LOGINShare
บทที่1118
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1119
เธอไม่คิดว่าลู่เฉินจะป่าเถื่อนและไร้เหตุผลขนาดนี้ พอพูดไม่ถูกใจก็จะทำร้ายคนอื่นแต่ก่อนเธอยังคิดว่าเขาเป็นคนดี ตอนนี้เธอถึงจะพบว่าตัวเองมองคนผิดถือคนชั่วเป็นคนดีแล้วชั่วขณะหนึ่ง เธอก็เกลียดลู่เฉินมากขึ้นแล้ว"คุณมู่หรง แค่ล้อเล่นน่า อย่าเครียดเลย ตราบใดที่พวกเขาไม่มายั่วยุผม ผมก็จะไม่ทำอะไรกับพวกเขา" ลู่เฉินพูดเบา ๆ"ฮึ่ม! ท่าทางเมื่อกี้ของคุณนั้น เหมือนกับล้อเล่นอยู่เหรอ ถ้าไม่ใช่น้องเสวี่ยห้าม กลัวว่าคุณจะลงมือแล้ว" หลิ่วเยี่ยนหนานไม่พอใจเล็กน้อย"ลู่เฉิน! อย่าคิดว่าคุณมีกังฟูเล็กน้อย ก็จะอาละวาดที่นี่ได้ ทำเนียบนายพลไม่ใช่ที่ที่คุณโหยกเหยกได้!" ฉู่เจี๋ยทำหน้ามืดมน"ถ้าคุณไม่มายั่วยุผม ผมก็จะไม่ไปยั่วยุคุณ แต่ถ้าคุณมายั่วยวนผม ผมจะสู้กลับอย่างแน่นอน นี่เป็นคำแนะนำที่ผมฝากให้พวกคุณ ตอนนี้ส่งให้พวกคุณฟรีเลย" ลู่เฉินมีสีหน้าไร้อารมณ์"น้องเสวี่ย! ผู้ชายคนนี้บ้าบิ่นจริง ๆ ผมว่าไล่เขาออกไปโดยตรงเลย ไม่งั้นภัยพิบัติจะไม่มีที่สิ้นสุด!" หลิ่วเยี่ยนหนานเริ่มราดน้ำมันลงกองไฟอีกครั้ง"ใช่ ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้อง วันนี้เป็นวันเกิดของนายพลเก่า ที่นี่มีแขกผู้มีเกียรติมารวมตัวกันมาก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1120
"น้องเสวี่ย! พวกเขากลับดำเป็นขาวอยู่!"เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี หลิ่วเยี่ยนหนานก็เริ่มยุยงอีกครั้ง "ช่วยคุณจากอันตรายและเนรคุณอะไร มันเพ้อเจ้ออยู่ทั้งนั้นตั้งแต่แรกที่ลู่เฉินเข้าใกล้คุณ ก็คือการวางแผนร้ายเพื่อให้ได้รับความโปรดปรานจากคุณ วางแผนต่าง ๆ สิ่งที่เขาทำไว้ และบุญคุณของเขาทั้งหมดนั้นเป็นความเท็จ อย่าหลงเชื่อเลยนะ""ใช่ ผู้ชายคนนี้มีเจตนาร้าย ไม่ใช่คนดีอะไร ต้องระมัดระวังตลอดเวลา" ฉู่เจี๋ยหรี่ตาเมื่อฟังคําพูดของกี่คน ความรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เพิ่งเกิดขึ้นในใจมู่หรงเสวี่ย ก็หายไปทันทีใช่สิ ที่ลู่เฉินช่วยเธอ ล้วนเป็นการกระทำที่มีจุดประสงค์ ไม่ถือว่าเป็นบุญคุณเลยถ้าไม่ได้เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเขาในเมื่อคืน จนถึงตอนนี้เธอก็จะถูกปิดบังอยู่เลยท้ายที่สุดแล้ว เป็นลู่เฉินที่หลอกเธอไว้ เธอไม่ต้องรู้สึกผิด ไม่ต้องขอบคุณ ไม่ต้องใจอ่อนเมื่อนึกถึงที่นี่ มู่หรงเสวี่ยสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอมองตรงไปที่ลู่เฉินอีกครั้ง และสายตาก็เปลี่ยนเป็นมุ่งมั่นมาก "ลู่เฉิน! ฉันไม่อยากเห็นคุณอีก โปรดออกไป!""คุณ..."เหล่าจางเพิ่งอยากจะระเบิด แต่ถูกลู่เฉินยกมือขึ้นหยุดไว้ ในดวงตาของเขาเต็มไป
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1121
"ไอ้เด็กคนนี้ รนหาที่ตายอยู่หรือ"มู่หรงเฉิงหรี่ตา สีหน้าดูดุร้ายมาก"น่าสนใจ... น่าสนใจจริงๆ"ในฝูงชน วาตานาเบะเทนอากิแสดงสีหน้าหยอกล้อหลังจากเรื่องเมื่อคืน โดยทั่วไปแล้ว ลู่เฉินควรรีบหนีเอาชีวิตรอด และซ่อนตัวไปแต่ไม่มีใครคาดคิดว่าไอ้เด็กคนนี้จะมาที่บ้านเองแล้วบ้าจริง ๆ"ฮ่าฮ่า... ผู้ชายคนนี้ตายแน่ จะถูกนายพลเก่าจ้องมองแล้ว วันนี้ที่อยากหนีก็หนีไปไม่ได้แล้ว" ฉู่เจี๋ยหัวเราะเสียงดัง"สมน้ำหน้า ออกไปเร็ว ๆ ก็จะไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่หรือ ต้องมาขวางตาแบบนี้ หาทางตายเองจริง ๆ" หลิ่วเยี่ยนหนานยกมุมปาก ทำท่าทางมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นในมุมมองของพวกเขา นายพลเก่าต้องรู้เรื่องที่หลานชายถูกตีอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงต้องแก้แค้นอย่างเปิดเผยแล้ว"ท่านนายพลเก่าครับ ผมได้ส่งของขวัญมาถึงแล้ว ผมยังมีธุระอีก จะกลับไปก่อนแล้วครับ"ลู่เฉินแสดงความคารวะ แล้วเลือกที่จะไปอย่างเด็ดขาด"หยุด!"เมื่อเห็นฉากนี้ จู่ๆ ฉู่เจี๋ยก็กระโดดออกมาขวางหน้า แล้วตะโกนว่า “ไอ้เด็ก ที่คุณอยากมาก็มา บอกว่าจะไปก็ไป ถือทำเนียบนายพลเป็นสถานที่อะไรเนี่ย”ระหว่างพูด ยังแอบมองมู่หรงเจิ้นกั๋วโอกาสดีที่แสดงตัวเองแบบ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1122
"อ๊ะ?"การตบอย่างกะทันหันทำให้ฉู่เจี๋ยและหลิ่วเยี่ยนหนานงงโดยตรงทั้งสองปิดหน้าไว้ ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยไม่ใช่ลู่เฉินก่อเรื่องหรือไม่ ท่านมาตบเราทำไมในขณะนี้ คนในตระกูลมู่หรง และแม้แต่แขกทุกคนก็ดูตกใจเช่นกันไม่มีใครคาดคิดว่านายพลเก่าที่ไม่ชอบแสดงความรู้สึกของตัวเอง จะตบหน้าคนอย่างโจ่งแจ้ง และในวันเกิดของตัวเองด้วยซ้ำ"ท่าน...ท่านนายพลเก่า ท่านจำคนผิดแล้วใช่ไหม คนนี้เป็นอาชญากร ควรจับไปกำกับดูแลอย่างเข้มงวด เพื่อหลีกเลี่ยงเกิดภัยพิบัติต่อคนอื่น" ฉู่เจี๋ยยังพยายามอธิบายอยู่"ใช่สินายพลเก่า เมื่อคืนผู้ชายคนนี้ได้ทำร้ายนายน้อยมู่หรงให้ได้รับบาดเจ็บ เป็นบาปร้ายแรงจริง ๆ ต้องลงโทษอย่างรุนแรงเลย!" หลิ่วเยี่ยนหนานพูดเห็นด้วยเธอคิดว่ามู่หรงเจิ้นกั๋วไม่รู้ความจริง เลยลงมือขัดขวาง"หุบปาก!"มู่หรงเจิ้นกั๋วเบิกตากว้าง ความกดดันอันทรงพลังก็แผ่ออกมา "ลู่เฉินได้ช่วยชีวิตหลานสาวของผมไว้ เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลมู่หรง และเป็นแขกผู้มีเกียรติของผมด้วย ถ้าพวกคุณกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก ก็อย่าโทษผมที่ไล่พวกคุณออกไป!"ทันทีที่คําพูดนี้พูดออกมา ฉู่เจี๋ยและหลิ่วเยี่ยนหนานก็เงียบทันที และตื่นตระหน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1123
บรรยากาศในที่เกิดเหตุ คึกคักขึ้นอย่างรวดเร็ว"ทหารทั่วไปของจินโจวขออวยพรให้นายพลเก่ามีโชคลาภวาสนามากๆ อายุยืนยาว""ผู้นําเมืองหลี่ของเมืองจินขออวยพรให้นายพลเก่ามีสุขภาพแข็งแรง""ประธานของเหอตงกรุ๊ปขออวยพรให้นายพลเก่าสมหวังทุกประการ ทุกปีสงบสุขปลอดภัย "“......”พร้อมกับเสียงตะโกนของคนรับใช้ คนใหญ่คนโตที่แต่งตัวสดใสเข้ามาทีละคนมีทหารใหญ่ที่กุมอํานาจใหญ่ ผู้นำเมืองที่ควบคุมเมือง เศรษฐีที่ร่ำรวยและยักษ์ใหญ่จากทุกวงการที่มีอํานาจคนเหล่านี้มาตามชื่อเสียง ของขวัญที่มอบให้ก็เป็นสมบัติล้ำค่ากันหมด"ขอบคุณทุกคนที่มาสนับสนุน มา ๆ เชิญนั่งสิครับ"ในฐานะที่เป็นหัวหน้าตระกูล มู่หรงซานริเริ่มยืนขึ้น และเริ่มต้อนรับแขกต่าง ๆส่วนมู่หรงเจิ้นกั๋ว ก็ตอบรับการแสดงความยินดีของทุกคนด้วยรอยยิ้ม"ท่านซานมาแล้วครับ!"ในเวลานี้ มีเสียงตะโกนดังขึ้นอีกครั้งทุกคนมองตามไปทางประตูพร้อมกันได้เห็นว่าชายวัยกลางคนที่สวมชุดขาว หน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างช้า ๆข้างหลังยังมีคนสวมเสื้อคลุมสองคนที่มองหน้าไม่ชัด"เอ๊ะ นี่ไม่ใช่ลูกชายคนเล็กของนายพลเก่า มู่หรงไห่เหรอ""ได้ยินว่ามู่หรงไห่ทะเลาะกับครอบครั
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1124
ประโยคที่เย็นชาทำให้รอยยิ้มของมู่หรงซานและมู่หรงเฉิงแข็งทื่อทันทีในสายตาของพวกเขา น้องสามเป็นคนที่ได้รับความโปรดปรานจากพ่อมากที่สุด และได้รับตำแหน่งสำคัญมากที่สุดตอนนี้พบกันใหม่ คนที่เป็นพ่อควรมีความสุขไม่ใช่หรือจะทำหน้าบึ้งได้อย่างไร5 ปีแล้ว ระหว่างพ่อลูก มีเรื่องเข้าใจผิดที่แก้ไม่ได้อะไรล่ะ"พ่อครับ เมื่อก่อนเป็นผมไม่รู้เรื่อง เป็นผมสับสน ผมต้องขอโทษท่าน"ขณะที่มู่หรงไห่พูด ก็โค้งคํานับอย่างสุดซึ้ง "ผมได้คิดอย่างชัดเจนในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ มันเป็นความผิดของผมจริง ๆ หวังว่าท่านจะใจกว้างและให้อภัยผมครั้งนี้""ฮะ?"มู่หรงเจิ้นกั๋วยักคิ้ว ดูประหลาดใจเล็กน้อยลูกชายคนเล็กของเขาดื้อรั้นมาตลอด ไม่เจอความพ่ายแพ้ก็ไม่ยอมถอยมาเสมอไม่คิดว่าไม่ได้เจอกันมากี่ปี ได้รู้จักขอโทษแล้วหรือ?ดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่มากแล้ว"พ่อครับ อดีตมันผ่านไปแล้ว น้องสามรู้จักผิดแล้ว ท่านให้อภัยเขาเถอะ" มู่หรงซานเริ่มไกล่เกลี่ย"ใช่ครับพ่อ เรื่องปีนั้นเป็นความเข้าใจผิดกันหมด ที่ครอบครัวเรากลมกลืนกัน จะไม่มีปัญหาอะไรที่ผ่านไปไม่ได้หรอก" มู่หรงเฉิงพูดตามเมื่อมองดูท่าทางนอบน้อมถ่อมตนของมู่หรงไห่ สีหน้า
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1125
พูดจบ ก็เปิดกล่องของขวัญดู รอยยิ้มก็แข็งทื่อทันทีเพราะภายในกล่องของขวัญ ไม่มีของมีค่าและไม่มีของแสดงความน้ำใจอะไร มีแต่ผ้าเส้นสีขาว"นี่เป็นของขวัญที่คุณเตรียมมาหรือ?"มู่หรงเจิ้นกั๋วขมวดคิ้วเล็กน้อย ในดวงตามีความไม่เข้าใจเล็กน้อย"ทำไม คุณพ่อไม่ชอบเหรอ"มู่หรงไห่ไม่เปลี่ยนสีหน้า เชื่อฟังและอ่อนน้อมถ่อมตนเสมอ"ชอบ?"สีหน้าของมู่หรงเจิ้นกั๋วมืดลง พลางโยนกล่องของขวัญลงบนพื้น ตะโกนว่า "คุณเบิกตากว้างดูสิ ตัวเองได้ส่งอะไรมา""เคร้ง!"เสียงคมชัดเสียงหนึ่งกล่องของขวัญแตกออก เผยให้เห็นผ้าเส้นสีขาวที่อยู่ข้างในเมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง"เกิดอะไรขึ้น การให้ผ้าสีขาวในงานวันเกิดนั้น มีเจตนาอะไรล่ะ""นั่นไม่ใช่ผ้าสีขาว แต่เป็นผ้าเส้นสีขาวที่ใช้แขวนคอ!""อะไรนะ ผ้าเส้นสีขาว ไม่ใช่มั้ง ใครจะส่งอันนี้มาล่ะ""ไม่แปลกใจเลยที่นายพลเก่าจะโกรธ ไม่ว่าเป็นใครก็ทนไม่ได้หรอก มู่หรงไห่กำลังทำอะไรอยู่กันแน่"“......”ทุกคนกระซิบกระซาบกัน งงงวยเล็กน้อยบรรยากาศที่คึกคักเมื่อกี้ ได้เงียบลงอย่างรวดเร็ว"น้องสาม คุณส่งของนี่มาทำไม รับผิดแล้วใช่ไหม" มู่หรงซานขมวดคิ้ว"น้องสาม! รีบเก็บของก
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 1126
"ฟู่!"เสียงฉีกขาดของเนื้อดังขึ้นการแทงของมู่หรงไห่นี้ไร้วี่แววใดๆ แทงทะลุหน้าอกของมู่หรงซานเลือดค่อยๆไหลลงบนพื้นตามปลายมีด"เอ่อ..."มู่หรงซานตกตะลึงไป ก้มหน้ามองมีดที่แทงเข้าที่หน้าอกตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อเขาไม่เคยคิดเลยว่าน้องสามที่เขาให้ความสำคัญมาก และเป็นญาติสนิทของเขาจะใช้มีดแทงเขาอย่างกะทันหันแถมยังเด็ดขาด เผ็ดร้อนขนาดนั้นนาทีนี้ ทุกคนก็งงไปหมดแล้วใครจะไปคิดว่า มู่หรงไห่ที่เพิ่งยังอ่อนโยน ยิ้มแย้มแจ่มใสนั้น จะลงมือฆ่าอย่างกะทันหัน แม้แต่พี่ชายคนโตของตัวเองก็ฆ่าได้ถ้าในก่อนหน้านี้ ยังอธิบายได้ด้วยการดื่มจนเมาและมาก่อเรื่อง งั้นตอนนี้ สถานการณ์ก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงแล้ว"คุณ... คุณกล้าดียังไง..."มู่หรงซานเบิกตากว้าง เมื่ออยากพูดจะอะไรบางอย่าง เลือดก็ไหลออกมาจากปากแล้วในที่สุดร่างกายก็สั่นและอ่อนตัวลงกับพื้น"พี่ใหญ่ ไม่ต้องเครียดมากนะ ดาบของผมเอียงห่างจากหัวใจไปหนึ่งนิ้ว เอาชีวิตคุณไม่ได้ในชั่วคราวหรอก นอนดีๆ เถอะ อย่ามาขวางทาง" มู่หรงไห่พูดอย่างสงบระหว่างพูด ยังหยิบผ้าออกมาเช็ดเลือดที่เปื้อนบนปลายนิ้วท่าทางสงบนั้นดูเหมือนว่าเขาแค่ทำ
Latest chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
