บทที่1120

"น้องเสวี่ย! พวกเขากลับดำเป็นขาวอยู่!"

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี หลิ่วเยี่ยนหนานก็เริ่มยุยงอีกครั้ง "ช่วยคุณจากอันตรายและเนรคุณอะไร มันเพ้อเจ้ออยู่ทั้งนั้น

ตั้งแต่แรกที่ลู่เฉินเข้าใกล้คุณ ก็คือการวางแผนร้ายเพื่อให้ได้รับความโปรดปรานจากคุณ วางแผนต่าง ๆ

สิ่งที่เขาทำไว้ และบุญคุณของเขาทั้งหมดนั้นเป็นความเท็จ อย่าหลงเชื่อเลยนะ"

"ใช่ ผู้ชายคนนี้มีเจตนาร้าย ไม่ใช่คนดีอะไร ต้องระมัดระวังตลอดเวลา" ฉู่เจี๋ยหรี่ตา

เมื่อฟังคําพูดของกี่คน ความรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เพิ่งเกิดขึ้นในใจมู่หรงเสวี่ย ก็หายไปทันที

ใช่สิ ที่ลู่เฉินช่วยเธอ ล้วนเป็นการกระทำที่มีจุดประสงค์ ไม่ถือว่าเป็นบุญคุณเลย

ถ้าไม่ได้เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเขาในเมื่อคืน จนถึงตอนนี้เธอก็จะถูกปิดบังอยู่เลย

ท้ายที่สุดแล้ว เป็นลู่เฉินที่หลอกเธอไว้ เธอไม่ต้องรู้สึกผิด ไม่ต้องขอบคุณ ไม่ต้องใจอ่อน

เมื่อนึกถึงที่นี่ มู่หรงเสวี่ยสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอมองตรงไปที่ลู่เฉินอีกครั้ง และสายตาก็เปลี่ยนเป็นมุ่งมั่นมาก "ลู่เฉิน! ฉันไม่อยากเห็นคุณอีก โปรดออกไป!"

"คุณ..."

เหล่าจางเพิ่งอยากจะระเบิด แต่ถูกลู่เฉินยกมือขึ้นหยุดไว้ ในดวงตาของเขาเต็มไป