนหนึ่ง ทำไมถึงมายืนเคียงข้างเรา" ฉู่เจี๋ยทำหน้าดูถูกแม้ว่าลู่เฉินจะสู้เก่ง แต่ก็เป็นเพียงคนมุทะลุเท่านั้นไม่สามารถทำเรื่องใหญ่อะไรได้เลยมู่หรงเสวี่ยไม่ได้ส่งเสียงใด ๆ แค่มองลู่เฉินอย่างเงียบ ๆ สีหน้าของเธอมืดครึ้มเล็กน้อยเรื่องเมื่อคืน ได้สร้างรอยร้าวในความสัมพันธ์ของทั้งคู่แล้วเมื่อนึกถึงมู่หรงเกาเชาที่นอนบนเตียงผู้ป่วย เธอก็เต็มไปด้วยความคับข้องใจกับลู่เฉิน"ขอแนะนําพวกคุณว่า อย่าดูถูกคนอื่นด
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
